Zoekresultaten 2191-2200 van de 2305 resultaten

Bekrachtiging van de beslissing van de raad, waarin klacht over belangenverstrengeling ongegrond is verklaard.

Klacht over eigen advocaat over de kwaliteit van de dienstverlening. In hoger beroep voert klager enkel beroepsgronden aan tegen de feiten zoals die zijn vastgesteld door de raad. Het oordeel van de raad wijzigt niet door de gronden tegen de feitenvaststelling. Verkorte bekrachtiging. Klacht ongegrond.

Appelverbod. Klager is door de griffie van het hof uitdrukkelijk erop gewezen dat het appelverbod alleen kan worden doorbroken als sprake is van een schending van een fundamenteel rechtsbeginsel in de verzetprocedure bij de raad en dat dit nader moet worden gemotiveerd/onderbouwd. Klager heeft dit niet gedaan. De door klager aangevoerde gronden zien uitsluitend op de inhoudelijke beoordeling van de zaak en raken niet aan fundamentele rechtsbeginselen, zoals schending van hoor en wederhoor. Dergelijke klachten leveren naar vaste jurisprudentie geen grond op voor doorbreking van het appelverbod. Het beroep zal daarom niet-ontvankelijk worden verklaard.

Klager verwijt verweerder (zijn advocaat) zich in het kader van een echtscheidingsprocedure niet voldoende professioneel te hebben opgesteld. Verweerder beschikt niet over de vereiste expertise, met name niet waar het de peildatum voor de waardering van verweerders onderneming in het kader van de boedelscheiding betrof. Verweerder heeft klager er niet op gewezen dat de peildatum de datum van de indiening van het echtscheidingsverzoek is. De raad beoordeelt dit verwijt als gegrond. Ook het verwijt niet voldoende voortvarend te zijn opgetreden is naar het oordeel van de raad terecht. Het duurde meer dan twee jaar voordat het daadwerkelijk tot een echtscheiding kwam. De raad geeft verweerder een berisping.

Appelverbod. Het hof stelt vast dat de door klager aangevoerde gronden, waarmee hij zijn beroep op schending van fundamentele rechtsbeginselen heeft onderbouwd, zijn terug te voeren op het feit dat hij het niet eens is met de inhoud van de beslissing van de raad, zowel waar het de vaststelling van de feiten betreft als de motivering van die beslissing. Deze (motiverings)klachten raken niet fundamentele rechtsbeginselen, maar de inhoudelijke beslissing van de zaak. Dergelijke klachten leveren naar vaste jurisprudentie geen grond op voor doorbreking van het appelverbod. Het beroep van klager zal daarom niet-ontvankelijk worden verklaard.

Klacht tegen eigen advocaat. Kwaliteit van de dienstverlening. Verweerder zou de belangen van klager onvoldoende zorgvuldig hebben behandeld doordat hij de verkeerde partij, althans slechts een van de twee wederpartijen, heeft gedagvaard; de verjaring van de vordering van klager niet heeft gestuit, niet heeft gewaarschuwd voor de mogelijkheid van verjaring en een onjuist standpunt ten aanzien van de stuiting van verjaring heeft ingenomen. Ook zou klager geen plan van aanpak aan klager hebben voorgelegd noch een inschatting van de kansen en risico’s. Bekrachtiging raadsbeslissing. Berisping. Proceskostenveroordeling.

In deze zaak klaagt klager over de advocaat van zijn wederpartij (zijn ex-echtgenote) in hun echtscheidingsprocedure. Hij verwijt verweerster niet duidelijk te zijn geweest over haar rol omdat zij zich na te hebben teruggetrokken uit de procedure toch weer voor de wederpartij stelde. Naar het oordeel van de raad is dit verwijt ongegrond. Dit handelen past binnen de grote mate van vrijheid die een advocaat heeft om de belangen van zijn cliënt te behartigen op een wijze die hem goeddunkt. Het verwijt dat verweerster de procedure onnodig heeft vertraagd door onredelijke en irrationele vorderingen is door klager onvoldoende onderbouwd en daarom ongegrond. Wel gegrond is het klachtonderdeel dat klaagt over het feit dat verweerster zich in de echtscheidingsprocedure zonder toestemming van klager tot de rechtbank heeft gewend nadat uitspraak was bepaald. Verweerster heeft erkend dat dit niet juist was. Verweerster krijgt een waarschuwing.

