Zoekresultaten 13101-13150 van de 13660 resultaten

De Inspectie verwijt de apotheker dat hij (1) geneesmiddelen ter hand stelt zonder verantwoorde zorg- en dienstverlening en zonder adequate medicatiebegeleiding, hetgeen bij tenminste één patiënte mogelijk heeft geleid tot ernstige vergiftiging, (2) handelt in strijd met de aanbevelingen 1 tot en met 17 van de richtlijn Online farmaceutische zorg- en dienstverlening die de KNMP in mei 2008 heeft gepubliceerd en (3) niet bereid is zijn laakbare handelswijze te wijzigen. De apotheker heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College legt de apotheker de maatregel van berisping op en bepaalt dat deze beslissing op voet van artikel 71 van de Wet BIG zal worden bekend gemaakt in de Nederlandse Staatscourant en zal worden aangeboden aan het Tijdschrift voor Gezondheidsrecht, Medisch Contact en het Pharmaceutisch Weekblad met het verzoek tot plaatsing.

Klaagster verwijt de huisarts de ooglidcorrectie van de bovenoogleden en de nabehandeling hiervan niet fatsoenlijk te hebben uitgevoerd. Bovendien is klaagster niet tevreden over het resultaat van de ooglidcorrectie aan het rechteroog. De huisarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de klacht afgewezen.

Klager verwijt de huisarts dat zij een verkeerde of te late diagnose heeft gesteld, verkeerde medicijnen heeft voorgeschreven en ten onrechte niet heeft doorverwezen. De huisarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College legt de huisarts de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de psychotherapeut dat hij zonder haar toestemming en zonder haar daarover te informeren haar minderjarige zoon heeft gezien en onderzocht. De psychotherapeut heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College legt de psychotherapeut de maatregel van berisping op.

Klacht over psychiater. Klaagster wordt in opdracht van de rechtbank onderzocht door psychiater. Verwijten dat klaagster onzorgvuldig is onderzocht en dat het rapport aan de rechtbank niet voldoet aan de te stellen normen zijn gegrond. Het college tilt zwaar aan de gebrekkige onderbouwing van het rapport en de uitlating van de psychiater over de mate van arbeids(on)geschiktheid van klaagster. Klacht gegrond, volgt berisping.

Klacht over psychiater. Viertal klachtonderdelen ongegrond omdat gestelde gedragingen niet komen vast te staan. Verwijten dat klager ten onrechte niet als patiënt is geaccepteerd en dat over hem is gerapporteerd aan de huisarts zijn ongegrond. Klachtonderdeel dat klager in een moeilijke situatie is gebracht door het sturen van ongevraagde informatie aan UWV is gegrond. Klacht gegrond, volgt waarschuwing.

Grensoverschrijdende medische zorg. Verzoek huisartsenconsult in de auto. Verwijzing naar arts in Duitsland. Klacht kennelijk ongegrond.

Contact tussen huisarts en gemeenteambtenaar/burgemeester, vermelding in dossier. Schending beroepsgeheim is niet gebleken, geen strijd met dossierplicht. Klacht kennelijk ongegrond

Klacht over gezondheidszorgpsycholoog. De klacht gaat over de zoon van klaagster. Verweerster heeft op verzoek van het Stedelijk Lyceum een deskundigenonderzoek uitgevoerd bij klaagsters zoon. Klaagster verwijt verweerster onder andere dat zij had moeten inzien dat het geen toetsing was voor subsidie en dat het onderzoek onzorgvuldig is uitgevoerd. Klacht ongegrond, afgewezen.

Klacht over psychiater. Klager was werkzaam als SPW-er tot zijn ontslag. Ter verwerking van zijn problemen hiermee kwam klager in behandeling bij verweerder. Klager verwijt verweerder onder andere dat hij gedane beloftes niet is nagekomen, te snel een foute diagnose heeft gesteld en klager mensonwaardig heeft behandeld. Alle klachtonderdelen zijn ongegrond, klacht afgewezen.

