Zoekresultaten 20851-20900 van de 44846 resultaten

Klacht over onvoldoende zorg en onheuse bejegening door huisarts is gegrond. Het Centraal Tuchtcollege heeft de arts eind 2013 een laatste kans gegund en hem een voorwaardelijke schorsing opgelegd met een proeftijd van twee jaar. Thans is er weer sprake van een klacht met gelijksoortige verwijten en ontbrekende kritische reflectie van de arts op zijn eigen handelen. Het college legt de maatregel op van schorsing van zijn inschrijving in het BIG-register voor de duur van zes maanden.

Klacht tegen huisarts. Klager is na een ongeval waarbij hij van achteren is aangereden gezien door een huisarts in opleiding in de praktijk van verweerder, huisarts. Vier maanden later is klager door verweerder doorverwezen naar een whiplash-polikliniek. Klager heeft zich zelfstandig gewend tot een neuroloog. Verweerder heeft klager in de daarop volgende periode van ruim een jaar meermalen gezien of gesproken. Klager verwijt verweerder dat hij het totale letsel als gevolg van het ongeval heeft onderschat, dat hij klager aan zijn lot heeft overgelaten, geen rekening heeft gehouden met restverschijnselen en geen aanvullend onderzoek heeft gedaan. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep.

Klacht tegen psychiater over beëindiging behandelrelatie. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen en het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep. Geen verwijtbaar handelen ten aanzien van de wijze waarop de behandelrelatie is beëindigd en de verwijzing voor verdere behandeling.

Klacht tegen verzekeringsarts ongegrond. Rechtstreeks raadplegen huisarts niet altijd noodzakelijk. Onderzoek overeenkomstig de geldende professionele normen.

Klacht tegen internist. De klacht heeft betrekking op de behandeling van de, inmiddels overleden, echtgenote van klager. Verweerder heeft patiënte behandeld met chemotherapie na een laparotomie bij een tubacarcinoom. Klager maakt verweerder een aantal verwijten die onder meer betrekking hebben op bejegening, onderzoek en behandeling. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht in alle onderdelen afgewezen. Het beroep van klager wordt door het Centraal Tuchtcollege verworpen.

Niet gebleken dat was afgesproken dat verweerder klaagsters advocaat zou informeren zodra hij van r-c toestemming had verkregen om te procederen. Niet gebleken dat verweerder in zijn hoedanigheid van curator klaagsters advocaat bewust in de waan heeft gelaten dat de dagvaarding niet was aangebracht, met verstekvonnis tot gevolg. Niet tuchtrechtelijk verwijtbaar gehandeld door verstekvonnis zonder aankondiging vooraf te doen betekenen. Niet gebleken dat verweerder ten tijde van betekenen wist dat klaagster niet aan vonnis kon voldoen. Ongegrond

Klacht tegen fysiotherapeut ongegrond. Bij tractie manipulatie bij rugklachten is si-gewricht losgemaakt. Niet gebleken dat aan de 11 weken eerder geopereerde enkel is getrokken, of dat tractie manipulatie onjuist is uitgevoerd.

Herstelbeslissing

klacht tegen een arts, werkzaam onder de verantwoordelijkheid van een bedrijfsarts. De arts heeft klaagster gezien in het kader van de vangnetbegeleiding ingevolge de Ziektewet (EDR-ZW traject). Het Regionaal Tuchtcollege verklaart de klacht op één onderdeel gegrond en legt de arts hiervoor de maatregel van waarschuwing op. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Plastisch chirurg. Klachten: (a) basisarts noemt zich chirurg, (b) onvoldoende informatie gegeven over complexiteit en verhoogd risico onderooglidcorrecties, (c) onzorgvuldig handelen, (d) afschuiven verantwoordelijkheid. Het college verklaart de klachten a, b en c (gedeeltelijk) gegrond en d ongegrond. Verweerster heeft term chirurg gebruikt. Niet voldaan aan informatieplicht. Bij wensgeneeskunde verzwaarde informatieplicht. Geen goede voorbereiding en ingreep niet goed uitgevoerd. Brandwond op ooglid kunstfout. Maatregel: college weegt mee: dossiervoering ver onder de maat, verweerster niet bekwaam om ingreep uit te voeren en geen achtervang geregeld. Gedeeltelijke ontzegging van de bevoegdheid, te weten om boven- en onderooglidcorrecties te verrichten.

