Zoekresultaten 1901-1950 van de 3154 resultaten

Beslissing op verzet. De Kamer is het niet met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet gegrond. Verwerking betalingen niet goed verlopen. Namens de gerechtsdeurwaarder is toegegeven dat door hem niet kan worden aangetoond dat de betalingen uiteindelijk zijn verwerkt met inachtneming van de onderscheiden betaaldata. Dit is ook van belang in verband met de berekening van de verschuldigde rente. De gerechtsdeurwaarder had, gelet op de bewijsnood aan de kant van klagers, met behulp van zijn dossieruitdraai moeten aantonen dat een aantal betalingen aan de schuldeiser van hemzelf afkomstig waren. De gerechtsdeurwaarder heeft zich echter halsstarrig op het standpunt gesteld dat klagers hun stellingen dienen te bewijzen. Klacht gegrond. Maatregel van berisping opgelegd.

Beslissing op verzet. Verzet deels niet-ontvankelijk (nieuwe klacht), deels ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. Huurincasso. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Verzet tegen een beslissing van de voorzitter. Het verzet is gedaan buiten de daarvoor geldende termijn. Het verzet wordt niet-ontvankelijk verklaard.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Betekening dagvaarding in inrichting. Verzet tegen een beslissing van de voorzitter. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Tenuitvoerlegging dwangbevel CJIB. Verzet tegen een beslissing van de voorzitter. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Executie op basis van een toevoeging. De gerechtsdeurwaarder verrekent zijn kosten met de opbrengst van de executie. De afgegeven toevoeging dekt op grond van het bepaalde in artikel 40, eerste lid van het Besluit vergoedingen rechtsbijstand, de kosten van de door de gerechtsdeurwaarder verrichte ambtshandelingen voor zover die door de debiteur niet zouden worden voldaan. De gerechtsdeurwaarder had zich tot de Staat kunnen wenden voor vergoeding van 75% van de in het Besluit bedoelde kosten. Het verweer van de gerechtsdeurwaarder dat het uitgangspunt is dat iedere executie zijn eigen kosten draagt, verhoudt zich niet met voormeld artikel. Klacht gegrond, maatregel van berisping met aanzegging opgelegd.

Beslissing op verzet De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Verzet tegen een beslissing van de voorzitter. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Scheiding van tafel en bed. Beslag gelegd ten laste van klaagster voor een vordering op haar ex-echtgenoot. Klaagster is op 16 juni 1987 gehuwd, waarbij huwelijkse voorwaarden zijn opgemaakt die zijn gedeponeerd in het huwelijksgoederenregister. Dit huwelijk is op enig moment ontbonden waarna partijen zijn hertrouwd, waardoor de huwelijkse voorwaarden herleefden. Sedert 2003 leven partijen gescheiden van tafel en bed. Voorafgaand aan de beslaglegging is door de gerechtsdeurwaarder het huwelijksgoederenregister geraadpleegd op basis van gegevens uit de GBA waarin stond vermeld dat klaagster en haar partner op 16 juni 2003 waren gehuwd. De ingelezen GBA gaf niet aan dat het een hertrouwen betrof. Vervolgens is het huwelijksgoederenregister geraadpleegd uitgaande van de datum 16 juni 2003, daaruit kwamen de in 1987 gedeponeerde huwelijkse voorwaarden niet naar voren. De Kamer is van oordeel dat onder deze omstandigheden het niet tuchtrechtelijk laakbaar is dat de gerechtsdeurwaarder is afgegaan op de vermelding in de GBA van de vermelde huwelijksdatum en dat hij op basis van die datum het huwelijksgoederenregister heeft geraadpleegd. Klacht ongegrond.

Beslagvrije voet. Het valt de gerechtsdeurwaarder te verwijten dat hij eerst in een (te) laat stadium heeft gezien dat de gemeente ondanks de aanpassingen van de beslagvrije voet nog steeds gelden afdroeg. Zeker nu het hem bekend was dat klaagster door haar verlaagde inkomsten onder de voor haar geldende beslagvrije voet terecht kwam. Daarnaast is te laat gereageerd op berichten van klaagster. Klacht gegrond, maatregel van berisping opgelegd.

Klacht met betrekking tot een huurincasso. De klacht wordt op alle onderdelen ongegrond verklaard.

Verzet tegen een beslissing van de voorzitter. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Derde of geen derde als bedoeld in artikel 7van de Gedragscode gerechtsdeurwaarders ter bescherming persoonsgegevens? In de omstandigheden van het geval is de opvolgend advocaat geen derde in de zin van voormeld artikel. Klacht gegrond. Maatregel van berisping opgelegd.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Niet beantwoorden van brieven. De kamer overweegt dat als uitgangspunt heeft te gelden dat van een gerechtsdeurwaarder mag worden verwacht dat hij brieven en e-mails met betrekking tot een bij hem in behandeling zijnde incasso binnen een redelijke termijn beantwoordt. Dit is niet gedaan. De Kamer rekent het de gerechtsdeurwaarder daarnaast in het bijzonder aan dat hij, nadat de klacht was ingediend, niet alsnog tot beantwoording van de desbetreffende brief is overgegaan. Klacht gegrond verklaard, maatregel van berisping opgelegd.

