Zoekresultaten 13341-13360 van de 13781 resultaten

Klacht tegen verpleegkundige. Klager verblijft in een TBS-instelling, verweerster is werkzaam bij de medische dienst aldaar. In verband met een bloeddruk van 148/102 bij klager vindt overleg plaats met de huisarts. Deze adviseert 50 mgr metoprolol per dag. Klager gaat hier niet mee akkoord. Hij wil eerst zelf met de huisarts overleggen. Voor een afspraak met de huisarts wordt klager op zijn spreekuurlijst gezet. De huisarts is echter met vakantie en de waarnemend huisarts wil dat klager dit met zijn eigen huisarts bespreekt. Klacht, inhoudende dat klager niet met een arts heeft kunnen overleggen over de hem voorgeschreven medicatie, als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

Klacht tegen kaakchirurg. Klager heeft uit röntgenfoto's opgemaakt dat zich in een bultje in de kaakholte een palladiumstift en mogelijk nog ander materiaal bevindt, afkomstig van een behandeling van zijn toenmalige tandarts. Dit materiaal is naar zijn mening de oorzaak van de vele ontstekingen en allergische reacties waaraan hij lijdt. Hij kreeg voor dit vermoeden in de medische wereld niet of nauwelijks steun. Dit heeft geleid tot tientallen tuchtrechtelijke en ook civielrechtelijke procedures, zonder voor klager bevredigend resultaat. Via een belangenvereniging komt klager in contact met de medisch manager van het Centrum voor Patiëntveiligheid in het ziekenhuis waar verweerder werkzaam is. Deze vraagt in het kader van een pilot 'poli patiëntveiligheid' aan verweerder of hij de oorzaak van klagers klachten wil onderzoeken. Deze raadpleegt een KNO-arts. Beiden zien geen aanleiding voor operatief ingrijpen. De drie artsen hebben een gesprek met klager. Volgens klager weigert verweerder op deze manier een medische misser te herstellen en dekt hij zijn collega’s. Klacht als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

Klacht tegen een KNO-arts. Klager heeft uit röntgenfoto's opgemaakt dat zich in een bultje in de kaakholte een palladiumstift en mogelijk nog ander materiaal bevindt, afkomstig van een behandeling van zijn toenmalige tandarts. Dit materiaal is naar zijn mening de oorzaak van de vele ontstekingen en allergische reacties waaraan hij lijdt. Hij kreeg voor dit vermoeden in de medische wereld niet of nauwelijks steun. Dit heeft geleid tot tientallen tuchtrechtelijke en ook civielrechtelijke procedures, zonder voor klager bevredigend resultaat. De medisch manager van het Centrum voor Patiëntveiligheid vraagt in het kader van een pilot 'poli patiëntveiligheid' aan de kaakchirurg of hij de oorzaak van klagers klachten wil onderzoeken. Deze raadpleegt verweerder. Ook die ziet geen aanleiding voor operatief ingrijpen. Volgens klager weigert verweerder op deze manier een medische misser te herstellen en dekt hij zijn collega’s. Klacht als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

Klacht tegen een kinder arts, werkzaam als medisch manager van het Centrum voor Patiëntveiligheid in een ziekenhuis. Klager heeft uit röntgenfoto's opgemaakt dat zich in een bultje in de kaakholte een palladiumstift en mogelijk nog ander materiaal bevindt, afkomstig van een behandeling van zijn toenmalige tandarts. Dit materiaal is naar zijn mening de oorzaak van de vele ontstekingen en allergische reacties waaraan hij lijdt. Hij kreeg voor dit vermoeden in de medische wereld niet of nauwelijks steun. Dit heeft geleid tot tientallen tuchtrechtelijke en ook civielrechtelijke procedures, zonder voor klager bevredigend resultaat. Via een belangenvereniging komt verweerder in contact met klager. Verweerder vraagt in het kader van een pilot 'poli patiëntveiligheid' aan de kaakchirurg of hij de oorzaak van klagers klachten wil onderzoeken. Deze raadpleegt een KNO-arts. Beiden zien geen aanleiding voor operatief ingrijpen. De drie artsen hebben een gesprek met klager. Volgens klager weigert verweerder op deze manier een medische misser te herstellen en dekt hij zijn collega’s. Klacht als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

