Zoekresultaten 12951-13000 van de 13660 resultaten

Klager verwijt de chirurg dat hij onvoldoende ervaring had met het uitvoeren van de operatie, ten onrechte heeft nagelaten om na de operatie een drain aan te brengen, in de weken na de operatie behandelingen heeft ingezet zonder de oorzaak van de complicatie goed te onderzoeken en geen overleg heeft gevoerd over het te voeren behandelbeleid. De chirurg heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de klacht op alle onderdelen afgewezen.

Klager verwijt de huisarts dat deze hem in het kader van medicatieverstrekking niet op juiste wijze heeft behandeld. De huisarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de klacht in haar geheel afgewezen.

Klaagster verwijt cardioloog het toedienen van amiodaron bij reanimatie van haar echtgenoot terwijl specifiek geïnstrueerd was dat patiënt dit nooit mocht krijgen omdat in het verleden is gebleken dat de ritmestoornissen verergerden en er daardoor zelfs een nieuwe ICD nodig was. College: tijdens reanimatie, in acute fase bij levensbedreigende ritmestoornissen, is sprake van een volstrekt andere situatie. Enerzijds is er geen verhoging van de defibrillatie drempel, zoals dat bij chronisch gebruik soms wordt gezien. Bovendien is bij externe defibrillatie, zoals dat die nacht werd toegepast, de defibrillatiedrempel niet belangrijk, aangezien in vergelijking met ICD defibrillatie beduidend meer energie kan worden gegeven. Amiodaron is juist bij reanimatie het middel bij uitstek voor de behandeling welke de cardioloog een patiënt niet mag onthouden. Toestemming was niet vereist. Klacht ongegrond.

Klaagster heeft geen afscheid van echtgenoot kunnen nemen. Ze verwijt de v erpleging dat die niet gewaarschuwd heeft toen er sprake was van ritmestoornisssen. College: bij gebreke van specifieke afspraak geldt algemene regel waarschuwen bij “verslechtering van de situatie” . Hoewel hier op een gegeven moment sprake van was mocht verpleging in onderhavige geval in redelijkheid tot het oordeel komen dat het niet noodzakelijk was om klaagster te waarschuwen. Vervolgens werden ze overvallen door de “reanimatie situatie” en is klaagster pas gewaarschuwd toen het mogelijk was om een verpleegkundige bij patiënt weg te laten gaan. Klacht als ongegrond afgewezen.

Klaagster heeft geen afscheid van echtgenoot kunnen nemen. Ze verwijt de v erpleging dat die niet gewaarschuwd heeft toen er sprake was van ritmestoornisssen. College: bij gebreke van specifieke afspraak geldt algemene regel waarschuwen bij “verslechtering van de situatie” . Hoewel hier op een gegeven moment sprake van was mocht verpleging in onderhavige geval in redelijkheid tot het oordeel komen dat het niet noodzakelijk was om klaagster te waarschuwen. Vervolgens werden ze overvallen door de “reanimatie situatie” en is klaagster pas gewaarschuwd toen het mogelijk was om een verpleegkundige bij patiënt weg te laten gaan. Klacht als ongegrond afgewezen.

Klaagster heeft geen afscheid van echtgenoot kunnen nemen. Ze verwijt de v erpleging dat die niet gewaarschuwd heeft toen er sprake was van ritmestoornisssen. College: bij gebreke van specifieke afspraak geldt algemene regel waarschuwen bij “verslechtering van de situatie” . Hoewel hier op een gegeven moment sprake van was mocht verpleging in onderhavige geval in redelijkheid tot het oordeel komen dat het niet noodzakelijk was om klaagster te waarschuwen. Vervolgens werden ze overvallen door de “reanimatie situatie” en is klaagster pas gewaarschuwd toen het mogelijk was om een verpleegkundige bij patiënt weg te laten gaan. Klacht als ongegrond afgewezen.

Klager verwijt verweerder dat verweerder zijn beroepsgeheim heeft geschonden doordat hij zonder toestemming van klager vertrouwelijke informatie heeft doorgezonden aan de medisch adviseur, die een contactpersoon is binnen het bedrijf waar klager werkzaam is, en aan de direct leidinggevende van klager. Verweerder verweert zich conform. Het college overweegt dat het verstrekken van deze medische informatie aan een collega geoorloofd zou zijn geweest als verweerder klager in overleg met klager naar deze collega zou hebben verwezen. Dit is niet gebeurd. Het college legt verweerder een waarschuwing op.

