Zoekresultaten 421-430 van de 2805 resultaten

Ter zitting is gebleken dat klager de notarissen echter in de kern verwijt dat zij tijdens hun waarneming hebben gehandeld in nauw overleg met het BFT en de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie (hierna: KNB) en dat zij daarvan hebben geprofiteerd en/of zich hebben verrijkt. Klager stelt dat de kamer in haar beslissing van 27 december 2016 hem op onterechte gronden heeft ontzet, omdat zijn bewaringspositie niet negatief was. Volgens klager is geen sprake van ‘normale’ waarneming door de notarissen maar in feite van liquidatie van zijn (voormalige) kantoor door de notarissen in nauwe samenwerking met het BFT en de KNB. Klager legt aan zijn klacht ten grondslag de conclusie van het BNA-rapport, waarin onder meer is vermeld dat de bewaringspositie per 5 februari 2016 positief was. Klager stelt verder dat niet hij maar zijn voormalige boekhouder gelden van de derdenrekening van het kantoor heeft onttrokken en naar zijn privérekening heeft overgemaakt en dat hij daarom zelf beslag op de bankrekening van de boekhouder heeft gelegd.   

De notaris heeft in haar verweerschrift als ook ter zitting erkend dat de onderstelling niet juist is omschreven in de concept-hypotheekakte en heeft de omschrijving vervolgens aangepast. Ter zitting heeft de notaris toegelicht dat de gebruikelijke procedure op het notariskantoor is dat de concept-akten worden tegengelezen en dat de akten dus worden gecheckt, maar dat dit kennelijk in dit geval niet is gebeurd. Klager beklaagt zich daarnaast over de taalkundige formulering van de ontwerp-hypotheekakte, waardoor het - volgens klager - lijkt alsof hem en zijn echtgenote in 1989 kwijting is verleend van de verschuldigde koopsom van het onderpand vanwege een dertig jaar later te passeren akte wijziging erfpachtrecht.  De notaris heeft daartegen aangevoerd dat een notaris nu eenmaal een aantal gegevens in de akte moet vermelden, waaronder de akte waarbij de hypotheekgevers het onderpand hebben verkregen. Volgens de notaris staat de juridische inhoud centraal; de taalkundige formulering is wellicht minder fraai maar wel juridisch correct, aldus de notaris. De kamer overweegt dat de notaris voldoende waarborgen op het notariskantoor heeft gecreëerd om eventuele fouten in akten te vermijden. Dat dit in het onderhavige geval toch is gebeurd, is, nu is komen vast te staan dat het hier een conceptakte betrof en de notaris de conceptakte na opmerkingen van klager heeft aangepast, naar het oordeel van de kamer niet tuchtrechtelijk verwijtbaar. Daar komt bij dat de notaris aan klager haar verontschuldigingen heeft aangeboden. Ook overigens treft de notaris geen tuchtrechtelijk verwijt voor wat betreft de inhoud van de (aangepaste) hypotheekakte. De kamer acht dit klachtonderdeel daarom eveneens ongegrond.  

De notaris heeft twee onjuiste aangiften erfbelasting ingediend en vervolgens één aangifte hersteld door middel van een nadere aangifte. Het verwijt dat de notaris wordt gemaakt is dat hij niet op de juiste wijze heeft gehandeld nadat hij op de fouten was gewezen. Hij heeft kennelijk te lichtvaardig en ten onrechte gemeend dat met de enkele nadere aangifte in de nalatenschap van erflaatster de fouten geheel waren hersteld en heeft over deze fouten en het herstel onvoldoende adequaat met klaagster gecommuniceerd. Dit neemt niet weg dat de notaris zich overigens naar behoren heeft ingespannen om de nalatenschappen voor alle erfgenamen zo goed mogelijk af te wikkelen waarbij ook de moeizame relatie tussen klaagster en de overige erfgenamen onderling in ogenschouw dient te worden genomen. Vast staat bovendien dat klaagster had aangegeven dat zij niet rechtstreeks door de notaris benaderd wenste te worden. De kamer houdt er rekening mee dat dit niet bevorderlijk is geweest voor de noodzakelijke communicatie tussen de notaris en klaagster. Gelet op het voorgaande acht de kamer de maatregel van waarschuwing passend en geboden.

Klagers (vader en één van zijn zonen) dienen een klacht in tegen de (kandidaat-)notaris die op het sterfbed van de zoon c.q broer van klagers (hierna: erflater) een testament ten gunste van de samenwoonrelatie van erflater en hun gezamenlijke en eerdere eigen kinderen heeft gepasseerd. Klager-zoon is volgens de kamer niet-ontvankelijk in zijn klacht omdat hij geen redelijk belang bij indiening van de klacht aannemelijk heeft gemaakt. Klager-vader heeft wel een redelijk belang want hij woont op basis van een vruchtgebruikregeling in een woning die tot de nalatenschap van erflater behoort. De klachten van klager-vader worden echter ongegrond verklaard. Onder meer omdat niet is komen vast te staan dat de (kandidaat-)notaris bij het voorbereiden en passeren van dit sterfbed-testament zou hebben gehandeld in strijd met de zorgvuldigheid/het Stappenplan. Ook de verdere verwijten die klager de (kandidaat-)notaris maakt zijn feitelijk niet komen vast te staan en/of treffen geen doel.

