Zoekresultaten 41-50 van de 435 resultaten

Aangezien het beroepschrift niet voldoet aan de daaraan in artikel 8.35, derde lid, van de Wet dieren gestelde eisen en appellant geen gebruik heeft gemaakt van de hem bij herhaling geboden gelegenheid om dit verzuim te herstellen, zal het Veterinair Beroepscollege appellant niet-ontvankelijk verklaren.

Het Veterinair Beroepscollege is evenals de klachtambtenaar en het Veterinair Tuchtcollege van oordeel dat de dierenarts door het herhaaldelijk toepassen van te lage doseringen van het vaccin Clone-30 – niet 1:2, maar 1:5 of 6, of nog lager –  bij de preventieve vaccinaties op de pluimveebedrijven heeft gehandeld in strijd met de bijsluiter en de registratiebeschikking. Het Veterinair Beroepscollege is evenals het Veterinair Tuchtcollege van oordeel dat de dierenarts daarmee in strijd heeft gehandeld met het verbod in artikel 2.8, eerste lid, onder c, van de Wet dieren, om diergeneesmiddelen toe te passen in strijd met de voorschriften en beperkingen als bedoeld in artikel 2:19, derde lid, onder a, van de Wet dieren, die zijn verbonden aan de vergunning die ten behoeve van dat diergeneesmiddel is verstrekt. Het Veterinair Beroepscollege verwerpt het beroep en bepaalt dat de maatregel van onvoorwaardelijke schorsing door het Veterinair Tuchtcollege ingaat op vrijdag 13 november 2020 te 00.00 uur.

In deze uitspraak oordeelt het Veterinair Beroepscollege, anders dan het Veterinair Tuchtcollege, dat de Stichting Animal Rights ontvankelijk is in haar klachten tegen vier dierenartsen die gezondheidscontroles uitvoerden voor de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA) bij  varkens in verband met hun vervoer naar een slachthuis, en die daartoe een gezondheidscertificaat hebben afgegeven. Uit de wetsgeschiedenis  blijkt dat artikel 8:15, tweede lid, aanhef en onder a van de Wet dieren waarin is bepaald wie een klacht kan indienen, ruim kan worden uitgelegd: “degene die als gevolg van dat handelen rechtstreeks in zijn belang is getroffen’ kan niet alleen de (voormalig) houder of eigenaar van een dier zijn, maar onder omstandigheden ook een rechtspersoon. Ten aanzien van de invulling van het belanghebbendenbegrip zoekt het Veterinair beroepscollege aansluiting bij het vergelijkbare begrip in artikel 1:2 van de Algemene wet bestuursrecht . De stichting kan gelet op haar doelstelling en feitelijke werkzaamheden in haar klachten tegen de dierenartsen worden ontvangen. Het Veterinair Beroepscollege is verder van oordeel dat het veterinaire tuchtrecht ook op de betreffende werkzaamheden van de dierenartsen van toepassing is en dat daarmee voldaan is aan het ontvankelijkheidsvereiste van artikel 8:15, eerste lid, dat de klacht is gericht “tegen een dierenarts of een andere persoon die is toegelaten tot het beroepsmatig verrichten van diergeneeskundige handelingen, wegens het in strijd handelen met artikel 4.2”. Het door de stichting ingestelde beroep is gegrond. Het VTC heeft het onderzoek in deze zaak heropend en zal na een schriftelijke uitwisseling van standpunten op een nader te bepalen zitting overgaan tot de inhoudelijke behandeling van de klachten.

Met het Veterinair Tuchtcollege is het College van oordeel dat, gelet op de klachten waarmee de hond werd aangeboden in combinatie met de door de dierenarts beschreven bevindingen, het veterinair handelen van de dierenarts nog binnen de grenzen van de redelijke bekwame beroepsuitoefening is gebleven. Verwerpt het beroep.

Het Veterinair Beroepscollege volgt de dierenartsen in zoverre dat van een radioloog in zijn algemeenheid niet kan worden gevergd dat, indien hij een diagnose stelt die ingrijpende gevolgen heeft voor het betrokken dier, hij nader onderzoek dient te verrichten, dan wel daartoe dient te adviseren. Dit laat evenwel onverlet dat het Veterinair Tuchtcollege terecht heeft geoordeeld dat op basis van het deskundigenverslag in redelijkheid moet worden geconcludeerd dat op de CT‑beelden geen aanwijzingen te zien zijn voor een tumor van de n. ischiadicus. De dierenartsen betwisten dit deskundigenoordeel ook niet en erkennen dat zij tot een onjuiste diagnose zijn gekomen. Daarmee heeft het Veterinair Tuchtcollege de klachten terecht gegrond verklaard. Het beroep is ongegrond en zal worden verworpen

Paard. Niet in geschil is dat dierenarts 1 geen eigen diergeneeskundige handelingen bij de pony heeft verricht. Verder kan hij niet worden aangesproken op het diergeneeskundig handelen van dierenarts 2. Verwerpt het beroep. De conclusie is dat dierenarts 2 naar het oordeel van het Veterinair Beroepscollege zonder sluitende diagnose te snel het voorstel tot euthanasie van de pony aan klaagster heeft gedaan, zonder dat is aangetoond dat euthanasie op dat moment de enige overgebleven mogelijkheid was. Het Veterinair Tuchtcollege heeft derhalve ten onrechte geoordeeld dat het advies tot euthanasie aanvaardbaar is geweest. Beroep gegrond, vernietigt beslissing VTC, verklaard klacht gegrond, legt dierenarts 2 maatregel van waarschuwing op.

Hond. Onnodig gebruik en langdurig voortzetten medicatie, onderbouwing gebuik medicatie, verslaglegging. Beroep verworpen.

Hond. Voorschrijven medicatie, verslaglegging. Beroep verworpen.

Hond. Niet meteen aanleggen Midazolam-infuus nadat Diazepam onvoldoende werkzaam bleek, niet doorverwijzen naar specialistische kliniek. Beroep verworpen.

Het Veterinair Beroepscollege overweegt dat het in deze zaak gaat om overtredingen van wettelijke voorschriften. De dierenartsen hebben in de onderzochte periode ieder de voorschriften minstens 10 maal overtreden; vier van de vijf dierenartsen hebben in die periode de voorschriften zelfs meer dan 20 maal overtreden. Deze gedragingen bergen een risico in zich, want zij kunnen leiden tot resistentieontwikkeling en daardoor de volksgezondheid in gevaar brengen. Alles afwegende acht het Veterinair Beroepscollege een onvoorwaardelijke geldboete passend.