Klacht tegen een bedrijfsarts. De bedrijfsarts heeft klaagster gezien in het kader van verzuim – en re-integratiebegeleiding ingevolge de Wet Verbetering Poortwachter. Het Regionaal Tuchtcollege wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Klacht advocaat wederpartij. Verweerder is met zijn strategie binnen de grenzen van de hem toekomende vrijheid gebleven. Klacht ongegrond. Bekrachtiging.

Klaagster, die destijds 34 weken zwanger was, verwijt de huisarts dat zij medicatie (Ibuprofen) heeft voorgeschreven die schadelijk is voor het ongeboren kind. De klacht heeft voorts betrekking op de bejegening. Gegrond

Kwestie omtrent belangenverstrengeling Verweerder heeft zich in 2014, na het verzoek daartoe van de heer B, teruggetrokken in het geschil tussen vennootschappen van de familie K enerzijds en K B.V. en C B.V. anderzijds, zodat dit naar het oordeel van het hof verder geen onderdeel uitmaakt van de klacht. Het hof is -anders dan de raad- van oordeel dat bij het versturen van de brief op 27 maart 2015, gelet op de inhoud van deze brief, geen sprake is geweest van belangenverstrengeling van de zijde van verweerder. In de brief van 27 maart 2015 gaat het om een mogelijk geschil tussen aandeelhouders. Dat verweerder daarbij gebruik zou (kunnen) maken van informatie die hij in het verleden bij de oprichting van C B.V. en de inrichting van de nieuwe structuur van K B.V. en C B.V. heeft verkregen, is niet komen vast te staan. De brief betreft een andere kwestie dan de zaken ten aanzien waarvan K B.V. en C B.V. eerder werden bijgestaan door verweerder of een kantoorgenoot van hem. Van een tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen van de zijde van verweerder is dan ook niet gebleken.

Klacht is door klager ingetrokken. Indien de klacht wordt ingetrokken, wordt ingevolge lid 2 van artikel 47a de behandeling daarvan gestaakt tenzij de raad (of, in hoger beroep, het hof) om redenen van algemeen belang beslist dat de behandeling van de klacht wordt voortgezet. Indien vast zou staan dat verweerder zonder toestemming van klager hoger beroep heeft ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank van 5 oktober 2012, is sprake van een normschending die raakt aan de kernwaarde als verwoord in artikel 10a lid 1 onder d Advocatenwet, inhoudend dat een advocaat zich onthoudt van enig handelen of nalaten dat een behoorlijk advocaat niet betaamt. In dat geval is evenwel niet gebleken dat het wenselijk is dat de tuchtrechter de desbetreffende norm (opnieuw) onder de aandacht brengt van de beroepsgroep in het algemeen en/of van de verwerende advocaat in het bijzonder. Een en ander afwegend komt het hof tot de slotsom dat zich in de omstandigheden van dit geval onvoldoende redenen van algemeen belang voordoen om de behandeling van de klacht voort te zetten.

Klacht over kwaliteit van het werk en over de werkwijze van de eigen advocaat, die klagers bijstaat in een jarenlang geschil met de verhuurder van hun bedrijfsgebouw. De tuchtrechter beoordeelt niet of een tot aansprakelijkheid leidende beroepsfout is gemaakt. Het is de taak van klager om voldoende concrete feiten en argumenten aan te dragen die grond kunnen opleveren voor een tuchtrechtelijk verwijt. Het hof deelt het oordeel van de raad dat klagers onvoldoende argumenten hebben bijgebracht. Klacht ongegrond. Bekrachtiging.

