Zoekresultaten 13521-13540 van de 13660 resultaten

De klacht luidt: het maken van een verkeerde inschatting alsmede het stellen van een foute diagnose en het bieden van onvoldoende nazorg. Patiënte, 18 jaar, presenteerde de huisarts de volgende klachten: hartkloppingen, steken op de borst, grieperigheid, moeheid en blauwe plekken op haar benen. Zij vroeg of het verantwoord was hiermee met de auto naar Turkije te reizen. De huisarts vond dat verantwoord en schreef de patiënte Primatourtabletten voor. In Turkije werd de patiënte na een kort verblijf daar opgenomen in een ziekenhuis, waar de diagnose acute myeloïde leukemie werd gesteld. Enkele maanden later is patiënte overleden. Oordeel college: Verkeerde inschatting en foute diagnose: te summier onderzoek, alleen gericht op de letterlijke hulpvraag (reizen). Niet gevraagd naar herkomst blauwe plekken. Steken op de borst en hartkloppingen op grond van ziektegeschiedenis gebagatelliseerd. Ook onvoldoende aantekening van het onderzoek in het dossier. Klacht gegrond. Onvoldoende nazorg: Verweerder werd aanvankelijk van het voeren van een gesprek afgehouden wegens boosheid van de patiënte, later waren twee pogingen de ouders te bezoeken vruchteloos wegens kennelijk verblijf elders. Wel heeft verweerder de vader gesproken en later het echtpaar uitvoerig. Klacht ongegrond. Maatregel:waarschuwing.

Verweerder is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij is verpleegkundige en hoofd van de zorgeenheid waar klager verbleef. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zou hebben nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding van klager. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat voor verweerder, die zich in de eerste plaats heeft beziggehouden met het scheppen van de juiste voorwaarden voor een adequate begeleiding, zorginhoudelijk slechts een geringe rol was weggelegd. Hij is daarin niet tekortgeschoten. De klacht is ongegrond.

null

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, arts, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college overweegt dat verweerder, die de huisarts van klager was, op aanvraag en in beperkte mate medische handelingen ten behoeve van klager heeft verricht. Daarvan kan niet gezegd worden dat hij daarin is tekortgeschoten. Niet is gebleken dat verweerder over informatie beschikte, dan wel had behoren te beschikken, waaruit een tuchtrechtelijk verwijtbaar nalaten kan worden afgeleid. Dit klachtonderdeel wordt afgewezen.

09/015: Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg onder andere dat hij haar niet heeft geïnformeerd over de aard van de bij haar verrichte rugoperatie en de te verwachten gevolgen en risico’s daarvan. Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg voorts dat hij inadequaat heeft gereageerd op de na de operatie ontstane klachten. De orthopedisch chirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de orthopedisch chirurg berispt en heeft hierbij ondermeer overwogen dat bij een behandeling waarvan de resultaten in de beroepsgroep ter discussie staan een verzwaarde informatieplicht geldt en dat verweerder daarin is te kort geschoten.

Verweerder, gz-psycholoog, is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij was behandelcoördinator van klager. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zou hebben nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding van klager. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college rekent het verweerder aan dat het bestaande beleid langdurig (ongeveer twee jaar) is voortgezet totdat, onvermijdelijk, de situatie zodanig uit de hand liep dat klager, verdacht en later veroordeeld wegens het plegen van strafbare feiten, werd gedetineerd en aansluitend gedwongen in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen. Dit onderdeel van de klacht is gegrond: waarschuwing.

Klaagster verwijt de orthopedisch chirurg dat hij ten onrechte –na een eerder verrichte herniaoperatie- een recidief operatie bij haar heeft verricht. De klacht heeft voorts betrekking op de nazorg en de informatie- en dossierplicht. De orthopedisch chirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de orthopedisch chirurg berispt en heeft hierbij ondermeer overwogen dat bij een behandeling waarvan de resultaten in de beroepsgroep ter discussie staan een verzwaarde informatieplicht geldt en dat verweerder daarin is te kort geschoten.

Verweerder is werkzaam voor een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij was de huisarts van klager. Klager en zijn moeder hebben een klacht ingediend, onder meer omdat verweerder zich had moeten bekommeren om klager en hem had moeten verwijzen naar andere disciplines of noodzakelijke hulp had moeten inschakelen. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat verweerder, op aanvraag, in beperkte mate medische handelingen ten behoeve van klager heeft verricht. Niet gezegd kan worden dat hij daarin is tekortgeschoten. De klacht is ongegrond.