Klager verwijt de psychiater dat hij naar aanleiding van het verzoek van het UWV tot het uitvoeren van een expertise niet alle relevante stukken bij het UWV heeft opgevraagd; voorts dat hij de inhoud van zijn rapport en het afzien van inzage- en correctie van het concept-rapport niet met klager heeft besproken. Klager is het niet eens met meerdere in het rapport vermelde feiten en conclusies. Hij verwijt de psychiater dat hij heeft nagelaten zijn diagnose met de behandelend psychiater te bespreken, c.q. te onderbouwen waarom hij tot een afwijkende diagnose is gekomen en de brief van de behandelend psychiater integraal aan het rapport te hechten. Voorts verwijt klager de psychiater dat hij zich ten onrechte competent heeft geacht om een Funtionele Mogelijkheden Lijst in te vullen in plaats van zich te beperken tot een omschrijving van de beperkingen en weergave in semi-kwantitatieve vorm. Tenslotte verwijt hij de psychiater dat hij de conclusie dat het hebben van een uitkering het voortduren van klagers situatie mogelijk maakte niet heeft onderbouwd. De psychiater heeft de klacht in zijn geheel gemotiveerd betwist. Het College heeft de klacht in al zijn onderdelen ongegrond verklaard en derhalve afgewezen.

Klager verwijt de (bezwaar)verzekeringsarts dat hij het ten onrechte als juist heeft beoordeeld dat de psychiater de relevante stukken niet bij het UWV heeft opgevraagd. Voorts verwijt klager de arts dat hij eraan voorbij is gegaan dat de psychiater het rapport niet met klager heeft besproken en het recht op inzage- en correctie van het concept-rapport niet heeft toegekend. Klager is van mening dat het rapport van de psychiater niet als basis voor de beslissing in bezwaar gebruik had mogen worden. De arts heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het College heeft de klacht in zijn geheel ongegrond verklaard en derhalve afgewezen.

Klager verwijt de psychiater dat het onderzoek naar aanleiding van het verzoek van het UWV tot het uitvoeren van een expertise van te korte duur was om tot een behoorlijk oordeel te kunnen komen. Klager verwijt de psychiater voorts dat hij de feiten aan de conclusies heeft aangepast en heeft geoordeeld, ondanks dat hij tot een andere diagnose kwam, dat het niet nodig was om eerst nog met behandelaars van klager te overleggen of medische informatie op te vragen. In het rapport is niet onderbouwd waarop de conclusie is gebaseerd dat klachten vergelijkbaar waren met eerdere klachten. Tenslotte verwijt klager de psychiater dat hij in strijd met zijn deskundigheid klagers beperkingen volgens de FML-systematiek heeft benoemd. De psychiater heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het College heeft de klacht in al zijn onderdelen ongegrond verklaard en derhalve afgewezen.

Het College verklaart klagers, ouders die klagen over de behandeling van hun volwassen dochter, niet-ontvankelijk in hun klacht, aangezien zij in dit geval niet klachtgerechtigd zijn.

Klager verwijt verweerder dat hij de klachten van de vader van klager (hierna: patiënt) niet serieus heeft genomen, dan wel heeft genegeerd, ten gevolge waarvan patiënt niet de behandeling heeft gehad die hij nodig had. Ook is verweerder te kort geschoten in de communicatie met patiënt en zijn familie. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerder omtrent de wijze waarop hij patiënt heeft behandeld geen tuchtrechtelijke verwijten zijn te maken. Wel verwijtbaar is dat verweerder het door hem gevoerde conservatieve beleid niet met (de familie van) patiënt heeft besproken en inzichtelijk heeft gemaakt, vooral nu er keuzemogelijkheden bestonden. Waarschuwing.

