Zoekresultaten 13601-13650 van de 13769 resultaten

Klager was gedetineerd met een TBS-maatregel en weigerde mee te werken aan een door de gz-psycholoog uit te voeren psychologisch onderzoek naar de noodzakelijkheid van de (verdere) verlenging van de TBS-maatregel, omdat klager alleen met een transculturele deskundige wilde praten. De gz-psycholoog heeft (toch) een Pro Justitia rapportage uitgebracht. Klagers klacht houdt in dat de door de gz-psycholoog uitgebrachte rapportage niet voldoet aan de daaraan te stellen eisen. Het Regionaal Tuchtcollege wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege oordeelt dat er sprake is van een gebrekkige verantwoording van de conclusie in de rapportage, nu daarin de neerslag van een gedegen beoordeling van de transculturele aspecten ontbreekt, terwijl daarvoor alle aanleiding was. Het Centraal Tuchtcollege legt de gz-psycholoog ter zake een waarschuwing op.

Betreft een klacht tegen een anesthesist. De klacht houdt in dat de anesthesist, zonder dat zij eerst klagers preoperatieve anesthesiegegevens had ingezien, er vanuit is gegaan dat klager voorafgaand aan zijn spataderoperatie een ruggenprik als verdoving zou krijgen. Het regionaal Tuchtcollege wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege oordeelt dat de anesthesist zich, alvorens met klager in gesprek te gaan, op de hoogte had moeten stellen van klagers anesthesiegegevens en had moeten onderzoeken welke anesthesieafspraken er reeds met klager waren gemaakt. Geen tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen, nu de anesthesist nadien adequaat heeft gehandeld door zelf een preoperatieve screening bij klager te verrichten, hetgeen ertoe heeft geleid dat klager die dag (toch) nog onder algehele narcose kon worden geopereerd. Zie ook zaken 2009/018 en 2009/019.

Klaagster verwijt de tandarts een onprofessionele behandeling te hebben verricht bij het plaatsen van een aantal implantaten in haar bovenkaak. Volgens klaagster heeft zij bij de tandarts herhaaldelijk klachten geuit over (een van) de implantaten, maar adviseerde hij deze te laten zitten. Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt dat gelet op de staat van klaagsters kaak genoegen werd genomen met een insufficiënte situatie, welke op den duur tot klachten zou kunnen leiden. Dat verweerder deze oplossing heeft gekozen is tuchtrechtelijk niet verwijtbaar. Het Centraal Tuchtcollege bevestigt de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege.

Klagers verwijten de psychiater dat hij op meerdere punten nalatig is geweest. Zo heeft hij de suïcidale patiënte na opname niet zelf gezien en onderzocht en is hij niet tijdig ingegaan op een verzoek van de familie om een gesprek. De psychiater heeft verweer gevoerd en daarbij wel erkend dat hij zelf eerder contact had moeten opnemen met de familie. Het College heeft drie van de vijf klachtonderdelen gegrond geacht en de arts een waarschuwing opgelegd.

De gynaecoloog heeft haar onderzoeksbevindingen geduid als passend bij een vervroegde overgang (POF). Klaagster verwijt de arts dat ze een onjuiste diagnose heeft gesteld en de bejegening vernederend en onbeleefd was. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht deels gegrond geoordeeld en gesteld dat het op grond van twee laboratoriumtesten aannemen dat klaagster aan POF leed onvoldoende is. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de arts de maatregel van waarschuwing opgelegd. Het Centraal Tuchtcollege heeft het beroep van de arts gegrond bevonden en de bestreden beslissing vernietigd.

Klager verwijt de longarts onvoldoende alert te zijn geweest en de diagnose te hebben gemist. Voorts wordt de longarts verweten dat hij ten onrechte: heeft laten vermelden dat geen sprake was van kanker, patiënt heeft ontslagen wegens zijn vakantie, patiënt niet heeft doorverwezen naar een meer gespecialiseerd ziekenhuis en tot slot de mogelijkheid van autopsie niet is voorgelegd. De longarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de klacht in haar geheel afgewezen.