Klager formuleert negen klachten jegens verweerder te weten over o.a. inzage in het dossier, onvolledige verslaglegging, gebrekkige communicatie, onzorgvuldige begeleiding en schending geheimhoudingsplicht. Verweerder heeft conform verweer gevoerd. Het college legt de maatregel van berisping op gelet op de omvang en onzorgvuldigheid van het handelen van verweerder.

Klaagster verwijt de arts dat hij de ernst van de situatie heeft onderschat door patiënt niet door te sturen naar een ander ziekenhuis. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College oordeelt dat de klacht gegrond is en legt de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de psychiater dat hij een onjuist medicatiebeleid heeft gevoerd en voorts onbereikbaar was. De psychiater heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College oordeelt dat de klacht deels slaagt en legt de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de arbo-arts dat hij een verkeerde diagnose heeft gesteld waardoor zij teveel heeft moeten werken en erg veel pijn heeft gehad en voorts dat hij niet naar haar heeft willen luisteren en zich onbeschoft heeft gedragen bij de spreekuurbezoeken. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College wijst de klacht op alle onderdelen af.

Klaagster verwijt de UWV-arts dat het deskundigenonderzoek te lang op zich heeft laten wachten en voorts dat de arts klaagster onheus heeft behandeld, in haar rapport onjuistheden heeft vermeld en heeft geweigerd deze te verbeteren. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College wijst de klachten op alle onderdelen af.

Tandarts. Dertig voormalige patiënten hebben gezamenlijk een klacht ingediend tegen een tandarts. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klachten van tien klagers behandeld ter openbare terechtzitting, en in een gezamenlijk gegeven beslissing deels gegrond en deels ongegrond verklaard en de tandarts berispt. De tandarts is van deze beslissing in beroep gekomen. De klachten van de overige twintig klagers zijn door het Regionaal Tuchtcollege in raadkamer behandeld en in een eveneens gezamenlijk gegeven beslissing ongegrond verklaard. De desbetreffende klagers zijn van deze beslissing in beroep gekomen. Het Centraal Tuchtcollege heeft het beroep tegen beide beslissingen gevoegd behandeld en geoordeeld dat één klager in het beroep niet-ontvankelijk is en dat zowel het beroep van de tandarts als van de overige klagers deels slaagt en deels wordt verworpen. Het Centraal Tuchtcollege heeft overwogen alles overziende van oordeel te zijn dat de tandarts ten aanzien van de behandeling van een aantal klagers een ernstig tuchtrechtelijk verwijt moet worden gemaakt en voor alle zaken waarin de klacht geheel of ten dele gegrond is verklaard aan de tandarts de maatregel op van schorsing van de inschrijving in het BIG register voor de duur van drie maanden opgelegd. Voor het overige wordt verwezen nar de uitgebreid gemotiveerde beslissing.

Klaagster maakt arts verwijten over haar handelen als vertrouwensarts. Het Regionaal Tuchtcollege overweegt dat het alles overziende niet anders kan oordelen dan dat de arts op zorgvuldige wijze en conform het protocol te werk is gegaan, tijdig en zorgvuldig de gesprekken met het gezin van klaagster heeft voorbereid en gevoerd, onderzoek heeft gedaan en op juiste wijze te werk is gegaan bij de melding aan de Raad voor de Kinderbescherming. Het Centraal Tuchtcollege bevestigt in beroep het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat de klacht in alle onderdelen ongegrond is. Het beroep wordt verworpen.

Klaagster verwijt verweerder onvoldoende onderzoek vóór het plaatsen van de implantaten, onvoldoende informatie over de risico’s en alternatieven en onvoldoende informed consent, foute indicatiestelling, een onzorgvuldige en onvakkundige behandeling, onvoldoende nazorg en onvoldoende informatie over de benodigde gebitshygiëne. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerder voor het plaatsen van de implantaten niet had mogen volstaan met een orale inspectie. Er was aanleiding tot gerede twijfel over de gezondheid van het restgebit. Gegrond. Verweerder heeft een begroting gemaakt. Verweerder had ook een behandelplan moeten maken en deze samen met de mogelijke risico’s en alternatieven moeten bespreken. Gegrond. Overig ongegrond. Het college houdt geen rekening met het tuchtrechtelijk verleden van verweerder nu de eerdere veroordelingen dateren van na de periode waarop de onderhavige klacht betrekking heeft.