Klager heeft als gevolg van een cholesterolaemie een meervoudige bypass operatie ondergaan. Hij verwijt de cardioloog dat hij het journaal niet heeft bijgehouden en beschikbaar gesteld, dat hij pas na twee jaar een verantwoorde vervanger van Zocor heeft voorgeschreven en dat hij tijdens de consulten niets heeft gedaan met de klachten en de onderbouwing van klager. Het RTC acht de klachten deels gegrond en legt een berisping op. Het Centraal Tuchtcollege vernietigt die beslissing en wijst de oorspronkelijk klacht af.

Klaagster is tijdens een trektocht in Nepal ten val gekomen en heeft haar pols gebroken. Van de internist die eveneens op vakantie was, werd door een gids en een drager gevraagd naar de pols te kijken. Verweerder heeft vervolgens uitgelegd dat hij internist was en niets van botten wist en heeft hen geadviseerd een andere arts te zoeken. Klaagster heeft vervolgens een Franse arts getroffen die haar gebroken pols heeft gespalkt. De klacht van klaagster houdt in dat verweerder als Nederlandse arts heeft geweigerd naar klaagster toe te komen om de gevraagde hulp te verlenen. Het RTG heeft de maatregel van waarschuwing opgelegd en de publicatie gelast. De internist is in hoger beroep gekomen. Het Centraal Tuchtcollege heeft het beroep gegrond bevonden, de bestreden beslissing vernietigd, de klacht alsnog ongegrond verklaard en de publicatie van de beslissing gelast.

Klacht tegen psychiater. Klaagster is bekend met een borderline persoonlijkheidsstoornis waarvoor zij langdurig is behandeld. Klaagster verwijt verweerder dat hij het medicatiebeleid niet heeft aangepast en dat hij klaagster onterecht en met geweld heeft gesepareerd. Klachten ongegrond.

Klaagster verwijt de huisarts i.o. dat zij haar principes/geloofsovertuiging (het dragen van een hoofddoek) heeft laten prevaleren boven de gezondheid van klaagster. Het RTG acht de klacht kennelijk ongegrond omdat er geen sprake is van een weigering van de arts om klaagster te onderzoeken maar het klaagster is die de keuze heeft gemaakt zich onder deze omstandigheden niet te laten onderzoeken. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Orthopedisch chirurg; heupoperatie. De orthopedisch chirurg heeft bij de echtgenote van klager een heupoperatie uitgevoerd. Volgens klager is bij deze operatie een beenlengteverschil van 2 cm opgetreden, waardoor zijn echtgenote mank loopt en pijnlijke spieren heeft. Volgens klager is van tevoren niet medegedeeld dat er een kans zou zijn op beenlengteverschil. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht als kennelijk ongegrond afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege heeft geoordeeld dat de heupoperatie lege artis is uitgevoerd. Het beroep van klager is verworpen.

Klacht tegen huisarts. De klacht betreft de moeder van klaagster, hierna patiënte te noemen. Patiënte had last van haar linkervoet. Huisarts laat een Doppleronderzoek uitvoeren, maar heeft de uitslag hiervan niet goed gelezen waardoor hij de juiste diagnose heeft gemist en patiënte te laat heeft doorverwezen naar een specialist. Klacht gegrond, waarschuwing.

Beroep te laat ingediend. De klager heeft geen feiten en/of omstandigheden gesteld die het oordeel kunnen dragen dat beroep is ingesteld zo spoedig als dit redelijkerwijs verwacht kon worden.

Klacht tegen huisarts. Klager verwijt verweerder dat hij de diagnose appendicitis heeft gemist. Klacht afgewezen.

Klaagster heeft een heuprevisieoperatie ondergaan. De orthopedisch chirurg wordt verweten dat hij 1. nalatig is geweest bij het tijdig onderkennen van trombo-emboliën en 2. de revisieoperatie in orthopedisch-technische zin onzorgvuldig heeft uitgevoerd. Het RTC acht het eerste klachtonderdeel gegrond en legt een waarschuwing op. Klaagster komt in hoger beroep tegen afwijzing van het tweede klachtonderdeel. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt dit beroep.