Klager is onder curatele van zijn zus gesteld. De klacht betreft met name de rol van de sociaal-psychiatrisch verpleegkundige in de informatieverstrekking rond deze curatele stelling. Het Regionaal Tuchtcollege is o.m. van oordeel dat de verpleegkundige niet tekortgeschoten is in het verlenen van zorg aan klager, hulp heeft geboden en op correcte wijze bemoeizorg heeft verleend. Het Regionaal Tuchtcollege heeft derhalve de klacht als kennelijk ongegrond afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege heeft het beroep van klager verworpen.

De klacht betreft de behandeling van klager door verweerster (gz-psycholoog en psychotherapeut) gedurende de periode dat hij in een TBS-inrichting verbleef. Klager heeft deelgenomen aan een zogenoemde intimiteittraining. Klager verwijt verweerster dat zij niet de juiste diagnose heeft gesteld en ook dat de intimiteittraining bij hem tot onherstelbare immateriële schade heeft geleid. Het Regionaal Tuchtcollege verklaart klager in zijn klacht niet-ontvankelijk voor zover betrekking hebbend op zijn deelname aan de intimiteittraining en wijst de klacht voor het overige als ongegrond af. In hoger beroep is alleen verweersters handelen als gz-psycholoog aan de orde. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt klagers beroep op beide onderdelen.

Klager verwijt de internist dat hij onvoldoende onderzoek heeft verricht waardoor te laat de diagnose kanker is gesteld. Voorts wordt de internist verweten dat hij ten onrechte: eerder heeft verteld dat er geen sprake was van kanker, patiënt niet heeft doorverwezen naar een meer gespecialiseerd ziekenhuis en tot slot de mogelijkheid van autopsie niet is voorgelegd. De internist heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de klacht in haar geheel afgewezen.

Klager is onder curatele van zijn zus gesteld. De klacht betreft met name het feit dat de psychiater niet tegen de curatele stelling is opgetreden. Het Regionaal Tuchtcollege is van oordeel dat de arts de juiste zorg heeft betracht, hulp heeft geboden bij het omgaan met curatele en op deugdelijke wijze bemoeizorg heeft verleend. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege heeft het beroep van klager verworpen.

Klager verwijt de huisarts dat zij – anders dan haar voorgangster - weigert hem tavegilinjecties te geven in geval van een allergische reactie. Het Regionaal Tuchtcollege is van oordeel dat deze injecties alleen in noodgevallen moeten worden gegeven en heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

De oorspronkelijk klager wordt niet ontvankelijk verklaard in beroep wegens het ontbreken van beroepsgronden in het beroepschrift.

Klacht tegen bedrijfsarts. Beroep wordt verworpen. Volgens Centraal Tuchtcollege kan de klacht dat de bedrijfsarts WAO papieren via een jobcoach heeft laten innemen bij gebrek aan een feitelijke grondslag niet slagen.

De oorspronkelijk klager wordt niet ontvankelijk verklaard in beroep wegens het ontbreken van beroepsgronden in het beroepschrift.

Klacht tegen arts-assistent psychiatrie over beleid binnen kliniek waar klager verblijft en over gestelde diagnose. Van het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat klager niet kan worden ontvangen in de klacht over het beleid is geen beroep ingesteld. Het Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat de klacht over de gestelde diagnose ongegrond is. Een verzoek om verder beeldvormend onderzoek te laten verrichten wordt afgewezen. Een dergelijk onderzoek kan geen meerwaarde hebben voor klagers klacht. Aan de hand van beeldvormend onderzoekkan uitgesloten noch bevestigd worden of iemand aan schizofrenie lijdt.

Beroep van beslissing waarbij klager in de klacht niet ontvankelijk wordt verklaard omdat de klacht kennelijk geen betrekking heeft op enig handelen als bedoeld in artikel 47, lid 1 van de Wet BIG, wordt verworpen.

Klacht tegen niet BIG geregisterde persoon. Beroep van beslissing waarin de klaagster in de klacht niet-ontvankelijk wordt verklaard wordt verworpen.

