Zoekresultaten 2811-2820 van de 3154 resultaten

Klacht dat het te lang heeft geduurd voordat uitvoering werd gegeven aan de opdracht tot het leggen van beslag. De kamer laat in het midden of de opdracht te lang heeft geduurd maar oordeelt dat de gerechtsdeurwaarder, die uit zijn ambt was gezet, de opdracht terug had moeten sturen naar zijn collega die de opdracht ook had gekregen. Ook had de gerechstdeurwaarder moeten begrijpen dat hij geen ambtshandelingen meer kon verrichten.

De jaarstukken zijn te laat ingeleverd. De Kamer acht de klacht gegrond en omdat dit de tweede keer is dat de jaarstukken te laat worden ingeleverd, wordt de maatregel van berisping opgelegd.

Beslissing op verzet. Verzet ingesteld buiten de daarvoor geldende termijn. Verzet niet-ontvankelijk verklaard.

De jaarstukken worden te laat ingeleverd. De Kamer acht de klcht gegrond maar omdat het de eerste keer is, wordt geen maatregel opgelegd.

Beslissing in verzet. Centraal staat de vraag of de voorzitter de door klager opgeworpen stellingen tot uitgangspunt kon nemen of meer onderzoek naar de klacht had moeten doen. Naar het oordeel van de Kamer is de voorzitter slechts gehouden die feiten in zijn beslissing te vermelden die voor de te nemen beslissing relevant zijn. Het betreft hier immers een beoordeling van een klacht in het kader van het tuchtrecht. In zijn inleidende klacht heeft klager een aantal stellingen weergegeven die door de voorzitter tot uitgangspunt zijn genomen bij de beoordeling van de klacht. Door klager is niet duidelijk gemaakt dat zijn klacht meer omvatte dan door de voorzitter in zijn beslissing is besproken. Verzet ongegrond verklaart.

De jaarstukken zijn te laat ingeleverd. De Kamer acht de klacht gegrond. Omdat het de tweede keer is, wordt de maatregel van berisping met aanzegging opgelegd.

Beslissing in verzet. De voorzitter acht de klacht kennelijk ongegrond. De Kamer is het met de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.

Tijdens een langdurige relatie tussen een grote opdrachtgever en de gerechtsdeurwaarders ontstaat een geschil over kosten. Klaagster is het niet eens met de hoogte van de door de gerechtsdeurwaarder aan haar in rekening gebrachte advocaatkosten. Klaagster krijgt geen uitleg over de declaratie en is van mening dat kosten dubbel in rekening zijn gebracht. Klaagster klaagt verder over door de gerechtsdeurwaarders toegepaste verrekening. De Kamer overweegt dat het kosten van derden betreft waarvoor de gerechtsdeurwaarder niet verantwoordelijk kan worden gehouden. Klaagster heeft wel recht op uitleg over de verzonden declaratie. Dat er kosten dubbel in rekening zijn gebracht, is niet gebleken. Verrekening van een betwiste vordering niet zomaar mogelijk. Onder de omstandigheden van het geval acht de Kamer dat niet tuchtrechtelijk laakbaar.

Een gerechtsdeurwaarder zendt een dagvaarding ter betekening aan een collega onder de mededeling dat een recente adresverificatie is gedaan en biedt aan die verificatie over te leggen. Later blijkt dat recent twee maanden geleden was en de gerechtsdeurwaarder betekent de dagvaarding een maand na ontvangst aan een adres waar klager niet meer woonachtig was. Deze gerechtsdeurwaarder betekent het vonnis ook op het oude adres. Bestond voor de eerste gerechtsdeurwaarder aanleiding nogmaals een adresverificatie te doen alvorens de opdracht aan zijn collega te versturen? Onder de omstandigheden van het geval had de gerechtsdeurwaarder dat naar het oordeel van de Kamer moeten doen. Voor klager had die verificatie geen soulaas geboden omdat hij op het moment dat de opdracht naar de collega werd verzonden nog woonachtig was op het adres wat in de GBA stond vermeld. Mag de gerechtsdeurwaarder die de dagvaarding moest betekenen voor de adresverificatie vertrouwen op zijn collega? De Kamer vindt dat dat onder de gegeven omstandigheden niet het geval is. Onder de in de beslissing omschreven omstandigheden had de gerechtsdeurwaarder ook voor de betekening van het vonnis een adresverificatie moeten doen. Klacht op die onderdelen gegrond en een maatregel opgelegd.

Klaagster verwijt de gerechtsdeurwaarder, die een alimentatiebeschikking executeert, de ontvangen gelden niet tijdig genoeg aan haar af te dragen. De gerechtsdeurwaarder heeft ook zonder overleg het gelegde beslag opgeschort. Onder de omstandigheden van het geval acht de Kamer dit laatste niet tuchtrechtelijk laakbaar. Op grond van de ter zitting overgelegde specificatie kan evenmin worden geoordeeld dat de afdracht van de ontvangen gelden niet tijdig heeft plaatsgevonden.