Klaagster is moeder en tevens curator van haar 33-jarige zoon (klager) die onder behandeling stond van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Klagers verwijten verweerder, gz-psycholoog in die instelling, onder meer dat hij heeft nagelaten te zorgen voor deugdelijke zorg en begeleiding. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college beschouwt verweerder als eerste (maar in ieder geval mede) verantwoordelijk voor de opstelling, uitvoering en evaluatie van het persoonlijk plan van klager en rekent het hem aan dat het bestaande, ook door verweerder zelf als onvoldoende aangemerkte beleid langdurig (ongeveer twee jaar) is voortgezet totdat de situatie zodanig uit de hand liep dat klager, verdacht en later veroordeeld wegens het plegen van strafbare feiten, werd gedetineerd en aansluitend gedwongen in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen. Dit klachtonderdeel wordt gegrond verklaard: waarschuwing.

Klager verwijt de chirurg onder meer dat hij is tekortgeschoten in de zorg die hij van hem mocht verwachten door hem onvoldoende te informeren over de bij hem verrichte haartransplantatie en de verwachte gevolgen daarvan. De chirurg heeft de klacht betwist. Het college heeft de chirurg berispt en de klacht deels gegrond geacht. Met betrekking tot de informatievoorziening heeft het college overwogen dat nu de chirurg niet zelf de ingreep had voorbereid en uitgevoerd hij daarvoor niet tuchtrechtelijk verantwoordelijk kon worden gehouden. Wel kon de chirurg worden verweten dat hij is tekortgeschoten in de nazorg en de afhandeling van de klacht. Ten overvloede overwoog het college dat het in de kliniek aan een adequate voorlichting, communicatie met de patiënt en deugdelijke klachtbehandeling ontbrak.

Klaagster is de zus van patiënte. Patiënte is overleden. Klaagster is met de kinderen van patiënte in een civiele procedure over de erfenis verwikkeld. Verweerster, gz-psycholoog, heeft, toen moeder nog leefde, op verzoek van de verpleeghuisarts een psychologisch onderzoek naar moeder gedaan. Het onderzoek en de verslaglegging zijn naar klaagsters mening onzorgvuldig. Het college oordeelt dat verweerster niet tekortgeschoten is. De klacht is ongegrond.

Klager verwijt verweerder dat bij het verwijderen van haar verstandskies letsel is ontstaan, hij haar niet heeft doorverwezen naar een kaakchirurg, onvoldoende voorlichting en onvoldoende nazorg. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat niet kan worden vastgesteld of het letsel is veroorzaakt door de ingreep zelf of door de verdoving. Het letsel moet als complicatie worden geduid die zelden voorkomt, waardoor verweerder klaagster ook niet op het risico daarvan behoefde te wijzen. Verwijzen naar kaakchirurg was niet nodig. De klacht over nazorg is onvoldoende onderbouwd. Het college wijst de klacht af.

Klaagster verwijt verweerder dat hij bij haar zoon niet de benodigde behandelingen heeft uitgevoerd, geen röntgenfoto’s heeft gemaakt, patiënt niet naar een mondhygiëniste heeft verwezen dan wel op tijd heeft doorgestuurd naar het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Volgens het college kan niet worden gezegd dat verweerder in de zorg te kort is geschoten door de cariës aan het melkgebit niet te behandelen en te volstaan met controles en adviezen over poetsen en spoelen. Toen bleek dat zich cariës in blijvende kiezen had ontwikkeld, heeft verweerder patiënt daarvoor behandeld. Het college wijst de klacht af.

Klager verwijt de arts dat hij onzorgvuldig te werk is gegaan en dat hij in zijn rapportage een verkeerde conclusie heeft getrokken. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft in raadkamer de klacht afgewezen.

Klager verwijt de cardioloog dat hij klager zonder diens toestemming heeft gedotterd en dat hij bovendien gebruik heeft gemaakt van een – verboden - laserwire techniek. Voorts verwijt klager de cardioloog dat hij een (valse) skeletscan aan medische adviseurs heeft aangeleverd. De cardioloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft een van de drie klachtonderdelen gegrond geacht en de cardioloog een waarschuwing opgelegd.

Klager is niet-ontvankelijk in zijn klacht. Het handelen van de arts valt niet onder de tuchtnorm van artikel 47, eerste lid Wet BIG.

Klager verwijt de BMA-arts dat hij bij de opstelling van de adviezen onzorgvuldig te werk is gegaan en dat hij onjuiste conclusies heeft getrokken. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft in raadkamer de klacht op alle onderdelen afgewezen.

Klager is niet-ontvankelijk in zijn klacht, aangezien hij zijn klacht niet verder heeft aangevuld met de voor het in behandeling nemen van de klacht noodzakelijke gegevens.

De behandeling van de klacht is gestaakt. Klaagster wordt geacht de klacht te hebben ingetrokken daar zij niet meer verder heeft gereageerd op brieven van het College.