Zoekresultaten 13051-13100 van de 13660 resultaten

Klaagster verwijt verweerder dat hij haar echtgenoot drie verschillende bloedverdunnende medicijnen heeft toegediend en dat hij aan haar geen informatie heeft verstrekt over de behandeling, de mogelijke gevolgen en eventuele alternatieven. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat het medicatiebeleid zeer zorgvuldig en naar de regelen der kunst is geweest. Vast staat dat het beleid met patiënt en klaagster is besproken. Het risico op een bloeding zoals zich korte tijd later heeft voorgedaan, is zodanig minimaal dat het niet nodig en gebruikelijk is de patiënt over dit risico te informeren. Ongegrond.

Klaagster verwijt verweerder dat hij haar echtgenoot drie verschillende bloedverdunnende medicijnen heeft toegediend en dat hij aan haar geen informatie heeft verstrekt over de behandeling, de mogelijke gevolgen en eventuele alternatieven. Verweerder stelt dat hij geen enkele bemoeiing met de behandeling heeft gehad, zodat klaagster niet-ontvankelijk is. Voor het college is komen vast te staan dat verweerder inderdaad geen enkele bemoeiing met de zaak heeft gehad. Ongegrond.

Klacht tegen neuroloog. Bij patiënte is in 2001 de diagnose epilepsie gesteld. Zij is hiervoor bij verweerder onder behandeling. In 2004 wordt zij onder de douche onwel. Verweerder is van oordeel dat dit geen epileptisch insult is. In 2005 heeft verweerder een verklaring geschreven voor het CBR voor het nemen van rijlessen. In mei 2007 is begonnen met afbouw van de medicatie. Patiënte komt in juni 2007 om bij een auto ongeluk. Klagers verwijten verweerder onder meer het bagatelliseren van de klacht, het nemen van oongeloorloofde riscico's met de toestemming het rijbewijs te mogen halen en het niet geven van een rijverbod na het voorstel de medicatie af te bouwen. Het college is van oordeel dat verweerder ten onrechte niet heeft onderkend dat er in 2004 in ieder geval sprake was van een bewustzijnstoornis en hij heeft op dat punt niet gehandeld conform paragraaf 7.3 van de regeling van het CBR "Eisen aan de medische rijgeschiktheid". Klacht gedeeltelijk gegrond, waarschuwing.

Klager verwijt verweerder, bedrijfsarts, dat hij tekortgeschoten is in de zorg die van hem mocht worden verwacht door onder meer zijn superviserende taken onvoldoende uit te voeren. Verweerder was belast met superviserende taken en klachtafhandeling, en had de eindverantwoording voor het waarborgen van kwaliteit en deskundige verzuimbegeleiding. Het college acht de klacht gegrond maar ziet af van het opleggen van een maatregel omdat verweerder in zekere zin het slachtoffer was van de werkdruk die hij ervoer bij zijn organisatie.

Verweerder was basisarts en onder supervisie werkzaam als bedrijfsarts. De klacht houdt onder meer in dat verweerder klager een ondeugdelijk advies heeft gegeven en geen informatie heeft gegeven over een onafhankelijk deskundigenoordeel bij het UWV. De klacht wordt afgewezen.

Betrekkelijk zeldzame schouder fractuur na trauma, geen traumatische bursitis zoals aanvankelijk gediagnosticeerd. Na paar weken werd atrofie van de musculus infraspinatus vastgesteld. Er bleek sprake van dislocatie van de tuberculum majus. Gelet op bij anamnese vertelde trauma, tegen deur gelopen, de zeldzaamheid van de uiteindelijke diagnose, welke eigenlijk alleen door een val op ene gestrekte arm kan plaatsvinden, heeft verweerder van een traumatische bursitis mogen uitgaan en daarvoor behandeling, middels een kenacort injectie mogen inzetten. Klacht afgewezen.

Klacht tegen verpleegkundige in thuiszorgsituatie betreffende ophoging zuurstoftoediening. Klacht kennelijk ongegrond.