Klacht toezichthouder. Niet (volledig) tijdig indienen jaarstukken. Als erkend staat vast dat de gerechtsdeurwaarder te laat aan de verplichting heeft voldaan. Klacht gegrond, geen maatregel opgelegd.

De klacht betreft het volgens klager te laks uitvoeren van de opdracht, het niet tijdig stuiten van de verjaring van de verbeurde dwangsommen en het niet aanbieden van een schadevergoeding. De Kamer is van oordeel dat niet is gebleken dat het handelen of de houding van de gerechtsdeurwaarder laks is geweest. Wel tuchtrechtelijk laakbaar acht de Kamer het feit dat de gerechtsdeurwaarder ondanks een duidelijke instructie daartoe, heeft nagelaten de verjaring van verbeurde dwangsommen te stuiten. Voor wat betreft de schadevergoeding acht de Kamer het door de gerechtsdeurwaarder ingenomen standpunt niet laakbaar. Voor het gegrond verklaarde deel van de klacht wordt de maatregel van berisping opgelegd.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. Het verzet wordt niet-ontvankelijk verklaard omdat het is ingediend buiten de termijn waarbinnen verzet moet worden ingesteld.

Beslissing op verzet. De Kamer vernietigt de beslissing van de voorzitter. Een van de onderdelen van de klacht betreft het leggen van beslag onder meerdere banken. Uit vaste (tuchtrechtelijke) jurisprudentie onder meer LJN: YB0190 blijkt dat het leggen van beslag onder één of meerdere banken zonder dat er een gerechtvaardigd vermoeden bestaat dat een betrokkene daar bankiert, niet is toegestaan. De gerechtsdeurwaarder is van mening dat de maatschappij nadien substantieel is veranderd en dat het thans algemeen gebruikelijk is dat (ook) door particulieren een of meerdere bankrekeningen worden aangehouden. Gelet daarop en op het recht van een schuldeiser op volledige voldoening van zijn vordering heeft de gerechtsdeurwaarder op daartoe aangevoerde gronden gemeend dat het gerechtvaardigd is om een pilot uit te voeren waarbij gelijktijdig beslag wordt gelegd onder de drie grootste banken. Op gronden als in de beslissing vermeld is de Kamer het niet met de gerechtsdeurwaarders eens en ziet geen aanleiding terug te komen op eerdere rechtspraak. Dit onderdeel van de klacht wordt gegrond verklaard en de gerechtsdeurwaarder wordt de maatregel van een geldboete opgelegd.

Beslissing op verzet. Diverse klachten met betrekking tot betekening van (ambtelijke) stukken in Frankrijk. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Meenemen kosten van het beschermingsbewind in de berekening van de beslagvrije voet. De Kamer overweegt dat die bijzondere bijstand, in tegenstelling wat door de gerechtsdeurwaarder is aangevoerd, niet vatbaar is voor beslag. Het staat een gerechtsdeurwaarder die geconfronteerd wordt met de stelling dat sprake is van bijzondere, niet voor beslag vatbare bijstand wel vrij om bewijsstukken op te vragen teneinde vast te kunnen stellen of daadwerkelijk sprake is van bijzondere bijstand. Het is niet gebleken dat de bewindvoerder deze bewijsstukken desgevraagd aan de gerechtsdeurwaarder heeft gegeven. Klacht ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De Kamer vernietigt de beslissing van de voorzitter. De klacht betreft het nalaten na te gaan of er een betaling was ontvangen alvorens tot het leggen van het beslag over te gaan. De klacht betreft daarnaast het niet onverwijld opheffen van het beslag. De Kamer is van oordeel dat de gevolgen van het niet vermelden van een juist betalingskenmerk in beginsel voor risico van de debiteur komen. In dit geval heeft het echter veel te lang geduurd voordat de gerechtsdeurwaarder de betaling had getraceerd. Ook valt het de gerechtsdeurwaarder te verwijten dat medewerkers een onjuist standpunt hebben ingenomen en het beslag niet onverwijld is opgeheven. De klachten wordt gegrond verklaard en de maatregel van berisping wordt opgelegd.