Klager verwijt de psychotherapeut dat hij de behandeling na 13 jaar abrupt heeft beëindigd, dat hij klager niet heeft doorverwezen, dat hij heeft geweigerd het patiëntendossier door te sturen en dat hij zijn eigen privé problemen in de therapie heeft verweven. Het RTC heeft geoordeeld geen ne bis in idem en verklaart alle vier de klachtonderdelen gegrond. Het legt aan de psychotherapeut een schorsing van de inschrijving op voor een periode van drie maanden en gelast de publicatie van de beslissing. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van de psychotherapeut.

Klacht tegen psychiater. Psychiater is door de rechtbank in het kader van een beroepsprocedure tegen een op grond van de WAO aan klager toegekende uitkering benoemd als deskundige. Klager verwijt de psychiater (1) ten onrechte te hebben aangenomen dat er geen lichamelijke oorzaak is voor de (pijn)klachten van klager en/of geen nader onderzoek daarnaar heeft geadviseerd (2); ten onrechte geen persoonlijkheidsstoornis te hebben vastgesteld en/of geen nader onderzoek daarnaar geadviseerd te hebben en (3) te zijn uitgegaan van het alcoholgebruik van de laatste tijd en niet van dat op 30 juli 2006. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht verworpen. Centraal Tuchtcollege stelt voorop dat bij de beoordeling van het door klager betwiste rapport moet worden gelet op het doel waarvoor dit rapport is uitgebracht, en de feiten en omstandigheden die bij het uitbrengen van het rapport van belang waren en verwerpt het beroep.

Tandarts. Klachten over de informatieverschaffing, behandeling en bejegening. Het Regionaal Tuchtcollege verklaart de klachten in alle onderdelen gegrond en waarschuwt de arts. Door niet te verschijnen ter zitting en lacuneus verweer wordt tandarts geacht de juistheid van klaagsters stellingen te erkennen. Hoewel de klachten elk afzonderlijk beschouwd van weinig gewicht zijn, roepen zij in samenhang het beeld op van een niet professioneel en onbehouwen optredend tandarts. De tandarts was voorts door een eerdere uitspraak een gewaarschuwd man, aldus het Regionaal Tuchtcollege. In beroep heeft de tandarts de hem gemaakte verwijten gemotiveerd betwist. Het Centraal Tuchtcollege acht de klachten in het licht van het gevoerde verweer onvoldoende onderbouwd. Volgt vernietiging van de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege en ongegrond verklaring van de klacht.

Klager verwijt psychiater op onjuiste gronden de diagnose schizofrenie van het ongedifferentieerde type met katatone kenmerken te hebben gesteld. Het Regionaal Tuchtcollege acht voor het aan de psychiater gemaakte verwijt geen aanknopingspunten aanwezig en verklaart de klacht ongegrond. Beroep verworpen.

Betreft een klacht tegen een arts verbonden aan een GGZ-instelling voor verslavingszorg. De klacht houdt in dat de arts klager ten onrechte de door hem gevraagde methadonverstrekking heeft geweigerd en hem gesprekken heeft opgedrongen. Het Regionaal Tuchtcollege oordeelt dat de arts zorgvuldig heeft gehandeld door klager eerst voor medisch behandeling naar zijn huisarts of longarts te verwijzen en dat niet is gebleken dat hem gesprekken zijn opgedrongen. Het Centraal Tuchtcollege heeft de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege bevestigd.

Klacht tegen freelance verzekeringsarts, werkzaam voor herkeuringsinstelling. Klager is in opdracht van de gemeente opgeroepen voor een herkeuring met betrekking tot een vervoersvoorziening. Volgens klager is hij opgeroepen op oneigenlijke gronden, namelijk omdat hij veel klachten indient. Klager verwijt de arts dat deze hem heeft opgeroepen zonder onderzoek te doen naar de rechtmatigheid van de herkeuring. Klacht is afgewezen door het Regionaal Tuchtcollege. Beroep tegen dit oordeel verworpen door het Centraal Tuchtcollege.