Klager klaagt over het niet behandelen van haar (inmiddels overleden) echtgenoot volgens de professionele standaard. Het college is van oordeel dat verweerder bij de gepresenteerde klachten volgens de hematurie-richtlijn een urinecytologie en cystoscopie had moeten laten verrichten. Verweer had, toen hij afweek van deze richtlijn beter moeten motiveren en registreren. Door zowel de onderzoeken niet te laten verrichten als onvoldoende te documenteren waarom van de richtlijn afgeweken wordt, kan verweerder een tuchtrechtelijk verwijt worden gemaakt. De klacht wordt daarom gegrond verklaard en verweerder krijgt een waarschuwing.

Klagers klagen over het feit dat zij onvoldoende informatie hebben gekregen van verweerder over het optreden van cognitieve achteruitgang na profylactische schedelbestraling en dat de dosering van de gehanteerde bestraling te hoog zou zijn. Het college is van oordeel dat verweerder klagers niet heeft hoeven informeren over eerdergenoemde cognitieve achteruitgang, nu het optreden hiervan niet als bijwerking van de radiotherapie kan worden gezien. Daarnaast heeft verweerder gehandeld volgens de geldende richtlijn qua stralingsdosering en kan hem dus geen tuchtrechtelijk verwijt worden gemaakt. De klacht wordt ongegrond verklaard.

Klacht tegen uroloog. Behandeling van stress incontinentie dmv applicatie van peri urethraal bulkmateriaal. Verwijt betreft informatieverschaffing, de behandeling en het niet zelf uitvoeren van de ingreep door de arts. Naar het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege rustte gelet op het extra protocollaire en experimentele karakter van de behandeling op de arts een verzwaarde informatieplicht en is daaraan door de arts niet voldaan. Arts is daardoor niet alleen ernstig tekortgeschoten in zijn zorgvuldigheidsplicht jegens klaagster maar is ook ernstig in gebreke gebleven wat betreft zijn positie als onderzoeker en opleider. In zoverre is de klacht gegrond. Voor het overige wordt de klacht verworpen. Volgt maatregel van berisping. Het Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege en verwerpt het beroep van de arts tegen gegrond verklaring van eerste klachtonderdeel en de hem daarvoor opgelegde maatregel.

Klagers verwijten verweerder onder andere het niet verstrekken van/inzage geven in de ruwe testgegevens van het psychodiagnostisch onderzoek van de zoon van klagers, het niet overhandigen van het psychodiagnostisch verslag aan de zoon en het ontbreken van een diagnosestelling. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerder aan had moeten geven dat geen kopieën konden worden verstrekt, maar inzage onder zijn begeleiding wel mogelijk was. Als er al sprake is van een huishoudelijk reglement inhoudende dat geen inzage van ruwe testgegevens wordt gegeven, dan ontslaat dat verweerder niet van de verplichting te handelen als wettelijk voorgeschreven. Het eerste klachtonderdeel is gegrond. Overig ongegrond. Waarschuwing.

Klager is van 2000 tot 2008 patiënt geweest in de praktijk van de tandarts. Klager klaagt er (onder meer) over dat de tandarts zich onterecht heeft uitgelaten over de geestesgesteldheid en het criminele- en drugsverleden van klager en over het opzeggen van de behandelrelatie. Het RTG Zwolle oordeelt de klachten deels gegrond en legt een waarschuwing op. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het principaal beroep van klager, verklaart het incidenteel beroep van de tandarts gegrond, vernietigt de beslissing waarvan beroep, verklaart de klacht in al zijn onderdelen ongegrond en gelast de publicatie.

Klacht tegen arts-assistent cardiologie. De echtgenoot van klaagster werd opgenomen met druk op de borst na inspanning en pijn in de kaken en rug. Als na ongeveer 19 uur een CT-scan wordt verricht, blijkt een aorta dissectie type A. Klacht houdt in dat verweerster haar supervisor niet heeft laten komen en de juiste diagnose over het hoofd heeft gezien. Klacht ongegrond.

Klacht tegen cardioloog. De echtgenoot van klaagster werd opgenomen met druk op de borst na inspanning en pijn in de kaken en rug. Als na ongeveer 19 uur een CT-scan wordt verricht, blijkt een aorta dissectie type A. Klacht houdt in dat verweerder als supervisor van de behandelend arts-assistent niet zelf is komen kijken en de juiste diagnose over het hoofd heeft gezien. Klacht ongegrond.

