Zoekresultaten 13501-13550 van de 13660 resultaten

Klager verwijt de internist dat hij onvoldoende onderzoek heeft verricht waardoor te laat de diagnose kanker is gesteld. Voorts wordt de internist verweten dat hij ten onrechte: eerder heeft verteld dat er geen sprake was van kanker, patiënt niet heeft doorverwezen naar een meer gespecialiseerd ziekenhuis en tot slot de mogelijkheid van autopsie niet is voorgelegd. De internist heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de klacht in haar geheel afgewezen.

Klager is onder curatele van zijn zus gesteld. De klacht betreft met name het feit dat de psychiater niet tegen de curatele stelling is opgetreden. Het Regionaal Tuchtcollege is van oordeel dat de arts de juiste zorg heeft betracht, hulp heeft geboden bij het omgaan met curatele en op deugdelijke wijze bemoeizorg heeft verleend. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege heeft het beroep van klager verworpen.

Klager verwijt de huisarts dat zij – anders dan haar voorgangster - weigert hem tavegilinjecties te geven in geval van een allergische reactie. Het Regionaal Tuchtcollege is van oordeel dat deze injecties alleen in noodgevallen moeten worden gegeven en heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

De oorspronkelijk klager wordt niet ontvankelijk verklaard in beroep wegens het ontbreken van beroepsgronden in het beroepschrift.

Klacht tegen bedrijfsarts. Beroep wordt verworpen. Volgens Centraal Tuchtcollege kan de klacht dat de bedrijfsarts WAO papieren via een jobcoach heeft laten innemen bij gebrek aan een feitelijke grondslag niet slagen.

De oorspronkelijk klager wordt niet ontvankelijk verklaard in beroep wegens het ontbreken van beroepsgronden in het beroepschrift.

Klacht tegen arts-assistent psychiatrie over beleid binnen kliniek waar klager verblijft en over gestelde diagnose. Van het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat klager niet kan worden ontvangen in de klacht over het beleid is geen beroep ingesteld. Het Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat de klacht over de gestelde diagnose ongegrond is. Een verzoek om verder beeldvormend onderzoek te laten verrichten wordt afgewezen. Een dergelijk onderzoek kan geen meerwaarde hebben voor klagers klacht. Aan de hand van beeldvormend onderzoekkan uitgesloten noch bevestigd worden of iemand aan schizofrenie lijdt.

Beroep van beslissing waarbij klager in de klacht niet ontvankelijk wordt verklaard omdat de klacht kennelijk geen betrekking heeft op enig handelen als bedoeld in artikel 47, lid 1 van de Wet BIG, wordt verworpen.

Klacht tegen niet BIG geregisterde persoon. Beroep van beslissing waarin de klaagster in de klacht niet-ontvankelijk wordt verklaard wordt verworpen.

Klager verwijt internist: 1. dat onjuiste diagnose is gesteld en 2. dat de diagnose niet tijdig is bijgesteld. In eerste aanleg is klager in klachtonderdeel 1. niet-ontvankelijk verklaard en is klachtonderdeel 2. afgewezen. Klager komt alleen in beroep voorzover de klacht is afgewezen. Beroep wordt verworpen.

Klacht tegen niet BIG geregisterde persoon. Beroep van beslissing waarin de klaagster in de klacht niet-ontvankelijk wordt verklaard wordt verworpen.

Klager verwijt de plastisch chirurg dat de uitvoering van de neuscorrectie niet voldoet aan de vooraf door klager geuite wensen. Klager wilde een verlaging en verbreding van de neus terwijl volgens hem een versmalling het ongewenste resultaat is. Voorts heeft de neus een scheefstand naar links. Het Regionaal Tuchtcollege wijst de klacht als kennelijk ongegrond af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

Klacht tegen psychiater over rapportage. Het Regionaal Tuchtcollege heeft geoordeeld dat de rapportage op juiste wijze en in overeenstemming met geldende richtlijnen is opgesteld. Beroep tegen dat oordeel wordt verworpen. Een verzoek van klager om een nader deskundigenonderzoek te gelasten wordt afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege acht zich voldoende voorgelicht.

Klacht tegen psychiater over beleid binnen kliniek waar klager verblijft en over gestelde diagnose. Van het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat klager niet kan worden ontvangen in de klacht over het beleid is geen beroep ingesteld. Het Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat de klacht over de gestelde diagnose ongegrond is. Verzoek om verder beeldvormend onderzoek te laten verrichten wordt afgewezen. Een dergelijk onderzoek kan geen meerwaarde hebben voor klagers klacht. Aan de hand van beeldvormend onderzoek kan uitgesloten noch bevestigd worden of iemand aan schizofrenie lijdt.

