Zoekresultaten 13481-13500 van de 13771 resultaten

Klager verweet de psychiater dat deze zonder hem te hebben gezien en gesproken een rapport heeft opgesteld waarin verregaande uitspraken over hem worden gedaan, die zijn gebaseerd op een verklaring van de ex-echtgenote. De psychiater heeft de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de psychiater de maatregel van een waarschuwing opgelegd. Het college oordeelde dat de psychiater door in haar rapportage uitspraken te doen over de geestesgesteldheid van klager niet heeft voldaan aan de richtlijn psychiatrische rapportage van de NVvP.

Klacht tegen uroloog over onder zijn verantwoordelijkheid door verpleegkundige uitgevoerde blaasspoeling. Centraal Tuchtcollege bevestigt het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat niet is komen vaststaan dat opgetreden infectie gevolg is van vierde blaasspoeling. Infectie is zorgvuldig behandeld. De arts valt geen tuchtrechtelijk verwijt te maken. Het beroep wordt verworpen.

Klaagster verwijt de gynaecoloog dat hij zich heeft voorgedaan als plastisch chirurg. Tevens verwijt klaagster de gynaecoloog dat hij is tekortgeschoten in de nazorg. De gynaecoloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college heeft de twee klachtonderdelen gegrond geacht en de gynaecoloog een berisping opgelegd.

Klaagster verwijt verloskundige dat zij (1) onzorgvuldig heeft gehandeld met name door op door klaagster afgegeven signalen geen actie te hebben ondernomen en (2) niet inzichtelijk te hebben gemaakt volgens welke protocollen in praktijk waar zij regelmatig als zelfstandig verloskundige werkzaam is wordt gewerkt. Regionaal Tuchtcollege acht eerste onderdeel van klacht in zoverre gegrond dat de verloskundige in ieder geval nogmaals de hartslag van de foetus had moeten meten en voorts meer de vinger aan de pols had moeten houden en legt de maatregel van waarschuwing op. Tweede klachtonderdeel wordt ongegrond bevonden. In hoger beroep oordeelt het Centraal Tuchtcollege dat verloskundige gehandeld heeft volgens de geldende standaarden en dat niet is gebleken van omstandigheden die aanleiding hadden moeten zijn om anders te handelen. Eerste klachtonderdeel wordt alsnog ongegrond verklaard en opgelegde maatregel vervalt daarmee.

De klacht betreft de behandeling van klagers echtgenote, verder patiënte te noemen, tijdens haar opname in het ziekenhuis tot aan haar overlijden. Hij verwijt beide artsen dat zij zijn tekortgeschoten in de zorg die zij van hen mocht verwachten door onder andere te weigeren euthanasie toe te passen, met als gevolg dat patiënte onnodig heeft geleden en er sprake was van langdurige verstikking. Zowel de internist-oncoloog als de internist-endocrinoloog hebben de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de klachten afgewezen omdat niet is gebleken dat patiënte zèlf de wens tot euthanasie had uitgesproken. Ook voor het overige zijn de klachten wegens gebrek aan feitelijke grondslag afgewezen.

Klaagster verwijt longarts dat trombose is ontstaan door stoppen van profylactische stolling. Regionaal Tuchtcollege acht het gevoerde beleid juist. Klaagster wordt in het beroep niet-ontvankelijk verklaard wegens het ontbreken van gronden in het beroepschrift.

Klacht tegen psychotherapeut/GZ-psycholoog. Klager heeft de klacht in beroep ingetrokken. De behandeling van de klacht wordt gestaakt.

De huisarts heeft aan de voormalige echtgenote van klager een verklaring afgegeven waarin hij heeft verklaard dat hij haar in de voorgaande 20 jaar niet psychiatrisch heeft behandeld. Klager verwijt de huisarts dat deze verklaring onjuist is en dat hij daarmee de arts-patiënt relatie heeft geschonden. Daarnaast verwijt hij de huisarts dat hij de voormalige echtgenote heeft ingelicht over het feit dat klager een tuchtklacht tegen hem had ingediend. Het RTG wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager.

De klacht betreft de behandeling van klagers echtgenote, verder patiënte te noemen, tijdens haar opname in het ziekenhuis tot aan haar overlijden. Hij verwijt beide artsen dat zij zijn tekortgeschoten in de zorg die zij van hen mocht verwachten door onder andere te weigeren euthanasie toe te passen, met als gevolg dat patiënte onnodig heeft geleden en er sprake was van langdurige verstikking. Zowel de internist-oncoloog als de internist-endocrinoloog hebben de klacht gemotiveerd betwist. Het college heeft de klachten afgewezen omdat niet is gebleken dat patiënte zèlf de wens tot euthanasie had uitgesproken. Ook voor het overige zijn de klachten wegens gebrek aan feitelijke grondslag afgewezen.

Klacht tegen fysiotherapeute over behandeling. Het Regionaal Tuchtcollege Zwolle heeft de fysiotherapeute berispt en publicatie van de beslissing bepaald (no. 142/2008 ). De fysiotherapeute wordt in het beroep niet ontvankelijk verklaard omdat het beroep na het verstrijken van de zes weken termijn is ingediend.