Klacht tegen cardioloog. Jonge patiënte met “wegrakingen” wordt door neuroloog verwezen naar de cardioloog met in de verwijzing: “Door schrik geïnduceerde afwijking, wekker collaps” en als vraagstelling: “QT-Syndroom”? Verweerder ziet geen aanwijzingen voor het QT syndroom. College: onjuiste beoordeling ECG en over het hoofd zien van essentiële zaken bij de anamnese. Berisping.

Klacht tegen apotheker betreffende afspraken over het afhalen van medicatie. Klacht afgewezen.

Geen aanwijzingen voor de door klaagster opgeworpen klachten inhoudende wreedheid, sadisme, ondermijning, lichamelijke verwaarlozing en laster. Hoger beroep van klaagster wordt verworpen.

Klagers zijn de weduwe en zoon van patiënt die is overleden aan de gevolgen van een maagcarcinoom. Verweerder was tot het overlijden van patiënt diens huisarts. Aan de orde is de vraag of de huisarts bij de behandeling van patiënt heeft gehandeld volgens de NHG-standaard Maagklachten 2003. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht van klagers in alle onderdelen afgewezen. De klachten betreffen voor zover in hoger beroep nog aan de orde het ‘klakkeloos’ voorschrijven van Pantoprazol, het niet serieus nemen van het gewichtsverlies en de bezorgdheid van patiënt en het niet (tijdig) verrichten van een gastroscopie. Het Centraal Tuchtcollege heeft geoordeeld dat de huisarts conform de geldende NHG-standaard Maagklachten heeft gehandeld. Het beroep van klagers is verworpen.

Klaagster klaagt over twee van de vier kronen die de tandarts heeft geplaatst. Haar voortanden ogen ongelijk. Het RTG heeft klaagster niet-ontvankelijk verklaard in haar klacht omdat zij haar klacht niet heeft onderbouwd met de gronden waarop de klacht berust. Het Centraal Tuchtcollege vernietigt deze beslissing en wijst de zaak terug omdat het RTG heeft nagelaten klaagster in de gelegenheid te stelen dit verzuim te herstellen conform artikel 5 van het Tuchtrechtbesluit BIG.

Klacht tegen gezondheidszorgpsycholoog TBS instelling. Klager verwijt verweerder o.a. onterechte beschuldiging, intimidatie, afpersing en overplaatsing naar een andere afdeling. Klacht afgewezen.

Klachten tegen huisarts over onder andere onvoldoende dossiervoering. Klachten ongegrond.

Klacht tegen huisarts op huisartsenpost. Tweejarig kindje met onder andere koorts, overgeven en diarree. Huisarts stelt diagnose maagdarminfectie en beginnende uidroging. Kindje overlijdt enige uren later. Klacht: niet goed geluisterd en niet meteen doorgestuurd. Klacht ongegrond.

Klager verwijt de tandarts dat hij in de medische behandeling tekort is geschoten omdat hij implantaten op onjuiste wijze heeft aangebracht en een aanwezig gat in een element in de onderkaak niet heeft gevuld. Het RTC Amsterdam wijst de klacht in alle onderdelen als kennelijk ongegrond af. In hoger beroep verlangt klager schadevergoeding en smartengeld. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

Klacht tegen arts betreffende beoordeling in het kader van de WMO. Klager verwijt verweerder onheuse bejegening. Klacht afgewezen.

Klacht tegen gezondheidszorgpsycholoog betreffende diagnostiek. Differentiatie autismespectrumstoornis/persoonlijkheidsproblematiek. Klacht afgewezen.

Klacht tegen gezondheidszorgpsycholoog betreffende diagnostiek. Differentiatie autismespectrumstoornis/persoonlijkheidsproblematiek. Klacht afgewezen.

Klacht tegen verpleegkundige. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verklaart klager niet-ontvankelijk in het beroep omdat het beroepschrift niet voldoet aan het bij wet gestelde vereisten dat het de gronden van het beroep moet bevatten.

Het betreft een klacht van een apotheker tegen een collega apotheker. Klager stelt dat hij door het handelen van verweerder is belemmerd in de praktijkvoering van zijn apotheek als gevolg waarvan de farmaceutische zorgverlening in het geding is gekomen. Het RTG te Zwolle oordeelt dat klager geen rechtstreeks belanghebbende is en verklaart klager niet-ontvankelijk en gelast de publicatie. Het Centraal Tuchtcollege stelt in de eerste tussenbeslissing klager in de gelegenheid het door hem gestelde samenwerkingsverband schriftelijk te bewijzen. In de tweede tussenbeslissing stelt het Centraal Tuchtcollege de Inspecteur voor de Gezondheidszorg in de gelegenheid zich (onder meer) uit te laten over de vraag of de Inspectie op de hoogte was van dit samenwerkingsverband en of de Inspectie dit samenwerkingsverband aanvaardbaar acht.