Klacht tegen verpleegkundige. Verwijt houdt in dat de verpleegkundige klaagster na curettage, hoewel een arts had gezegd nog langs te komen, zonder dat klaagster door een arts is gezien, zonder instructies en zonder controle afspraak naar huis heeft laten gaan. Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep. Het verpleegkundig handelen wordt correct geacht, er is door de verpleegkundige geverifieerd of klaagster inderdaad van de gynaecoloog naar huis mocht en aannemelijk wordt geacht dat er de nodige instructies zijn gegeven en een controle afspraak is gemaakt, nu die afspraak op een later moment op eigen verzoek door klaagster is afgezegd. Het niet invullen van een checklist bij ontslag acht het Centraal Tuchtcollege niet tuchtrechtelijk verwijtbaar nu de betreffende checklist gewoonlijk niet op de afdeling waar klaagster lag werd gebruikt.

Klager verwijt de bedrijfsarts partijdigheid en spitst het toe op getuigenverklaringen die kennelijk zijn ingebracht in een civiele procedure. Het RTG verklaart klager niet ontvankelijk in zijn klacht op basis van “ne bis in idem”. Het Centraal Tuchtcollege vernietigt de beslissing en wijst de zaak terug naar het Regionaal Tuchtcollege.

Klager maakt GZ psycholoog in een uit elf onderdelen bestaande klacht verwijten over uitgebrachte rapportage. Kern van het verwijt van klager is dat gerapporteerd is naar aanleiding van een externe hulpvraag en dat ten onrechte niet is ingegaan op het verzoek van klager om de rapportage te blokkeren. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht in alle onderdelen afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege bevestigt in beroep het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege. Beroep wordt verworpen.

De verzekeringsarts heeft klaagster onderzocht in het kader van een beoordeling voor de WAO. Klaagster is geen WAO uitkering toegekend. Klaagster verwijt de arts grove nalatigheid in de beoordeling van haar arbeidsongeschiktheid en met name het niet inwinnen van informatie bij haar behandelend psychiater. Het RTG wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Klacht tegen huisarts, werkzaam als militair arts bij de Koninklijke Landmacht. Patient, zoon van klaagster, nam deel aan een project van Defensie dat deelnemers de kans bood op een baan in het leger. Patient was bekend met een spastische dikke darm. Omdat patient zich niet goed voelde heeft een instructeur hem op de ochtend van de vijfde dag naar het spreekuur van de arts begeleid. Deze heeft metamucil (vezels) en paracetamol voorgeschreven. Later die dag is patient onwel geworden en is er telefonisch contact opgenomen met de arts. Patient is 's nachts overleden aan acute buik. Klaagster stelt dat de arts een verkeerde diagnose heeft gesteld en patient ten onrechte niet heeft doorgestuurd voor nader onderzoek. Het Regionaal Tuchtcollege acht de klacht betreffende het consult 's morgens ongegrond. Het beroep van klaagster daartegen wordt door het Centraal College verworpen. Het College acht aannemelijk dat ten tijde van dat consult nog geen sprake was van acute buik bij patient. De klacht betreffende het telefonisch consult 's middags acht het Regionaal Tuchtcollege gegrond. Het Centraal College verwerpt het beroep van de arts tegen die beslissing. De arts is gevraagd naar de mogelijkheid van verminderd bewustzijn als gevolg van de voorgeschreven medicatie en hij had daarom nadere vragen moeten stellen.

Klager is de weduwe van patiënte. Verweerder was de huisarts van patiënte. Patiënte was bekend met een gemetastaseerd ovariumcarcinoom. De klachten hebben betrekking op het onverantwoord en onheus handelen van verweerder, het niet geven van goede voedseladviezen en het niet voorschrijven van versterkende middelen, het onjuist informeren en voeren van onjuist beleid omtrent de palliatieve sedatie en het niet wijzen op de gevaren die verbonden zijn aan uitscheidingsproducten van cytostatica. Alle klachtonderdelen ongegrond, beroep verworpen.

Klacht tegen huisarts. Beroepschrift voldoet aan eisen, beroep ontvankelijk. Geen schending van hoor- en wederhoor. Verwijten dat huisarts niet heeft geadviseerd om bij verergering van de keelklachten terug te komen, de huisarts niet zelf de uitslag van het bloedonderzoek aan klager heeft doorgegeven en de huisarts op basis van de uitslag van het bloedonderzoek klager niet heeft laten terugkomen, zijn ongegrond. Getuigenverklaringen leiden niet tot een andere beslissing. Klachten ongegrond, beroep afgewezen.

