Zoekresultaten 2201-2250 van de 3154 resultaten

Beslissing op verzet. In de oorspronkelijke klacht beklaagt klager zich er samengevat over dat de inhoud van de dagvaarding niet correct is. De voorzitter heeft de klacht kennelijk ongegrond verklaard. De Kamer overweegt dat de door klager in verzet aangevoerde gronden buiten beoordeling worden gelaten voor zover die gronden nieuwe klachten bevatten. Volgens vaste rechtspraak kunnen nieuwe klachten niet voor het eerst in verzet worden aangevoerd. Voor het overige werpen de door klager in verzet aangevoerde gronden naar het oordeel van de Kamer geen nieuw licht op de zaak waarover de voorzitter heeft beslist. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. Overwegingen over wie als beklaagde gerechtsdeurwaarder moet worden aangemerkt. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaard het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. In de oorspronkelijke klacht beklaagt klager zich er samengevat over dat de gerechtsdeurwaarder er geen rekening mee wil houden dat hij meer heeft betaald dan hetgeen hij verschuldigd was op basis van de ten laste van hem gegeven beschikking. Klager heeft hetgeen hij teveel had voldaan verrekend met de nieuw te betalen partneralimentatie. De voorzitter heeft de klacht kennelijk ongegrond verklaard. De Kamer overweegt dat gebleken is dat de opdrachtgeefster van de gerechtsdeurwaarder niet akkoord wenste te gaan met de door klager toegepaste verrekening. Het is niet aan de gerechtsdeurwaarder om zich zelf een oordeel aan te meten over de verrekening. Klager had zich daarvoor moeten wenden tot de executierechter. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Het is vaste jurisprudentie van de Kamer dat brieven binnen een redelijke termijn moten worden benatwoord. Vast staat dat de brieven van klager niet zijn beantwoord. Het indienen van een klacht en de verdere procedure staat niet aan het beantwoorden van brieven in de weg. De gerechtsdeurwaarder heeft ook geen andere verklaring gegeven waarom de brieven niet zijn beantwoord. Dit klachtonderdeel is dan ook terecht voorgesteld. Ten aanzien van de klacht dat er teveel geld is ingehouden heeft klager het gemotiveerde verweer van de gerechtsdeurwaarder niet dan wel onvoldoende bestreden zodat de klacht op dit punt ongegrond wordt verklaard. Door het ontbreken van enige gverklaring van het niet beantwoorden van de brieven maatregel van berisping opgelegd.

Beslissing op verzet. In de oorspronkelijke klacht verwijt klager de gerechtsdeurwaarder dat deze de beslagvrije voet onjuist heeft vastgesteld. De voorzitter heeft de klacht kennelijk ongegrond verklaard. De Kamer overweegt dat de door klager in verzet aangevoerde gronden buiten beoordeling worden gelaten voor zover die gronden nieuwe klachten bevatten. Volgens vaste rechtspraak kunnen nieuwe klachten niet voor het eerst in verzet worden aangevoerd. Ten aanzien van het verschil van mening over de beslagvrije voet heeft de voorzitter terecht overwogen dat klager zich tot de gewone rechter dient te wenden. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. In de oorspronkelijke klacht beklaagt klaagster zich er over dat de gerechtsdeurwaarder zijn functie misbruikt door haar dochter, zijn (ex) echtgenote, onder druk te zetten, terwijl de officiële scheiding nog niet is uitgesproken. De Kamer overweegt dat de zaak te weinig aanknopingspunten biedt om klaagster zelf aan te merken als belanghebbende. Klaagster wordt niet-ontvankelijk verklaard in haar verzet.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaard het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. In de oorspronkelijke klacht beklaagt klager zich er over dat de gerechtsdeurwaarder hem dwingt om twee al betaalde rekeningen door middel van dwangbevelen opnieuw te voldoen. De voorzitter heeft de klacht kennelijk ongegrond verklaard. Kamer: Het had op de weg van klager gelegen de betaalbewijzen aan de gerechtsdeurwaarder over te leggen. Bovendien blijkt uit de stukken dat de betalingen zijn gedaan na betekening van de dwangbevelen en dat er geen dossiernummer is vermeld bij de betalingen. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. De Kamer verklaart het verzet ongegrond. De inleidende klacht ziet er samengevat op dat klaagster van mening is dat de gerechtsdeurwaarder haar geen informatie verschaft over de vordering en dat zijn medewerkers haar onbehoorlijk te woord staan. Uit de door de gerechtsdeurwaarder ingezonden stukken blijkt dat hij klaagster meermalen heeft geïnformeerd. Dat de gerechtsdeurwaarder zijn brieven niet aangetekend heeft verzonden leidt niet tot twijfel over de verzending daarvan. Gelet op de betwisting en het ontbreken van een nadere onderbouwing van het standpunt van klaagster dat zij onbehoorlijk te woord is gestaan kan tuchtrechtelijk laakbaar handelen op dat punt niet worden vastgesteld. Voorts bevestiging van de uit vaste jurisprudentie blijkende lijn dat een authentieke akte in het algemeen dwingend bewijs levert van hetgeen een gerechtsdeurwaarder binnen de kring van zijn bevoegdheden omtrent zijn waarnemingen en verrichtingen verklaart.

