Zoekresultaten 12291-12300 van de 13879 resultaten

Klaagster verwijt de cardioloog dat hij een informatie- en voorlichtingsverplichting heeft geschonden door niet de mogelijkheid van plaatsing van een ICD met de patiënt te bespreken. Voorts stelt zij dat de cardioloog zijn zorgplicht heeft geschonden door na te laten nader onderzoek te verrichten naar aanleiding van de klachten van de patiënt bij gelegenheid van de laatste controle. Tot slot stelt klaagster dat de bejegening van de nabestaanden onzorgvuldig is geweest. Het Regionaal College heeft geoordeeld dat de cardioloog zijn informatieverplichting jegens de patiënt niet heeft geschonden, nu plaatsing van een ICD niet geïndiceerd was. Bij het laatste poliklinische contact heeft patiënt er melding van gemaakt drie keer een onrustig gevoel te hebben gehad, maar omdat er geen hartkloppingen, duizeligheid of wegrakingen waren geweest, mocht de cardioloog ervan uitgaan dat – op dat moment – geen sprake was van hartfalen. Ten aanzien van de bejegening oordeelt het Regionaal College dat, gelet op de terughoudendheid die dient te worden betracht bij de beoordeling van het feitelijk verloop van de communicatie verschil van mening bestaat, niet is komen vast te staan dat verweerder zich onprofessioneel heeft uitgelaten en dat hem derhalve van het onbevredigend verlopen van het gesprek geen tuchtrechtelijk verwijt kan worden gemaakt. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep. Plaatsing van een ICD bij patiënt was niet geïndiceerd. Voorts is niet gebleken dat de cardioloog de klachten van de patiënt onvoldoende serieus genomen heeft, of dat hem schending van zijn zorgplicht kan worden verweten. Daarbij is mede van belang dat het acute incident dat de patiënt kort na zijn bezoek aan de cardioloog heeft getroffen zich helaas slecht voorzienbaar is, en dat eventueel nader onderzoek ten tijde van – of kort na – de controle op 18 december 2007 weinig voorspellende waarde zou hebben gehad ten aanzien van de hartstilstand die de patiënt op eerste kerstdag 2007 heeft getroffen. Met betrekking tot het verwijt dat de cardioloog de nabestaanden onheus of onzorgvuldig heeft bejegend gedurende een gesprek op 10 maart 2009 overweegt het Centraal Tuchtcollege dat op basis van het onderzoek ter zitting voldoende aannemelijk is geworden dat de uitlatingen van de cardioloog niet krenkend bedoeld waren, maar dat hij met de aangehaalde voorbeelden heeft bedoeld de onvoorspelbaarheid van dergelijk cardiologisch lijden te verduidelijken.

Raadkamerbeslissing. Klacht tegen tandarts, ingetrokken maar verweerder wenst voorzetting van de behandeling. Verweerder heeft niet gehandeld in zijn hoedanigheid van tandarts. Klaagster niet-ontvankelijk.

Raadkamerbeslissing. Klacht tegen psychiater. Klager, verblijvend in een TBS-instelling, beklaagt zich onder meer over het voorschrijven van risperidon bij een autisme- en persoonlijkheidsstoornis en overplaatsing na een door hem veroorzaakt incident. Klacht als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

Klaagster verwijt de huisarts dat zij haar beroepsgeheim heeft geschonden door met de vader van de kinderen van klaagster niet alleen over de kinderen te praten maar ook over de medische situatie van klaagster. Klaagster stelt dat de huisarts het vertrouwen van klaagster misbruikt, de opinies van specialisten willens en wetens naast zich neer legt en vast heeft gehouden aan haar ongefundeerde en zeer afwijkende opinie. Het is aan het Regionaal Tuchcollege niet gebleken dat de huisarts haar beroepsgeheim heeft geschonden door met de ex-echtgenoot over de medische situatie van klaagster te spreken. Uit het dossier blijkt dat de huisarts terecht aan de ex-echtgenoot informatie omtrent de kinderen heeft verstrekt, nu deze na de echtscheiding het ouderlijk gezag had behouden. Dat zij informatie over klaagster zelf aan de ex-echtgenoot heeft verstrekt betwist de huisarts, en klaagster heeft dit niet kunnen aantonen. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het hoger beroep.

