Zoekresultaten 12751-12800 van de 13660 resultaten

-

Klacht tegen neurochirurg. Spondylodese (fixatie) L5-S1. Foutief geplaatste schroeven. Berisping.

-

Klaagster was zwanger van een kind met de aandoening trisomie 18. Zij wilde de zwangerschap uitdragen en is na 41 weken en 6 dagen ingeleid in het ziekenhuis. Gedurende de bevalling was er sprake van een CTG-registratie waaruit bleek dat er sprake was van foetale nood. Het kind is bij de bevalling overleden. Klaagster heeft (o.a.) een klacht ingediend tegen de eerstelijnsverloskundige die haar tijdens de zwangerschap en de bevalling begeleidde. Zij verwijt de verloskundige ondermeer dat het te voeren beleid van non interventie ingeval er sprake was van foetale nood niet met haar is besproken, dat zij onvoldoende begeleid is bij de bevalling en dat zij de baby niet levend in handen heeft kunnen houden. De klacht is gedeeltelijk gegrond verklaard.

Patiënt (klager) in sinds 2007 opgenomen in een Zorgcentrum op basis van artikel 60 van de BOPZ. De aangeklaagde arts is geneesheer-directeur van dit Zorgcentrum. De klacht is ingediend door een bevriende huisarts van de patiënt die de opname wil terugdraaien. De familie van de patiënt verzet zich niet tegen de opname. Onder andere doet de vraag zich voor of de klagende huisarts ontvankelijk is. Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt zich deels onbevoegd en voor het overige klager niet-ontvankelijk in de klacht. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

Klacht: Klaagster heeft chronische hoest- en benauwdheidklachten en wordt door haar huisarts voor hernieuwd onderzoek doorverwezen naar verweerder, longarts. Zij is in totaal vijf keer gezien door deze arts. Klaagster verwijt de arts: 1) ten onrechte advies gegeven te hebben het bed op klossen te zetten, waardoor zij een herseninfarct heeft gekregen; 2) de brief van de huisarts waarin stond dat zij in 2006 een schedeloperatie heeft ondergaan niet goed heeft gelezen; 3) haar een tekening meegegeven te hebben met een Engelse tekst. Klaagster en zoon beheersten deze taal niet goed en informatie was voor hen niet duidelijk; 4) haar privacy geschonden te hebben; 5) haar onheus heeft bejegend en ‘in de kou heeft laten staan’, de arts heeft haar verteld dat zij niet meer terug hoefde te komen. Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt de klacht kennelijk ongegrond in al haar onderdelen en wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Klager verwijt de fysiotherapeut dat zij vanwege ondeskundigheid niet duidelijk afstand heeft genomen van het gedrag van een collega en heeft nagelaten adequaat te reageren. Wanneer klager ten einde raad een cursus verstoort waarbij ook de fysiotherapeut is betrokken, hoopt hij eindelijk een reactie te krijgen, maar in plaats daarvan wordt hij weggestuurd. De fysiotherapeut weigert hiermee in een noodsituatie bij te dragen aan een oplossing en handelt daarmee in strijd met artikel 47 lid 1 sub a sub 2 Wet BIG . Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt dat tussen klager en de fysiotherapeut geen behandelrelatie heeft bestaan en verklaart klager niet-ontvankelijk in zijn beroep. Het Centraal Tuchtcollege vernietigt de uitspraak in eerste aanleg, bepaalt dat klager ontvankelijk is in zijn klacht en wijst de klacht alsnog af.

09/218T: Klager verwijt de tandarts onder andere dat deze onzorgvuldig heeft gehandeld bij het plaatsen van een kroon, zijn pijnklachten niet serieus heeft genomen en klager ten onrechte niet heeft verwezen naar de kaakchirurg. Klacht ongegrond.