Beslissing op verzet. De Kamer is van oordeel dat de beslissing van de voorzitter juist is en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De Kamer verklaart het verzet niet-ontvankelijk wegens termijnoverschrijding.

Beslissing op verzet. De klacht betreft het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder oneigenlijke gebruik van zijn e-mailadres heeft toegestaan, dat daardoor misbruik van zijn positie is gemaakt en dat hij daarvoor verantwoordelijk is. De klacht betreft voorts het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder in de executiefase van het tegen haar gewezen vonnis niet heeft willen meewerken aan de totstandkoming van een betalingsregeling en dat er ten onrechte beslag is gelegd. Het verzet en de klacht worden gegrond verklaard. De Kamer is van oordeel dat de gerechtsdeurwaarder voor het oneigenlijke gebruik van zijn e-mailadres de verantwoordelijkheid draagt en dat het terzake te maken verwijt hem om die reden wel degelijk aangaat. Mede gelet op de maatregelen die de gerechtsdeurwaarder heeft getroffen om een dergelijk gebruik in de toekomst te voorkomen is er geen aanleiding tot het opleggen van een maatregel.

Beslissing op verzet . De Kamer is van oordeel dat de beslissing van de voorzitter juist is t.a.v. zijn oordeel dat niet tweemaal over hetzelfde kan worden geklaagd. Het verzet is in zoverre ongegrond. De klacht wordt ten aanzien van de voor het eerst aangevoerde onjuiste bejegening en overbetekening ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. De klacht betreft het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder oneigenlijke gebruik van zijn e-mailadres heeft toegestaan, dat daardoor misbruik van zijn positie is gemaakt en dat hij daarvoor verantwoordelijk is. De klacht betreft voorts het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder in de executiefase van het tegen haar gewezen vonnis niet heeft willen meewerken aan de totstandkoming van een betalingsregeling en dat er ten onrechte beslag is gelegd. Het verzet en de klacht worden gegrond verklaard. De Kamer is van oordeel dat de gerechtsdeurwaarder voor het oneigenlijke gebruik van zijn e-mailadres de verantwoordelijkheid draagt en dat het terzake te maken verwijt hem om die reden wel degelijk aangaat. Mede gelet op de maatregelen die de gerechtsdeurwaarder heeft getroffen om een dergelijk gebruik in de toekomst te voorkomen is er geen aanleiding tot het opleggen van een maatregel.

Beslissing op verzet. De klacht betreft het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder niet met alle door klager verrichte betalingen rekening heeft gehouden. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. Klager maakt de gerechtsdeurwaarder in zijn hoedanigheid van bewindvoerder een aantal verwijten. De voorzitter heeft klager niet-ontvankelijkheid verklaard in zijn verzet. De Kamer overweegt dat hoewel in de beschikking waarbij de gerechtsdeurwaarder tot bewindvoerder is benoemd, wel zijn hoedanigheid van gerechtsdeurwaarder is vermeld, betreft het een benoeming waarvoor de hoedanigheid van gerechtsdeurwaarder geen vereiste is. De werkzaamheden van beklaagde als bewindvoerder hebben voorts geen enkel verband met zijn functioneren als gerechtsdeurwaarder. De beslissing van de voorzitter dat dit handelen als bewindvoerder buiten het bereik valt van het tuchtrecht onder de Gerechtsdeurwaarderswet, acht de Kamer dan ook juist. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet . De Kamer is van oordeel dat de beslissing van de voorzitter juist is t.a.v. zijn oordeel dat niet tweemaal over hetzelfde kan worden geklaagd. Het verzet is in zoverre ongegrond. Het verzet is gegrond op het punt van de aangevoerde overbetekening omdat de voorzitter daar niet op heeft beslist. De klacht wordt ongegrond verklaard.