Klacht tegen verzekeringsarts, werkzaam bij de Pensioen en- Uitkeringsraad. Klager heeft een herzieningsverzoek ingediend tot erkenning als burger-oorlogsslachtoffer op grond van de Wubo. Klager verwijt arts dat deze in dat kader een onjuist rapport heeft opgesteld en dat hij buiten zijn deskundigheidsgebied is getreden nu hij geen psychiater is. Klacht is afgewezen door het Regionaal Tuchtcollege. Beroep tegen dit oordeel verworpen door het Centraal Tuchtcollege.

Klacht tegen psychiater. Klaagster is bekend met een borderline persoonlijkheidsstoornis waarvoor zij langdurig is behandeld. Klaagster verwijt verweerder dat hij teveel medicatie heeft voorschreven en haar niet wilde opnemen als het slecht met haar ging. Klacht ongegrond verklaard.

Klaagster verwijt de huisarts dat hij als behandelend arts van haar ex-partner een geneeskundige verklaring heeft afgegeven waarin hij zijn oordeel heeft gegeven over de (medische) geschiktheid van deze ex-partner om werk te verrichten. De huisarts heeft de klacht en de daaraan ten grondslag gelegde stellingen bestreden. Het College acht de klacht gegrond en legt de huisarts de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de arts dat hij tekort is geschoten in de ten aanzien van klaagster te betrachten zorg door zonder haar toestemming een (nadere) verklaring af te geven aan de Raad voor de Kinderbescherming, terwijl bovendien de verstrekte informatie nauwelijks op eigen waarneming van de arts kon zijn gebaseerd en ook onjuist was. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College oordeelt dat de klacht gegrond is en legt de arts de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de neurochirurg dat hij voor aanvang van de eerste operatie slecht heeft gecommuniceerd over de eventuele risico’s van de operatie, bij de eerste operatie een onbetrouwbare methode ter bepaling van het niveau heeft gebruikt, tijdens de operatie op het verkeerde niveau heeft geopereerd en pas na afloop van de tweede operatie klaagster ervan in kennis heeft gesteld dat hij eerder op het verkeerde niveau had geopereerd. De neurochirurg heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College wijst de klacht in haar geheel af.

Klager verwijt de arts, die als lid-geneeskundige deelnam aan de beslissing van het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg (CT) met betrekking tot klager, dat hij door zijn conclusie in deze beslissing klager als beroepsbeoefenaar schade heeft berokkend en dat door zijn conclusie het vertrouwen is beperkt in de wijze waarop klager de individuele gezondheidszorg bedrijft. Het College verklaart in raadkamer klager niet-ontvankelijk in zijn klacht.