08/262T: Klager verwijt de tandarts dat deze eenzijdig de behandelovereenkomst heeft beëindigd, heeft geweigerd het dossier af te geven en zonder zijn toestemming heeft overgedragen aan een andere tandarts, en voorts onzorgvuldig heeft gehandeld met betrekking tot het plaatsen van een kroon in de rechter bovenkaak. Klacht ongegrond.

09/145T: Klager verwijt verweerder dat hij tijdens het verwijderen van element 14 de naastgelegen kies heeft beschadigd en hem voorts niet heeft geïnformeerd dat hij dit element zou verwijderen. Waarschuwing.

Verzoeken tot wraking tegen voorzitter, respectievelijk lid-jurist en lid-beroepsgenoot, secretaris en voorzitter. Verzoeken tegen voorzitter, respectievelijk lid-jurist en lid-beroepsgenoot, en voorzitter zijn afgewezen. Verzoek tegen de secretaris is niet-ontvankelijk.

Klagers verwijten de huisarts dat deze tekort is geschoten in haar differentiaal diagnostische overwegingen, onvoldoende onderzoek heeft verricht en patiënte ten onrechte niet heeft doorverwezen naar een specialist, althans naar huis heeft gestuurd. Drie van de vier klachtonderdelen gegrond. Waarschuwing.

Klaagster verwijt de verpleegkundige onder meer dat deze onzorgvuldig is geweest in zijn verslaglegging, zijn geheimhoudingsplicht heeft geschonden en beschadigende verklaringen heeft afgelegd. Klacht ongegrond.

Klagers verwijten de verpleegkundige als triagist niet afdoende te hebben gereageerd op de telefonische beschrijving van het ziektebeeld van patiënte, de urgentie onjuist te hebben geclassificeerd en onvoldoende verslag te hebben gedaan van de inhoud van het telefoongesprek. Het College oordeelt dat de verpleegkundige/triagist behoort tot de kring van personen over wie ingevolge de wet BIG kan worden geklaagd. Twee van de drie klachtonderdelen gegrond. Waarschuwing.

De klacht betreft klagers zoon. Klagers zoon verblijft in een zelfstandige woonvorm waar de aangeklaagde verpleegkundige teamleidster is. Klager verwijt de verpleegkundige dat zij in haar hoedanigheid van teamleidster afspraken heeft geschonden m.b.t. de medische zorg voor de zoon van klager, waardoor zonder klagers toestemming medische zorg is verleend. Het RTG oordeelt dat de klager niet-ontvankelijk is in zijn klacht omdat de klacht geen betrekking heeft op enig handelen als bedoeld in art. 47 lid 1 Wet BIG. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

De verpleegkundige heeft klager op de afdeling Spoedeisende Hulp opgehaald om hem naar de afdeling Eerste Hart Hulp te brengen. Volgens klager stopte de verpleegkundige onderweg en weigerde hij klager verder te vervoeren. Klager verwijt de verpleegkundige dat hij heeft geweigerd de hulp te geven die klager nodig had en dat hij door zijn onmenselijk handelen het leven van klager in gevaar heeft gebracht. Het RTG heeft geoordeeld dat de feitelijke gang van zaken niet is komen vast te staan en wijst de klacht als kennelijk ongegrond af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

Medische verklaring door huisarts aan rechter zonder toestemming patiënt. Waarschuwing.

Klagers verwijten verweerster, huisarts, het gezin van klagers in gevaar te hebben gebracht door een valse melding van kindermishandeling te doen bij het advies- en meldpunt kindermishandeling (AMK), buiten medeweten van klagers. Verweerster heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerster een redelijke grond had om op verzoek van het AMK de gevraagde informatie te verstrekken. Verweerster heeft echter verzuimd zich te verzekeren van toestemming van klagers voor informatieverstrekking. Ten aanzien van de melding door verweerster oordeelt het college dat verweerster ten onrechte het ‘Stappenplan’ niet heeft gevolgd. Klacht wordt (deels) gegrond verklaard. Waarschuwing en publicatie van de beslissing.

Klager verwijt verweerster dat zij een seksuele verhouding heeft gehad met een patiënt. Voorwaardelijke schorsing van één jaar.