Klacht over kosten van slotenmaker. Volgens vaste rechtspraak mogen slechts kosten van een slotenmaker in rekening worden gebracht, als een eerdere beslagpoging door de onmogelijkheid tot binnentreden is mislukt en na aankondiging dat bij een volgende beslagactie een slotenmaker zal worden ingeschakeld. In het onderhavige geval heeft de gerechtsdeurwaarder kosten voor een slotenmaker in rekening gebracht, terwijl deze geen werkzaamheden heeft verricht. De kosten kunnen niet worden aangemerkt als noodzakelijke verschotten, nu geen sprake was van een eerdere beslagpoging waarbij binnentreden niet mogelijk was. Klacht gegrond verklaard, maatregel van berisping opgelegd.

De klacht betreft het niet reageren op een brief en het voortzetten van de executie. Voorts betreft de klacht de wijze van bejegening door de medewerker van de gerechtsdeurwaarder. De Kamer acht de klacht gegrond. De daaraan ten grondslag liggende feiten en omstandigheden zijn niet weersproken en de Kamer is van oordeel dat de gerechtsdeurwaarder een serieus verwijt gemaakt moet worden van de onjuiste handelingen. Maatregel van berisping opgelegd.

De klacht betreft het onterecht informeren bij de buren van het adres waar klager al een maand niet meer stond ingeschreven. Volgens klager heeft de gerechtsdeurwaarder zonder enige aanleiding een buurtonderzoek verricht en de daaruit verkregen informatie verstrekt aan de gemeente. Klager stelt dat de gerechtsdeurwaarder daardoor zijn privacy heeft geschonden zich schuldig heeft gemaakt aan laster en misbruik van zijn bevoegdheden. De Kamer overweegt allereerst wie kan worden aangemerkt als beklaagde gerechtsdeurwaarder. Ten aanzien van de klacht overweegt de Kamer dat vaststaat dat de uitoefening van de taak van de gerechtsdeurwaarder geen aanleiding gaf voor een adresverificatie van klager. De Kamer is van oordeel dat een enkele mysterieuze telefonische mededeling niet rechtvaardigt dat op grond daarvan contact wordt opgenomen met buren van klager of met de bewoners van diens oude adres. Waarom dat nodig was is niet onderbouwd. Voorts is niet nader onderbouwd op grond waarvan het noodzakelijk was om de gemeente schriftelijk te bevestigen dat klager niet langer op het adres woonachtig was. De klacht wordt gegrond verklaard en de maatregel van berisping wordt opgelegd.

Beslissing op verzet. In de inleidende klacht voert klager aan dat er nieuwe feiten en omstandigheden bekend zijn geworden die maken dat volgens hem de klacht opnieuw ter beoordeling aan de Kamer kan worden wordt voorgelegd. Volgens klager kan van een ”ne bis in idem” daarom geen sprake zijn. Klager beweert dat zijn verzetschrift met aanvullende stukken over zodanige nieuwe feiten en omstandigheden gaat, maar dat het verzet niet inhoudelijk door de Kamer is behandeld omdat het te laat was gedaan. De voorzitter heeft klager kennelijk niet-ontvankelijk verklaard in zijn klacht. De Kamer overweegt waarom zij het met de beslissing van de voorzitter eens is. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Klacht over kosten van betekening van het vonnis. De Kamer acht het niet terecht dat de gerechtsdeurwaarder de kosten van de betekening voor rekening van klager heeft gebracht, nu de betekening plaatsvond nadat een betalingsregeling was getroffen en nu geen sprake was van een verzuim in de nakoming daarvan. De Kamer beschouwt die kosten als nodeloos gemaakt. Klacht gegrond berisping opgelegd.