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, verpleegkundige in die instelling en hoofd van een aantal zorgeenheden, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat voor verweerder, die zich in de eerste plaats heeft beziggehouden met het scheppen van de juiste voorwaarden voor een adequate begeleiding, zorginhoudelijk slechts een geringe rol was weggelegd. Hij is daarin niet tekortgeschoten. Dit klachtonderdeel wordt afgewezen.

Klagers verwijten verweerster dat zij een onzorgvuldig onderzoeksrapport heeft opgesteld over de (later) overleden zus van klagers, met name waar het betreft haar cognitieve functies. Verweerster heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college overweegt dat uit het door verweerster beschreven onderzoek haar advies in redelijkheid kon voortvloeien. De klacht wordt afgewezen.

De klacht luidt: het maken van een verkeerde inschatting alsmede het stellen van een foute diagnose en het bieden van onvoldoende nazorg. Patiënte, 18 jaar, presenteerde de huisarts de volgende klachten: hartkloppingen, steken op de borst, grieperigheid, moeheid en blauwe plekken op haar benen. Zij vroeg of het verantwoord was hiermee met de auto naar Turkije te reizen. De huisarts vond dat verantwoord en schreef de patiënte Primatourtabletten voor. In Turkije werd de patiënte na een kort verblijf daar opgenomen in een ziekenhuis, waar de diagnose acute myeloïde leukemie werd gesteld. Enkele maanden later is patiënte overleden. Oordeel college: Verkeerde inschatting en foute diagnose: te summier onderzoek, alleen gericht op de letterlijke hulpvraag (reizen). Niet gevraagd naar herkomst blauwe plekken. Steken op de borst en hartkloppingen op grond van ziektegeschiedenis gebagatelliseerd. Ook onvoldoende aantekening van het onderzoek in het dossier. Klacht gegrond. Onvoldoende nazorg: Verweerder werd aanvankelijk van het voeren van een gesprek afgehouden wegens boosheid van de patiënte, later waren twee pogingen de ouders te bezoeken vruchteloos wegens kennelijk verblijf elders. Wel heeft verweerder de vader gesproken en later het echtpaar uitvoerig. Klacht ongegrond. Maatregel:waarschuwing.

Verweerder is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij is verpleegkundige en hoofd van de zorgeenheid waar klager verbleef. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zou hebben nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding van klager. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat voor verweerder, die zich in de eerste plaats heeft beziggehouden met het scheppen van de juiste voorwaarden voor een adequate begeleiding, zorginhoudelijk slechts een geringe rol was weggelegd. Hij is daarin niet tekortgeschoten. De klacht is ongegrond.

null

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, arts, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college overweegt dat verweerder, die de huisarts van klager was, op aanvraag en in beperkte mate medische handelingen ten behoeve van klager heeft verricht. Daarvan kan niet gezegd worden dat hij daarin is tekortgeschoten. Niet is gebleken dat verweerder over informatie beschikte, dan wel had behoren te beschikken, waaruit een tuchtrechtelijk verwijtbaar nalaten kan worden afgeleid. Dit klachtonderdeel wordt afgewezen.

09/015: Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg onder andere dat hij haar niet heeft geïnformeerd over de aard van de bij haar verrichte rugoperatie en de te verwachten gevolgen en risico’s daarvan. Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg voorts dat hij inadequaat heeft gereageerd op de na de operatie ontstane klachten. De orthopedisch chirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de orthopedisch chirurg berispt en heeft hierbij ondermeer overwogen dat bij een behandeling waarvan de resultaten in de beroepsgroep ter discussie staan een verzwaarde informatieplicht geldt en dat verweerder daarin is te kort geschoten.

Verweerder, gz-psycholoog, is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij was behandelcoördinator van klager. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zou hebben nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding van klager. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college rekent het verweerder aan dat het bestaande beleid langdurig (ongeveer twee jaar) is voortgezet totdat, onvermijdelijk, de situatie zodanig uit de hand liep dat klager, verdacht en later veroordeeld wegens het plegen van strafbare feiten, werd gedetineerd en aansluitend gedwongen in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen. Dit onderdeel van de klacht is gegrond: waarschuwing.

Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg dat hij ten onrechte –na een eerder verrichte herniaoperatie- een recidief operatie bij haar heeft verricht. De klacht heeft voorts betrekking op de nazorg en de informatie- en dossierplicht. De orthopedisch chirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de orthopedisch chirurg berispt en heeft hierbij ondermeer overwogen dat bij een behandeling waarvan de resultaten in de beroepsgroep ter discussie staan een verzwaarde informatieplicht geldt en dat verweerder daarin is te kort geschoten.

Verweerder is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij was de huisarts van klager. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zich had moeten bekommeren om klager en hem had moeten verwijzen naar andere disciplines of noodzakelijke hulp had moeten inschakelen. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat verweerder, op aanvraag, in beperkte mate medische handelingen ten behoeve van klager heeft verricht. Niet gezegd kan worden dat hij daarin is tekortgeschoten. De klacht is ongegrond.

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, gz-psycholoog in die instelling, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college beschouwt verweerder als eerste (maar in ieder geval mede) verantwoordelijk voor de opstelling, uitvoering en evaluatie van het persoonlijk plan van klager en rekent het hem aan dat het bestaande, ook door verweerder zelf als onvoldoende aangemerkte beleid langdurig (ongeveer twee jaar) is voortgezet totdat de situatie zodanig uit de hand liep dat klager, verdacht en later veroordeeld wegens het plegen van strafbare feiten, werd gedetineerd en aansluitend gedwongen in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen. Dit klachtonderdeel wordt gegrond verklaard: waarschuwing.

Klager verwijt de chirurg onder meer dat hij is tekortgeschoten in de zorg die hij van hem mocht verwachten door hem onvoldoende te informeren over de bij hem verrichte haartransplantatie en de verwachte gevolgen daarvan. De chirurg heeft de klacht betwist. Het college heeft de chirurg berispt en de klacht deels gegrond geacht. Met betrekking tot de informatievoorziening heeft het college overwogen dat nu de chirurg niet zelf de ingreep had voorbereid en uitgevoerd hij daarvoor niet tuchtrechtelijk verantwoordelijk kon worden gehouden. Wel kon de chirurg worden verweten dat hij is tekortgeschoten in de nazorg en de afhandeling van de klacht. Ten overvloede overwoog het college dat het in de kliniek aan een adequate voorlichting, communicatie met de patiënt en deugdelijke klachtbehandeling ontbrak.

Klaagster is de zus van patiënte. Patiënte is overleden. Klaagster is met de kinderen van patiënte in een civiele procedure over de erfenis verwikkeld. Verweerster, gz-psycholoog, heeft, toen moeder nog leefde, op verzoek van de verpleeghuisarts een psychologisch onderzoek naar moeder gedaan. Het onderzoek en de verslaglegging zijn naar klaagsters mening onzorgvuldig. Het college oordeelt dat verweerster niet tekortgeschoten is. De klacht is ongegrond.

Klager verwijt verweerder dat bij het verwijderen van haar verstandskies letsel is ontstaan, hij haar niet heeft doorverwezen naar een kaakchirurg, onvoldoende voorlichting en onvoldoende nazorg. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat niet kan worden vastgesteld of het letsel is veroorzaakt door de ingreep zelf of door de verdoving. Het letsel moet als complicatie worden geduid die zelden voorkomt, waardoor verweerder klaagster ook niet op het risico daarvan behoefde te wijzen. Verwijzen naar kaakchirurg was niet nodig. De klacht over nazorg is onvoldoende onderbouwd. Het college wijst de klacht af.

Klaagster verwijt verweerder dat hij bij haar zoon niet de benodigde behandelingen heeft uitgevoerd, geen röntgenfoto’s heeft gemaakt, patiënt niet naar een mondhygiëniste heeft verwezen dan wel op tijd heeft doorgestuurd naar het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Volgens het college kan niet worden gezegd dat verweerder in de zorg te kort is geschoten door de cariës aan het melkgebit niet te behandelen en te volstaan met controles en adviezen over poetsen en spoelen. Toen bleek dat zich cariës in blijvende kiezen had ontwikkeld, heeft verweerder patiënt daarvoor behandeld. Het college wijst de klacht af.

Klager verwijt de arts dat hij onzorgvuldig te werk is gegaan en dat hij in zijn rapportage een verkeerde conclusie heeft getrokken. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft in raadkamer de klacht afgewezen.