Klaagster verwijt de verpleegkundige een onjuiste gang van zaken bij zijn huisbezoeken, zonder haar toestemming medische dossiers te hebben opgevraagd en stigmatiserende kwalificaties te hebben gebruikt. Het College heeft de klacht in zijn geheel afgewezen.

Klaagster verwijt de fysiotherapeut dat hij haar een harde klap in haar zij heeft gegeven, toen zij een schrikbeweging met haar hand maakte en dat hij na de behandeling niet over het gebeurde heeft willen praten. Het College heeft de klacht gegrond geacht en de maatregel van waarschuwing opgelegd.

Klaagster verwijt verweerder dat hij de rechtbank en de Raad voor de Kinderbescherming informatie over haar heeft verstrekt. Gedeeltelijk gegrond. Waarschuwing.

Klaagster stelt seksueel misbruikt te zijn door verweerder. Verweerder heeft nogmaals een verhouding met een patiënte gehad. Gedeeltelijke ontzegging van de bevoegdheid het beroep van verpleegkundige uit te oefenen en wel om het beroep van psychiatrisch verpleegkundige uit te oefenen.

De klacht heeft betrekking op de behandeling van de moeder van klager door de arts-assistent neurologie. Klagers moeder is na een aantal dagen hoofdpijn door de huisarts naar het ziekenhuis verwezen, waar de arts werkzaam is. De klacht houdt in dat een onvolledig onderzoek is uitgevoerd bij patiënte en geen gebruik is gemaakt van extra informatie (van de huisarts en de echtgenoot van patiënte) die beschikbaar was. Als gevolg hiervan is volgens klager een verkeerde diagnose gesteld en is patiënte overleden. Het RTG wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

De klacht heeft betrekking op de behandeling van de moeder van klager door de neuroloog. Klagers moeder is na een aantal dagen hoofdpijn door de huisarts naar het ziekenhuis verwezen, waar de neuroloog werkzaam is. De klacht houdt in dat een onvolledig onderzoek is uitgevoerd bij patiënte en geen gebruik is gemaakt van extra informatie (van de huisarts en de echtgenoot van patiënte) die beschikbaar was. Als gevolg hiervan is volgens klager een verkeerde diagnose gesteld en is patiënte overleden. Het RTG wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

" Regionaal Tuchtcollege heeft de verwijten van klager gegrond geacht. Zo is de arts ongevraagd op zoek gegaan naar omstandigheden bij klager die mogelijk de oorzaak zijn van de klachten. Daarbij heeft de arts ongefundeerde uitspraken gedaan. Verweerder is tekortgeschoten. Regionaal Tuchtcollege legt de maatregel van berisping op. Cetraal Tuchtcollege overweegt dat de arts niet tot de conclusie heeft kunnen komen dat betrokkene er een zeer groot financieel belang bij heeft indien de klachten aan het verkeersongeval worden toegeschreven. De opgestelde rapportage voldoet niet aan de daaraan in de jurisprudentie gestelde criteria. Tuchtrechtelijk verwijt. Centraal Tuchtcollege legt de maatregel van waarschuwing op nu de door het Regionaal Tuchtcollege aangehaalde eerdere veroordeling een handeling door de arts betreft van een latere datum."

" Regionaal Tuchtcollege heeft de verwijten van klager gegrond geacht. Zo is de arts ongevraagd op zoek gegaan naar omstandigheden bij klager die mogelijk de oorzaak zijn van de klachten. Daarbij heeft de arts ongefundeerde uitspraken gedaan. Verweerder is tekortgeschoten. Regionaal Tuchtcollege legt de maatregel van waarschuwing op. Centraal Tuchtcollege overweegt dat de door de arts gehanteerde formuleringen niet de schoonheidsprijs verdienen en deze minder objectief zijn dan gewenst, doch dit geen tuchtrechtelijke verwijtbaarheid kan opleveren. Het beroep van de arts slaagt derhalve en de klachten van klager worden alsnog ongegrond verklaard."