Na val schouderklachten. Bij onderzoek geen afwijkingen. Anderhalf jaar later nog klachten en wel afwijkingen, mogelijk gevolg van de val. Klacht: onvoldoende aandacht aan schouderklachten. Ook wordt geklaagd over onvoldoende aandacht aan hartklachten. Kennelijk ongegrond

Klacht tegen psychiater betreffende diagnose schizoaffectieve psychose of schizofrene stoornis en de medicatie. Klacht deels niet ontvankelijk vanwege verjaring en deels kennelijk ongegrond.

Verweerder heeft in het kader van een vreemdelingrechtelijke procedure medische adviezen uitgebracht over klager aan het BMA. Kort samengevat verwijt klager verweerder dat hij als arts een tegenstrijdig, niet-objectief en onzorgvuldig rapport heeft geschreven en dat hij zich niet als deskundige doch als partij heeft gedragen. Ook twijfelt klager ernstig aan de deskundigheid van verweerder. Het college is van oordeel dat de rapportages van verweerder voldoen aan de daaraan in de jurisprudentie gestelde eisen en dat daarom de klacht in al zijn onderdelen ongegrond dient te worden verklaard. De klacht wordt afgewezen.

Klacht tegen arts-niet in opleiding tot psychiater in een TBS-instelling. Klacht dat verweerder zich heeft voorgedaan als psychiater terwijl hij dat niet is en dat hij onjuist heeft gehandeld naar aanleiding van de door klager geuite plasproblemen in aanwezigheid van een vrouwelijke verpleegkundige, waardoor klager is overgeplaatst. Het college overweegt dat het tot tevredenheid stemt dat de gemachtigde van verweerder ter zitting heeft aangegeven dat in de instelling actie is ondernomen om het ten onrechte aanduiden van verweerder (en andere basisartsen) als psychiater tegen te gaan, maar dat aan verweerder zelf daarvan geen verwijt is te maken.. Terzijde merkt het college nog op dat het wellicht ook goed zou zijn als binnen de instelling meer invulling zou worden gegeven aan de supervisie over de anios psychiatrie. Wat het tweede klachtonderdeel betreft overweegt het college dat het beter ware geweest dat verweerder niet de indruk had gewekt dat het plasprobleem van klager een medische kwestie kon zijn, maar dat het te ver gaat hem ter zake een tuchtrechtelijk verwijt te maken.

Klacht tegen een arts-niet in opleiding tot psychiater, werkzaam in een TBS-instelling. De klacht houdt in dat verweerder zich heeft voorgedaan als psychiater terwijl hij dat niet is en dat hij een psychose bij klager heeft vastgesteld en (naar het college begrijpt) zonder medeweten van klager als medicatie Cisordinol en Akineton heeft laten opnemen in de rapportage aan de rechtbank, zonder dat klager dit ooit heeft gekregen, waardoor de rechtbank op het verkeerde been is gezet. Klacht in beide onderdelen ongegrond.

Klaagster is bij gz-psycholoog in een nek- en rugcentrum in behandeling gekomen wegens klachten in verband met fybromyalgie en whiplash. Na afloop van haar behandeling aldaar heeft klaagster haar gesprekken met verweerder gecontinueerd in de eigen praktijk van de gz-psycholoog. Klaagster verwijt hem (onder meer) dat: hij niet heeft gehandeld zoals van een redelijk bekwaam en redelijk handelend gz-psycholoog mag worden verwacht, door seksueel contact met klaagster te hebben terwijl zij zich aan zijn zorg had toevertrouwd en dat hij klaagster veelvuldig telefonisch, via MSN-verkeer en e-mails lastig heeft gevallen en heeft gemanipuleerd, waardoor hij zich schuldig heeft gemaakt aan stalking. Het RTG Amsterdam ontzegt de gz-psycholoog met onmiddellijke ingang de bevoegdheid om anders dan in dienstverband als gz-psycholoog werkzaam te zijn. De gz-psycholoog komt in hoger beroep. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep, vernietigt de bestreden beslissing wat betreft de opgelegde maatregel, legt de maatregel van doorhaling van de inschrijving in het register op en gelast de publicatie.

Klaagster is bij de gz-psycholoog in behandeling geweest vanwege o.m. depressieve gevoelens. Op enig moment heeft er seksueel contact plaatsgevonden en zijn de gz-psycholoog en klaagster kort gaan samenwonen. Na enige tijd heeft klaagster de contacten met de gz-psycholoog beëindigd. Klaagster verwijt hem onder meer: dat hij niet heeft gehandeld zoals van een redelijk bekwaam en redelijk handelend gz- psycholoog mag worden verwacht, door seksueel contact met klaagster te hebben terwijl zij zich aan zijn zorg had toevertrouwd en dat hij klaagster veelvuldig telefonisch, via MSN-verkeer en e-mails lastig heeft gevallen en heeft gemanipuleerd, waardoor hij zich schuldig heeft gemaakt aan stalking. Het RTG Amsterdam ontzegt hem met onmiddellijke ingang de bevoegdheid om anders dan in diensverband als gz-psycholoog werkzaam te zijn. De gz-psycholoog komt in principaal hoger beroep en klaagster in incidenteel hoger beroep. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het principaal hoger beroep, vernietigd de beslissing wat betreft de opgelegde maatregel, legt de maatregel van doorhaling van de inschrijving in het register op, verwerpt het incidentele beroep en gelast de publicatie.

Klaagster verwijt tandarts onzorgvuldig handelen. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht gegrond bevonden en de tandarts voorwaardelijk geschorst. In beroep oordeelt het Centraal Tuchtcollege dat de tandarts verweten moet worden dat hij bruggen heeft geplaatst zonder vooraf foto’s te maken om zich ervan te vergewissen of de elementen die hij als pijler wilde gebruiken wel geschikt waren om als steunpunt te dienen. Eerdere foto’s zijn van onvoldoende kwaliteit. Zo de tandarts wel foto’s heeft gemaakt, waarvan echter niet is gebleken, kan hem dat niet baten omdat hem dan valt te verwijten dat hij op basis van die foto’s de ongeschiktheid van de pijler niet heeft vastgesteld. Centraal Tuchtcollege legt een minder zware maatregel, te weten een berisping op en verwerpt het beroep voor het overige.

Betreft een klacht tegen een huisarts. Volgens klager heeft de huisarts klagers vermoeidheidsklachten en buikpijnklachten onjuist gediagnosticeerd, nagelaten voldoende lichamelijk onderzoek te doen, te vroeg gesproken over een psychische oorzaak, heeft hij een verzoek om een gastroscopie te doen geweigerd en bevat het medisch dossier onjuistheden. Nadien zijn bij een uitgebreid onderzoek van klager ontstekingen in klagers slokdarm, maag en dunne darm gevonden. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klachten als deels ongegrond en deels niet komen vast te staan afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege heeft de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege bevestigd.

Aangeklaagde is werkzaam in tandartsenpraktijk. Het Regionaal Tuchtcollege heeft klaagster niet-ontvankelijk verklaard in de klacht omdat de aangeklaagde ten tijde van het verweten handelen niet als tandarts in het BIG register stond ingeschreven. Het Centraal Tuchtcollege stelt vast dat de aangeklaagde wel als arts stond ingeschreven. In raadkamer wordt de zaak naar een openbare terechtzitting verwezen. Daags voor de behandeling ter zitting worden klacht en beroep ingetrokken. Het Centraal Tuchtcollege oordeelt dat het belang van de rechtszekerheid meebrengt dat de behandeling ondanks de intrekking van de klacht wordt voortgezet en doet dat in een samenstelling met tandartsen. Omdat het een juridische kwestie betreft acht het Centraal Tuchtcollege het niet nodig de samenstelling van het college aan te passen Het Centraal Tuchtcollege acht de aangeklaagde nu hij ten tijde van het verweten handelen wel als arts stond ingeschreven voor dat handelen onderworpen aan tuchtrecht. Het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat klaagster niet-ontvankelijk is kan daarom niet in stand blijven. Klaagster wordt door de intrekking geacht de oorspronkelijke klacht niet langer te handhaven. Deze wordt daarom in beroep alsnog afgewezen.

Betreft een klacht tegen een AMK-vertrouwensarts die van een kinderarts een AMK-melding heeft ontvangen inzake een vermoeden van ‘dermatitis artefacta’ (by proxy). Volgens de ouders is de vertrouwensarts onvoldoende zorgvuldig te werk gegaan met betrekking tot het vermoeden van kindermishandeling bij hun dochter. Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt dat de vertrouwensarts zich in de verschillende stappen die zij heeft gezet op voldoende zorgvuldige wijze van haar taak gekweten en dat zij tevens naar vermogen openheid naar de ouders heeft betracht door zowel aan het begin als aan het einde van haar eigen onderzoek met de ouders te spreken. Het Centraal Tuchtcollege heeft deze beslissing bevestigd, met uitzondering van een overweging betreffende een - niet van toepassing zijnde - richtlijn. Zie ook zaak 2009/173 waarin de ouders een klacht hebben ingediend tegen de kinderarts.

Betreft een klacht tegen een kinderarts die een AMK-melding heeft gedaan inzake een vermoeden van ‘dermatitis artefacta’ (by proxy). Volgens de ouders is de kinderarts te lichtvaardig tot het doen van een melding overgegaan. Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt dat de kinderarts niet onzorgvuldig heeft gehandeld door melding bij het AMK te doen. Het overweegt dat de kinderarts in redelijkheid vermoedens van kindermishandeling door ‘dermatitis artefacta’ kon en mocht hebben, dat hij beschikte over voldoende aanwijzingen, dat hij diverse malen overleg heeft gevoerd en heeft gehandeld overeenkomstig de Meldcode Kindermishandeling. Het Centraal Tuchtcollege heeft de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege bevestigd. Zie ook zaak 2009/171 waarin de ouders een klacht hebben ingediend tegen de AMK-vertrouwensarts.

Klaagster verwijt verweerder, bedrijfsarts, onder meer dat hij geen contact heeft opgenomen met haar huisarts. Klaagster had verweerder daar uitdrukkelijk om gevraagd en had daarvoor ook een machtiging ondertekend. Het college oordeelt als volgt. Hoewel het niet-overleggen met de huisarts, terwijl klaagster redenen had om aan te nemen dat dit wel zou gebeuren, niet de schoonheidsprijs verdient, is deze niet geheel juiste gang van zaken, gelet op alle omstandigheden, niet van een zodanig gewicht dat een tuchtrechtelijke correctie dient plaats te vinden. De klacht wordt afgewezen.

Klagers verwijten de aangeklaagde tandarts dat zij ten onrechte vier melkkiezen bij hun dochter heeft getrokken en daarbij onvoldoende verdoving heeft toegepast. Het Regionaal Tuchtcollege verklaart de klacht ten aanzien van de getrokken melkkiezen gegrond en legt de tandarts een waarschuwing op. De tandarts komt in beroep. Het Centraal Tuchtcollege oordeelt dat de tandarts niet lichtvaardig tot extractie heeft besloten. Hoewel wellicht (in eerste instantie) een (combinatie van) minder ingrijpende behandelmethode(n) ingezet had(den) kunnen worden, is extractie binnen de beroepsgroep nog steeds een van de geaccepteerde behandelmethoden. De keuze voor een extractiebehandeling is dan ook zeker verdedigbaar. Het Centraal Tuchtcollege verklaart de klacht alsnog ongegrond met publicatie van de beslissing.

Klagers verwijten de aangeklaagde tandarts dat zij ten onrechte vier melkkiezen bij hun dochter heeft getrokken en daarbij onvoldoende verdoving heeft toegepast. Het Regionaal Tuchtcollege verklaart de klacht ten aanzien van de getrokken melkkiezen gegrond en legt de tandarts een waarschuwing op. De tandarts komt in beroep. Het Centraal Tuchtcollege oordeelt dat de tandarts niet lichtvaardig tot extractie heeft besloten. Hoewel wellicht (in eerste instantie) een (combinatie van) minder ingrijpende behandelmethode(n) ingezet had(den) kunnen worden, is extractie binnen de beroepsgroep nog steeds een van de geaccepteerde behandelmethoden. De keuze voor een extractiebehandeling is dan ook zeker verdedigbaar. Het Centraal Tuchtcollege verklaart de klacht alsnog ongegrond met publicatie van de beslissing.