Cardioloog. Klager, geboren in 1931, bij wie tijdens open hartoperatie in 1985 omleidingen zijn geplaatst, is daarna klachtenvrij. Klager verwijt cardioloog toen klager zich in januari 2002 bij hem meldde met klachten bij inspanning onvoldoende op die klachten gereageerd te hebben en gelet op klagers voorgeschiedenis en leeftijd onvoldoende onderzoek te hebben verricht. Regionaal Tuchtcollege overweegt dat arts op grond van bij klager uitgevoerde inspanningtest de diagnose angina pectoris klasse II mocht stellen en klager terecht medicamenteus heeft behandeld en een vervolgafspraak heeft gemaakt, heeft aangenomen dat klager tijdens controle op 11 april 2002 geen zodanige klachten heeft gemeld dat de arts actie had moeten ondernemen en het er voor gehouden dat klager tijdens het consult op 17 april 2003 klachtenvrij was. Onder deze omstandigheden, aldus het Regionaal Tuchtcollege, kan niet gezegd worden dat de arts moet worden verweten dat geen nader onderzoek is gedaan of een andere behandeling is ingezet, wat mogelijk het hartinfarct dat klager in januari 2004 trof, had kunnen voorkomen. Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege en verwerpt het beroep.

Klacht tegen huisarts over de behandeling van een huidafwijking. Volgens klager had patiente, de partner van klager, een bloedende moedervlek en zou de huisarts weggenomen weefsel insturen voor onderzoek. Volgens de huisarts betrof het een huidkleurig huidflapje en was er geen aanleiding het weefsel te laten onderzoeken. Bij patiënte is later een melanoometastase en vervolgens een metastase in de hersenen geconstateerd geconstateerd. Zij is op 36-jarige leeftijd overleden. Klager verwijt de huisarts onder meer onvoldoende onderzoek te hebben verricht, de huidafwijking ten onrechte zelf te hebben behandeld en het medisch dossier niet correct te hebben bijgehouden. Het Regionaal Tuchtcollege berispt de huisarts. Naar het oordeel van het Centraal Tuchtcollege heeft de huisarts in hoger beroep onvoldoende weersproken dat de huidafwijking donkergekleurd was en is het tuchtrechtelijk verwijtbaar dat zij het weggenomen weefsel niet pathologisch heeft laten onderzoeken. Voorts heeft zij het medisch dossier onvoldoende bijgehouden. Het hoger beroep van de huisarts wordt verworpen.

Klager, broer van overleden patiënt maakt longarts verwijten over behandeling van de patiënt, het niet overplaatsen van de patiënt en het niet verlengen van IBS. Het Regionaal Tuchtcollege verklaart het eerste onderdeel deels gegrond en berispt de longarts. Beide partijen komen van de beslissing in beroep. Het Centraal Tuchtcollege verklaart in beroep de klacht over de behandeling in zoverre gegrond dat de longarts wordt verweten dat hij onvoldoende aandacht heeft besteed aan het gewicht van de patiënt en diens inname van voedsel en vocht en dat de statusvoering onder de maat is. Anders dan het Regionaal Tuchtcollege oordeelt het Centraal Tuchtcollege dat de longarts bij deze niet coöperatieve patiënt niet eerder verdergaand onderzoek had hoeven doen en wordt de longarts evenmin verweten dat hij niet zelf gesprekken met de familie heeft gevoerd. In zoverre slaagt het beroep. Het beroep van klager wordt verworpen. Het Centraal Tuchtcollege vernietigt de beslissing waarvan beroep ten aanzien van de opgelegde berisping en legt de maatregel van waarschuwing op.

Klacht tegen als meldkamer centralist werkzame verpleegkundige. Klager verwijt verpleegkundige hulp te hebben geweigerd zijn partner, door een ambulance die al op weg was terug te roepen. Regionaal Tuchtcollege oordeelt dat verpleegkundige op grond van verkregen informatie over aard van het letsel – gebroken middenvoetsbeentje – heeft mogen concluderen dat ambulance vervoer (nog) niet geïndiceerd was. Dat verpleegkundige opmerking heeft gemaakt over niet verzekerd zijn van de partner had niet gemogen maar is niet tuchtrechtelijk verwijtbaar. Klacht verworpen. In beroep onderschrijft het Centraal Tuchtcollege het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat de klacht ongegrond is en dat bedoelde opmerking niet gemaakt had mogen worden en voegt daaraan toe dat niet gebleken is dat het vermeende niet verzekerd zijn een doorslaggevende rol heeft gespeeld bij het oordeel om de ambulance terug te roepen.