Klacht met betrekking tot een door de notaris gemaakte fout in een hypotheekakte. De klacht van klager ziet op de informatieplicht van de notaris voorafgaand aan het passeren, de gemaakte fout in de akte, de pogingen tot herstel van de fout door de notaris en de houding van de notaris bij de afwikkeling van de door klager gestelde schade. De kamer heeft de klacht gedeeltelijk gegrond verklaard en aan de notaris een waarschuwing opgelegd.    

Klacht over de beoordeling van de wilsbekwaamheid van een testateur kort voorafgaand en ten tijde van het passeren van zijn testament. De kamer heeft de klacht ongegrond verklaard. De kamer heeft overwogen dat de door klagers aangehaalde omstandigheden niet zonder meer meebrengen dat vader niet in staat was zijn wil te bepalen. Wel gaven zij aanleiding om de wilsbekwaamheid nader te onderzoeken. Hoewel het vanwege de aanwezige indicatoren (gezondheidstoestand vader; ingrijpende afwijking van het eerdere concept) voor de hand had gelegen dat de notaris bewust de stappen uit het Stappenplan zou hebben gevolgd en haar bevindingen in het dossier zou hebben vastgelegd, heeft de notaris dat niet gedaan, zo heeft zij zelf ter zitting verklaard. Uit het verweerschrift van de notaris en hetgeen zij ter zitting verder naar voren heeft gebracht, is het de kamer echter wel gebleken dat de notaris in concreto verschillende stappen uit het Stappenplan heeft toegepast, op basis waarvan de notaris zich een oordeel heeft kunnen vormen over de wilsbekwaamheid van vader. De kamer heeft verder overwogen dat de notaris tijdens haar besprekingen met vader tot de conclusie is gekomen dat hij bekwaam was om zijn wil te bepalen. Het was in eerste instantie aan de notaris om vast te stellen of vader voldoende bekwaam was om de inhoud van de akte te begrijpen. Er was bij de notaris geen sprake van twijfel over de wilsbekwaamheid van vader. Dat de notaris tot een andere conclusie had moeten komen, is niet of onvoldoende gebleken. De notaris heeft meermaals uitgebreid en ook onder vier ogen met vader gesproken waarbij vader duidelijk kon uitleggen wat zijn wens was en wat zijn beweegredenen hiervoor waren. Naar het oordeel van de kamer heeft de notaris niet onzorgvuldig gehandeld. De notaris kon en mocht in de gegeven omstandigheden concluderen dat vader wilsbekwaam was om zijn testament op te maken  

De kamer heeft de klacht gedeeltelijk gegrond verklaard voor zover deze ziet op het niet tijdig verstrekken van een conceptakte van levering en een concept nota van afrekening. Deze zijn pas twee dagen voor passeren aan klager verstrekt. Naar aanleiding van de concepten maakte klager bezwaar tegen de door de kopers gewenste contractsovername. Ook maakte klager bezwaar tegen de door de VvE gevorderde achterstand. Doordat de concepten pas zeer laat aan klager zijn verstrekt, heeft de notaris zelf de situatie laten ontstaan waarin er maar weinig tijd was voor overleg en de situatie al snel dreigde te escaleren. De e-mail van de notaris aan klager kan door de toonzetting van de notaris in combinatie met de door de notaris gecreëerde tijdsdruk, door de concepten zeer laat gereed te hebben, voor ontoelaatbare druk bij klager hebben gezorgd om van zijn bezwaren af te zien en de akte van levering alsnog te passeren. De kamer acht dit tuchtrechtelijk verwijtbaar en heeft de notaris een waarschuwing opgelegd.

De notaris erkent dat hij tegen de rechter-commissaris verklaard heeft dat klager gezegd heeft de UBO van [X. D.O.O.] te zijn. Deze informatie valt in deze zaak onder de geheimhoudingsplicht waarvoor de rechter-commissaris de notaris reeds verschoningsrecht had toegekend. De notaris was dus in het verhoor niet gehouden te verklaren over hetgeen klager hem al of niet over het UBO-schap van [X. D.O.O.] vertelde. Immers, voor zover daar door de rechter-commissaris al naar gevraagd werd, had de notaris zijn werkwijze in dit dossier kunnen en moeten toelichten zonder de bedoelde informatie te geven. Ook had de notaris zonder schending van zijn geheimhoudingsplicht de rechter-commissaris kunnen zeggen dat hij eerder al met toepassing van artikel 25 lid 9 Wna schriftelijke vragen van het OM over het UBO-schap beantwoordde. Aldus zou hij naar bedoelde – naar de notaris terecht stelt reeds bekende – informatie hebben kunnen verwijzen zonder te verklaren over hetgeen klager hem als notaris vertelde. Door op dit laatste punt wel te verklaren heeft de notaris naar het oordeel van de kamer de geheimhoudingsplicht geschonden. Maatregel waarschuwing.

De notaris is in 2014 benoemd tot vereffenaar van de nalatenschap van de ouders van klager. Klager heeft zes klachten tegen de notaris ingediend over (met name) de wijze van vereffening en de gang van zaken rond de tot de nalatenschap behorende woning. De voorzitter van de kamer heeft geoordeeld dat de zevende klacht die klager tegen de notaris heeft ingediend kennelijk niet-ontvankelijk is omdat klager de grenzen heeft overschreden die redelijkerwijze aan gebruikmaking van het klachtrecht kunnen worden gesteld. Hij heeft deze klacht wegens misbruik van klachtrecht terstond afgewezen. De kamer heeft het verzet van klager tegen deze beslissing van de voorzitter ongegrond verklaard.

Klacht niet-ontvankelijk wegens overschrijving van klachttermijn.