Dekenbezwaar Uit de feiten moet volgens het hof worden geconcludeerd dat van een integere praktijkvoering geen sprake is en dat in de hardnekkigheid waarmee deze manier van werken wordt gehandhaafd door verweerder geen aanknopingspunten te vinden zijn waaruit een verbetering voor de toekomst kan worden afgeleid. De dienstverlening die verweerder in de desbetreffende klachtzaken stelt te hebben verricht voldoet niet aan de in redelijkheid te stellen eisen. Het hof is dan ook met de raad van oordeel dat verweerder het vertrouwen in de advocatuur zo ernstig heeft geschaad dat geen andere maatregel rest dan de maatregel van schrapping.

Gedeeltelijk gegronde klacht tegen een bedrijfsarts. De bedrijfsarts heeft ten onrechte zonder toestemming van klaagster privacygevoelige informatie aan de werkgever van klaagster verschaft. Ook heeft de bedrijfsarts mededelingen gedaan die niet noodzakelijk waren zoals bedoeld in de Leidraad van de Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde. De gedragsmatige aanpak van de bedrijfsarts stond op gespannen voet met de Richtlijn Psychische klachten en de ondersteuning van klaagster door de bedrijfsarts liet te wensen over, maar is niet tuchtrechtelijk verwijtbaar. Berisping.

Verweerder heeft gehandeld zoals het een behoorlijk advocaat niet betaamt door op te treden tegen een cliënt van de advocaat met wie verweerder in een samenwerkingsverband werkzaam is geweest. Verweerder heeft deze cliënt - klagers - enig moment tijdens het samenwerkingsverband geadviseerd in een zaak tegen een wederpartij van klagers, voor welke wederpartij verweerder later is opgetreden tegen klagers. Klacht gegrond. Waarschuwing. Proceskostenveroordeling. Bekrachtiging.

Klaagster dient samen met haar echtgenoot de klacht in. Klagers verwijten het ziekenhuis dat zij ten onrechte zijn beschuldigd van het shaken- babysyndroom (mishandeling). Klagers dienen de klacht in tegen de twee kinderartsen die de AMK- melding hebben gedaan (LH). Ongegrond

Verzet tegen voorzittersbeslissing van het hof Klager heeft naar het oordeel van het hof in hoger beroep geen toereikende gronden aangevoerd die aanleiding kunnen geven tot doorbreking van het appelverbod. Zodoende heeft het hof het verzet van klager tegen de beslissing van de (plaatsvervangend) voorzitter van het hof ongegrond verklaard.

Zie 170059, 170060, 170061, 170062, 170063 (dekenbezwaar) en 170064. Met de raad heeft het hof twijfels over de vraag van wie de klachten zijn. Verweerder heeft ander maal uiteengezet dat hij niet voor klager is opgetreden en dat de overgelegde volmachten ondeugdelijk zijn. Nu ook in hoger beroep klager en zijn gemachtigde niet zijn verschenen, kan niet worden vastgesteld dat de klacht daadwerkelijk en rechtsgeldig afkomstig is van degene die als klager in de klacht is vermeld. Het hof heeft daarom klager alsnog niet-ontvankelijk verklaard.

Klacht tegen advocaat van de wederpartij. Verweerder heeft in 1994 executoriaal beslag gelegd op een aandeel in onroerend goed in Nederland. Bij verkoop van delen van deze goederen is verweerder akkoord gegaan met royement van het beslag onder de voorwaarde dat het aandeel in de verkoopopbrengst voor de betaling van de schuld wordt aangewend. klagers stellen dat verweerder niet (meer) krachtens een rechtsgeldige titel het beslag handhaaft. Het is niet de taak van de tuchtrechter om een oordeel te geven over dit geschil. Klacht ongegrond. Bekrachtiging.

