Zoekresultaten 821-830 van de 2796 resultaten

  De notaris heeft voor de derde maal een tekort in het aantal opleidingspunten, ondanks de herstelmogelijkheden. Klaagster acht dit tuchtklachtwaardig.

Klager heeft kandidaat-notaris opdracht gegeven om overeenkomst van geldlening mét hypothecaire zekerheid op te stellen. In afwijking daarvan heeft hij overeenkomst van geldlening zónder hypothecaire zekerheid opgesteld. Het had op de weg van de kandidaat-notaris gelegen om klager schriftelijk te informeren over de risico’s die voor hem zouden voortvloeien uit het ontbreken van de gevraagde hypothecaire zekerheid en de rechtsgevolgen en risico’s van de clausule die hij in plaats daarvan heeft opgenomen en/of om de mondeling verstrekte informatie nadien schriftelijk aan klager te bevestigen. Dat heeft de kandidaat-notaris niet gedaan waardoor hij is tekortgeschoten in zijn voorlichtings- en informatieplicht. Dit is tuchtrechtelijk verwijtbaar, waarbij mede in aanmerking wordt genomen dat het voor risico van de (kandidaat-)notaris dient te komen indien in de correspondentie met de cliënt onvoldoende wordt vastgelegd wat in het kader van de informatieplicht met de cliënt is besproken (HR 19 februari 2016, ECLI:NL:HR:2016:288). Waarschuwing.

Schending informatieplicht bij passeren akte van levering garage bij volmacht in 2014. De notaris moet de partijen bij de akte en de bij het verlijden van de akte eventueel verschijnende andere personen tijdig voor het passeren de gelegenheid geven om van de inhoud van de akte kennis te nemen. Bovendien moet hij voorafgaand aan het passeren een toelichting geven op de zakelijke inhoud van de akte en moet hij daarbij zo nodig ook wijzen op de gevolgen die voor partijen uit de inhoud van de akte voortvloeien. Hoewel klager als enig eigenaar van de garage partij was bij de akte, is niet gesteld of gebleken dat de notaris aan deze verplichtingen heeft voldaan, terwijl evenmin is gesteld of gebleken dat de notaris klager eerder dan in 2017 een afschrift van de akte van heeft toegezonden. Opmerking verdient daarbij dat de notaris dit niet op eigen initiatief heeft gedaan, maar pas na herhaald verzoek van klager. Waarschuwing.

  Klaagster verwijt de notaris dat hij de verjaringsprocedure onjuist heeft toegepast. Door het handelen van de notaris is klaagster voor een voldongen feit geplaatst en is de gemeente in staat gesteld om bestuursdwang te kunnen toepassen jegens klaagster.   De kamer overweegt dat de notaris wettelijk gezien niet verplicht was om klaagster om haar standpunt te vragen, alvorens de verklaring van verjaring op te maken. Dit kan de notaris daarom niet verweten worden. Wel merkt de kamer daarbij op dat het in zijn algemeenheid aanbeveling verdient om de argumenten van de wederpartij te horen, zodat die kunnen worden meegewogen bij de afweging om al dan niet mee te werken. Verder overweegt de kamer dat de door de notaris opgemaakte verklaring voldoet aan de wettelijke vereisten. Volgens eigen verklaring van de notaris was hij overtuigd dat de verjaring had plaatsgevonden. Daarom mocht de notaris de akte van verjaring opmaken en ter inschrijving aanbieden aan het Kadaster. De kamer heeft daarom de klacht ongegrond verklaard. Of de notaris ook overtuigd had mogen zijn van de verjaring en dus de vraag of verjaring daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, is een vraag die de kamer niet kan beantwoorden. Zoals eerder opgemerkt is die beoordeling voorbehouden aan de civiele rechter.  

  Omdat klager niet kan worden aangemerkt als belanghebbende in de zin van artikel 99 lid 1 Wna en de klacht bovendien buiten de klachttermijn is ingediend, heeft de kamer de klacht niet-ontvankelijk verklaard.