De klacht betreft de behandeling van klaagsters zoontje, verder patiëntje te noemen. Patiëntje is bekend met multipele congenitale afwijkingen. Klaagster verwijt beide kinderartsen –kort en zakelijk weergegeven- dat zij zijn tekortgeschoten in de zorg die patiëntje van hen mocht verwachten onder andere door ten onrechte een AMK melding te doen. Klaagster verwijt de revalidatiearts, die aan hetzelfde ziekenhuis verbonden is als de kinderartsen, dat hij een advies aan een gezins- en voogdij instelling heeft uitgebracht zonder het patiëntje te kennen en hem te hebben gezien. Alle drie de artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. In de zaken 09/097 en 09/098 heeft het college de klacht afgewezen. Het college oordeelde in beide zaken met betrekking tot de melding bij het AMK dat de kinderarts in de zaak 09/097 -nadat zij informatie over het patiëntje had ingewonnen- terecht direct actie had ondernomen en conform de KNMG Meldcode en Stappenplan “Artsen en kindermishandeling” had gehandeld, waarbij in de zaak 09/098 werd vooropgesteld dat de kinderarts slechts terloops betrokken was geweest bij de melding aan het AMK. In de zaak 09/099 heeft het college de revalidatiearts een waarschuwing opgelegd. Het college oordeelde dat de arts verwarring en onduidelijkheid ten aanzien van zijn rol en functie had veroorzaakt door zich in een e-mail aan de gezins-en voogdijinstelling te presenteren als (kinder)revalidatie arts terwijl hij in zijn hoedanigheid van medisch adviseur een advies had uitgebracht. Voorts was de onafhankelijkheid onvoldoende gewaarborgd, nu de revalidatiearts feitelijk het handelen van zijn collega’s had getoetst. Het college oordeelde dat in de gegeven omstandigheden –ernstig gehandicapt patiëntje met multipele afwijkingen- het zorgvuldiger was geweest dat de revalidatie arts in dit geval patiëntje had gezien en niet alleen op basis van de stukken en foto’s had geoordeeld. Ook was het advies niet met de vereiste mate van zorgvuldigheid opgesteld.

Klaagster verweet de kinderarts –samengevat weergegeven- dat hij uitsluitend op zichtbare gronden sexueel misbruik van haar dochtertje door haar vader heeft uitgesloten, medische informatie heeft verstrekt aan een niet-arts van het AMK en voorts dat hij geen actie heeft ondernomen de formulering van de aan het AMK gedane melding te corrigeren. De kinderarts heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de klacht in al haar onderdelen ongegrond verklaard en de klacht afgewezen.

Klaagster verwijt verweerder dat hij haar niet heeft geïnformeerd over de behandeling, geen anamnese heeft afgenomen en bij het eerste contact tot behandeling is overgegaan. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat de voorbereiding van de behandelingen vooral op het gebied van het informed consent niet voldoet aan de daaraan te stellen eisen. Dit geldt ook voor de dossiervorming. Daarbij hebben de Aquamid-injecties op een onjuiste locatie plaatsgevonden. In zoverre gegrond. Het college heeft niet kunnen vaststellen dat verweerder onjuist heeft gehandeld met betrekking tot het inspuiten van de Bio-Alcamid. Voor het overige ongegrond. Waarschuwing.

Klaagster verwijt verweerder dat hij haar niet heeft geïnformeerd over de behandeling, geen anamnese heeft afgenomen, bij het eerste contact tot behandeling is overgegaan, klaagster onzorgvuldig en hardhandig heeft behandeld en kwetsende opmerkingen heeft gemaakt. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat de voorbereiding van de behandeling onvolledig en onzorgvuldig is geweest en de dossiervoering tekortschiet. In zoverre gegrond. Het college heeft niet kunnen vaststellen dat verweerder bij de behandelingen is tekortgeschoten. Voor het overige ongegrond. Waarschuwing.

De klacht betreft de behandeling van klaagsters zoontje, verder patiëntje te noemen. Patiëntje is bekend met multipele congenitale afwijkingen. Klaagster verwijt beide kinderartsen –kort en zakelijk weergegeven- dat zij zijn tekortgeschoten in de zorg die patiëntje van hen mocht verwachten onder andere door ten onrechte een AMK melding te doen. Klaagster verwijt de revalidatiearts, die aan hetzelfde ziekenhuis verbonden is als de kinderartsen, dat hij een advies aan een gezins- en voogdij instelling heeft uitgebracht zonder het patiëntje te kennen en hem te hebben gezien. Alle drie de artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. In de zaken 09/097 en 09/098 heeft het college de klacht afgewezen. Het college oordeelde in beide zaken met betrekking tot de melding bij het AMK dat de kinderarts in de zaak 09/097 -nadat zij informatie over het patiëntje had ingewonnen- terecht direct actie had ondernomen en conform de KNMG Meldcode en Stappenplan “Artsen en kindermishandeling” had gehandeld, waarbij in de zaak 09/098 werd vooropgesteld dat de kinderarts slechts terloops betrokken was geweest bij de melding aan het AMK. In de zaak 09/099 heeft het college de revalidatiearts een waarschuwing opgelegd. Het college oordeelde dat de arts verwarring en onduidelijkheid ten aanzien van zijn rol en functie had veroorzaakt door zich in een e-mail aan de gezins-en voogdijinstelling te presenteren als (kinder)revalidatie arts terwijl hij in zijn hoedanigheid van medisch adviseur een advies had uitgebracht. Voorts was de onafhankelijkheid onvoldoende gewaarborgd, nu de revalidatiearts feitelijk het handelen van zijn collega’s had getoetst. Het college oordeelde dat in de gegeven omstandigheden –ernstig gehandicapt patiëntje met multipele afwijkingen- het zorgvuldiger was geweest dat de revalidatie arts in dit geval patiëntje had gezien en niet alleen op basis van de stukken en foto’s had geoordeeld. Ook was het advies niet met de vereiste mate van zorgvuldigheid opgesteld.