De klacht betreft het medisch handelen van een verzekeringsgeneeskundige die in het kader van een beroepsprocedure op verzoek van het UWV diende te reageren op de rapportage van een door de bestuursrechter ingeschakelde psychiater. Het RTG te Groningen wijst de klacht af en gelast de publicatie. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klager en gelast de publicatie.

Klager genoot een uitkering krachtens de ziektewet. Klager is bij de verzekeringsarts op spreekuur geweest voor een beoordeling in het kader van reïntegratie. Nadat klager geweigerd heeft toestemming te geven voor het opvragen van informatie bij de curatieve sector heeft de arts de opdrachtgever gemeld dat een beoordeling niet mogelijk was. Klager verwijt de arts dat hij tegen de afspraak klager in oktober in plaats van december heeft opgeroepen, ten onrechte zijn handtekening heeft gevraagd voor het opvragen van medische informatie terwijl klager nog op de wachtlijst stond en te veel informatie over klager heeft overgelegd. Het RTG heeft de klacht als kennelijk ongegrond afgewezen. Klager heeft het beroep te laat ingediend. Het Centraal Tuchtcollege verklaart klager om die reden niet-ontvankelijk in het beroep.

De klacht betreft een verzekeringsarts die als geneeskundig adviseur werkzaam is in de particuliere verzekeringssector de mate van arbeidsongeschiktheid van klaagster heeft beoordeeld. Klaagster verwijt de verzekeringsarts - kort samengevat – 1. dat hij heeft getracht onafhankelijke deskundigen te beïnvloeden, 2. dat hij klaagsters privacy en zijn beroepsgeheim heeft geschonden, 3. dat hij arbeidskundige conclusies en beschouwingen presenteert hetgeen uitsluitend is voorbehouden aan arbeidsdeskundigen en 4. de schending van het inzage- en correctierecht. Het RTG te Zwolle acht de klachten 1, 2 en 4 (deels) gegrond, legt een waarschuwing op en gelast de publicatie. De arts komt in hoger beroep en klaagster stelt incidenteel beroep in. In het principaal appel wordt de bestreden beslissing bevestigd en in het incidenteel appel wordt klaagster niet-ontvankelijk verklaard met betrekking tot een nieuwe klacht alsmede de beslissing waarvan beroep bevestigd met publicatie.

Klaagsters zoon is met een TBS-maatregel opgenomen in een kliniek waar de psychiater de directeur behandeling was. Bij patiënt is een hersentumor vastgesteld die inmiddels operatief is verwijderd. Volgens klaagster is zij door de hulpverlening ten onrechte aangewezen als zondebok voor de gedragsproblemen van haar zoon. Klaagster verwijt de arts dat de diagnose te laat is gesteld en deze diagnose niet aan klaagster is medegedeeld. Het RTG heeft klaagster deels niet-ontvankelijk verklaard (patiënt is meerderjarig en heeft niet met en de klacht ingestemd) en de klacht deels ongegrond verklaard. Het Centraal Tuchtcollege heeft deze beslissing met een aanvulling bevestigd.

Kenmerk 2009 O 199 De Inspectie verwijt de gynaecoloog dat de onder zijn verantwoordelijkheid verleende zorg niet voldoet aan de daaraan te stellen eisen. Gebleken is dat vele patiënten door het handelen van de arts onnodig in gevaar zijn gebracht en ernstige schade hebben opgelopen. De tekortkomingen zijn door de Inspectie uitvoerig in de stukken toegelicht. Daarbij heeft de Inspectie onder andere meldingen overgelegd van 53 patiënten. De gynaecoloog heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat de verwijten jegens de gynaecoloog grotendeels gegrond zijn. De aard en de omvang van het tekortschieten van de gynaecoloog zijn ernstig en daarmee zorgelijk voor de toekomst. Het college legt aan de gynaecoloog op de maatregel van doorhaling van de inschrijving in het register ex artikel 3 van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg en schorst de inschrijving van de arts in het BIG-register met onmiddellijke ingang. Tevens bepaalt het college dat deze beslissing op voet van artikel 71 van de Wet beroepen in de individuele gezondheidszorg zal worden bekendgemaakt in de Nederlandse Staatscourant, en zal worden aangeboden aan het Tijdschrift voor Gezondheidsrecht en Medisch contact met het verzoek tot plaatsing.

Klaagster is in 2001 door de verzekeringsgeneeskundige werkzaam voor het UWV op grond van psychische klachten volledig arbeidsongeschikt bevonden. In 2003 ontving het UWV een fraudemelding. Klaagster verwijt de verzekeringsarts dat zij door het verstrekken van informatie over klaagster haar beroepsgeheim heeft geschonden. Het Regionaal Tuchtcollege te Zwolle is van oordeel dat de verzekeringsarts zich weinig professioneel heeft gedragen, legt de maatregel van waarschuwing op en gelast de publicatie. De verzekeringsarts komt in hoger beroep. Het Centraal Tuchtcollege verklaart het beroep van de arts gegrond, vernietigt de bestreden beslissing, wijst de klacht af en gelast de publicatie.