  Anders dan de notaris heeft gesteld, is de kamer van oordeel dat de heer [ X ] door de benoeming tot executeur een belang had bij het testament. Voorafgaand aan het passeren van het testament heeft de notaris erflaatster niet alleen gesproken. Ook bij het passeren van het testament waren anderen, waaronder de heer [ X ], aanwezig. De kamer vindt het verwijtbaar dat de notaris, gelet op het feit dat de heer [ X ] een belang had bij het testament, erflaatster niet voorafgaand aan het passeren van het testament apart heeft genomen om haar alleen te spreken. Door dit na te laten heeft de notaris onvoldoende gewaarborgd dat erflaatster haar wil - ook op dat laatste moment voor het passeren - op onafhankelijke wijze heeft kunnen overbrengen aan de notaris. De omstandigheid dat de heer [ X ] en de zorgmedewerkster op verzoek van erflaatster zelf bij het passeren aanwezig waren, ontslaat de notaris niet van zijn zorgplicht om akten zorgvuldig tot stand te laten komen. De notaris had erop kunnen aansturen dat hij erflaatster alleen zou spreken voorafgaand aan het passeren. De kamer heeft daarom dit klachtonderdeel gegrond verklaard en de notaris de maatregel van waarschuwing opgelegd.

De kamer constateert dat de statutenwijziging en de uitgifte van de preferente aandelen waarbij de nominale waarde van die aandelen is verhoogd, heeft plaatsgevonden in 2012. De in artikel 99 lid 21 Wna bedoelde termijn van drie jaren vangt aan vanaf dat moment, tenzij de gevolgen van de verhoging van de nominale waarde van de preferente aandelen pas later redelijkerwijs bekend zijn geworden. Dat is naar het oordeel van de kamer niet het geval. Het staat vast dat de accountant van [Y] betrokken is geweest bij de statutenwijziging en uitgifte van preferente aandelen waarbij is besloten om de nominale waarde van deze aandelen te verhogen. De kamer is van oordeel dat een accountant van een vennootschap bij uitstek moet worden geacht op de hoogte te zijn van de fiscale gevolgen van de keuze om de nominale waarde van preferente aandelen te verhogen. In 2012 had de accountant dus al moeten weten dat de verhoging van de nominale waarde negatieve fiscale gevolgen voor klagers zou kunnen hebben. Deze kennis van de accountant dient aan klagers te worden toegerekend.  

  Klaagster stelt dat de notaris de opdracht van de vereffenaar tot het passeren van de leveringsakte niet had mogen aannemen omdat de vereffenaar niet beschikkingsbevoegd zou zijn geweest. De kamer is van oordeel dat de notaris de beschikkingsbevoegdheid van de vereffenaar wel degelijk voldoende zorgvuldig gecontroleerd heeft en verklaart de klacht ongegrond.

  Klaagster stelt dat de notaris partijdig heeft gehandeld door een bijdrage te leveren aan een poging van haar ex-echtgenoot om haar financieel te benadelen door op gewiekste wijze en heimelijk een voor klaagster nadelige geldleningconstructie te hanteren bij het passeren van een akte verdeling registergoed. De kamer stelt voorop dat het in het algemeen niet ongebruikelijk of dubieus is, dat iemand geld leent van een ander om de verwerving van een onroerende zaak te bekostigen. Van een dubieuze constructie is de kamer dan ook niet gebleken. Als klaagster, gelet op haar ervaringen met haar ex-echtgenoot, niet vertrouwde dat het bedrag ten tijde van het passeren van de akte zou zijn gestort, had zij de notaris kunnen vragen of zij er zeker van kon zijn het geld zou zijn gestort op het moment van het passeren van de akte en wat er zou gebeuren als het geld op dat moment niet zou zijn gestort. Dat heeft klaagster echter niet gedaan. Klaagster heeft de dag voor het passeren van de akte geïnformeerd of het geld er was. Daarop heeft de notaris naar waarheid geantwoord dat het geld er niet was. Klaagster heeft vervolgens eigenmachtig de conclusie getrokken dat het bedrag er op het moment van passeren van de akte dan ook wel niet zou zijn.

  De oud-notaris heeft zich niet gehouden aan het bepaalde in artikel 476a en 477 Rv. De oud-notaris had zich wel aan deze wettelijke bepalingen moeten houden. Op deze onderdelen is de klacht gegrond. Voorts stellen klagers terecht dat de oud-notaris, nadat deze in de proceskosten van een kort geding was veroordeeld, deze kosten niet zonder afspraak en overeenstemming van klagers bij hen in rekening mocht brengen. Ook dit onderdeel van de klacht is gegrond. Voor zover de klacht betrekking heeft op de hoogte van de declaratie is de klacht ongegrond.