Zoekresultaten 13461-13480 van de 13771 resultaten

Klaagster is de echtgenote van patiënt die zich in 2006 in psychiatrisch centrum Zon en Schild heeft gesuïcideerd. Patiënt was een Azerbedjaanse asielzoeker. Hij had een ernstige PTTS en een psychose. Klaagster verwijt verweerder dat hij niet direct na opname is gestart met een gerichte behandeling (cognitieve gedragstherapie), dat hij onvoldoende op de hoogte was van de voorgeschiedenis van patiënt en dat hij onvoldoende kennis en ervaring had m.b.t. de behandeling van oorlogsslachtoffers. Het college wijst de klachten af.

Het had verweerder op basis van de vigerende richtlijnen en publicaties al een aantal jaren duidelijk moeten zijn dat bij profylactische chirurgie bij vrouwen met een BRCA 1-genmutatie geen ovariëctomie maar een adnexectomie had moeten worden uitgevoerd. (Verweerder had uitsluitend de eierstokken verwijderd terwijl klaagster de eileiders vervolgens nog apart heeft moeten laten verwijderen) Op zijn minst had verweerder bij twijfel overleg moeten voeren met het UMCG die klaagster hadden verwezen. Klacht gegrond. Klacht over toegepaste operatietechniek ongegrond nu verweerder aan klaagster te kennen had gegeven dat hij de operatie niet laparoscopisch (de wens van klaagster) zou uitvoeren maar laparotomisch en dat klaagster naar een ander ziekenhuis kon gaan terwijl klaagster desondanks een afspraak met verweerder heeft gemaakt. Niet verwijtbaar dat verweerder niet naar een directe collega heeft verwezen omdat er onzekerheden waren of de collega zou blijven.

Klaagster verwijt verweerder, plastisch chirurg, dat klaagster sinds een mini facelift last heeft van oorsuizen. Klaagster heeft voorts pas na herhaald vragen het medisch dossier ontvangen, wat onduidelijk was en niet compleet. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat er geen aanwijzing is voor een causaal verband tussen de ingreep en het oorsuizen. Verweerder heeft op verzoek van de manager van de kliniek het operatieverslag overgeschreven, wat niet had mogen gebeuren, maar waarbij geen kwade opzet bestond. Dat het dossier niet compleet zou zijn staat niet vast. De klacht is ongegrond.

Klager, beroepsvoetballer, verwijt verweerder, sportarts, dat hij in 1999 na een keuring binnen enkele dagen twee verschillende brieven heeft geschreven aan de voetbalclub en dat sprake is van belangenverstrengeling. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat de tuchtrechtelijke norm, gelet op de toenmalige bepalingen, niet is overschreden. De sportarts/behandelend arts dient zich te realiseren dat sprake kan zijn van belangenverstrengeling indien hij tevens als keuringsarts optreedt. Dat kan hier niet (meer) worden vastgesteld. Daarbij speelt het tijdsverloop een rol. De klacht is ongegrond.

Klager verwijt de tandarts dat hij bij het plaatsen van een implantaat een verkeerde behandeling heeft uitgevoerd, op een nalatige wijze een brug heeft aangebracht, geen onderzoek (foto’s) heeft gedaan, onvoldoende medicatie heeft voorgeschreven, een dubbele rekening in rekening heeft gebracht en tot slot dat hij klager tijdens het laatste consult onheus heeft bejegend. De tandarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de zes klachtonderdelen ongegrond geacht en de klacht in haar geheel afgewezen.

Klaagster verwijt de tandarts dat zij onzorgvuldig heeft gehandeld, door zonder toestemming en onverwacht de beugel van haar dochter te verwijderen. Voorts verwijt klaagster de tandarts orthodontie te hebben toegepast terwijl de tandarts niet als orthodontist was geregistreerd in het BIG-register. De tandarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft het eerste klachtonderdeel gerond geacht en het tweede klachtonderdeel afgewezen. Het College heeft de tandarts de maatregel van waarschuwing opgelegd. Tevens gelast het College publicatie van deze beslissing in de Staatcourant en aanbieding hiervan aan het Tijdschrift voor Gezondheidsrecht alsmede aan het Nederlands Tandartsenblad, dit met toepassing van het in artikel 71 Wet BIG bepaalde.

