Zoekresultaten 2441-2450 van de 2986 resultaten

Niet beantwoorden brieven. Van een gerechtsdeurwaarder mag worden verwacht dat hij brieven met betrekking tot een bij hem in behandeling zijnde zaak binnen een redelijke termijn beantwoordt. Het door de gerechtsdeurwaarder ingenomen standpunt dat dit niet tot de taak behoort van de gerechtsdeurwaarder die een vonnis ten uitvoer legt, wordt door de Kamer in zijn algemeenheid en ook voor dit specifieke geval niet gedeeld/Klacht gegrond, geen maatregel omdat informatie uiteindelijk is verstrekt.

In strijd met toezegging heeft de gerechtsdeurwaarder loonbeslag gelegd. De gerechtsdeurwaarder heeft de klacht erkend en deze wordt gegrond verklaard. Gezien de ruiterlijke erkening en vergoeding van de kosten wordt geen maatregel opgelegd.

Bezwaren tegen een alimentatievordering. Niet ingaan op brieven van de gemachtigde van klager. De Kamer acht dat onzorgvuldig en ook dat de gerechtsdeurwaarder heeft geschreven dat indien tot indieningvan een klacht zou worden overgegaan en de klacht zou ongegrond worden verklaard, de gerechtsdeurwaarder zijn schade op klager zou verhalen. De Kamer legt de gerechtsdeurwaarder de maatregel van berisping op. Er is hoger beroep ingesteld. 

Beslissing op verzet. De Kamer verklaart het verzet niet-ontvankelijk omdat het niet tijdig is gedaan.

Beslissing op verzet. De Kamer is het niet met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet en de klacht gegrond. De klacht betreft het aanpassen van de beslagvrije voet naar aanleiding van door klaagster opgegeven wijzigingen. De Kamer is van oordeel dat de gerechtsdeurwaarder zelf actie had moeten ondernemen of nadere inlichtingen had moeten verzoeken. Omdat klaagster geruime tijd geconfronteerd is geweest met een onjuiste beslagvrije voet wordt de gerechtsdeurwaarder de maatregel van berisping ophgelegd.

Nadat een loonbeslag was gelegd heeft de gerechtsdeurwaarder voor het eerst goed naar de zaak van klaagster gekeken. Door verandering van software is een verkeerde renteberekening gemaakt en is de vordering op klaagster gaandeweg het onderzoek "weggesmolten" De klacht wordt deels niet-ontvankelijk (een eerder ingediende klacht) en deels gegrond verklaard. Er wordt een berisping opgelegd. Hoger beroep ingesteld.

Beslissing op verzet. De Kamer is het met de beslissing van de voorzitter eens en verklaart het verzet ongegrond.  

Beslissing op verzet. De Kamer is het niet eens met de beslissing van de voorzitter. Het verzet wordt gegrond verklaard. De gerechtsdeurwaarder wordt onder meer verweten dat hij zich onvoldoende heeft ingespannen te bewerkstelligen dat de notaris de derdenverklaring tijdig zou afleggen. Dat klachtonderdeel wordt door de Kamer gegrond verklaard en er wordt aan de gerechtsdeurwaarder de maatregel van berisping opgelegd. Er is hoger beroep ingesteld tegen de beslissing

De zaak betreft de inzet van een systeem waarbij  kentekens van auto's op de openbare weg worden gescand. Die gegevens worden vergeleken met een database van de gerechtsdeurwaarder. Wanneer een voertuig wordt gescand waarvan bekend is dat de eigenaar een schuld heeft, wordt navraag gedaan of het voertuig nog op naam staat van die eigenaar. Zo ja, dan wordt contact opgenomen met de opdrachtgever met de vraag of beslag (op grond van een aanwezige titel) op het voertuig gerechtsvaardigd is. Zo ja, dan wordt het voertuig in beslag genomen, voorzien van een sticker en een wielklem. De schuldenaar wordt de mogelijkheid geboden de schuld te voldoen en bij niet voldoening wordt het voertuig afgevoerd. (in bewaring genomen). De beroepsorganisatie is van mening dat het niet de bedoeling van de wetgever is geweest om de bevoegdheid om in beslag genomen zaken in bewaring te geven zo stelselmatig toe te passen als de gerechtsdeurwaarder doet. Ook het feit dat hij niet altijd beschikt over de titel (die er wel is maar niet in zijn handen) wanneer hij beslag legt in opdracht van een andere gerechtsdeurwaarder staat op gespannen voet met de wet. De Kamer is samengevat van oordeel dat het wettelijke systeem van bewaargeving een individuele toets vergt en het aanbrengen van een wielklem als tussenstadium voor dat onderzoek het oneigenlijk oprekken van een wettelijke bepaling betreft. De klacht wordt gegrond verklaard. Er wordt geen maatregel opgelegd omdat het een proefprocedure betrof.  

In een bij de Kameer aanhangige klachtprocedure, verzoekt de KBvG om zich in de procedure te mogen voegen. De Kamer overweegt dat de Gerechtsdeurwaarderswet het incident van voeging niet kent en ziet -omdat in het voorontwerp kaderwet tuchtprocesrecht die mogelijkheid evenmin is opgenomen- geen aanleiding een precedent te scheppen. Het verzoek wordt afgewezen.