Klaagster is woonachtig in de Bondsrepubliek Duistland en is niet als patiënt ingeschreven in de praktijk van de huisarts. Op enig moment heeft klaagster de praktijk van de huisarts bezocht met het verzoek om onderzoek naar een blaasontsteking. Er waren geen aanwijzingen voor een spoedeisende situatie en de huisarts heeft klaagster gevraagd vooraf contant het passantentarief te betalen voordat hij haar zou behandelen. Klaagsters klacht houdt in dat de huisarts heeft geweigerd klaagster te behandelen en dat hij dat niet had mogen weigeren. Het RTG wijst de klacht als kennelijk ongegrond af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Klaagster klaagt over wijze waarop huisarts haar dementerende moeder medisch begeleidt. Het verwijt is o.a. het tegen de wil van moeder toedienen van een griepprik en het weigeren met klaagster te spreken over de medische toestand van moeder. Aan de orde is de vraag of de ruim geformuleerde machtiging van moeder aan klaagster toereikend is nu de andere dochters meer specifiek gemachtigd zijn en of klaagster wel als rechtstreeks belanghebbende kan gelden. Het RTG oordeelt klaagster deels niet-ontvankelijk en wijst de overige klachten af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van klaagster.

Klacht tegen chirurg. Rol als assistent-supervisor bij operatie. Niet gekeken naar markering darmtumor met OI-inkt. Operateur neemt niet zelf kennis van PA-verslag. College uit zorgen over gefragmenteerde zorg in ziekenhuis. Ongegrond en publicatie.

De klacht heeft betrekking op de broer van klager, die is overleden aan de gevolgen van T-cel lymfoblastair lymfoom/T-cel acute lymfatische leukemie. Patiënt werd door de huisarts verwezen naar een internist. Op verzoek van de internist heeft de patholoog, pathologisch onderzoek verricht en geconcludeerd dat er bij klagers broer sprake was van een perifeer T-cel lymfoom. Klager verwijt de patholoog dat zijn onderzoek heeft geresulteerd in een verkeerde diagnose. Hierdoor heeft patiënt lange tijd de verkeerde behandeling gekregen en was hij uiteindelijk, toen de juiste diagnose werd gesteld, niet meer behandelbaar en is hij overleden. Het RTG oordeelt de klacht gegrond en legt de patholoog de maatregel van waarschuwing op. De patholoog komt in beroep. Het Centraal Tuchtcollege acht de klacht ongegrond, vernietigd de bestreden beslissing en gelast de publicatie.

Klacht tegen tandarts. Klacht ziet op behandeling en bejegening. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de uit elf onderdelen bestaande klacht afgewezen. Klaagster komt alleen in beroep van het oordeel dat de klacht dat de tandarts heeft verzwegen dat een kies door een mislukte trekpoging is afgebroken en dat hij klaagster zonder de kies te hebben hersteld naar huis heeft gestuurd (klachtonderdelen 9 en 10) ongegrond is. Volgens het Centraal Tuchtcollege is niet komen vast te staan dat de kies tijdens de behandeling is afgebroken en is daarmee ook de feitelijke grondslag voor klachtonderdeel 10 komen te vervallen. Beroep verworpen.

Klacht tegen huisarts. Klager verwijt de huisarts dat deze zich in het dossier niet heeft beperkt tot medisch/therapeutisch noodzakelijke aantekeningen en dat de huisarts in het dossier ten onrechte en voor klager beledigende opmerkingen heeft opgenomen die geen toegevoegde waarde hebben. De huisarts heeft het dossier aangepast en aangeboden een gesprek met klager te voeren, wat klager niet wilde. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep.