Zoekresultaten 17081-17090 van de 21743 resultaten

Klacht: In een telefoongesprek met een derde zijn geheimhoudingsplicht jegens klager geschonden door aan deze derde dossierinformatie te verstrekken en zich tegenover hem uit te laten over de te verwachten uitkomst van een nog te houden zitting. Oordeel: verweerder had zich meteen toen hij gebeld werd dienen te realiseren dat hij niet zonder eerst van zijn cliënt expliciet toestemming te hebben gekregen over klagers zaak mocht spreken. Klacht gegrond. De raad twijfelt er niet aan dat verweerder gehandeld heeft om de belangen van klager en zijn vennootschappen zo goed mogelijk te dienen. De raad hecht tevens waarde aan het feit dat niet gebleken is dat als gevolg van de mededelingen van verweerder daadwerkelijk meer informatie dan voor klager wenselijk was bij de wederpartij terecht is gekomen. De raad ziet daarom af van oplegging maatregel.

Klacht tegen eigen advocaat. Advocaat is specifieke instructie over infomeren van klager over financiële stand van zaken niet nagekomen. Tevens heeft advocaat miskend dat hij de cliënt zonder meer op de hoogte hoort te houden van belangrijke (financiële) afspraken. Onderdeel gegrond. Klachtonderdelen ongegrond voor zover zij zien op de behandeling van het hoger beroep, het advies om de aansprakelijkheidsvraag los te koppelen van de schade en de inhoud van de akte houdende uitlating productie. Advocaat heeft bij de behandeling van een zaak de leiding en eigen verantwoordelijkheid met betrekking tot de aanpak van de zaak. Wél moet de advocaat zijn cliënt duidelijk maken hoe hij te werk wil gaan en, als van de gekozen strategie wordt afgeweken, dat met de cliënt bespreken. Advocaat bij herhaling met klager gesproken over het opstarten van een bodemprocedure. Zonder overleg niet gedaan. Advocaat heeft de akte niet vooraf met klager besproken en zonder overleg met klager ingestemd met een nader uitstel wederpartij. Tot één werkdag voor het verstrijken van de cassatietermijn geen contact met klager opgenomen. Verweerder is aldus tekort geschoten in de van hem te verlangen communicatie met klager/onvoldoende zorg. Klachtonderdelen gegrond. Advocaat heeft 23 juni 2005 aangemerkt als schadedatum. Door op 22 oktober 2010 een stuitingsexploot uit te brengen, heeft advocaat naar het oordeel van de raad kennelijk onjuist opgetreden. Klachtonderdeel gegrond. Volgt berisping.

Niet is komen vast te staan dat verweerder, in zijn hoedanigheid van deken, valselijk en in strijd met de waarheid de griffie van het hof van discipline heeft gewezen op een e-mailbericht waarin verweerder om uitstel van een zitting heeft verzocht. Verweerder heeft aangevoerd dat om hem onverklaarbare redenen de e-mail in kwestie kennelijk niet is verstuurd en niet teruggevonden kon worden. Het opduiken van de e-mail circa 8 maanden later is eveneens onverklaarbaar en kan evenmin dwingend tot de door klager gestelde gevolgtrekking leiden. De raad wijst het verzoek tot het horen van getuigen af.

Kern van de klacht: verweerder heeft klagers willen dwingen tot betaling van door hem gemaakte kosten ter verdediging tegen een eerdere klacht van klager tegen verweerder. Oordeel: De wettelijke regeling van het advocatentuchtrecht impliceert dat in beginsel elk handelen en nalaten van de advocaat voor tuchtrechtelijke toetsing in aanmerking kan komen, indien tenminste de klager bij een zodanige toetsing belang heeft. Met dit stelsel valt niet te verenigen dat de beklaagde advocaat tracht de kosten die voor hem of haar gemoeid zijn met de behandeling van een klacht wegens onrechtmatige daad te verhalen op de klager. Slechts in uitzonderlijke omstandigheden zou dat anders kunnen zijn, bijvoorbeeld indien het indienen van de klacht als zodanig als onrechtmatig bestempeld moet worden. Daarvan is in dit geval in het geheel geen sprake. Gegrond, enkele waarschuwing.