Klacht tegen een KNO-arts. Klager heeft uit röntgenfoto's opgemaakt dat zich in een bultje in de kaakholte een palladiumstift en mogelijk nog ander materiaal bevindt, afkomstig van een behandeling van zijn toenmalige tandarts. Dit materiaal is naar zijn mening de oorzaak van de vele ontstekingen en allergische reacties waaraan hij lijdt. Hij kreeg voor dit vermoeden in de medische wereld niet of nauwelijks steun. Dit heeft geleid tot tientallen tuchtrechtelijke en ook civielrechtelijke procedures, zonder voor klager bevredigend resultaat. Ook de KNO-arts ziet na onderzoek geen aanleiding voor operatief ingrijpen. Volgens klager weigert verweerder op deze manier een medische misser te herstellen en dekt hij zijn collega’s. Klacht als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

Klacht tegen verpleegkundige. Klager verblijft in een TBS-instelling, verweerster is werkzaam bij de medische dienst aldaar. In verband met een bloeddruk van 148/102 bij klager vindt overleg plaats met de huisarts. Deze adviseert 50 mgr metoprolol per dag. Klager gaat hier niet mee akkoord. Hij wil eerst zelf met de huisarts overleggen. Voor een afspraak met de huisarts wordt klager op zijn spreekuurlijst gezet. De huisarts is echter met vakantie en de waarnemend huisarts wil dat klager dit met zijn eigen huisarts bespreekt. Klacht, inhoudende dat klager niet met een arts heeft kunnen overleggen over de hem voorgeschreven medicatie, als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

Klager verwijt de huisarts dat hij de interne organisatie niet op orde heeft, dat hij klager en zijn gezin niet had mogen uitschrijven op de wijze waarop dit is gebeurd, dat hij klager niet van strafbare feiten had mogen beschuldigen en de reden van uitschrijving niet in het dossier had mogen opnemen. De huisarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Ter zitting bleek het eerste verwijt op een misverstand te berusten. Het College is van oordeel dat het tweede en vierde klachtonderdeel gegrond zijn en legt de arts de maatregel van waarschuwing op.

Klaagster verwijt de huisarts dat zij heeft bijgedragen aan de inbewaringstelling van klaagster en heeft nagelaten te melden dat klaagster niet tegen medicijnen kan. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft in raadkamer de klacht in haar geheel als kennelijk ongegrond afgewezen.

Klaagster verwijt de plastisch chirurg dat deze tijdens het plaatsen van een kuitprothese de nervus peroneus in de linkerkuit heeft doorgesneden. De klacht heeft voorts betrekking op de informatieplicht en de medicatieverstrekking. De chirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de maatregel van een waarschuwing opgelegd omdat de chirurg extra voorzichtigheid had moeten betrachten bij een ingreep waarmee hij weinig of geen specifieke ervaring mee had.

Klaagster verwijt de internist de hechtingen na een ooglidcorrectie te vroeg te hebben verwijderd. Daarnaast werd een antibioticakuur gestopt wegens een allergische reactie dan wel een reactie op de antibiotica zonder een andere kuur voor te schrijven. De internist voert gemotiveerd verweer. Het college is van oordeel dat de internist zorgvuldig had gehandeld en dat het verdedigbaar was geweest om het verdere beloop af te wachten. Ten overvloede overwoog het college dat het bevreemding had gewekt dat de internist een dag per week dienst doet in de kliniek zonder dat een plastisch chirurg bereikbaar is om de behandeling over te nemen.