Klager verwijt internist: 1. dat onjuiste diagnose is gesteld en 2. dat de diagnose niet tijdig is bijgesteld. In eerste aanleg is klager in klachtonderdeel 1. niet-ontvankelijk verklaard en is klachtonderdeel 2. afgewezen. Klager komt alleen in beroep voorzover de klacht is afgewezen. Beroep wordt verworpen.

Klacht tegen niet BIG geregisterde persoon. Beroep van beslissing waarin de klaagster in de klacht niet-ontvankelijk wordt verklaard wordt verworpen.

Klager verwijt de plastisch chirurg dat de uitvoering van de neuscorrectie niet voldoet aan de vooraf door klager geuite wensen. Klager wilde een verlaging en verbreding van de neus terwijl volgens hem een versmalling het ongewenste resultaat is. Voorts heeft de neus een scheefstand naar links. Het Regionaal Tuchtcollege wijst de klacht als kennelijk ongegrond af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

Klacht tegen psychiater over rapportage. Het Regionaal Tuchtcollege heeft geoordeeld dat de rapportage op juiste wijze en in overeenstemming met geldende richtlijnen is opgesteld. Beroep tegen dat oordeel wordt verworpen. Een verzoek van klager om een nader deskundigenonderzoek te gelasten wordt afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege acht zich voldoende voorgelicht.

Klacht tegen psychiater over beleid binnen kliniek waar klager verblijft en over gestelde diagnose. Van het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat klager niet kan worden ontvangen in de klacht over het beleid is geen beroep ingesteld. Het Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat de klacht over de gestelde diagnose ongegrond is. Verzoek om verder beeldvormend onderzoek te laten verrichten wordt afgewezen. Een dergelijk onderzoek kan geen meerwaarde hebben voor klagers klacht. Aan de hand van beeldvormend onderzoek kan uitgesloten noch bevestigd worden of iemand aan schizofrenie lijdt.

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, verpleegkundige in die instelling en hoofd van een aantal zorgeenheden, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat voor verweerder, die zich in de eerste plaats heeft beziggehouden met het scheppen van de juiste voorwaarden voor een adequate begeleiding, zorginhoudelijk slechts een geringe rol was weggelegd. Hij is daarin niet tekortgeschoten. Dit klachtonderdeel wordt afgewezen.

Klagers verwijten verweerster dat zij een onzorgvuldig onderzoeksrapport heeft opgesteld over de (later) overleden zus van klagers, met name waar het betreft haar cognitieve functies. Verweerster heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college overweegt dat uit het door verweerster beschreven onderzoek haar advies in redelijkheid kon voortvloeien. De klacht wordt afgewezen.

De klacht luidt: het maken van een verkeerde inschatting alsmede het stellen van een foute diagnose en het bieden van onvoldoende nazorg. Patiënte, 18 jaar, presenteerde de huisarts de volgende klachten: hartkloppingen, steken op de borst, grieperigheid, moeheid en blauwe plekken op haar benen. Zij vroeg of het verantwoord was hiermee met de auto naar Turkije te reizen. De huisarts vond dat verantwoord en schreef de patiënte Primatourtabletten voor. In Turkije werd de patiënte na een kort verblijf daar opgenomen in een ziekenhuis, waar de diagnose acute myeloïde leukemie werd gesteld. Enkele maanden later is patiënte overleden. Oordeel college: Verkeerde inschatting en foute diagnose: te summier onderzoek, alleen gericht op de letterlijke hulpvraag (reizen). Niet gevraagd naar herkomst blauwe plekken. Steken op de borst en hartkloppingen op grond van ziektegeschiedenis gebagatelliseerd. Ook onvoldoende aantekening van het onderzoek in het dossier. Klacht gegrond. Onvoldoende nazorg: Verweerder werd aanvankelijk van het voeren van een gesprek afgehouden wegens boosheid van de patiënte, later waren twee pogingen de ouders te bezoeken vruchteloos wegens kennelijk verblijf elders. Wel heeft verweerder de vader gesproken en later het echtpaar uitvoerig. Klacht ongegrond. Maatregel:waarschuwing.

