Zoekresultaten 13301-13320 van de 13783 resultaten

Klaagster verwijt verweerder, arts, dat haar niet is medegedeeld dat hij geen (plastisch) chirurg is, maar huisarts en dat hij na de operatie, toen zij na een spuitje was flauw gevallen en aan het doodgaan was, niet naar haar is komen kijken. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat verweerderde sedatie leidde en niet als operateur is opgetreden. De operatie is ook postoperatief normaal verlopen en van het ontbreken van toezicht of zorg was geen sprake. Na daling van de bloeddruk is (kennelijk) een infuus gegeven, waardoor de bloeddruk zich herstelde. De klacht is ongegrond.

Klaagster verwijt verweerder, chirurg, onder meer dat zij na een borstvergroting een C-cup had gekregen, terwijl een D-cup was afgesproken en dat na de operatie haar bloeddruk zodanig daalde dat zij bijna is doodgegaan. Verweerder heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Het college is van oordeel dat de operatie een inspanningsverplichting betrof en geen resultaatsverplichting. Uit het medisch dossier en de mededeling over de aanleg van een infuus met zoutoplossing blijkt dat de operatie ook postoperatief normaal is verlopen en dat van het ontbreken van toezicht of zorg geen sprake is geweest. De klacht is ongegrond.

Klacht tegen internist. Op basis van met name het histologisch onderzoek mocht verweerder concluderen dat er vermoedelijk sprake was van een (virale) reactie. Het feit dat later geconstateerd is dat patiënt leed aan een maligne lymfatische ziekte, overigens niet die uiteindelijk werd gediagnosticeerd, die patiënt halverwege 2006 al onder de leden moet hebben gehad, maakt niet dat verweerder zijn werk onzorgvuldig heeft gedaan en deze ziekte verwijtbaar over het hoofd heeft gezien. Hij heeft passend onderzoek laten uitvoeren en dat onderzoek wees daar niet op. Klacht als kennelijk ongegrond in raadkamer afgewezen.

null

Verpleegkundige was als zodanig in dienst bij klaagster, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. De klacht houdt in dat de verpleegkundige een intieme relatie met een cliënte is aangegaan en heeft onderhouden in een periode dat hij als verpleegkundige een beroepsmatige hulpverleningsrelatie met haar had binnen een klinische vestiging van de instelling. Deze relatie hield tevens een seksuele relatie in. Klaagster is van mening dat sprake is van een gerede kans op recidive. Het Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat het verweten grensoverschrijdend gedrag de verpleegkundige ernstig moet worden aangerekend, en de daaraan ten grondslag gelegde motivering. In het licht van de ernst van de feiten en de – ook naar het oordeel van het Centraal Tuchtcollege niet uit te sluiten – kans dat de verpleegkundige bij voortzetting van zijn werkzaamheden als verpleegkundige op enig moment opnieuw zijn grenzen overschrijdt, acht ook het Centraal Tuchtcollege de maatregel van doorhaling van de inschrijving van de verpleegkundige in het register gerechtvaardigd. Centraal Tuchtcollege deelt de ten overvloede door het Regionaal Tuchtcollege gegeven overweging dat wanneer de verpleegkundige na verloop van enige jaren kan aantonen dat een adequate behandeling heeft plaatsgevonden op grond waarvan aangenomen kan worden dat het risico van herhaling van het verweten gedrag nihil of verwaarloosbaar is, hij op grond van artikel 50 van de Wet BIG de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport kan verzoeken in de hem ontzegde bevoegdheid te worden hersteld. Beroep verworpen

Klacht tegen huisarts. De klacht betreft de broer van klaagster. Op zondag 7 september 2008 heeft klaagsters broer telefonisch aan klaagster gemeld dat hij krachtverlies in het rechterbeen en in de rechterarm had. Aangezien hij aan Kahler leed is klaagster direct naar haar broer toegegaan en heeft zij 112 gebeld. Bij aankomst van de ambulance zag de verpleegkundige aanleiding om via de huisartsenpost verweerder te bellen voor een visite diezelfde avond, welke hij ook heeft afgelegd. Verweerder noteerde geen spoed indicatie op dat moment. Waarschuwing. De volgende dag heeft de eigen huisarts patiënt onmiddellijk per ambulance naar het ziekenhuis verwezen waar een cerebrale bloeding is geconstateerd. Patiënt is daaraan de volgende dag overleden.

Psychiater. In dit beroep is alleen aan de orde of het Regionaal Tuchtcollege op goede gronden heeft overwogen dat de bevoegdheid van klager om een klacht in te dienen door verjaring is vervallen. Het Centraal Tuchtcollege bevestigt het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege. Beroep verworpen.

Klacht tegen een patholoog. Verwerping van acute leukemie op basis van een negatieve TdT-kleuring van een cristabiopt. Ten onrechte geen TdT-kleuring van een lymfklierbiopt, dat wel voorhanden was. Waarschuwing.

