Zoekresultaten 13001-13050 van de 13660 resultaten

Klaagster verwijt verweerder dat hij haar ervan heeft overtuigd dat haar verstandskiezen verwijderd moesten worden, terwijl klaagster dat niet wilde en zij geen klachten had, onzorgvuldige verwijdering van de tweede verstandskies, waarbij verweerder is uitgeschoten, waarna een ernstige infectie is opgetreden, dat hij vooraf geen contact heeft opgenomen met een kaakchirurg en geen antibiotica heeft voorgeschreven. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerder terecht is gekomen tot zijn advies om beide elementen te verwijderen. Verweerder mocht dit zelf doen. Niet is gebleken dat verweerder onzorgvuldig heeft gehandeld. De infectie betreft een zeldzame complicatie. Nu niet is gebleken of aannemelijk geworden dat verweerder bij het uitschieten van de hevel iets heeft beschadigd, behoefde verweerder ook geen antibiotica voor te schrijven. Ongegrond.

Klacht tegen huisarts. Toetsingskader gegevensverstrekking aan de Raad voor de Kinderbescherming zonder toestemming patiënt. Onvoldoende aantekeningen in het dossier. Onvoldoende reactie op gynaecologische klachten klaagster. Waarschuwing en publicatie.

Klager verwijt de gepensioneerd huisarts dat hij zijn assistente telefonisch een volledig geruststellende uitslag van een mammografie en echoscopie heeft laten doorgeven en meer in het bijzonder dat niet is gemeld dat er sprake was van een Birad 3 met het advies een half jaar later terug te komen voor controle. De huisarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College oordeelt dat de klacht deels slaagt en legt de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de cardioloog dat zij de klachten van klaagster niet serieus heeft genomen en haar slecht heeft behandeld, onder meer door een te afwachtende houding aan te nemen en voorts dat zij haar nooit heeft gewezen op de mogelijkheid van behandeling in het buitenland. De cardioloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College wijst de klacht in zijn geheel af.

Klaagster verwijt de Gz-psycholoog –kort samengevat- dat zij in civiele uitspraken allerlei uitspraken over klaagster en haar familie heeft gedaan zonder haar en haar familie te hebben gezien en gesproken. De gezondheidspsycholoog heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft het verweer dat zij niet als psycholoog had gehandeld verworpen. Het college achtte klaagster (alleen) ontvankelijk in haar bij klaagschrift geformuleerde klachten en heeft de Gz-psycholoog de maatregel van een berisping opgelegd. Het college oordeelde dat de Gz-psycholoog niet had gehandeld conform de bepalingen (III.1.1.2;III.2.3.5; III3.2.22; III.4.3.6 en III.3.3.16) in de beroepscode van het NIP.

Klaagster verwijt de Gz-psycholoog dat zij haar beroepsgeheim heeft geschonden door zonder haar toestemming informatie over haar openbaar te maken. De Gz-psycholoog heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de Gz-psycholoog de maatregel van een waarschuwing opgelegd en oordeelde dat de Gz-psycholoog niet conform het bepaalde in artikel 88 Wet BIG en evenmin conform het bepaalde in III.3.2.22 en III.3.3.16 van de Beroepscode van het NIP had gehandeld. Dit gold zowel voor de informatie die de Gz-psycholoog van klaagster zelf als van haar ex-partner over klaagster had gekregen. De Gz-psycholoog had in redelijkheid met de mogelijkheid rekening kunnen en behoren te houden dat de verklaring in een gerechtelijke procedure kon worden gebruikt.

Klaagster verwijt verweerder, orthopedisch chirurg, dat hij bij het zetten van een injectie in haar knie klaagster ondeskundig heeft behandeld en onvriendelijk heeft bejegend. Klaagster stelt kliniek aansprakelijk. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college overweegt dat verweerder in medisch-technische zin geen verwijt kan worden gemaakt. Het college wijst erop dat het niet bevoegd is om op een vordering tot schadevergoeding te beslissen. Klacht is ongegrond.

Klager verwijt de tandarts dat deze hem heeft behandeld voor iets anders dan waarvoor hij verwezen was en dat hij een verkeerde diagnose heeft gesteld. Klager verwijt de tandarts voorts dat er een te lange wachttijd tussen twee afspraken heeft bestaan en dat hij zich onprofessioneel heeft gedragen. De tandarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College is van oordeel dat het eerste klachtonderdeel gegrond is en legt de tandarts de maatregel van waarschuwing op.