Ten aanzien van klachtonderdeel b heeft de raad -kort samengevat- geoordeeld dat het klachtdossier voldoende aanknopingspunten biedt voor de vaststelling dat verweerder opdracht heeft gekregen van klagers om tijdens de bespreking van 25 juli 2013 namens klagers een schikkingsvoorstel te doen. Zo er al zou moeten worden gesproken over een ‘mandaat’, is de raad van oordeel dat genoegzaam is gebleken dat aan verweerder mandaat is verstrekt om tijdens de bespreking een voorstel te doen met een hoogte zoals door verweerder is gedaan. Met de ongegrond bevinding van klachtonderdeel b heeft klachtonderdeel c zelfstandige betekenis verloren, aldus de raad .Het hof bekrachtigt deze beslissing van de raad.

Ongegronde klacht tegen een psychiater. In een deel van de klacht is klager niet-ontvankelijk, omdat de dochter ten tijde van het indienen van de klacht meerderjarig was in de zin van artikel 7:447 BW en zij indien gewenst zelf de klacht kon indienen. De psychiater kan niet worden verweten dat een medewerker van de instelling, belast met de indiening van financieringsaanvragen, teveel informatie aan de gemeente heeft verstrekt. Dat de psychiater klager en zijn vrouw niet voldoende geïnformeerd heeft of bij de behandeling betrokken heeft, komt niet vast te staan. Klacht afgewezen.

Beklag ex art. 13 Advocatenwet. Het beklag betreft dezelfde kwestie als waarover reeds door het hof is beslist in 2011. Klager heeft geen nieuwe feiten of omstandigheden gesteld die aanleiding zouden kunnen geven tot een nieuwe inhoudelijke beoordeling van het beklag. Beklag ongegrond.

Klaagster dient samen met haar echtgenoot de klacht in. Klagers verwijten het ziekenhuis dat zij ten onrechte zijn beschuldigd van het shaken- babysyndroom (mishandeling). Klagers dienen de klacht in tegen de twee kinderartsen die de AMK- melding hebben gedaan (LH). Ongegrond

Klacht dat verweerster tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld door in haar hoedanigheid van bestuurder van een Stichting Derdengelden deze op te heffen terwijl zij wist, althans behoorde te weten dat die stichting aanmerkelijke schulden had. Volle toets. Verweerster moet hebben geweten dat de civiele rechter al had geoordeeld dat haar voormalig kantoorgenoot, tevens voormalig echtgenoot, ten onrechte gelden heeft verrekend met aan klager toekomende gelden die op de derdenrekening waren bijgeschreven. Niet aannemelijk dat klager met verrekening instemde. Verweerster moet hebben geweten dat de stichting zowel een vordering heeft op haar voormalig kantoorgenoot als een schuld aan klager. Door desondanks te besluiten de stichting op te heffen heeft verweerster tuchtrechtelijk verwijtbaar gehandeld. Verweerster kan zich er niet op beroepen dat de vordering van klager al zou zijn verjaard. Kernwaarde financiële integriteit. Schorsing van 4 weken waarvan 2 weken voorwaardelijk. Tevens kostenveroordeling.

Zie 170059, 170060, 170061, 170062, 170063 (dekenbezwaar) en 170064. Met de raad heeft het hof twijfels over de vraag van wie de klachten zijn. Verweerder heeft ander maal uiteengezet dat de overgelegde volmachten ondeugdelijk zijn. Nu ook in hoger beroep klagers niet zijn verschenen, kan niet worden vastgesteld dat de klacht daadwerkelijk en rechtsgeldig afkomstig is van hen, die als klagers in de klacht zijn vermeld. Het hof heeft daarom klagers alsnog niet-ontvankelijk verklaard.

Klacht over eigen advocaat in internationale echtscheidingszaak deels gegrond. Toevoeging ingetrokken na gunstig resultaat. Declaratie € 42.000. Advocaat moet cliënt schriftelijk wijzen op mogelijkheid van intrekking toevoeging en schriftelijk tussentijds opgave doen van gemaakte uren en kosten. Dat laatste is niet gebeurd. Het hof heeft niet kunnen vaststellen dat de declaratie excessief was. Declaratie zonder toestemming verrekend met derdengelden. Berisping en kostenveroordeling.