Klacht over eigen advocaat en dekenbezwaar. Verweerder heeft klager bijgestaan in twee strafrechtelijke procedures, waarbij verweerder in de opdrachtbevestiging weliswaar melding maakt dat hij niet basis van toevoeging bijstand verleent, maar de afspraken rondom de kosten voor zijn bijstand zijn onduidelijk. Uit de opdrachtbevestiging volgt de suggestie dat de Staat verweerder zal betalen als vrijspraak volgt maar onduidelijk blijft dat in geval van een veroordeling de kosten voor rekening van klager zullen komen noch wat de proceskansen en -risico’s zijn in dit verband. Ook heeft verweerder nagelaten tussentijdse declaraties met concrete specificaties van uren en kosten naar klager te sturen. Door ieder gebrek aan tussentijdse aanwijzingen voor de mogelijkheid dat klager tegen het einde van de procedures moest gaan betalen, is klager pas na zeer lange tijd na afloop van de rechtsbijstand geconfronteerd met zeer hoge kosten (hoger dan verweerder kennelijk had voorzien, gezien zijn opdrachtbevestiging). Verweerder heeft hierdoor niet gehandeld zoals een behoorlijk advocaat betaamt. Gegrond. Bekrachtiging. Schorsing 12 weken per zaak.

Klaagster voert 23 klachten aan tegen verweerster verband houdend met verweersters werkzaamheden voor klaagster in het kader van een echtscheidingsprocedure. Verweerster trad in die kwestie voor klaagster op als advocaat/mediator. De voornaamste verwijten van klaagster zijn dat verweerster niet heeft gehandeld zoals een goed mediator betaamt, dat zij niet heeft gezorgd voor een “equality of arms” en niet heeft gecontroleerd of het advies over het toepasselijke recht juist was. De raad heeft klacht in al haar onderdelen ongegrond verklaard omdat de verwijten of niet voldoende onderbouwd waren of niet aan de hand van de aangevoerde argumenten en tegenargumenten konden worden vastgesteld.

Klacht over eigen advocaat en dekenbezwaar (zaak zoon, zie zaak vader tegen zelfde advocaat 210126 en 210127D). Verweerder heeft vader bijgestaan in strafzaak en civiele kwestie. Verweerder heeft in deze zaak tuchtrechtelijk verwijtbaar nagelaten zijn declaraties deugdelijk te specificeren. Verweerder heeft excessief gedeclareerd en in strijd met de gedragsregels zonder voorafgaand overleg met de deken conservatoir beslag gelegd. Verweerder is tuchtrechtelijk verwijtbaar tekort geschoten in zijn informatieplicht jegens verweerder omtrent de mogelijkheid van gefinancierde rechtsbijstand. In de behandelde zaak was geld te verwachten dus op zich is begrijpelijk dat er gesproken is over de mogelijkheid dat klager de kosten zou moeten betalen maar advocaat had klager wel juist en volledig over de mogelijkheid van gefinancierde rechtsbijstand moeten informeren. Verder heeft verweerder heeft door het opstellen van een garantstelling door klager voor declaraties van zijn vader een andere zekerheid aanvaard dan een voorschot in geld en aldus ism Regel 25 van gedragsregels 2018 gehandeld. Advocaat heeft de kernwaarden van financiële integriteit en onafhankelijkheid bij diverse handelingen en gedurende een periode van meerdere jaren onvoldoende in acht genomen. Hof bekrachtigt oordeel raad, voor zover aan het hof voorgelegd. Schorsing 12 weken per zaak.