Klager verwijt de tandarts onzorgvuldig handelen, waardoor de zenuw van de rechter voortand van zijn dochter onnodig lang bloot heeft gelegen. De tandarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College is van oordeel dat de klacht gegrond is en legt de maatregel van waarschuwing op.

Klager verwijt de tandarts onzorgvuldig handelen, waardoor de zenuw van de rechter voortand van zijn dochter onnodig lang bloot heeft gelegen. De tandarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College is van oordeel dat de klacht gegrond is en legt de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de tandarts dat hij haar gebit slecht heeft verzorgd, c.q. behandeld. De tandarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College is van oordeel dat de klacht gegrond is en legt de tandarts de maatregel van waarschuwing op.

Klacht tegen voorzitter Raad van Bestuur ziekenhuis, geregistreerd als arts. Niet-ontvankelijk.

Klacht tegen Duitse tandarts, in Nederland BIG-geregistreerd en werkzaam. Praktijk gaat failliet, tandarts is onbereikbaar en patiëntgegevens zoek voor de patiënt. Berisping.

Klacht tegen Duitse tandarts, in Nederland BIG-geregistreerd en werkzaam. Praktijk gaat failliet, tandarts is onbereikbaar en patiëntgegevens zoek voor de patiënt. Berisping.

Klager verweet de huisarts nalatigheid omdat hij bij klagers negentienjarige dochter een zwangerschap van drie à vier maanden niet zou hebben geconstateerd na lichamelijk onderzoek. De huisarts heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college oordeelde dat de huisarts op grond van de NHG standaard Amenorroe geen genoegen had mogen nemen met de mededeling van de dochter dat geen seksueel contact had gehad. Hij had niet alleen moeten informeren naar haar menstruatiepatroon en anticonceptiegebruik maar hij had tevens moeten voorstellen een zwangerschapstest moeten doen. Het tweede klachtonderdeel dat de huisarts niet de dossiers van anderen aan klagers echtgenote had mogen meegeven, achtte het college eveneens gegrond. Het college legt de huisarts de maatregel van een waarschuwing op.

Klacht tegen een tandarts. Een tandarts mag een patiënt, als het niet gaat om een een praktijk die 'vol' is, niet zomaar weigeren. En ook de wijze waarop wordt geweigerd dient zorgvuldig te geschieden. Met name heeft een patiënt die daar om vraagt recht op een mondelinge uitleg. De tandarts kan hierbij gebruik maken van de KNMG-richtlijn 'Niet-aangaan of beëindiging arts-patiëntrelatie'. Nu de gedragsregels voor tandartsen hierover niets bepalen, wordt de klacht wel gegrond verklaard maar geen maatregel opgelegd.

Klacht tegen oogarts betreffende staaroperatie. De klacht betreft -samengevat- de ingreep, de nazorg en de dossiervoering. Klacht betreffende de regie van de nazorg en de dossiervoering gegrond. Waarschuwing.

Klacht tegen oogarts betreffende staaroperatie. De klacht betreft -samengevat- de ingreep en de nazorg en de instructies aan de polikliniekassistentes. Klacht afgewezen.

Klaagster verwijt verweerder, verpleegkundige en hoofdbehandelaar, dat hij klaagsters zoon op de dagbehandeling heeft laten komen in plaats van hem op te nemen. De zoon heeft zich uiteindelijk gesuïcideerd. Het college is van oordeel dat de keuze voor dagbehandeling gerechtvaardigd was. Wel overweegt het college dat het ontbrak aan afspraken over de momenten waarop, c.q. de gevallen waarin verweerder als hoofdbehandelaar gewaarschuwd moest worden door de deeltijdbehandeling. Het overgelegde patiëntendossier is zeer summier. Verweerder is echter met zijn handelen gebleven binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening. Klacht ongegrond.