Bij klaagster is door de anesthesioloog/pijnspecialist, een IDET-behandeling uitgevoerd n.a.v. chronische lage rugklachten. De klacht houdt in dat de anesthesioloog: 1) tijdens de IDET-behandeling een chirurgische fout heeft gemaakt, waardoor een draadbreuk is opgetreden en een naald is achtergebleven in de rug. 2) klaagster voorafgaand aan de IDET-behandeling niet heeft geïnformeerd m.b.t. risico op draadbreuk waardoor ingreep zonder de vereiste toestemming is verricht. 3) na de ingreep is tekortgeschoten in nazorg. Het Regionaal Tuchtcollege wijst de klacht als kennelijk ongegrond af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Klager heeft zijn linkerpols gebroken. Klager verwijt de chirurg dat hij niet tijdig heeft opgemerkt dat het os lunatum was gekanteld. Hierdoor is klager niet tijdig en efficiënt behandeld, zijn hersteloperaties noodzakelijk geworden en heeft klager onnodig lang pijn gehad. Het RTG heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

Klacht tegen psychiater. Klager verblijft in een TBS-instelling.Verweerder heeft klager gekeurd voor het rijbewijs. Het college kan het billijken, nu klager ter beschikking is gesteld voor een in 1995 gepleegd delict en dus al geruime tijd door verschillende psychiaters (dus niet alleen de door hem gewraakte psychiater in de TBS-instelling waar hij thans verblijft) is onderzocht en behandeld, dat verweerder naast een kort eigen psychiatrisch onderzoek zijn conclusies en advies mede heeft gebaseerd op de psychiatrische bevindingen uit de TBS-sector. Het is niet reëel, mocht klager zulks verwacht hebben, te verlangen dat in het kader van een rijbewijskeuring eenzelfde psychiatrisch onderzoek zou plaatsvinden, het liefst voor klager met een andere uitkomst, dan reeds had plaatsgevonden in de vele voorafgaande jaren waarin klager TBS-verpleegd werd. Klacht kennelijk ongegrond.

Klager heeft in 2010 een klacht ingediend tegen de waarnemend huisarts die hem in 2001 eenmalig gezien heeft op het spreekuur. De huisarts heeft klager destijds behandeld voor een epidydimitis en hem antibiotica en pijnstilling voorgeschreven. Een aantal dagen later bleek dat er sprake was van een torsio testis. Klager verwijt de huisarts dat hij hem bij zijn bezoek had moeten doorsturen naar het ziekenhuis voor nader onderzoek, omdat ingeval van een mogelijke torsio testis snel handelen geboden is. Het college heeft de klacht gegrond verklaard, maar gelet op de omstandigheden van het geval, afgezien van het opleggen van een maatregel.

Op verzoek van haar cliente stelt verweerster een 'verslag van de therapie' op. In dat verslag doet zij vergaande uitspraken over de echtgenoot van klager hoewel zij deze slechts een keer, drie jaar terug, heeft gesproken. Het verslag voldoet aan geen van de volgens vaste jurispprudentie daaraan te stellen eisen. Cliente heeft het verslag bovendien verzocht in verband met een rechtszitting in de echtscheidingsporcedure. Ook omdat verweerster geen verantwqoordelijkheid heeft genomen voor de gevolgen die het verslag voor klager konden hebben en haar beperkte inzicht in het onjuiste van haar handelen, legt het college verweerster een berisping op.