Klager verwijt de cardioloog dat hij klager zonder diens toestemming heeft gedotterd en dat hij bovendien gebruik heeft gemaakt van een – verboden - laserwire techniek. Voorts verwijt klager de cardioloog dat hij een (valse) skeletscan aan medische adviseurs heeft aangeleverd. De cardioloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft een van de drie klachtonderdelen gegrond geacht en de cardioloog een waarschuwing opgelegd.

Klager is niet-ontvankelijk in zijn klacht. Het handelen van de arts valt niet onder de tuchtnorm van artikel 47, eerste lid Wet BIG.

Klager verwijt de BMA-arts dat hij bij de opstelling van de adviezen onzorgvuldig te werk is gegaan en dat hij onjuiste conclusies heeft getrokken. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft in raadkamer de klacht op alle onderdelen afgewezen.

Klager is niet-ontvankelijk in zijn klacht, aangezien hij zijn klacht niet verder heeft aangevuld met de voor het in behandeling nemen van de klacht noodzakelijke gegevens.

De behandeling van de klacht is gestaakt. Klaagster wordt geacht de klacht te hebben ingetrokken daar zij niet meer verder heeft gereageerd op brieven van het College.

Klacht Inspectie tegen huisarts die zijn moeder in het verpleeghuis op haar sterfbed heeft behandeld. Waarschuwing. Huisarts mocht niet zonder afspraak met de verpleeghuisarts zijn moeder (weer) gaan behandelen en heeft hierdoor de verzorging in verwarring gebracht. Voorts niet lege artis gehandeld door, naast de door de verpleeghuisarts voorgeschreven morfine, Dormicum te geven alsmede pethidine, die ook nog eens deels over de datum was.

Klacht tegen gezondheidszorgpsycholoog. Psycholoog geeft aan zijn cliënt, de ex- echtgenote van klager, een geneeskundige verklaring af ten behoeve van een juridische procedure inzake een mogelijke ondertoezichtstelling van klagers dochter. De inhoud van de verklaring voldoet niet aan de door het Centraal Tuchtcollege ontwikkelde criteria. Het College heeft de psycholoog een berisping opgelegd.

2009 O 136: Klager verwijt de gynaecoloog dat hij, door niet tussentijds controles uit te voeren, onzorgvuldig heeft gehandeld en voorts dat hij, o.a. gelet op het geboortegewicht van de kinderen, de keizersnede eerder had moeten uitvoeren. De gynaecoloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft de klacht in al haar onderdelen afgewezen.

2009 O 043: Klaagster verwijt de arts dat zij een overdosis Bio-Alcamid bij klaagster heeft ingespoten. Door die behandeling heeft klaagster klachten over bulten en scheuren in haar gezicht. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft de klacht in raadkamer afgewezen.

2009 O 014: Klaagster is ontevreden over het handelen van de huisarts in het algemeen. In het bijzonder verwijt klaagster de huisarts onder meer dat hij haar echtgenoot niet tijdig en adequaat heeft behandeld voor problematiek aan de rug en dat hij op onprofessionele wijze heeft gereageerd op klaagsters verzoek voor doorverwijzingen voor verschillende gezinsleden. De huisarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft de klacht in raadkamer afgewezen.

Klager verwijt verweerder, sportarts, dat hij klager ten onrechte heeft goedgekeurd voor de functie van brandwacht. Deze functie was reeds bij aanvang niet passend voor klager. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat ook indien er vanuit wordt gegaan dat het (alleen) ging om een keuring voor de opleiding, uit de stukken diende te blijken wat tijdens de opleiding aan belastbaarheidseisen gold en of klager daaraan voldeed. Dat is niet het geval. De keuring was te weinig toegesneden op de specifieke situatie van klager. Verweerder is sportarts maar heeft zich begeven op het gebied van de arbeidsgeneeskunde. Beslissing: gegrond, waarschuwing.

Klager verwijt verweerder, als bedrijfsarts werkzaam, onder meer desinteresse, te weinig kennis, slechte begeleiding en informatieverstrekking. Verweerder geeft zich ten onrechte uit voor bedrijfsarts. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerder klager serieus heeft genomen, met de vereiste kennis heeft gehandeld en de juiste adviezen heeft gegeven. Dat klager deze adviezen niet heeft opgevolgd, kan verweerder niet worden verweten. Tot zover is de klacht ongegrond. Verweerder stond en staat niet als bedrijfsarts ingeschreven in het specialistenregister en handelt in strijd met artikel 17 lid 1 en 2 van de Wet BIG. Dit onderdeel is gegrond: waarschuwing.