Beslissing op verzet. Klaagster verwijt de gerechtsdeurwaarder dat hij haar met oneigenlijke middelen onder druk zet en nodeloos kosten maakt. De kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

De klacht betreft het in rekening brengen van een te hoog bedrag aan informatiekosten bij de Kamer van Koophandel; het incasseren van te hoge bedragen bij de debiteur die niet geheel worden afgedragen aan de opdrachtgever, de structurele toepassing van deze handelwijze en de onjuiste communicatie daarover. De gerechtsdeurwaarders hebben niet aangegeven waarom het in dit geval gerechtvaardigd is dat aan de debiteur een hoger bedrag in rekening is gebracht. Dit valt dit niet te begrijpen en de klacht is op dit punt gegrond. Zoals door de Kamer al meermalen overwogen mag van zowel gerechtsdeurwaarders als van justitiabelen worden verwacht dat zij communiceren op een wijze die in het algemeen als passend en fatsoenlijk mag worden beschouwd. De door de gerechtsdeurwaarders in punt 4 van het verweerschrift weergegeven bewoordingen ‘onzinnig, absurd, belachelijk en ridicuul’ kunnen voormelde toets niet doorstaan. Een dergelijke reactie past professionals als de gerechtsdeurwaarders niet. De gerechtsdeurwaarders hadden dit kunnen en moeten beseffen, zodat ook dit klachtonderdeel terecht is voorgesteld. Omdat niet is gebleken dat sprake is van een vaste praktijk ten aanzien van de hoogte van de doorberekende kosten, ziet de Kamer af van het opleggen van een maatregel.

De klacht betreft de specificatie van de vordering, het afwijzen van een betalingsvoorstel en het dreigen met het nemen van rechtsmaatregelen. Omdat klager pas in 2012 heeft geklaagd over het niet verstrekken van de door hem gevraagde specificatie acht de Kamer hem in die klacht niet-ontvankelijk. Ten aanzien van de betalingsregeling geldt als uitgangspunt dat een gerechtsdeurwaarder een betalingsvoorstel dient voor te leggen aan zijn opdrachtgever. De gerechtsdeur heeft erkend dat dit niet is gebeurd. De door de gerechtsdeurwaarder genoemde redenen acht de Kamer onvoldoende om van dit uitgangspunt af te wijken. Het aankondigen van rechtsmaatregelen dat daar vervolgens geen gevolg aan wordt gegeven is op zich niet tuchtrechtelijk laakbaar. Gelet op de omstandigheden van het geval acht de Kamer het in dit geval niet in de rede liggen steeds rechtsmaatregelen aan te kondigen. Klachten deels gegrond, geen maatregel opgelegd.

Beslissing op verzet. De klacht betreft het niet adequaat reageren van de gerechtsdeurwaarder. Hierdoor is de vordering niet geïncasseerd voordat het faillissement van de schuldenaar is uitgesproken. De voorzitter heeft de klacht als zijnde te laat ingediend niet-ontvankelijk verklaard. De kamer is met die beslissing eens en verklaart het verzet ongegrond.

De klacht betreft het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder na betaling van een overeengekomen bedrag toch beslag ten laste van klager heeft gelegd. Klager verwijt de gerechtsdeurwaarder daarnaast dat hij in een door klager gegeven opdracht heeft gefaald en klager heeft benadeeld. De Kamer is van oordeel dat klager de betaling van het overeengekomen bedrag op geen enkele wijze nader heeft onderbouwd. De door klager aan zijn andere klachtonderdeel ten grondslag gelegde standpunten falen eveneens. De klacht wordt ongegrond verklaard.

Tussenbeslissing. De beroepsorganisatie verwijt twee van haar leden buitensporig hoge executiekosten aan schuldenaren te berekenen en buitenproportionele ambtshandelingen te verrichten. De beroepsorganisatie vermoed dat door deze leden een bestendig kantoorbeleid wordt gevoerd dat erop is gericht hoge executiekosten te maken. De Kamer is van oordeel dat gelet op de omstandigheden en stellingen en de ter zitting hierop gegeven nadere toelichting dat een nader onderzoek is aangewezen naar de vraag of het door de beroepsorganisatie geuite vermoeden juist is. Het Bureau Financieel Toezicht (BFT) wordt met het onderzoek belast.

Beslissing op verzet. De Kamer is van oordeel dat de beslissing van de voorzitter juist is en verklaart het verzet ongegrond.

Klager verwijt de gerechtsdeurwaarder - kort samengevat – dat deze hem geen inzicht geeft in zijn betalingsachterstand. Uit de stukken blijkt dat de gerechtsdeurwaarder op verzoek van de gemachtigde van klager meerdere malen een specificatie van de vorderingen heeft verzonden. Die specificaties laten naar het oordeel van de Kamer niets aan duidelijkheid te wensen over. Daarom kan niet worden geoordeeld dat van tuchtrechtelijk laakbaar handelen sprake is geweest. De klacht wordt ongegrond verklaard.

Geklaagd wordt over de duur van de uitvoering van een opdracht en het verrekenen van een declaratie. De kamer is van oordeel dat de gerechtsdeurwaarder zich voldoend heeft ingespannen om de vordering van klager te innen. Het andere klachtonderdeel acht de Kamer gegrond omdat verrekening in dit geval niet is toegestaan. De maatregel van berisping wordt opgelegd.

De klacht betreft een geschil over de uitvoering van de overeenkomst tussen een incassobureau en de gerechtsdeurwaarder. Er is ook een klacht ingediend tegen een collega van de gerechtsdeurwaarder aan wie hij een aantal zaken van klager heeft uitbesteed. De klachtonderdelen kunnen worden samengevat als het schenden van de informatieplicht, het niet tijdig afdragen van ontvangen gelden, het maken van onnodige kosten en het schenden van de geheimhoudingsplicht. Op gronden als in de beslissing overwogen wordt een aantal klachten gegrond verklaard. De gerechtsdeurwaarder wordt de maatregel van berisping met aanzegging op gelegd. De klacht tegen de collega gerechtsdeurwaarder wordt ongegrond verklaard omdat het in de gerechtsdeurwaarderspraktijk niet ongebruikelijk is dat het verrichten van ambtshandelingen buiten de vestigingsplaats en de naaste omgeving daarvan aan een collega-gerechtsdeurwaarder wordt uitbesteed. Expliciete toestemming van de opdrachtgever daarvoor is in beginsel niet noodzakelijk.

Geklaagd wordt over het feit dat er beslag wordt gelegd ondanks het feit dat wordt voldaan aan de afgesproken regeling. Daarnaast wordt geklaagd dat er een openbare verkoop wordt aangekondigd van een auto die niet van klager is. De klacht ten aanzien van het beslag is terecht voorgesteld. Uit niets blijkt dat de echtgenote bevoegd was tot verhoging van de betalingsregeling namens klager noch dat klager op de hoogte was van de verhoogde regeling. Het had op de weg van de gerechtsdeurwaarder gelegen de nieuwe regeling schriftelijk aan klager te bevestigen. De klacht wordt voor het overige ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. De Kamer is van oordeel dat de beslissing van de voorzitter juist is en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De inleidende klacht betreft een betalingsregeling. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De inleidende klacht betreft het bes;lag en de executiekosten. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Beslissing op verzet. De inleidende klacht betreft de handhaving van een zonder rechtsgeldige titel gelegd beslag. De voorzitter is van oordeel dat het klachtrecht is verjaard. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

De klacht betreft het in gebreke blijven met het afdragen van de geïncasseerde gelden en het geen openheid van zaken geven over de ontvangen gelden. De Kamer is van oordeel dat niet valt in te zien waarom de gerechtsdeurwaarder de door hem geïncasseerde gelden niet aan de incassogemachtigde van klaagster zou kunnen uitbetalen. De klacht dat onvoldoende openheid van zaken wordt gegeven acht de Kamer ook terecht. Maatregel van berisping opgelegd. Hoger beroep ingesteld.

Beslissing op verzet. De stelling van klager is dat de gerechtsdeurwaarder als algemeen directeur van het gerechtsdeurwaarderskantoor waar de waarnemend gerechtsdeurwaarder werkzaam is, verantwoordelijk is voor alle vestigingen en de daarin toepasselijke mandatering en daardoor verantwoordelijk is voor het handelen van de waarnemend gerechtsdeurwaarder. De Kamer oordeelt dat de tuchtrechtelijk verantwoordelijkheid voor het handelen en nalaten van een gerechtsdeurwaarder of kandidaat- gerechtsdeurwaarder uitsluitend bij hem zelf is gelegen. Alleen indien het laakbaar handelen of nalaten van een gerechtsdeurwaarder mede is terug te voeren op verwijtbaar handelen of nalaten van een collega-gerechtsdeurwaarder, kan ook hij tuchtrechtelijk worden aangesproken. Maar ook dan alleen op zijn eigen handelen of nalaten. Nu niet is gesteld of gebleken dat aan de gerechtsdeurwaarder zelf enig handelen kan worden verweten dat tuchtrechtelijk laakbaar is, heeft de voorzitter de onderhavige klacht terecht kennelijk ongegrond verklaard. Verzet wordt ongegrond verklaard.

De klacht betreft het doorbetalen van (een deel van de) geïncasseerde gelden. De Kamer is van oordeel dat klager onvoldoende heeft gesteld om enig tuchtrechtelijk laakbaar handelen van de gerechtsdeurwaarder te kunnen vast stellen. Klacht ongegrond verklaard

De gerechtsdeurwaarder heeft ten onrechte de bewindvoerder genegeerd, door correspondentie alleen aan klager te richten. De klacht wordt op dit punt gegrond verklaard omdat dit handelen in strijd is met het bepaalde in de artikelen 1:438 en 441 BW. Als er al een rechtvaardiging zou zijn voor de handelwijze van de gerechtsdeurwaarder, had de gerechtsdeurwaarder ook nog een kopie aan de bewindvoerder moeten sturen.

Niet goed verifiëren door personeel van een gerechtsdeurwaarder van het adres van klager voorafgaand aan de betekening van een titel. Klager woonde ten tijde van de betekening in de VS. Op het adres woonde zijn moeder. Een gerechtsdeurwaarder is in beginsel verantwoordelijk voor fouten van zijn medewerkers, dan wel dient hij indien wel een GBA genomen is de daarop vermelde adresgegevens nog even te checken alvorens tot betekening van stukken over te gaan. In dit geval was het de gerechtsdeurwaarder dan gebleken dat de moeder van klager op het betrokken adres woonachtig was. Klacht wordt gedeeltelijke gegrond verklaard onder oplegging van de maatregel van berisping.

Beslag op de bankrekening van een bewindvoerder van klager is niet in strijd met de tuchtrechtelijke norm. Het is niet aan de tuchtrechter om te beoordelen of een beslag onrechtmatig is gelegd of dat er misbruik van recht is gemaakt. Daarvoor moet klager zich tot de executierechter wenden. Wel kan het zijn dat een beslag zo evident onrechtmatig is, bijvoorbeeld als het bij herhaling wordt gelegd, dat de gerechtsdeurwaarder die desondanks het beslag heeft gelegd daarmee de normen van het tuchtrecht heeft overschreden.

Betekening van een dagvaarding buiten de termijn van veertien dagen nadat het adres van de debiteur was geverifieerd. Klacht deels gegrond verklaard en de maatregel van berisping opgelegd.

Opeenstapeling van fouten die, in samenhang met het feit dat niet adequaat is gereageerd op de herhaalde mededelingen van klaagster en met het feit dat de gerechtsdeurwaarder niet tot terugstorting van het door klaagster teveel betaalde bedrag is overgegaan, zodanig ernstig zijn dat de klacht op grond daarvan gegrond dient te worden verklaard. Klacht wordt op deze onderdelen gegrond verklaard. Maatregel van berisping opgelegd. De overige klachtonderdelen (uitbrengen dagvaarding en op oude adres) worden ongegrond verklaard. Hoger beroep ingesteld.