Klacht tegen een huisarts. Klager was patiënt in de huisartsenpraktijk van verweerster. Klager meldt zich met een drukkend gevoel in epigastrio, later ging het beter, alleen nu meer last met name tijdens het eten. Een jaar later meldt hij zich weer met eetproblemen en hij wil graag dat een lichamelijke oorzaak wordt uitgesloten. Waarop verweerster bloedonderzoek laat doen en een maagfoto, bloedonderzoek levert geen bijzonderheden op, de maagfoto vertoont een vertraagde oesofago-cardiale passage door het niet ontplooien van de distale oesofagus. Verweerster overlegt met de kinderarts, deze adviseert, na overleg met de radioloog, een onderhoudsdosering domperidon, waarna verweerster deze voorschrijft. Anderhalf jaar hierna maakt klager weer melding van passageklachten, verweerster schrijft domperidon voor. Een half jaar later bezoekt klager met dezelfde klachten een huisarts in dienstverband in de praktijk. Er wordt een gastroscopie uitgevoerd waarna klager doorgestuurd wordt naar een mdl-arts die de diagnose achalasie bevestigt. Er volgt een pneumodilatatie die volgens klager probaat heeft geholpen. Klager verwijt verweerster dat ze niet adequaat en laks heeft gehandeld en zijn klachten altijd aan stress heeft toegedicht. Het college verklaart de klacht gegrond en legt een waarschuwing op.

Klaagster verwijt de vaatchirurg dat hij haar gemotiveerde verzoek om tromboseprofylaxe te geven heeft genegeerd. Het College heeft de klacht afgewezen.

Klagers verwijten verweerder dat hij aan echtgenoot en broer van klagers de juiste behandeling heeft onthouden door geen chemotherapie voor te stellen dan wel te starten, terwijl dit wel het advies was van de multidisciplinaire oncologie-commissie. Gegrond. Waarschuwing.

Klaagster verwijt de vaatchirurg de gebrekkige wijze waarop zij klaagster heeft voorgelicht en behandeld, alsmede een (ontbrekende) nazorg. Klaagster voert onder meer aan dat bij het verwijderen van een in het been achtergebleven deeltje van gebruikt materiaal een ernstige fout is gemaakt. Het College heeft de klacht in zijn geheel afgewezen.

Klagers verwijten de KNO-arts dat hij een verkeerde en te late diagnose heeft gesteld, onvoldoende informatie over de behandeling en gevolgen daarvan heeft gegeven, een chirurgische fout heeft gemaakt en onjuiste medicijnen heeft gegeven, althans aansprakelijk is voor hetgeen is gebeurd. Het College heeft de klacht in zijn geheel afgewezen.

Klagers verwijten de arts, aios KNO, dat hij een verkeerde en te late diagnose heeft gesteld, onvoldoende informatie over de behandeling en gevolgen daarvan heeft gegeven, een chirurgische fout heeft gemaakt en onjuiste medicijnen heeft gegeven. Het College heeft de klacht in al haar onderdelen afgewezen.

De klacht is gericht tegen vijf artsen en betreft de behandeling van de moeder van klagers, verder patiënte te noemen, tijdens haar opname in het ziekenhuis. Patiënte is overleden. Alle artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. Het college heeft alle klachtonderdelen over de behandeling van patiënte –inhoudend het onvoldoende controleren van het Hb gehalte van patiënte, het onvoldoende adequaat behandelen van de kortademigheid, onvoldoende onderzoek naar de oorzaak van de infectie, het onvoldoende onderkennen en herkennen van het bij patiënte ontstane delier en het onvoldoende toezicht houden op de vocht- en voedingstoestand van patiënte- ongegrond bevonden en de klacht afgewezen.

De klacht is gericht tegen vijf artsen en betreft de behandeling van de moeder van klagers, verder patiënte te noemen, tijdens haar opname in het ziekenhuis. Patiënte is overleden. Alle artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. Het college heeft alle klachtonderdelen over de behandeling van patiënte –inhoudend het onvoldoende controleren van het Hb gehalte van patiënte, het onvoldoende adequaat behandelen van de kortademigheid, onvoldoende onderzoek naar de oorzaak van de infectie, het onvoldoende onderkennen en herkennen van het bij patiënte ontstane delier en het onvoldoende toezicht houden op de vocht- en voedingstoestand van patiënte- ongegrond bevonden en de klacht afgewezen.