Dekenbezwaar Naar het oordeel van het hof heeft verweerder met zijn handelen het beeld opgeroepen dat hij (de overlegging van) de aan H gerichte e-mails gebruikte als pressiemiddel om H te bewegen om alsnog in te stemmen met beëindiging van het dienstverband. Het hof acht deze handelwijze niet gepast, met name nu tussen de (inhoud van de) e-mails en de bedrijfseconomische noodzaak die verweerder aanvankelijk aan de beëindiging van het dienstverband ten grondslag had gelegd, geen zakelijk verband bestaat. De klacht is zodoende gegrond. Het hof ziet echter aanleiding overeenkomstig artikel 48 lid 3 in verbinding met artikel 57 lid 2 Advocatenwet te bepalen dat ondanks de gegrondverklaring van de klacht geen maatregel wordt opgelegd. Daarbij heeft het hof alle omstandigheden van het geval in aanmerking genomen, waaronder het feit dat verweerder door zijn optreden bij H wel het beeld heeft opgeroepen dat hij ongeoorloofde pressie wilde uitoefenen, hetgeen onbetamelijk is. Het hof heeft echter ook de overtuiging bekomen dat verweerder eerder onhandig heeft geopereerd in een delicate kwestie die hem tegen de borst stuitte, dan dat hij heeft beoogd ongeoorloofde druk op H uit te oefenen. Bovendien is een procedure bij het UWV niet openbaar en geeft het tuchtrechtelijk verleden van verweerder geen aanleiding voor het opleggen van een maatregel. Volgt gegrondverklaring zonder oplegging van een maatregel.

Gegronde klacht tegen een psychiater wegens grensoverschrijdend gedrag binnen de behandelrelatie. De psychiater heeft gehandeld in strijd met de KNMG-richtlijn ‘Seksueel contact tussen arts-patiënt, het mag niet, het mag nooit’, alsmede in strijd met gedragsregels voor artsen. Voorwaardelijke schorsing voor de duur van drie maanden.

Klager verwijt advocaat zijn zaak niet in behandeling te willen nemen en dat hij pas nadat klager na drie maanden contact had opgenomen heeft laten weten niets te zullen doen. Niet is komen vast te staan dat verweerder de opdracht heeft aanvaard. Dit deel van de klacht is ongegrond. Van een advocaat mag worden verwacht dat hij ook de rechtzoekende die hem benadert met een zaak en met wie reeds een eerste bespreking heeft plaatsgehad op de hoogte brengt van belangrijke informatie, feiten en afspraken in de fase voorafgaand aan een eventuele formele aanvaarding van de opdracht. In dit geval is niet gebleken dat verweerder jegens klager duidelijkheid heeft verstrekt over de vraag of hij de zaak van klager wel of niet in behandeling zou nemen. Hij heeft deze onduidelijkheid gedurende een groot aantal maanden laten voortbestaan. Dit onderdeel van de klacht is gegrond. Waarschuwing en proceskostenveroordeling.

Dekenbezwaar tegen advocaat in internationale echtscheidingszaak is gegrond. Toevoeging ingetrokken na gunstig resultaat. Declaratie € 42.000. Advocaat moet cliënt schriftelijk wijzen op mogelijkheid van intrekking toevoeging en schriftelijk tussentijds opgave doen van gemaakte uren en kosten. Laatste is niet gebeurd. Declaratie zonder toestemming verrekend met derdengelden. Niet opnieuw maatregel en kostenveroordeling wegens samenhang met klacht 16-726.

Zie 170059, 170060, 170061, 170062, 170063 (dekenbezwaar) en 170064. Met de raad heeft het hof twijfels over de vraag van wie de klachten zijn. Verweerder heeft ander maal uiteen gezet dat de klacht niet van klaagster afkomstig is en dat de overgelegde volmachten ondeugdelijk zijn. Nu ook in hoger beroep klaagster en haar gemachtigde niet zijn verschenen, kan niet worden vastgesteld dat de klacht daadwerkelijk en rechtsgeldig afkomstig is van degene die als klaagster in de klacht is vermeld. Het hof heeft daarom klaagster alsnog niet-ontvankelijk verklaard.