Klaagster verwijt de arts dat zij onvoldoende onderzoek heeft gedaan, een onjuiste diagnose heeft gesteld en dat zij ten onrechte een causaal verband heeft gelegd tussen lichamelijke klachten en de psychologische toestand van klaagster. Klaagster verwijt de arts voorts onder meer dat zij verkeerde medicijnen heeft voorgeschreven, niet de goede behandeling heeft gegeven en door de behandeling de klachten heeft doen verergeren, de gezondheid van klaagster ernstig op het spel heeft gezet en haar onnodig bang heeft gemaakt. Klaagster verwijt de arts kwade trouw en oplichting. De arts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College is van oordeel dat de arts ernstig is tekortgeschoten in haar zorgplicht ten aanzien van klaagster en dat er sprake is van een ernstige mate van disfunctioneren van de arts met de kans op verder disfunctioneren met alle risico’s van dien voor de individuele gezondheidszorg. Het College legt aan de arts de maatregel van doorhaling van inschrijving in het register op en schorst de inschrijving van de arts in het register met onmiddellijke ingang.

Klaagster verwijt de radioloog een onjuiste diagnose en het te laat vaststellen van een stollingsprobleem, waardoor behandeling voor een trombosebeen plaatsvond en hierbij complicaties ontstonden. De radioloog heeft hiertegen gemotiveerd verweer gevoerd. Het College wijst de klacht in haar geheel af.

Klagers verwijten de psychiater onder andere dat deze hun kinderen (waarvan één minderjarig) zonder hun toestemming heeft onderzocht en inlichtingen aan derden heeft gegeven. De psychiater heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de klacht afgewezen. De psychiater was gevraagd door de Raad voor de Kinderbescherming (RvK) in het kader van het voornemen tot een plaatsing in een instelling om de mogelijke suicidaliteit van het minderjarige kind te beoordelen. Op grond van onder meer artikel 1: 120 BW is het college van oordeel dat verweerster gerechtigd was om de RvK in te lichten zonder voorafgaande toestemming van de klagers.

Klaagster verwijt verweerster dat zij geen volledige narcose heeft gekregen bij haar minifacelift en dat verweerster daarbij een fout heeft gemaakt, waardoor klaagster last heeft van oorsuizingen. Verweerster was niet bevoegd Propofol toe te dienen. Verweerster is ervoor verantwoordelijk dat de verkeerde naam van de verpleegkundige in het operatieverslag is vermeld. Verweerster heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Ter zitting is gebleken dat het dossier waar klaagster haar klacht op baseert, niet het door verweerster vervaardigde verslag is. De klacht over de dossiervoering kan niet slagen. Verweerster heeft geen bemoeienis gehad bij de afspraken voorafgaand aan de operatie. Niet is komen vast te staan dat er tijdens de operatie fouten door verweerster zijn gemaakt. Verweerster was in casu niet onbevoegd om Propofol toe te dienen. Ongegrond.

Klaagster verwijt verweerster dat zij nalatig is geweest om actie te ondernemen, waardoor de echtgenoot van klaagster is overleden. Klaagster vraagt zich af of het juist is, dat verweerster bij overdracht van de dienst niet naar patiënt is gaan kijken. Bovendien klaagt zij over de bejegening. Verweerster heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerster verwijtbaar te kort is geschoten door na de overdracht, waarbij zij vernam dat het (stabiel) slecht ging met de patiënt, niet naar de patiënt te gaan kijken. Ook de communicatie met de familie van patiënt is tuchtrechtelijk verwijtbaar nu verweerster haar professionele handelen ten behoeve van een patiënt heeft laten beïnvloeden door het optreden van de familie. Waarschuwing. Voor het overige heeft verweerster correct gehandeld.

Bij klager was sprake van een langzaam groeiende zwelling in de linker glandula paroditis. De klacht houdt in dat de kaakchirurg is tekortgeschoten in de zorg die klager van hem mocht verwachten. De klacht betreft de door verweerder verrichte diagnostiek, de door hem uitgevoerde parotidectomie van de tumor, en voorts het postoperatieve beleid. De kaakchirurg heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de klacht afgewezen. Tijdens de operatie is de nervus facialis beschadigd. Dit is verweerder echter niet aangerekend. Na de ingreep is gebleken dat de tumor zich bevond aan stam van de nervus facialis en uit het pathologisch onderzoek kwam naar voren dat het een schwannoom, een tumor die uitgaat van het zenuwweefsel, betrof. Het beleid dat verweerder had gevolgd zowel tijdens als na de operatie, achtte het college goed verdedigbaar.