De klachten betreffen: het niet mededelen van de overname van een opdracht van de eerder betrokken collega-gerechtsdeurwaarder (a); het niet onverwijld aanpassen van de beslagvrije voet (b); het niet althans niet in voldoende mate reageren op vragen en klachten (c en d); het leggen van beslagen onder verschillende banken (multi-bankbeslag) terwijl klaagster bij geen van die banken een rekening had (e); het niet toezenden van een gespecificeerd overzicht van de door de gerechtsdeurwaarders ontvangen gelden (f) en het in rekening brengen van buitenproportionele kosten (g). Op gronden als in de uitspraak vermeld acht de Kamer de klachtonderdelen a, c, e, f en g gegrond. Op een onderdeel van de klacht acht de Kamer het verweer van een van de gerechtsdeurwaarders zelfs ergerlijk. Beide gerechtsdeurwaarders wordt een geldboete opgelegd.

De klacht betreft het niet reageren op e-mails en het niet restitueren van een eerder ten onrechte geïncasseerde bedrag. De gerechtsdeurwaarder heeft de klachten erkend en de Kamer acht de klachten gegrond. Maatregel van berisping opgelegd.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens voor zover het betreft beklaagde sub 1 en verklaart het verzet ongegrond. De voorzitter heeft de klacht echter ten onrechte niet mede gericht geacht tegen beklaagde sub 2. Ook een tegen deze beklaagde gerichte klacht is niet behandeld. De beslissing van de voorzitter wordt op dat punt vernietigd. De klacht voor wat betreft het late reageren op een door klager aan de gerechtsdeurwaarder verzonden brief wordt gegrond verklaard. Het had, de inhoud van die brief in aanmerking genomen en gezien het belang van klager bij de verstrekte informatie, op de weg van de gerechtsdeurwaarder gelegen om eerder op die brief van klager te reageren. Omdat dit is nagelaten, ziet de Kamer aanleiding tot het opleggen van de maatregel van berisping over te gaan.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. Het verzet wordt niet-ontvankelijk verklaard wegens overschrijding van de termijn.

De klacht betreft het ten onrechte executeren van het vonnis, een onheuse bejegening, het in rekening brengen van te hoge kosten en het op nihil stellen van de beslagvrije voet. Naar het oordeel van de Kamer hebben klagers hun stelling dat dat zij onheus zijn bejegend en dat de gerechtsdeurwaarder ten onrechte (of te hoge) kosten heeft berekend niet onderbouwd. De klacht dat de beslagvrije voet ten onrechte op nul is gezet, is gegrond. Omdat deze fout snel en adequaat is hersteld wordt geen maatregel opgelegd.

De klacht betreft: handelen in strijd met artikel 11 van de Gerechtsdeurwaarderswet (a); het zonder toestemming treffen van een betalingsregeling en het zonder overleg indienen van de vordering bij de curator van de debiteur (b) en het in rekening brengen van incassokosten zonder wettelijke grondslag (c). Van deze klachtonderdelen acht de Kamer alleen klachtonderdeel b gegrond. Van een gerechtsdeurwaarder mag worden verwacht dat hij zijn opdrachtgeefster op de hoogte houdt van zijn werkzaamheden. Hij heeft wel enige vrijheid bij de behandeling van het dossier maar deze vrijheid gaat niet zover dat een gerechtsdeurwaarder zelfstandig mag besluiten om een betalingsregeling met de debiteur overeen te komen dan wel een vordering bij de curator van een failliet verklaarde debiteur in te dienen. De overige klachtonderdelen worden ongegrond verklaard. Voor het gegrond verklaarde deel van de klacht wordt de maatregel van berisping opgelegd.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

De klacht betreft de inning van de gelden bij de voormalige (inmiddels failliete) werkgever van klager. Dat is niet voortvarend gedaan. Nu wordt klager aangesproken tot betaling van gelden die al in het kader van een akte van cessie op zijn loon zijn ingehouden, terwijl het hem niet te verwijten valt dat die gelden niet zijn doorbetaald. Op het eerste onderdeel van de klacht valt de gerechtsdeurwaarder niets te verwijten. De Kamer acht het wel verwijtbaar dat gelet op de lopende discussie de gerechtsdeurwaarder klager niet nog eenmaal in de gelegenheid heeft gesteld om de vordering vrijwillig te voldoen. Nu de gerechtsdeurwaarder direct beslag heeft gelegd heeft hij klager de kans ontnomen om verdere kosten te voorkomen Klacht gegrond, maatregel van berisping opgelegd.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

De klacht betreft het zonder overleg wijzigingen aanbrengen in een door klager opgestelde dagvaarding en ondanks een expliciet verzoek tot het uitbrengen van een herstelexploot - wederom zonder overleg - het eerste exploot van dagvaarding heeft ingetrokken en buiten effect heeft gesteld. Daardoor is dubbel griffierecht verschuldigd geworden. De Kamer acht beide klachten gegrond. De gerechtsdeurwaarder heeft geen overleg gepleegd met de opdrachtgever over de wijze waarop een fout met een bij de rechtbank op de verkeerde plek aangebrachte dagvaarding moest worden hersteld, ondanks uitdrukkelijk verzoek tot het uitbrengen van een herstelexploot is een nieuw exploot (onder intrekking en buiten effectstelling) uitgebracht. De opdrachtgever is daardoor geconfronteerd met dubbel griffierecht en extra werk. Beide gerechtsdeurwaarders wordt de maatregel van berisping opgelegd.