Klacht tegen advocaat wederpartij. Klagers verwijten verweerder dat hij namens zijn cliënt voortdurend kansloze en nutteloze procedures tegen klagers voert, volhardt in het privé dagvaarden van klagers (in plaats van hun werkgever) en in het privé adresseren van intimiderende en grievende brieven. Ook verwijten klagers verweerder dat hij heeft gedreigd met het doen van strafrechtelijke aangifte jegens klagers en dat een onder zijn verantwoordelijkheid vallende medewerker van zijn kantoor klagers in brieven 'malicieus' handelen verwijt. Het hof acht, anders dan de raad, alle klachtonderdelen gegrond. De klachten van de cliënt van verweerder tegen klagers zijn steeds afgewezen of niet-ontvankelijk danwel ongegrond verklaard. De civiele vorderingen zijn alle afgewezen. Verweerder heeft pas een jaar na zijn dreigement aangifte gedaan. Onnodig grievende uitlatingen in de brieven aan klagers. Schorsing voor de duur van 3 maanden en proceskostenveroordeling.

Kwestie omtrent het niet doorgeleiden van een aansprakelijkheidstelling naar de verzekeraar. Het hof stelt voorop dat een advocaat in beginsel een aansprakelijkheidstelling dient door te sturen naar zijn beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar, ook als de advocaat zelf in de aansprakelijkheidstelling niets ziet. Dat veronderstelt echter wel dat een aansprakelijkheidstelling zo concreet mogelijk met gronden is onderbouwd en, zo mogelijk, tenminste een aanduiding van de bedragen bevat waarvoor de advocaat aansprakelijk wordt gesteld. In het onderhavige geval bevat de aansprakelijkheidstelling van 23 september 2015 geen enkele concretisering noch enig bedrag en is een nadere precisering ook later niet alsnog gevolgd. Het niet melden van deze aansprakelijkheidstelling heeft het hof dan ook niet tuchtrechtelijk verwijtbaar geacht. Volgt ongegrondverklaring van de desbetreffende klacht.

Intrekking klacht. Het hof ziet geen omstandigheden aanwezig die voortzetting als bedoeld in artikel 47a Advocatenwet vergen en vernietigt daarom de beslissing van de raad en verstaat dat niet meer op de klacht hoeft te worden beslist.

Zie 170059, 170060, 170061, 170062, 170063 (dekenbezwaar) en 170064. Met de raad heeft het hof twijfels over de vraag van wie de klachten zijn. Verweerder heeft ander maal uiteengezet dat hij niet voor klaagster is opgetreden en dat de overgelegde volmachten ondeugdelijk zijn. Nu ook in hoger beroep klaagster en haar gemachtigde niet zijn verschenen, kan niet worden vastgesteld dat de klacht daadwerkelijk en rechtsgeldig afkomstig is van degene die als klaagster in de klacht is vermeld. Het hof heeft daarom klaagster alsnog niet-ontvankelijk verklaard.

Klacht van nabestaanden jegens voormalig neuroloog (verweerder) van overleden patiënt. Patiënt was bekend met de ziekte van Parkinson en al enkele jaren onder behandeling van verweerder. In de laatste maanden van zijn leven kreeg patiënt heftige trilaanvallen. Klagers vinden (onder meer) dat verweerder hun zorgen daarover onvoldoende serieus heeft genomen, geen juiste diagnose heeft kunnen stellen en geen adequate medicatie heeft voorgeschreven. Toen patiënt in het ziekenhuis lag ter observatie is verweerder niet bij hem op bezoek geweest. Patiënt is tegen de wens van familie uit het ziekenhuis ontslagen in verband met de uitbraak van een Noro virus. Kort na zijn ontslag is de patiënt overleden. Verweerder voert verweer. Ongegrond