De gerechtsdeurwaarder is waarnemer van de praktijk van een voormalig gerechtsdeurwaarder, wiens vennootschap failliet is verklaard. Het kantoor van de gefailleerde gerechtsdeurwaarder heeft ten behoeve van klagers diverse vorderingen op verschillende debiteuren in behandeling gehad. Ten behoeve van klagers stond een bedrag op de derdengeldenrekening. Klagers hebben aanspraak gemaakt op dat bedrag. De gerechtsdeurwaarder heeft het standpunt ingenomen dat van het aan klagers toekomende bedrag een deel kon worden afgetrokken wegens kosten en honoraria die voor rekening van klagers komen volgens de met de failliete gerechtsdeurwaarder gemaakte afspraken. Klagers betwisten de inhoud van de afspraken. Zij hebben daarom conservatoir beslag gelegd op de door de gerechtsdeurwaarder beheerde derdengeldenrekening en zij hebben de gerechtsdeurwaarder vervolgens gedagvaard. De gerechtsdeurwaarder heeft daarna het grootste gedeelte van het geïncasseerde bedrag op de derdengeldenrekening van de curator gestort. De curator heeft verklaard dat hij het bedrag als zekerheid voor de aanspraak van klagers onder zich houdt. De Kamer is van oordeel dat een onderdeel van de klacht niet door de voorzitter omschreven en beoordeeld. Dit klachtonderdeel houdt in dat ondanks verzoek is geweigerd om opgave te doen van de ten behoeve van klagers ontvangen derdengelden. De Kamer acht dit onderdeel van de klacht gegrond, omdat de gerechtdeurwaarder niet duidelijk heeft gemaakt waarom hij aan het verzoek om opgave niet kon voldoen. Het standpunt van de deurwaarder hij op de geïncasseerde bedragen kosten mocht inhouden, is niet in strijd met een tuchtrechtelijke norm. De gerechtsdeurwaarder heeft gehandeld in strijd met artikel 19 lid 2 van de Gerechtsdeurwaarderswet door zonder toestemming van de rechthebbenden, klagers, en ook in strijd met het beslag, geld over te boeken aan de curator. In beginsel kan alleen aan een rechthebbende een overboeking vanaf een derdengeldenrekening plaatsvinden. Het verzet wordt gegrond verklaard en de klacht deels. Om redenen als in de beslissing omschreven ziet de Kamer geen aanleiding tot het opleggen van een maatregel over te gaan.

De klacht betreft het hanteren van de verkeerde beslagvrije voet, het niet of te traag reageren en de termijn van terugbetaling van het teveel geïncasseerde bedrag. De Kamer acht de klacht grotendeels gegrond en ziet aanleiding aan de gerechtsdeurwaarder een berisping op te leggen, gelet op het grote belang van een tijdige en correcte vaststelling van een beslagvrije voet en de grote financiële gevolgen die daarmee kunnen samenhangen, zoals in de onderhavige zaak.

Beslissing op verzet. Conservatoir beslag tot afgifte gegevensdragers en kopiëren van bestanden. Klager verwijt de gerechtsdeurwaarder te hebben gehandeld in strijd met de door de voorzieningenrechter gegeven beschikking. Zowel de voorzitter als de Kamer is van oordeel dat dit niet het geval is. Het verzet wordt ongegrond verklaard.

Beslag op zorgtoeslag zonder toepassing van een beslagvrije voet is niet in strijd met de tuchtrechtelijke norm. De door klager vermelde jurisprudentie, gepubliceerd onder de LJN nummers BR5805 en BO2067 doet daar niet aan af. Klacht wordt ongegrond verklaard.

Beslissing op verzet. Advies van gerechtsdeurwaarder ten aanzien van betekening arbitrale vonnissen en te innen dwangsommen. De Kamer leidt uit de gebeurtenissen, die op de zitting pas duidelijk zijn geworden, af dat niet valt in te zien waarom in juli 2011 niet alsnog tot betekening is overgegaan. Voor de gerechtsdeurwaarder behoefde geen twijfel te bestaan aan het standpunt van klaagster dat van deugdelijk herstel geen sprake was. In ieder geval heeft de gerechtsdeurwaarder zijn standpunt dat wel afdoende herstel had plaatsgevonden onvoldoende onderbouwd. Het feit dat het onafhankelijke rapport in een nieuwe arbitrageprocedure tot een schikking aanleiding heeft gegeven, rechtvaardigt bovendien veeleer de conclusie dat van deugdelijk herstel geen sprake was. De gerechtsdeurwaarder heeft ter zitting toegegeven dat een medewerker met betrekking tot de verjaring in juli 2011 een verkeerd standpunt heeft gehuldigd Het verzet en de klacht worden gegrond verklaard en gelet op de ernst van het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder te maken valt en de consequenties daarvan wordt de maatregel van berisping opgelegd.