Klager verwijt de tandarts dat zij twee frames heeft gemaakt die, wegens de slechte toestand van klagers gebit, niet geïndiceerd waren. Voorts verwijt klager de tandarts dat zij die frames terug wil hebben, nu klager deze niet betaalt. De tandarts heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het College heeft de klacht in haar geheel afgewezen.

De klacht van de Inspectie betreft het onprofessionele en grensoverschrijdende gedrag van de psychiater/psychotherapeut in 2001 jegens twee patiënten; met één van hen is hij inmiddels gehuwd. De psychiater/psychotherapeut heeft de klacht gemotiveerd betwist en heeft zich onder andere beroepen op artikel 8 EVRM. Het college oordeelde de klacht grotendeels gegrond en heeft de psychiater/psychotherapeut zowel in zijn hoedanigheid van arts als psychotherapeut de maatregel opgelegd van een onvoorwaardelijke schorsing van de inschrijving in het register voor de duur van één jaar. Ook is aandacht besteed aan de bevoegdheid van de aangeklaagde om niet mee te werken aan het Inspectieonderzoek (cautie).

Klaagster verwijt verweerder, tandarts, dat hij in 2,5 uur een omvangrijke spoedklus heeft gedaan, waarvan zij veel napijn ondervond. Klaagster had niet om een spoedbehandeling gevraagd en evenmin om zo weinig mogelijk behandelingen. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat v erweerder de op leeftijd zijnde klaagster ter wille heeft willen zijn door zoveel mogelijk verrichtingen uit te voeren in zo weinig mogelijk sessies. Niet is komen vast te staan dat de later bij klaagster gesignaleerde problemen door de behandeling van verweerder zijn ontstaan. Klacht ongegrond.

Klaagster verwijt verweerder, tandarts, dat hij de rechter brug tegen haar wil in definitief heeft geplaatst op niet goed behandelde elementen. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat ver weerder onweersproken heeft gesteld dat hij veel tijd en moeite heeft besteed aan de voorlichting van klaagster. Klaagster heeft weliswaar gesteld dat de rechter brug tegen haar wil in definitief is geplaatst, maar heeft dat op generlei wijze onderbouwd. Klacht ongegrond.

Klaagster verwijt verweerder, tandarts, dat hij haar, toen zij veel pijn had na een wortelkanaalbehandeling, het telefonische advies heeft gegeven de noodvulling er met een tandenstoker uit te pulken. Toen dit niet lukte, weigerde verweerder haar met spoed te helpen. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat het advies van verweerder niet onjuist is. Toen klaagster weer belde, heeft verweerder zich keurig opgesteld: hij heeft haar het nummer van de spoedeisende hulp gegeven en aangeboden haar de volgende ochtend te zien. Klacht ongegrond.

Klaagster verwijt verweerder, tandarts, dat hij haar verzoek om spoedeisende hulp te verlenen heeft afgewezen en haar heeft geadviseerd een paracetamol in te nemen. Klaagster, 7 maanden zwanger, had toen hevige kiespijn. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college oordeelt dat vast is komen te staan dat er sprake is geweest van een uiterst kort telefoongesprek, waarbij verweerder alleen heeft gesproken met de moeder van klaagster. Op een latere voice-mail van de moeder heeft verweerder niet gereageerd. Verweerder is door deze opstelling tekortgeschoten in de communicatie naar klaagster toe. Klacht gegrond: waarschuwing.

Klaagster verwijt de dermatoloog dat hij een geneeskundige behandeling heeft verricht waartoe hij niet bevoegd was. De klacht heeft voorts betrekking op de informatieplicht. De dermatoloog heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft geoordeeld dat de dermatoloog bevoegd en onder ander gezien zijn ervaring en het aantal uitgevoerde behandelingen bekwaam was de desbetreffende handelingen – het inspuiten van een relatief nieuw middel New Fill- uit te voeren. De klacht met betrekking tot de informatieplicht achtte het college ongegrond.

De klacht van de Inspectie betreft het onprofessionele en grensoverschrijdende gedrag van de psychiater/psychotherapeut in 2001 jegens twee patiënten; met één van hen is hij inmiddels gehuwd. De psychiater/psychotherapeut heeft de klacht gemotiveerd betwist en heeft zich onder andere beroepen op artikel 8 EVRM. Het college oordeelde de klacht grotendeels gegrond en heeft de psychiater/psychotherapeut zowel in zijn hoedanigheid van arts als psychotherapeut de maatregel opgelegd van een onvoorwaardelijke schorsing van de inschrijving in het register voor de duur van één jaar. Ook is aandacht besteed aan de bevoegdheid van de aangeklaagde om niet mee te werken aan het Inspectieonderzoek (cautie).