Met klachtonderdeel c) verwijt klager verweerder dat hij is tekortgeschoten in tijdige informatievoorziening in verband met de cassatieprocedure. Uit de feiten en omstandigheden volgt naar de oordeel van het hof dat klager door verweerder uitdrukkelijk erop is gewezen welke cassatietermijn geldt en wat de gevolgen zijn indien binnen die termijn van 60 dagen niet door een advocaat cassatiemiddelen worden ingediend. Toen klager op grond van de brief van 19 december 2014 wist of had kunnen weten dat verweerder geen gronden aanwezig achtte om cassatiemiddelen in te dienen, had hij zich kunnen en moeten realiseren dat hij, als hij het met dit negatieve cassatieadvies niet eens was, betrekkelijk korte tijd had om, al dan niet met behulp van verweerder, bij een andere advocaat een second opinion in te winnen. Klager, die nimmer concreet duidelijk heeft gemaakt dat hij destijds serieus een second opinion overwoog, had daartoe nog voldoende tijd en gelegenheid. Het hof trekt de conclusie dat verweerder niet tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld door klager omtrent de cassatieprocedure, in het bijzonder omtrent de termijn van indienen van cassatiemiddelen en de gevolgen van het niet-indienen daarvan, niet verdergaand te informeren dan hij heeft gedaan.

Dekenbezwaar Als onbetwist staat vast dat verweerder ten tijde van het bezoek van de deken op 2 juni 2016 niet beschikte over een advocatenpas en deze overigens ook nog niet in zijn bezit had ten tijde van de indiening van het hoger beroepschrift, terwijl de problemen bij de poging tot betaling in maart 2016 volgens verweerders stellingen inmiddels waren opgelost. Voorts staat met de erkenning van verweerder vast dat hij niet voldaan heeft aan het verzoek van de deken hem inlichtingen te verstrekken, bestaande in de toezending van bewijsstukken betreffende de beroeps-aansprakelijkheidsverzekering in 2016 en de Stichting Derdengelden. Dat betekent dat het bezwaar in zijn beide onderdelen gegrond is. Alles in aanmerking genomen heeft het hof de door de raad voorwaardelijk opgelegde maatregel van een geldboete passend en geboden geacht.

Klacht tegen advocaat wederpartij, inhoudende dat hij tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld door klager niet op de hoogte te stellen van het ingediende wrakingsverzoek. Het hof acht de klacht, anders dan de raad, ongegrond. Onvoldoende gebleken van (actieve) betrokkenheid van verweerder bij de hem verweten gedragingen. Vernietiging.

Zie 170059, 170060, 170061, 170062, 170063 (dekenbezwaar) en 170064. Met de raad heeft het hof twijfels over de vraag van wie de klachten zijn. Verweerder heeft ander maal uiteengezet dat hij niet voor klaagster is opgetreden en dat de overgelegde volmachten ondeugdelijk zijn. Nu ook in hoger beroep klaagster en haar gemachtigde niet zijn verschenen, kan niet worden vastgesteld dat de klacht daadwerkelijk en rechtsgeldig afkomstig is van degene die als klaagster in de klacht is vermeld. Het hof heeft daarom klaagster alsnog niet-ontvankelijk verklaard.

Klager, die het contact met zijn familie heeft verbroken, verwijt de arts dat hij bij de opname van klager in het ziekenhuis zijn privacy heeft geschonden door zonder toestemming zijn bezittingen af te geven aan zijn familie. Ongegrond