Klaagster verwijt verweerder dat er na de door hem bij haar uitgevoerde grote buikoperatie blaarvorming aan haar hielen is opgetreden. De decubitusprotocollen zijn niet nageleefd. Naar het oordeel van het college kan verweerder geen tuchtrechtelijk verwijt worden gemaakt. De operatie en het herstel daarvan zijn goed verlopen. Er zijn geen aanwijzingen dat door of tijdens de operatie iets is gebeurd dat kan hebben bijgedragen aan het ontstaan van de decubitus. Ongegrond.

De klacht is gericht tegen vijf artsen en betreft de behandeling van de moeder van klagers, verder patiënte te noemen, tijdens haar opname in het ziekenhuis. Patiënte is overleden. Alle artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. Het college heeft alle klachtonderdelen over de behandeling van patiënte –inhoudend het onvoldoende controleren van het Hb gehalte van patiënte, het onvoldoende adequaat behandelen van de kortademigheid, onvoldoende onderzoek naar de oorzaak van de infectie, het onvoldoende onderkennen en herkennen van het bij patiënte ontstane delier en het onvoldoende toezicht houden op de vocht- en voedingstoestand van patiënte- ongegrond bevonden en de klacht afgewezen.

Klaagster verwijt verweerder dat hij bij haar een basaalcarcinoom op haar hoofd op onjuiste wijze heeft verwijderd, onvoldoende informatie vooraf en een onjuiste postoperatieve behandeling, waarbij verweerder op het menselijke vlak is tekortgeschoten. Het college is van oordeel dat de voorlichting uitgebreider had gekund, maar dat verweerder in het voortraject en bij de operatie niet tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld. Wel was extra aandacht voor de wond nodig geweest omdat de hechtingen onder spanning waren aangebracht en heeft verweerder nadat de wond ontstoken raakte klaagster onvoldoende voorgelicht over het feit dat er uiteindelijk een grote kale plek zou ontstaan. Gedeeltelijk gegrond. Waarschuwing.

De klacht is gericht tegen vijf artsen en betreft de behandeling van de moeder van klagers, verder patiënte te noemen, tijdens haar opname in het ziekenhuis. Patiënte is overleden. Alle artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. Het college heeft alle klachtonderdelen over de behandeling van patiënte –inhoudend het onvoldoende controleren van het Hb gehalte van patiënte, het onvoldoende adequaat behandelen van de kortademigheid, onvoldoende onderzoek naar de oorzaak van de infectie, het onvoldoende onderkennen en herkennen van het bij patiënte ontstane delier en het onvoldoende toezicht houden op de vocht- en voedingstoestand van patiënte- ongegrond bevonden en de klacht afgewezen.

De klacht is gericht tegen vijf artsen en betreft de behandeling van de moeder van klagers, verder patiënte te noemen, tijdens haar opname in het ziekenhuis. Patiënte is overleden. Alle artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. Het college heeft alle klachtonderdelen over de behandeling van patiënte –inhoudend het onvoldoende controleren van het Hb gehalte van patiënte, het onvoldoende adequaat behandelen van de kortademigheid, onvoldoende onderzoek naar de oorzaak van de infectie, het onvoldoende onderkennen en herkennen van het bij patiënte ontstane delier en het onvoldoende toezicht houden op de vocht- en voedingstoestand van patiënte- ongegrond bevonden en de klacht afgewezen.

Klacht tegen verzekeringsarts. Klager is bedrijfsarts. Er is sprake van een verschil van professioneel inzicht tussen twee beroepsbeoefenaren inzake de functionele mogelijkheden van een werknemer. Een dergelijke situatie, waarbij elk oordeelt vanuit het eigen specialistisch kader, kan zich regelmatig voordoen zonder dat dit hoeft te duiden op een onoordeelkundig oordeel van de een of de ander. Het tuchtrecht in de gezondheidszorg is niet bedoeld voor toetsing van dergelijke situaties. Klager niet-ontvankelijk.