Verweerder is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij is verpleegkundige en hoofd van de zorgeenheid waar klager verbleef. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zou hebben nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding van klager. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat voor verweerder, die zich in de eerste plaats heeft beziggehouden met het scheppen van de juiste voorwaarden voor een adequate begeleiding, zorginhoudelijk slechts een geringe rol was weggelegd. Hij is daarin niet tekortgeschoten. De klacht is ongegrond.

null

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, arts, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college overweegt dat verweerder, die de huisarts van klager was, op aanvraag en in beperkte mate medische handelingen ten behoeve van klager heeft verricht. Daarvan kan niet gezegd worden dat hij daarin is tekortgeschoten. Niet is gebleken dat verweerder over informatie beschikte, dan wel had behoren te beschikken, waaruit een tuchtrechtelijk verwijtbaar nalaten kan worden afgeleid. Dit klachtonderdeel wordt afgewezen.

09/015: Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg onder andere dat hij haar niet heeft geïnformeerd over de aard van de bij haar verrichte rugoperatie en de te verwachten gevolgen en risico’s daarvan. Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg voorts dat hij inadequaat heeft gereageerd op de na de operatie ontstane klachten. De orthopedisch chirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de orthopedisch chirurg berispt en heeft hierbij ondermeer overwogen dat bij een behandeling waarvan de resultaten in de beroepsgroep ter discussie staan een verzwaarde informatieplicht geldt en dat verweerder daarin is te kort geschoten.

Verweerder, gz-psycholoog, is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij was behandelcoördinator van klager. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zou hebben nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding van klager. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college rekent het verweerder aan dat het bestaande beleid langdurig (ongeveer twee jaar) is voortgezet totdat, onvermijdelijk, de situatie zodanig uit de hand liep dat klager, verdacht en later veroordeeld wegens het plegen van strafbare feiten, werd gedetineerd en aansluitend gedwongen in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen. Dit onderdeel van de klacht is gegrond: waarschuwing.

Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg dat hij ten onrechte –na een eerder verrichte herniaoperatie- een recidief operatie bij haar heeft verricht. De klacht heeft voorts betrekking op de nazorg en de informatie- en dossierplicht. De orthopedisch chirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de orthopedisch chirurg berispt en heeft hierbij ondermeer overwogen dat bij een behandeling waarvan de resultaten in de beroepsgroep ter discussie staan een verzwaarde informatieplicht geldt en dat verweerder daarin is te kort geschoten.

Verweerder is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij was de huisarts van klager. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zich had moeten bekommeren om klager en hem had moeten verwijzen naar andere disciplines of noodzakelijke hulp had moeten inschakelen. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat verweerder, op aanvraag, in beperkte mate medische handelingen ten behoeve van klager heeft verricht. Niet gezegd kan worden dat hij daarin is tekortgeschoten. De klacht is ongegrond.

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, gz-psycholoog in die instelling, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college beschouwt verweerder als eerste (maar in ieder geval mede) verantwoordelijk voor de opstelling, uitvoering en evaluatie van het persoonlijk plan van klager en rekent het hem aan dat het bestaande, ook door verweerder zelf als onvoldoende aangemerkte beleid langdurig (ongeveer twee jaar) is voortgezet totdat de situatie zodanig uit de hand liep dat klager, verdacht en later veroordeeld wegens het plegen van strafbare feiten, werd gedetineerd en aansluitend gedwongen in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen. Dit klachtonderdeel wordt gegrond verklaard: waarschuwing.

Klager verwijt de chirurg onder meer dat hij is tekortgeschoten in de zorg die hij van hem mocht verwachten door hem onvoldoende te informeren over de bij hem verrichte haartransplantatie en de verwachte gevolgen daarvan. De chirurg heeft de klacht betwist. Het college heeft de chirurg berispt en de klacht deels gegrond geacht. Met betrekking tot de informatievoorziening heeft het college overwogen dat nu de chirurg niet zelf de ingreep had voorbereid en uitgevoerd hij daarvoor niet tuchtrechtelijk verantwoordelijk kon worden gehouden. Wel kon de chirurg worden verweten dat hij is tekortgeschoten in de nazorg en de afhandeling van de klacht. Ten overvloede overwoog het college dat het in de kliniek aan een adequate voorlichting, communicatie met de patiënt en deugdelijke klachtbehandeling ontbrak.

