Zoekresultaten 33591-33600 van de 44668 resultaten

  • ECLI:NL:TADRAMS:2013:78 Raad van Discipline Amsterdam 13-097A

    Verzetzaak. Klacht tegen eigen advocaat dat getuigenverhoor niet is ingebracht in hogerberoepsprocedure en dat klagers daarover niet zijn geïnformeerd. Verzet deels gegrond. Klacht gegrond voor zover het de communicatie met klagers betreft. Maatregel van enkele waarschuwing vanwege tekortschietende communicatie.

  • ECLI:NL:TADRAMS:2013:79 Raad van Discipline Amsterdam 13-096A

    Verzetzaak. Klacht tegen eigen advocaat dat i) getuigenverhoor niet is ingebracht in hogerberoepsprocedure, ii) de zaak onzorgvuldig is behandeld en dat onvoldoende is gecommuniceerd en iii) dat overmatig is gedeclareerd. Verzet deels gegrond. Klacht gegrond ten aanzien van communicatie met klagers. Verwijzing naar in zaak 13-097A opgelegde maatregel van enkele waarschuwing vanwege tekortschietende communicatie.

  • ECLI:NL:TADRAMS:2013:73 Raad van Discipline Amsterdam 13-225A

    “Voorzittersbeslissing. Klacht tegen eigen advocaat. Niet is gebleken dat de advocaat in de uitvoering van haar werkzaamheden is tekortgeschoten.”

  • ECLI:NL:TGZCTG:2013:95 Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Den Haag c2012.330

    Klagers, dochter en schoonzoon van een patiënte in een verpleeghuis, maken de behandelend specialist ouderengeneeskunde diverse verwijten waaronder vooral het feit dat zij patiënte – die enige dagen na een CVA en andere lichamelijke klachten – in een diep coma lag, niet naar het naastgelegen ziekenhuis heeft ingestuurd. Klacht ook in (incidenteel) appel afgewezen. Ter zake van de gebrekkige/onduidelijke wijze waarop patiënten gedurende het weekeinde werden overgedragen, is de arts in eerste aanleg een waarschuwing opgelegd. In hoger beroep is die beslissing vernietigd. Gebleken is dat de onderlinge afspraken daarover duidelijk waren.

  • ECLI:NL:TGZCTG:2013:89 Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Den Haag c2012.443

    Klaagster is diabetes patiënt. Zij heeft zich tot de huisarts gewend met klachten aan een teen. De huisarts stelde de diagnose forse voetschimmel. Een week later heeft een waarnemend huisarts de diagnose diabetische voet gesteld. De teen is uiteindelijke geamputeerd. Klaagster verwijt de huisarts dat hij haar niet serieus heeft genomen, een verkeerde diagnose heeft gesteld, een onjuiste behandelmethode heeft gekozen en de behandelmethode verkeerd heeft uitgevoerd, hetgeen heeft geresulteerd in de amputatie. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht ongegrond verklaard. Het Centraal Tuchtcollege verklaart de klacht gedeeltelijk gegrond en legt de huisarts de maatregel van waarschuwing op.

  • ECLI:NL:TADRAMS:2013:81 Raad van Discipline Amsterdam 13-243A

    Voorzittersbeslissing. Klacht tegen deken kennelijk ongegrond. Nu feiten en stellingen duidelijk zijn doet voorzitter klacht zelf af, zonder deze voor onderzoek te verwijzen naar andere deken. Bovendien is er binnen het ressort geen deken meer beschikbaar die niet al onderwerp is van een klacht van klaagster.

  • ECLI:NL:TGZCTG:2013:90 Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Den Haag c2013.019

    De klacht betreft de behandeling van klagers echtgenote, patiënte, bij wie tijdens de zwangerschap het Hellp-syndroom is opgetreden. Patiënte is na de geboorte van een gezond kind in het ziekenhuis is overleden. Klager verwijt de anesthesioloog dat hij tijdens de opname van patiënte in het ziekenhuis is tekortgeschoten in de zorg die patiënte van hem mocht verwachten. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht grotendeels gegrond verklaard en de anesthesioloog de maatregel van berisping opgelegd. De anesthesioloog komt in beroep tegen de onderdelen van de klacht betreffende de beademing en de verslaglegging. Het beroep treft doel. H et Centraal Tuchtcollege vernietigt de beslissing op deze punten en legt de maatregel van waarschuwing op.

  • ECLI:NL:TADRSHE:2013:34 Raad van Discipline 's-Hertogenbosch L 108, 109 en 110 - 2013

    Sprake van stevig woordgebruik jegens ex-client, maar gelet op de in de loop der jaren tussen partijen ontstane animositeit, zijn de door klager gewraakte bewoordingen niet nodeloos grievend ten aanzien van klager. Klachten ongegrond

  • ECLI:NL:TGZCTG:2013:91 Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Den Haag c2012.265

    De moeder van klaagster leed aan dementie en woonde al geruime tijd in een verpleeghuis. De broer van klaagster was door de familie aangewezen als eerste contactpersoon. In september 2010 werd duidelijk dat het leven van moeder ten einde liep. De dienstdoende arts heeft op 30 september 2012 moeder onderzocht en voorgesteld de medicijnen te stoppen en te volstaan met dormicum en morfine om het lijden van moeder door onrust, angst en pijn te beperken. Behalve de eerste contactpersoon, heeft ook klaagster daarmee ingestemd maar zij verwijt de arts dat deze haar onjuist zou hebben voorgelicht. Klacht in eerste aanleg afgewezen. Beroep faalt. Niet is gebleken dat het beleid van de arts was gericht op continue palliatieve sedatie.

  • ECLI:NL:TGZCTG:2013:92 Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Den Haag c2012.317

    Klacht tegen arts in opleiding tot chirurg. Klager verscheen op de SEH met een acute appendicitis. Hij verwijt de arts o.a. dat deze geen aantekeningen in het medisch dossier van klager heeft gemaakt. Het Regionaal Tuchtcollege verklaart de klacht voor wat betreft het bijhouden van het medisch dossier gegrond en legt de arts de maatregel van waarschuwing op. De arts gaat in beroep en het Centraal Tuchtcollege vernietigt de beslissing. Het desbetreffende klachtonderdeel wordt weliswaar ook door het Centraal Tuchtcollege gegrond bevonden, maar het Centraal Tuchtcollege acht, vanwege de relatieve onervarenheid van de arts in combinatie met het systeem van dossiervoering op de SEH, het opleggen van een maatregel niet gepast noch geboden.