Klagers verwijten verweerder, neuroloog, dat hij tekort is geschoten in de zorg van de, inmiddels overleden, moeder van klagers. Zo wilde hij geen (nadere) kennis nemen van de wilsverklaring en euthanasieverklaring van moeder en heeft hij te laat onderkend dat moeder terminaal ziek was. Ook de communicatie met de familie schoot tekort. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college overweegt dat a ls verweerder moeite had met het thema euthanasie, het op zijn weg lag daarvoor de chirurg, oncoloog en/of huisarts in te schakelen. Er was daarnaast geen sprake van enig beleid in de zin van een constructief, coherent, weloverwogen medisch beleid, afgestemd op de medische situatie van patiënte en adequaat gecommuniceerd met de naasten van patiënte. Klachten gegrond: berisping.

Klaagster verwijt verweerder, chirurg n.p. en medisch adviseur in particuliere verzekeringszaken, dat zijn rapportage onvolledig is, dat hij heeft gerapporteerd zonder klaagster ooit gezien te hebben en dat hij de verklaringen van de specialisten klakkeloos aanvaardt. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Naar het oordeel van het college zijn de rapportages zorgvuldig en genuanceerd verricht. Verweerder kan niet worden verweten dat hij heeft geadviseerd zonder klaagster gezien te hebben. Niet alleen is het zien van een patiënt(e) in het kader van advisering in particuliere verzekeringszaken niet gebruikelijk, maar ook heeft verweerder de mogelijkheid van consultatie opengehouden. Klacht ongegrond.

Klaagster verwijt verweerster, neuroloog, dat zij met de diagnose dat klaagster een borderline stoornis zou hebben, maar geen ADHD, een uitspraak heeft gedaan die buiten haar vakgebied ligt. Verweerster heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat het voor klaagster duidelijk moest zijn dat de conclusie die verweerster in haar brief naar de huisarts op neuropsychologisch gebied weergaf, deel uitmaakt van het neuropsychologisch onderzoek dat door de neuropsycholoog, en niet door verweerster, was uitgevoerd. Het verwijt dat verweerster zich heeft begeven op een vakgebied dat het hare niet is, is dan ook niet juist. De klacht is kennelijk ongegrond.

Nadat klager en zijn echtgenote bij de gz-psycholoog in relatietherapie zijn geweest, dient klager een klacht in over de onbehoorlijke wijze waarop klager bij die relatietherapie door de gz-psycholoog is behandeld. Het Regionaal Tuchtcollege legt de gz-psycholoog ter zake een berisping op. Het Centraal Tuchtcollege legt aan de gz-psycholoog een voorwaardelijke schorsing op (duur van zes maanden) met bijzondere voorwaarden (volgen training systeemtherapie en supervisie) vanwege verweerders gebrek aan professionele (basis)kennis, technische vaardigheid en professionele distantie en diens vooringenomenheid, met publicatie. Er is sprake van recidive.

Klaagster verwijt de gynaecoloog dat hij een ondeskundige, amateuristische operatie heeft uitgevoerd wardoor ernstige complicaties zijn ontstaan bij de buikwandcorrectie en de borstvergroting. Verder verwijt zij de arts dat hij zonder ervaring of diploma op het gebied van chirurgie klaagster heeft geopereerd. De gynaecoloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft een van de twee klachtonderdelen gegrond geacht en de gynaecoloog een berisping opgelegd.

Klacht tegen orthopedisch chirurg over implanteren heupprothese. In eerste aanleg wordt klacht deels gegrond verklaard en waarschuwing opgelegd. Het principale beroep van klaagster betreft aspect van behandeling dat heeft meegewogen bij oordeel dat klacht deels gegrond is. Principaal beroep verworpen. In incidentele beroep: Met toepassing van artikel 74, 4e lid Wet BIG toetst Centraal Tuchtcollege de oorspronkelijke klacht in volle omvang. Oorspronkelijke klacht wordt geheel gegrond bevonden. Het Centraal Tuchtcollege acht voor het door arts ingezette afwachtend beleid geen goede argumenten aanwezig. Maatregel van waarschuwing wordt gehandhaafd.