Klaagster is de zus van patiënte. Patiënte is overleden. Klaagster is met de kinderen van patiënte in een civiele procedure over de erfenis verwikkeld. Verweerster, gz-psycholoog, heeft, toen moeder nog leefde, op verzoek van de verpleeghuisarts een psychologisch onderzoek naar moeder gedaan. Het onderzoek en de verslaglegging zijn naar klaagsters mening onzorgvuldig. Het college oordeelt dat verweerster niet tekortgeschoten is. De klacht is ongegrond.

Klager verwijt verweerder dat bij het verwijderen van haar verstandskies letsel is ontstaan, hij haar niet heeft doorverwezen naar een kaakchirurg, onvoldoende voorlichting en onvoldoende nazorg. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat niet kan worden vastgesteld of het letsel is veroorzaakt door de ingreep zelf of door de verdoving. Het letsel moet als complicatie worden geduid die zelden voorkomt, waardoor verweerder klaagster ook niet op het risico daarvan behoefde te wijzen. Verwijzen naar kaakchirurg was niet nodig. De klacht over nazorg is onvoldoende onderbouwd. Het college wijst de klacht af.

Klaagster verwijt verweerder dat hij bij haar zoon niet de benodigde behandelingen heeft uitgevoerd, geen röntgenfoto’s heeft gemaakt, patiënt niet naar een mondhygiëniste heeft verwezen dan wel op tijd heeft doorgestuurd naar het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Volgens het college kan niet worden gezegd dat verweerder in de zorg te kort is geschoten door de cariës aan het melkgebit niet te behandelen en te volstaan met controles en adviezen over poetsen en spoelen. Toen bleek dat zich cariës in blijvende kiezen had ontwikkeld, heeft verweerder patiënt daarvoor behandeld. Het college wijst de klacht af.

Klager verwijt de arts dat hij onzorgvuldig te werk is gegaan en dat hij in zijn rapportage een verkeerde conclusie heeft getrokken. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft in raadkamer de klacht afgewezen.

Klager verwijt de cardioloog dat hij klager zonder diens toestemming heeft gedotterd en dat hij bovendien gebruik heeft gemaakt van een – verboden - laserwire techniek. Voorts verwijt klager de cardioloog dat hij een (valse) skeletscan aan medische adviseurs heeft aangeleverd. De cardioloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft een van de drie klachtonderdelen gegrond geacht en de cardioloog een waarschuwing opgelegd.

Klager is niet-ontvankelijk in zijn klacht. Het handelen van de arts valt niet onder de tuchtnorm van artikel 47, eerste lid Wet BIG.

Klager verwijt de BMA-arts dat hij bij de opstelling van de adviezen onzorgvuldig te werk is gegaan en dat hij onjuiste conclusies heeft getrokken. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft in raadkamer de klacht op alle onderdelen afgewezen.

Klager is niet-ontvankelijk in zijn klacht, aangezien hij zijn klacht niet verder heeft aangevuld met de voor het in behandeling nemen van de klacht noodzakelijke gegevens.

De behandeling van de klacht is gestaakt. Klaagster wordt geacht de klacht te hebben ingetrokken daar zij niet meer verder heeft gereageerd op brieven van het College.

Klacht Inspectie tegen huisarts die zijn moeder in het verpleeghuis op haar sterfbed heeft behandeld. Waarschuwing. Huisarts mocht niet zonder afspraak met de verpleeghuisarts zijn moeder (weer) gaan behandelen en heeft hierdoor de verzorging in verwarring gebracht. Voorts niet lege artis gehandeld door, naast de door de verpleeghuisarts voorgeschreven morfine, Dormicum te geven alsmede pethidine, die ook nog eens deels over de datum was.