Klager verwijt Verweerder, huisarts, dat die zich tegenover klager, die mede met het gezag over zijn 13 jarige gehandicapte dochter is belast, ten onrechte heeft beroepen op zijn beroepsgeheim mbt informatie over de dochter die door verweerder aan de moeder is verstrekt. Tevens klacht over de inhoud van de verklaring die verweerder heeft afgelegd tegenover de raad voor de kinderbescherming en over het feit dat verweerder klagers dochter, zonder hem te informeren en zonder dat toestemming is verleend, heeft doorverwezen naar de gynaecoloog voor sterilisatie. Klachten gegrond. Waarschuwing.

Klacht tegen huisarts. Klager verwijt verweerder dat hij onvoldoende supervisie heeft gehouden op het handelen van een huisarts in opleiding. Klacht wordt tijdens de zitting ingetrokken en het college staakt de behandeling van de klacht.

Klaagster verwijt verweerder dat hij haar klachten niet serieus nam, haar zonder onderzoek naar huis heeft gestuurd, haar geen antibiotica heeft voorgeschreven en gezegd heeft dat ze pas maandag terug kon komen. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Niet is gebleken dat verweerder de klachten van klaagster niet serieus heeft genomen. Naar het oordeel van het college waren er geen aanwijzingen, zoals koorts, dat het om meer dan normale nabezwaren na een extractie ging. Niet verwijtbaar dat verweerder geen antibiotica heeft voorgeschreven. Het ware beter geweest als verweerder klaagster had verteld waar zij terecht zou kunnen tijdens het weekeinde indien de pijn zou aanhouden of verergeren. Dit is echter onvoldoende voor een tuchtrechtelijk verwijt. Ongegrond.

Klacht van Inspectie en de familie tegen een KNO-arts. Patiënte is overleden na een sinus sanatie. Het college concludeert dat de zwaarste verwijten aan verweerder, te weten dat hij onbekwaam een achterhaalde operatietechniek heeft toegepast en daarbij een fout heeft gemaakt waardoor patiënte is overleden, niet gegrond zijn. Wel zijn verwijtbaar het ontbreken van een brief aan huisarts en medebehandelaars voorafgaand aan de ingreep, de ontbrekende voorlichting van patiënte over de risico’s van de voorgenomen ingreep en het noteren daarvan en bovenal het ontbreken van voldoende nazorg. Bij de bepaling van de maatregel houdt het college er rekening mee, enerzijds dat er sprake is van meerdere tekortkomingen doch anderzijds dat verweerder zwaar heeft geleden onder het feit dat hij naast deze tuchtrechtelijke procedure te maken heeft gekregen met een interne onderzoekscommissie, de Inspectie voor de Gezondheidszorg en een strafrechtelijk onderzoek, alsmede dat hij de praktijk inmiddels heeft neergelegd. Waarschuwing.

Klacht tegen verloskundige. Verweerster heeft telefoontje van politie aangenomen en algemene informatie gegeven over de vraag of de vrucht in een vroeg stadium van de zwangerschap gevaar loopt bij geweld in de relationele sfeer tegen de zwangere. Klacht, onder andere over schending geheimhoudingsplicht, ongegrond.

Klacht tegen verloskundige. Groepsaansprakelijkheid. Gemeenschappelijk dossier van de groepspraktijk niet goed ingericht. Bij AMK-melding niet de nodige zorgvuldigheid (proberen toestemming te krijgen van de zwangere) in acht genomen. Voorts ten onrechte zonder vragen toestemming aan zwangere gebeld met politie en huisarts. Waarschuwing en publicatie

Klager, vader van patiënte, is van mening dat verweerder, psychiater op de PAAZ-afdeling, onvoldoende heeft overlegd met de vroegere behandelaars en verzorgers van GGZ over patiënte, die leed aan een ernstige borderline persoonlijkheidsstoornis gepaard gaande met anorexia nervosa. Patiënte kreeg volgens klager op de PAAZ-afdeling onvoldoende psychische steun. Het college is van oordeel dat verweerder een moeilijk uit te voeren maar wel juist beleid heeft gevoerd. Ook heeft hij de mogelijkheden die hij had voor psychische begeleiding, ingezet. Er is wel degelijk overleg geweest met GGZ. Klacht ongegrond.