De klacht betreft de behandeling van klaagsters zoontje, verder patiëntje te noemen. Patiëntje is bekend met multipele congenitale afwijkingen. Klaagster verwijt beide kinderartsen –kort en zakelijk weergegeven- dat zij zijn tekortgeschoten in de zorg die patiëntje van hen mocht verwachten onder andere door ten onrechte een AMK melding te doen. Klaagster verwijt de revalidatiearts, die aan hetzelfde ziekenhuis verbonden is als de kinderartsen, dat hij een advies aan een gezins- en voogdij instelling heeft uitgebracht zonder het patiëntje te kennen en hem te hebben gezien. Alle drie de artsen hebben de klacht gemotiveerd betwist. De klachten werden gezamenlijk ter terechtzitting behandeld. In de zaken 09/097 en 09/098 heeft het college de klacht afgewezen. Het college oordeelde in beide zaken met betrekking tot de melding bij het AMK dat de kinderarts in de zaak 09/097 -nadat zij informatie over het patiëntje had ingewonnen- terecht direct actie had ondernomen en conform de KNMG Meldcode en Stappenplan “Artsen en kindermishandeling” had gehandeld, waarbij in de zaak 09/098 werd vooropgesteld dat de kinderarts slechts terloops betrokken was geweest bij de melding aan het AMK. In de zaak 09/099 heeft het college de revalidatiearts een waarschuwing opgelegd. Het college oordeelde dat de arts verwarring en onduidelijkheid ten aanzien van zijn rol en functie had veroorzaakt door zich in een e-mail aan de gezins-en voogdijinstelling te presenteren als (kinder)revalidatie arts terwijl hij in zijn hoedanigheid van medisch adviseur een advies had uitgebracht. Voorts was de onafhankelijkheid onvoldoende gewaarborgd, nu de revalidatiearts feitelijk het handelen van zijn collega’s had getoetst. Het college oordeelde dat in de gegeven omstandigheden –ernstig gehandicapt patiëntje met multipele afwijkingen- het zorgvuldiger was geweest dat de revalidatie arts in dit geval patiëntje had gezien en niet alleen op basis van de stukken en foto’s had geoordeeld. Ook was het advies niet met de vereiste mate van zorgvuldigheid opgesteld.

Klager heeft een niertransplantatie ondergaan, waarbij klaagster een nier aan hem heeft gedoneerd. Zij verwijten beide huisartsen onzorgvuldig jegens hen te hebben gehandeld door onder andere preoperatief te verzuimen regelmatig bloeddrukcontroles en bloedonderzoek bij klager te verrichten en voorts door hen postoperatief onvoldoende te begeleiden. Beide huisartsen hebben de klacht ten dele erkend en ten dele gemotiveerd betwist. Het college heeft de klachten gegrond verklaard en beide huisartsen de maatregel van een waarschuwing opgelegd.