Klacht tegen huisarts. Patient was onder behandeling voor ischaemie en ontsteking van een teen. Verweerder wordt verweten patient niet tijdig te hebben verwezen naar een specialist. De chirurg heeft de teen geamputeerd. Enige tijd na d eoperatie gaat het slecht met patient en overlijdt hij. Verweerder wordt voorts verweten dat hij ondanks het langdurige antibioticagebruik van patient, heeft nagelaten de nierfunctie te controleren en dat hij in de bejeging van de familie te kort is geschoten door hen niet te condoleren. Klachten ongegrond

Verweerster is werkzaam als verpleegkundige in een TBS-inrichting en als zodanig belast met en verantwoordelijk voor het verlenen van methodische verpleegkundige zorg aan de patiënten aldaar. Klager verwijt de verpleegkundige dat zij een trombosebeen bij hem heeft geconstateerd, maar dat zij hem twee dagen liet wachten op een arts. Het RTG acht de klacht in die zin gegrond dat de verpleegkundige de mogelijkheid van een trombosebeen had moeten uitsluiten en legt de verpleegkundige een waarschuwing op en gelast de publicatie. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep van de verpleegkundige.

Klacht tegen chirurg. Patiënt was onder behandeling voor ischaemie en ontsteking van een teen. Verweerder amputeert de teen. Enige tijd na de operatie gaat het slechter met patiënt en overlijdt hij. Verweerder wordt onder meer nalatigheid verweten ten aanzien van bloed- en nierfunctie controle en ten aanzien van het informeren van de familie van patiënt. Klacht is gegrond voor zover die ziet op de communicatie na het overlijden met de familie van patiënt, voor het overige zijn de klachten ongegrond.

Het Regionaal Tuchtcollege heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in de klacht omdat de bevoegdheid van klager tot het indienen van de klacht door verjaring is vervallen. Het Centraal Tuchtcollege bevestigt het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege en verwerpt het beroep.

Klacht tegen psychiater. Klager verwijt de psychiater onder andere dat hij geen goede diagnose heeft gesteld en heeft nagelaten een goede therapie te bieden. Ook zou hij zijn geheimhoudingsplicht hebben geschonden. Klacht op alle onderdelen ongegrond.

Verweerder is als fysiotherapeut ingeschreven in het BIG register, doch is sinds lange tijd niet meer als zodanig werkzaam. De klacht richt zich op het functioneren van verweerder als patiëntenvertrouwenspersoon (klachtenfunctionaris). Het college overweegt dat niet valt in te zien dat de registratie als fysiotherapeut is verweven met verweerders functioneren als klachtenfunctionaris. Nu verweerder niet heeft gehandeld als fysiotherapeut, valt zijn handelen niet onder het tuchtrecht. Klagers zijn niet-ontvankelijk.

Uit twee onderdelen bestaande klacht tegen psychiater over afgifte geneeskundige verklaring. Volgens het Regionaal Tuchtcollege kan de arts niet tuchtrechtelijk worden verweten dat zij zich bij het invullen van de geneeskundige verklaring niet als behandelaar heeft aangemerkt, doch had zij die verklaring niet mogen afgeven zonder de komst van klagers zuster af te wachten omdat nog onvoldoende duidelijk was over het gevaarscriterium (artikel 20, tweede lid sub a Wet BOPZ). In het principaal beroep oordeelt het Centraal Tuchtcollege dat de arts in redelijkheid heeft kunnen oordelen dat het vertrek van klager naar huis zou kunnen leiden tot acuut gevaar voor klager dan wel derden. Beslissing van het Regionaal Tuchtcollege wordt in zoverre vernietigd en dit onderdeel van de klacht wordt alsnog ongegrond verklaard. In het incidenteel beroep wordt de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege ten aanzien van het eerste klachtonderdeel bevestigd.

Kaakchirurg. Klager heeft zich als civiele partij gevoegd in strafzaak. Klacht luidt dat de kaakchirurg ten behoeve van die procedure een onjuiste en van de eerder gegeven diagnose afwijkende diagnose heeft opgesteld, met gevolg dat de strafrechter de vordering heeft afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege deelt het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat de vordering niet is afgewezen op grond van de inhoud van de brief van de kaakchirurg, maar omdat niet was voldaan aan de eis dat een (civiele) vordering van een benadeelde partij in het strafproces alleen kan worden toegewezen als deze eenvoudig van aard is. Beroep verworpen.

Klacht tegen chirurg. Klacht: slechte communicatie en ten onrechte reanimeren. Klacht ongegrond

Klacht tegen psychiater. Klaagster verwijt verweerster -zakelijk weergegeven- dat zij foutief is gediagnosticeerd en behandeld, zonder behoorlijk (psychologisch) onderzoek, en bij een ernstige crisis ten onrechte niet is opgenomen. Wat dit laatste onderdeel betreft is de klacht gegrond. Met de beslissing door verweerster dat acute opname nodig was laat het aanbod voor deeltijdbehandeling -alleen vanwege lokaal plaatsgebrek- zich niet goed rijmen. Verweerster had, toen er ter plekke geen plaats bleek, moeten onderzoeken welke mogelijkheden er elders waren voor opname en op zijn minst had zij met klaagster de afweging tussen opname elders en een deeltijdbehandeling moeten maken. Waarschuwing.

Het Regionaal Tuchtcollege heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in de klacht omdat het klaagschrift niet voldoet aan de daaraan te stellen eisen. Het Centraal Tuchtcollege bevestigt het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege en verwerpt het beroep.

Tandarts. Klager verwijt de tandarts dat zij hem opzettelijk heeft besmet waardoor binnen een tijdsbestek van twee maanden ontstekingsweefsel aan twee elementen kon ontstaan. Het Centraal Tuchtcollege bevestigt in beroep het oordeel van het Centraal Tuchtcollege dat niet de geringste grond bestaat voor de door klager verweten (moedwillige) besmetting. Beroep verworpen.