De klacht houdt in dat verweerder, destijds als verpleegkundige werkzaam in een GGZ-instelling, een intieme relatie met een patiënte heeft gehad en hierdoor de beroepscode en de code van GGZ heeft overschreden. Verweerder erkent dit. Het college acht de klacht gegrond. Gelet op alle omstandigheden legt het college de maatregel op van gedeeltelijke ontzegging van de bevoegdheid het, in het register ex artikel 3 van de Wet op de Beroepen in de individuele gezondheidszorg ingeschreven staande, beroep van verpleegkundige uit te oefenen, in die zin dat hem de bevoegdheid wordt ontzegd om in de individuele (één-op-één) patiëntenzorg werkzaam te zijn.

Klaagster verwijt verweerster, psychiater, dat zij klaagsters zoon op de dagbehandeling heeft laten komen in plaats van hem op te nemen. De zoon heeft zich uiteindelijk gesuïcideerd. Het college is van oordeel dat de keuze van verweerster voor dagbehandeling gerechtvaardigd was. Wel constateert het college dat verweerster als eindverantwoordelijk psychiater geen heldere afspraken heeft gemaakt met de deeltijdbehandelaars aangaande de momenten waarop, c.q. de gevallen waarin zij gewaarschuwd diende te worden. Ook is het overgelegde patiëntendossier zeer summier. Verweerster is echter met haar handelen gebleven binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening. Klacht ongegrond.

Klaagster verwijt de chirurg dat hij patiënt in een slechte gezondheidstoestand naar huis heeft gestuurd. De chirurg heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College wijst de klacht af.

Klager verwijt verweerder, radioloog, dat deze tijdens een angiografie ondanks klagers uitdrukkelijk verzoek en hevige pijn, niet het onderzoek heeft afgebroken, en dat hij onvoldoende supervisie heeft gehouden op het handelen van twee laboranten. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerder desondanks in het belang van klager heeft gehandeld. Klacht wordt als ongegrond afgewezen.

Klagers verwijt de arts dat zij het kind niet goed heeft onderzocht direct na de geboorte en dat moeder en kind tien minuten alleen zijn gelaten waardoor te laat is ontdekt dat het niet goed ging met het kind. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College wijst de klacht op beide onderdelen af.

Klager verwijt verweerder, chirurg, dat hij klager onnodig lang heeft laten lijden met een afstervend ledemaat door te lang te wachten met amputatie. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerder niet in strijd met professionele maatstaven heeft gehandeld en hem geen verwijt kan worden gemaakt voor de termijn waarop klager is geopereerd. Klacht wordt afgewezen.

Klagers verwijten de arts dat hij klaagster ondanks heftige pijn naar huis heeft willen sturen en haar onheus heeft bejegend. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College wijst de klacht op beide onderdelen af.

Klaagster verwijt de gynaecoloog dat hij ondanks evidente signalen en symptomen de zwangerschapsdiabetes niet heeft onderkend, haar onheus en onzorgvuldig heeft bejegend en de huisarts te laat heeft geïnformeerd over de bevalling en het verlies van haar kind. Het College legt de maatregel van berisping op.

Klager verwijt verweerder, internist, dat te snel is besloten tot een angiografie, waarbij klager niet is gewezen op de risico’s. Volgens klager heeft verweerder hem vlak voor de angiografie een handtekening tot medewerking aan een wetenschappelijk onderzoek ontfutseld. Klager is van mening dat hij zijn been had kunnen behouden als er in alle opzichten medisch juist was gehandeld. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college acht het klachtonderdeel met betrekking tot het verkrijgen van toestemming gegrond, maar is van oordeel dat dit slechts ten dele aan verweerder verwijtbaar is. Geen maatregel.

Klager verwijt verweerder, internist/vasculair geneeskundige, dat te snel is besloten tot een angiografie, waarbij klager niet is gewezen op de risico’s. Volgens klager heeft verweerder hem vlak voor de angiografie een handtekening tot medewerking aan een wetenschappelijk onderzoek ontfutseld. Klager is van mening dat hij zijn been had kunnen behouden als er in alle opzichten medisch juist was gehandeld. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college acht het klachtonderdeel met betrekking tot het verkrijgen van toestemming gegrond. Geen maatregel.

Klager verwijt verweerder, huisarts, niet aan zijn verzoek te hebben voldaan om relevante informatie aan de Raad voor de Kinderbescherming te verstrekken en dat verweerder ten onrechte geen melding heeft gedaan van kindermishandeling bij het AMK. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college volgt de stelling van verweerder dat hij geen vermoeden van mishandeling had en acht juist dat toestemming van de ex-echtgenote nodig was voor de toezending van (nadere) informatie aan de Raad. De klacht is ongegrond.

Klagers verwijten verweerster, huisarts, een verkeerde diagnose te hebben gesteld, verkeerde medicijnen te hebben voorgeschreven, niet tijdig te hebben doorverwezen en discriminatie. Verweerster heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college acht tuchtrechtelijk verwijtbaar dat naar aanleiding van de signalen (twee bezoeken aan huisartsenpost op dezelfde dag en noodkreten van klagers de dagen erna) door verweerster geen nader onderzoek is gedaan en geen pogingen zijn gedaan de bezorgdheid van klagers weg te nemen. Volgt waarschuwing.

Klager verwijt de internist dat zonder de toestemming van klager een tracheostoma is geplaatst bij zijn meerderjarig kind, terwijl er geen sprake was van een levensbedreigende situatie. De internist heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College wijst de klacht af.

Klager verwijt de neuroloog dat zonder de toestemming van klager een tracheostoma is geplaatst bij zijn meerderjarig kind, terwijl er geen sprake was van een levensbedreigende situatie. De neuroloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College wijst de klacht af.

Klager verwijt de neuroloog onder meer dat zonder de toestemming van klager is besloten tot overplaatsing van zijn meerderjarige kind naar een ander ziekenhuis. De neuroloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College wijst de klacht af.

Klager verwijt de neuroloog dat zonder de toestemming van klager is besloten om bij complicaties van patiënte niet meer te reanimeren en de afdeling IC er niet meer bij te betrekken. De neuroloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College wijst de klacht af en verklaart klager niet-ontvankelijk in zijn overige klachtonderdelen voor zover die na sluiting van het vooronderzoek is geformuleerd.

Klaagster verwijt de internist dat hij niet voorafgaand aan de uitvoering van een gastroduodenoscopie een cardioloog heeft geraadpleegd met betrekking tot de beslissing om de antistollingsmedicatie te staken. De internist heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College wijst de klacht af.

Klaagster verweet de tandarts dat hij in de periode dat hij haar heeft behandeld verrichtingen heeft gedeclareerd die niet zijn gedaan. De tandarts heeft dit ter zitting erkend. Hij heeft aangevoerd dat hij de klacht onderling wilde oplossen maar dat hij daartoe niet in de gelegenheid is gesteld vanwege een conflict met zijn voormalig compagnon. Het college stelde voorop dat een tandarts zelfstandig verantwoordelijk is voor een correcte afhandeling van declaraties met betrekking tot de behandeling die is verricht. Het college heeft de tandarts de maatregel van een waarschuwing opgelegd.

Klaagster verwijt de psychotherapeut dat hij een onjuiste diagnose heeft gesteld en die diagnose tijdens de behandeling nooit heeft medegedeeld en dat hij zich zeer onprofessioneel heeft gedragen door verbale agressie en een bedreigende houding, waardoor hij klaagster angst heeft berokkend. De psychotherapeut heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klachten. Het College acht de klacht op meerdere onderdelen gegrond en beveelt ten aanzien van de psychotherapeut de doorhaling van de inschrijving in het register.

Klager verwijt de huisarts, dat zij niet binnen 15 minuten na het telefonische verzoek een visite heeft afgelegd en dus geen urgentie aan de melding heeft gegeven, dan wel onvoldoende snel heeft gereageerd. De huisarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht. Het College wijst de klacht af.

Klaagster verwijt verweerder dat hij haar echtgenoot drie verschillende bloedverdunnende medicijnen heeft toegediend en dat hij aan haar geen informatie heeft verstrekt over de behandeling, de mogelijke gevolgen en eventuele alternatieven. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat het medicatiebeleid zeer zorgvuldig en naar de regelen der kunst is geweest. Vast staat dat het beleid met patiënt en klaagster is besproken. Het risico op een bloeding zoals zich korte tijd later heeft voorgedaan, is zodanig minimaal dat het niet nodig en gebruikelijk is de patiënt over dit risico te informeren. Ongegrond.