Klacht tegen verloskundige. Groepsaansprakelijkheid. Gemeenschappelijk dossier van de groepspraktijk niet goed ingericht. Bij AMK-melding niet de nodige zorgvuldigheid (proberen toestemming te krijgen van de zwangere) in acht genomen. Voorts ten onrechte zonder vragen toestemming aan zwangere gebeld met politie en huisarts. Waarschuwing en publicatie.

Klacht tegen verloskundige. Gemeenschappelijk dossier van de groepspraktijk niet goed ingericht. Ten onrechte bij intake geen termijnecho en GUO aangeboden. Waarschuwing.

Klacht tegen anesthesist. KNO operatie met ernstige complicatie. Verwijt onvoldoende actie ondernomen toen patiënte niet wakker werd en zelfstandig optreden bij geclasusuleerde inschrijving. Gegrond zonder maatregel.

Klacht tegen verloskundige. Groepsaansprakelijkheid. Gemeenschappelijk dossier van de groepspraktijk niet goed ingericht. Bij AMK-melding niet de nodige zorgvuldigheid (proberen toestemming te krijgen van de zwangere) in acht genomen. Voorts ten onrechte zonder vragen toestemming aan zwangere gebeld met politie en huisarts. Waarschuwing en publicatie.

Klacht tegen huisarts. Klager verwijt verweerder dat hij onvoldoende supervisie heeft gehouden op het handelen van een huisarts in opleiding. Het college wijst de klacht af.

Klager verwijt verweerder dat hij vooraf onvoldoende informatie heeft gegeven over de behandeling, risico’s, gevolgen en alternatieven, -samengevat- een onzorgvuldige behandeling en het feit dat verweerder niet is aangesloten bij een klachtenregeling. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college moet ervan uitgaan dat er voorafgaand aan de behandeling geen informatie is verstrekt. Gegrond. Verweerder had de na de behandeling gemaakte foto aansluitend aan de behandeling moeten bekijken en met klager moeten bespreken. Gegrond. Verweerder had behoren te zien en te merken dat er stukken van vijlen afgebroken waren en hij had dit ook tegen klager behoren te zeggen, zeker nu de kans op problemen bij het afbreken van drie vijlen exponentieel toeneemt. Gegrond. Voor het overige is de klacht ongegrond. Waarschuwing.

Klacht tegen verloskundige. Groepsaansprakelijkheid. Gemeenschappelijk dossier van de groepspraktijk niet goed ingericht. Bij AMK-melding niet de nodige zorgvuldigheid (proberen toestemming te krijgen van de zwangere) in acht genomen. Voorts ten onrechte zonder vragen toestemming aan zwangere gebeld met politie en huisarts. Waarschuwing en publicatie.

Klacht betreffende de behandeling van de moeder van klaagster en betreffende overleg met klaagster. Machtiging als onvoldoende aangemerkt. Klaagster niet ontvankelijk in haar klacht betreffende de behandeling van moeder en voor het overige is de klacht ongegrond.

Klacht tegen directeur patiëntenzorg. KNO-operatie met ernstige complicatie, anesthesist geclausuleerd ingeschreven. Niet ontvankelijk

Klacht tegen verloskundige. Groepsaansprakelijkheid. Gemeenschappelijk dossier van de groepspraktijk niet goed ingericht. Bij AMK-melding niet de nodige zorgvuldigheid (proberen toestemming te krijgen van de zwangere) in acht genomen. Voorts ten onrechte zonder vragen toestemming aan zwangere gebeld met politie en huisarts. Waarschuwing en publicatie.

Klager verwijt verweerster, psychiater, dat zij klager op onjuiste gronden heeft ontslagen uit de instelling, een orthopedagogisch behandelinstituut. Verder heeft verweerster als hoofdbehandelaar klager onjuist behandeld; klagers behandeling is compleet mislukt. Het college is van oordeel dat verweerster geen tuchtrechtelijk verwijt kan worden gemaakt voor wat betreft haar rol in de gang van zaken rondom de beëindiging van klagers behandeling. Voorts is het college van oordeel dat onvoldoende is komen vast te staan dat verweerster met betrekking tot de behandeling van klager verwijtbaar is tekortgeschoten. Klacht ongegrond.

Klacht tegen een huisarts in opleiding. Klager verwijt verweerder dat hij aan de ex-echtgenote van klager een geneeskundige verklaring heeft afgegeven , waarin verweerder uitspraken doet over de psychische gesteldheid van klager die niet berusten op de eigen waarneming van verweerder. Het college waarschuwt verweerder.