Kwestie omtrent de derdenrekening Daargelaten wat precies het doel was van de storting van € 7.500 op de derdenrekening van verweerder, in elk geval mochten klagers naar het oordeel van het hof erop vertrouwen dat het bedrag tenminste tot na afloop van de besprekingen tussen partijen op de derdenrekening zou blijven staan. Ook als de storting er enkel toe diende de solvabiliteit van B aannemelijk te maken, paste daar niet bij dat de middelen al na enkele dagen van de derdenrekening werden terugbetaald aan B, die deze middelen naar eigen zeggen dringend nodig had voor andere doeleinden. Dat laatste is precies de reden waarom verweerder er niet aan had mogen meewerken het bedrag (zonder overleg met klagers) terug te betalen; zo verdween het bedrag immers als zekerheid voor W, terwijl W in het vertrouwen op die zekerstelling wel de faillissementsaanvraag had ingetrokken. Het gedrag van verweerder voldeed daarmee niet aan de professionele standaard, dat een advocaat dient te handelen met de zorgvuldigheid die van een redelijk bekwaam en redelijk handelend advocaat mag worden verwacht. De beslissing van de raad is mitsdien door het hof bekrachtigd, met de daarbij opgelegde maatregel.

Kwestie waarin verweerster mogelijk zonder een daartoe verkregen opdracht werkzaamheden heeft verricht voor haar cliënte. Het beeld is gerezen dat verweerster zich te zeer heeft verlaten op haar eigen inschatting van de geestestoestand van haar cliënte/curanda en uiteindelijk te lichtvaardig heeft gemeend dat zij de belangen van curanda kon (blijven) behartigen door werkzaamheden te verrichten, zonder dat zij op adequate wijze ervoor heeft gezorgd dat de opdracht tot het verrichten daarvan voldoende controleerbaar is. Daarom moet het in dit hoger beroep ervoor worden gehouden dat werkzaamheden voor curanda zijn verricht zonder dat verweerster daarvoor een toereikende opdracht had. Ko e is dan ook gegrond verklaard. Het hof heeft de maatregel van een waarschuwing passend en geboden geacht. Daarbij heeft het hof enerzijds gelet op de ernst van het aan verweerster gemaakte tuchtrechtelijke verwijt, dat een essentieel element van de verhouding tussen advocaat en cliënt raakt, maar anderzijds ook op de niet eenvoudige positie van een advocaat wiens rechtsbijstand wordt ingeroepen door een aan dementie lijdende persoon die onder curatele is gesteld in aangelegenheden die (mede) de curatele betreffen en voor welke situatie algemene gedragslijnen ontbreken.

Beklag ex art. 13 Advocatenwet. Beklag is ongegrond. Het hof is met de deken - gelezen hebbende het procesadvies van twee voormalig advocaten van klaagster - van oordeel dat niet is gebleken dat de procedure die klaagster wilt voeren en waarvoor zij om aanwijzing van een advocaat verzoekt, een redelijke kans van slagen heeft. Het hof betrekt daarbij dat de voormalig - aangewezen - advocaat van klaagster getracht heeft de bewijspositie van klaagster te versterken door te verzoeken om een voorlopig getuigenverhoor maar dat dat verzoek door de rechtbank is afgewezen.

Klagers verwijten de notaris grove nalatigheid bij het opstellen van het testament van oma in 2008. De notaris had oma er op moeten wijzen dat door het verstrijken van jaren waarin de erfenis van erflater niet verdeeld zou zijn, de erfdelen van de kleinkinderen door het rentepercentage steeds kleiner zouden worden en de erfdelen van [T] en [V] steeds groter.

Klager verwijt de notaris dat deze niet betrokken wil worden in het herstel van de fout van de notaris. Het was wel verrassend van de waarnemer te vernemen dat de financier van de koper en zijn advocaat zich blijkbaar hebben bemoeid met een akte waarbij zij geen partij waren. Merkwaardig dat de notaris is tegemoet gekomen aan de wensen van een derde. De notaris heeft immers de wijziging opgenomen in de akte van levering zonder zich af te vragen of dat daadwerkelijk de wens was van partijen. Sterker nog: de notaris heeft niet in de gaten dat die garantie niet paste binnen de gemaakte afspraken. Uit de andere afspraken blijkt dat het de bedoeling was om het risico van bodemvervuiling te leggen bij de koper, die tevens gebruiker was. De notaris wenst niet te rectificeren zonder toestemming van de financier. Klager verwijt de notaris dat zij niet de zorgvuldigheid heeft betracht die van een redelijk bekwaam handelend notaris mag worden verwacht.