Klager beklaagt zich er over dat de gerechtsdeurwaarder tot beslaglegging is overgegaan terwijl zijn advocaat nog met de advocaat van de opdrachtgever in gesprek was. De Kamer overweegt dat het intrinsiek aan de taken van de gerechtsdeurwaarder is dat er bij niet vrijwillige betaling dwangmaatregelen ten laste van de debiteur worden genomen. Nu klager niet vrijwillig tot betaling van het verschuldigde is overgegaan, kan hij het de gerechtsdeurwaarder niet verwijten dat er ten laste van hem dwangmaatregelen zijn genomen. De klacht wordt ongegrond verklaard.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De beslissing van de voorzitter wordt op een onderdeel vernietigd. De Kamer overweegt dat de inleidende klacht ook het verwijt inhield dat de gerechtsdeurwaarder in tegenstelling tot zijn berichten (een van de) gelegde beslagen niet heeft doorgehaald. Omdat klaagster daar eerst in 2011 kennis van kreeg op het moment dat zij een krediet aanvroeg bij een kredietverstrekker, is dat onderdeel van de klacht ingediend binnen de termijn waarbinnen dat had moeten gebeuren. De klacht wordt ongegrond verklaard omdat niet meer valt vast te stellen of het niet doorhalen van de beslagen in 2005 aan de gerechtsdeurwaarder valt te verwijten. Hoger beroep ingesteld.

Beslag ondanks betalingsregeling. De Kamer overweegt dat onweersproken door de gerechtsdeurwaarder is gesteld dat klaagster de betalingsregeling niet werd nagekomen en deze is komen te vervallen. Omdat klaagster herinneringsbrieven van de gerechtsdeurwaarder onbeantwoord heeft gelaten, heeft de gerechtsdeurwaarder beslag gelegd op haar auto. Dat is niet tuchtrechtelijk laakbaar. Klacht ongegrond.

De kern van de klacht betreft het leggen van beslag onder meerdere banken. De Kamer overweegt dat uit vaste (tuchtrechtelijke)jurisprudentie onder meer LJN: YB0190 blijkt dat het leggen van beslag onder één of meerdere banken zonder dat er een gerechtvaardigd vermoeden bestaat dat een betrokkene daar bankiert, niet is toegestaan. De gerechtsdeurwaarder is van mening dat de maatschappij nadien substantieel is veranderd en dat het thans algemeen gebruikelijk is dat (ook) door particulieren een of meerdere bankrekeningen worden aangehouden. Gelet daarop en op het recht van een schuldeiser op volledige voldoening van zijn vordering heeft de gerechtsdeurwaarder op daartoe aangevoerde gronden gemeend dat het gerechtvaardigd is om een pilot uit te voeren waarbij gelijktijdig beslag wordt gelegd onder de drie grootste banken. Op gronden als in de beslissing vermeld is de Kamer het niet met de gerechtsdeurwaarders eens en ziet geen aanleiding terug te komen op eerdere rechtspraak. De klacht wordt gegrond verklaard en de gerechtsdeurwaarder wordt de maatregel van een geldboete opgelegd.

Free-lance gerechtsdeurwaarder. De klacht heeft twee onderdelen. Het eerste onderdeel betreft het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder klaagster geen termijn heeft gelaten om in der minne aan haar verplichtingen uit het vonnis te voldoen. Die klacht wordt ongegrond verklaard. Dat is anders voor wat betreft het tweede verwijt. Dat betreft de hoedanigheid waarin de gerechtsdeurwaarder zich heeft gepresenteerd. De kamer stelt vast dat naast haar baan als toegevoegd kandidaat-gerechtsdeurwaarder de gerechtsdeurwaarder zich ook manifesteert als eigenaar van (of betrokkene bij) een incassokantoor. Voor justitiabelen zou zelfs de indruk kunnen ontstaan dat de gerechtsdeurwaarder in haar hoedanigheid van toegevoegd kandidaat-gerechtsdeurwaarder ook elders kantoor houdt. De gerechtsdeurwaarder is echter gehouden geen enkele onduidelijkheid over haar hoedanigheid te laten ontstaan. Het tweede verwijt is terecht voorgesteld. Maatregel van berisping opgelegd.

Verzet tegen voorzittersbeslissing. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.