Klaagster verwijt verweerder dat in zijn apotheek onvoldoende afspraken met de assistenten bestonden over de afhandeling van recepten met risicovolle geneesmiddelen, signalen uit de computer ten aanzien hiervan en over de begeleiding van vervolguitgiften hiervan. Tussen verweerder en zijn tweede apotheker bestonden geen afspraken over de afhandeling van risicovolle geneesmiddelen. Ook bestond er geen afspraak over de taakverdeling. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college verwijt verweerder dat hij heeft nagelaten tijdig adequate organisatorische maatregelen in zijn apotheek te treffen om calamiteiten met risicovolle geneesmiddelen, zoals het onderhavige Alkeran, zo veel mogelijk te voorkomen. Gegrond. Verweerder moet als gevestigd apotheker de eindverantwoordelijkheid in de apotheek nemen en diende daarover afspraken met de tweede apotheker te treffen. Gegrond. De werking van het AIS-systeem heeft geen rol gespeeld bij het onderhavige incident. Ongegrond. Waarschuwing.

Klaagster verwijt verweerder dat hij bij de uitgifte van vier herhaalrecepten niet heeft opgemerkt dat het recepten cytostatica betrof waarvoor een onderbreking in de kuur noodzakelijk was. Verweerder heeft nagelaten contact op te nemen met de voorschrijver, de gevestigd apotheker of de patiënt. Er waren onvoldoende afspraken met de assistenten over afhandeling van recepten met risicovolle geneesmiddelen, signalen uit de computer ten aanzien hiervan en over de begeleiding van vervolguitgiften hiervan. Tussen verweerder en de gevestigd apotheker bestonden geen afspraken over de afhandeling van risicovolle geneesmiddelen en over de taakverdeling. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college acht de eerste klacht gegrond. Alkeran wordt niet regelmatig en veelvuldig in een apotheek uitgegeven. Verweerder had moeten zien dat er geen stopweken in acht werden genomen. Verweerder had tijdig bij de gevestigd apotheker aan moeten dringen op het nemen van adequate organisatorische maatregelen in de apotheek om calamiteiten met risicovolle geneesmiddelen, zoals het onderhavige Alkeran, zo veel mogelijk te voorkomen en op het maken van afspraken over de afhandeling van risicovolle geneesmiddelen. Gegrond. De werking van het AIS-systeem heeft geen rol gespeeld bij het onderhavige incident. Ongegrond. Waarschuwing.

Klaagster verwijt verweerster dat er in de poliklinische apotheek onvoldoende afspraken waren met de assistenten over de afhandeling van recepten met risicovolle geneesmiddelen, signalen uit de computer ten aanzien hiervan en het eerste uitgiftebeleid hiervan. Ook in de eigen apotheek van verweerster bestonden deze afspraken niet. Verweerster heeft geen actie genomen toen zij door de assistente gebeld werd over signalen uit het AIS. Verweerster heeft geen actie ondernomen bij de eindedagcontrole. Verweerster heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerster als waarnemer niet zodanig verantwoordelijk is voor de organisatorische gang van zaken in de apotheek, dat het klachtwaardig zou zijn dat in de apotheek geen afspraken en protocollen bestonden over de uitgifte van risicovolle geneesmiddelen en een beleid bij eerste uitgifte daarvan. Verweerster heeft op juiste wijze gereageerd op de contra-indicaties die het AIS-systeem aangaf. Het is niet onbegrijpelijk dat verweerster bij de eindedagcontrole geen reden zag op te treden. Geheel ongegrond.

Klaagster verwijt verweerder dat in zijn apotheek onvoldoende afspraken met de assistenten bestonden over de afhandeling van recepten met risicovolle geneesmiddelen, signalen uit de computer ten aanzien hiervan en het eerste uitgiftebeleid. De assistenten hebben geen contact opgenomen met de voorschrijver van het onderhavige onvolledige en onduidelijke recept. Verweerder neemt geen actie tegen het bericht van het bestuur van het ziekenhuis dat alle risicovolle receptuur bij voorkeur via de poliklinische apotheek van verweerder moet lopen. Verweerder heeft gemotiveerd verweerder gevoerd. Het college verwijt verweerder dat hij heeft nagelaten tijdig adequate organisatorische maatregelen in zijn apotheek te treffen om calamiteiten met risicovolle geneesmiddelen, zoals het onderhavige Alkeran, zo veel mogelijk te voorkomen. Gegrond. De signalen die uit het computersysteem AIS zijn op juist wijze afgehandeld. Ongegrond. Niet is gebleken dat verweerder op enige wijze gevolg heeft gegeven of heeft willen geven aan het door de Raad van Bestuur voorgestelde beleid met betrekking tot de verstrekking van risicovolle geneesmiddelen. Ongegrond. Waarschuwing