Zoekresultaten 2081-2090 van de 3010 resultaten

  De klacht betreft de specificatie van de vordering, het afwijzen van een betalingsvoorstel en het dreigen met het nemen van rechtsmaatregelen. Omdat klager pas in 2012 heeft geklaagd over het niet verstrekken van de door hem gevraagde specificatie acht de Kamer hem in die klacht niet-ontvankelijk. Ten aanzien van de betalingsregeling geldt als uitgangspunt dat een gerechtsdeurwaarder een betalingsvoorstel dient voor te leggen aan zijn opdrachtgever. De gerechtsdeur heeft erkend dat dit niet is gebeurd. De door de gerechtsdeurwaarder genoemde redenen acht de Kamer onvoldoende om van dit uitgangspunt af te wijken. Het aankondigen van rechtsmaatregelen dat daar vervolgens geen gevolg aan wordt gegeven is op zich niet tuchtrechtelijk laakbaar. Gelet op de omstandigheden van het geval acht de Kamer het in dit geval niet in de rede liggen steeds rechtsmaatregelen aan te kondigen. Klachten deels gegrond, geen maatregel opgelegd.  

  Beslissing op verzet. De klacht betreft het niet adequaat reageren van de gerechtsdeurwaarder. Hierdoor is de vordering niet geïncasseerd voordat het faillissement van de schuldenaar is uitgesproken. De voorzitter heeft de klacht als zijnde te laat ingediend niet-ontvankelijk verklaard. De kamer is met die beslissing eens en verklaart het verzet ongegrond.

  De klacht betreft het verwijt dat de gerechtsdeurwaarder na betaling van een overeengekomen bedrag toch beslag ten laste van klager heeft gelegd. Klager verwijt de gerechtsdeurwaarder daarnaast dat hij in een door klager gegeven opdracht heeft gefaald en klager heeft benadeeld. De Kamer is van oordeel dat klager de betaling van het overeengekomen bedrag op geen enkele wijze nader heeft onderbouwd. De door klager aan zijn andere klachtonderdeel ten grondslag gelegde standpunten falen eveneens. De klacht wordt ongegrond verklaard.

  Tussenbeslissing. De beroepsorganisatie verwijt twee van haar leden buitensporig hoge executiekosten aan schuldenaren te berekenen en buitenproportionele ambtshandelingen te verrichten. De beroepsorganisatie vermoed dat door deze leden een bestendig kantoorbeleid wordt gevoerd dat erop is gericht hoge executiekosten te maken. De Kamer is van oordeel dat gelet op de omstandigheden en stellingen en de ter zitting hierop gegeven nadere toelichting dat een nader onderzoek is aangewezen naar de vraag of het door de beroepsorganisatie geuite vermoeden juist is. Het Bureau Financieel Toezicht (BFT) wordt met het onderzoek belast.

  Beslissing op verzet. De Kamer is van oordeel dat de beslissing van de voorzitter juist is en verklaart het verzet ongegrond.

  Klager verwijt de gerechtsdeurwaarder - kort samengevat – dat deze hem geen inzicht geeft in zijn betalingsachterstand. Uit de stukken blijkt dat de gerechtsdeurwaarder op verzoek van de gemachtigde van klager meerdere malen een specificatie van de vorderingen heeft verzonden. Die specificaties laten naar het oordeel van de Kamer niets aan duidelijkheid te wensen over. Daarom kan niet worden geoordeeld dat van tuchtrechtelijk laakbaar handelen sprake is geweest. De klacht wordt ongegrond verklaard.  

  Geklaagd wordt over de duur van de uitvoering van een opdracht en het verrekenen van een declaratie. De kamer is van oordeel dat de gerechtsdeurwaarder zich voldoend heeft ingespannen om de vordering van klager te innen. Het andere klachtonderdeel acht de Kamer gegrond omdat verrekening in dit geval niet is toegestaan. De maatregel van berisping wordt opgelegd.  

  De klacht betreft een geschil over de uitvoering van de overeenkomst tussen een incassobureau en de gerechtsdeurwaarder. Er is ook een klacht ingediend tegen een collega van de gerechtsdeurwaarder aan wie hij een aantal zaken van klager heeft uitbesteed. De klachtonderdelen kunnen worden samengevat als het schenden van de informatieplicht, het niet tijdig afdragen van ontvangen gelden, het maken van onnodige kosten en het schenden van de geheimhoudingsplicht. Op gronden als in de beslissing overwogen wordt een aantal klachten gegrond verklaard. De gerechtsdeurwaarder wordt de maatregel van berisping met aanzegging op gelegd. De klacht tegen de collega gerechtsdeurwaarder wordt ongegrond verklaard omdat het in de gerechtsdeurwaarderspraktijk niet ongebruikelijk is dat het verrichten van ambtshandelingen buiten de vestigingsplaats en de naaste omgeving daarvan aan een collega-gerechtsdeurwaarder wordt uitbesteed. Expliciete toestemming van de opdrachtgever daarvoor is in beginsel niet noodzakelijk.

  Geklaagd wordt over het feit dat er beslag wordt gelegd ondanks het feit dat wordt voldaan aan de afgesproken regeling. Daarnaast wordt geklaagd dat er een openbare verkoop wordt aangekondigd van een auto die niet van klager is. De klacht ten aanzien van het beslag is terecht voorgesteld. Uit niets blijkt dat de echtgenote bevoegd was tot verhoging van de betalingsregeling namens klager noch dat klager op de hoogte was van de verhoogde regeling. Het had op de weg van de gerechtsdeurwaarder gelegen de nieuwe regeling schriftelijk aan klager te bevestigen. De klacht wordt voor het overige ongegrond verklaard.

  Beslissing op verzet. De Kamer is van oordeel dat de beslissing van de voorzitter juist is en verklaart het verzet ongegrond.