Verweerster handelde tuchtrechtelijk verwijtbaar door klager niet in te lichten dat de zitting zou worden waargenomen door een andere advocaat en de zaak niet naar behoren over te dragen aan de waarnemend advocaat. Onvoldoende met klager het belang van door hem ingebrachte stukken besproken. Verzet gegrond.

Klacht dat verweerster zich schriftelijk tegenover een rechter en een collega-advocaat onnodig grievend over klaagster, die als tweede advocaat van de wederpartij van verweersters cliënte zou gaan optreden, heeft uitgelaten. Volgens verweerster zou het inschakelen van klaagster maar één doel zou dienen, te weten het “in diskrediet brengen” van haar cliënte, en de zaken “onnodig op scherp” te zetten met de kennelijke bedoeling de cliënte van verweerster “te beschadigen”. Aan de rechter schreef zij dat de keuze van de man voor klaagster “een bijzonder bedenkelijke” is en lijkt te zijn ingegeven om de vrouw “op het verkeerde been te zetten”, en dat, als klaagster zich niet zelf terugtrekt, zij daarmee niet inziet dat haar rol “in deze niet zuiver is”. Raad: deze bewoordingen vormen een persoonlijke beschuldiging van klaagster dat haar rol als advocaat voor de man bijzonder bedenkelijk en niet zuiver is. Dit zijn zware, veel te zware woorden, die het alleszins begrijpelijk maken dat klaagster zich door verweerster bij de rechter in een negatief daglicht geplaatst voelt. Gegrond, enkele waarschuwing.

Verweerder heeft klager geruime tijd de mogelijkheid geboden de declaratie te voldoen, dan wel contact op te nemen over een betalingsregeling. Ook na de mededeling dat klager toelating tot de wettelijke schuldsanering zou vragen, heeft verweerder nog geruime tijd gewacht voordat door de deurwaarder maatregelen werden aangekondigd. Verweerder kan niet worden verweten dat hij daartoe is overgegaan, temeer nu de brief van de Rechtbank omtrent de aanvraag WSNP is gedateerd 8 januari 2013, terwijl klager al in juni 2012 heeft gesteld toelating van de wettelijke schuldsanering verzocht te hebben. Klacht kennelijk ongegrond.

Voorzittersbeslissing. Verweerder is aangewezen als bindend adviseur. Van hem kon niet worden verlangd dat hij zijn werkzaamheden zou aanvangen, zolang de verzekeraar niet bereid was voor zijn werkzaamheden te betalen. Klager mocht ook niet van verweerder verwachten dat hij met de verzekeraar de strijd zou aanbinden over de reikwijdte van de geschillenregeling die tot zijn benoeming leidde. Ook niet terecht is het verwijt dat verweerder te weinig tijd zou hebben genomen voor de kwestie Klacht kennelijk ongegrond.

klacht van bestuurder van een failliet verklaarde stichting tegen de curator van die stichting. Klager heeft verschillende gerechtelijke procedures gevoerd tegen de curator en is in al die procedures in het ongelijk gesteld. Ook heeft klager zich diverse malen over de curator beklaagd bij de Rechter commissaris in het faillissement. Het is niet gebleken dat verweerder in zijn rol van curator standpunten heeft vertolkt of stellingen heeft betrokken die hij in redelijkheid niet had mogen innemen en evenmin dat hij daarbij de rechter-commissaris, de rechtbank of het hof heeft misleid. Klacht is kennelijk ongegrond. Gronden verzet: de voorzitter heeft bij voortduring klagers stellingen als niet aannemelijk afgedaan, zonder hem in de gelegenheid te stellen daarvan aanvullend bewijs te leveren, en heeft er geen blijk van gegeven dat hij doorziet hoezeer in deze – de achterliggende – zaak de waarheid geweld is aangedaan. Verzet ongegrond.

Klacht tegen eigen advocaat. Schenden financiële afspraak. Klager overleden na indienen klacht. Erven hebben medegedeeld dat behandeling doorgang dient te hebben. Overlijden van een klager brengt niet mee dat de klacht per de overlijdensdatum van rechtswege als vervallen of ingetrokken moet worden beschouwd (Hof van Discipline d.d. 3 mei 2002, nr. 3360). Evenmin daardoor niet-ontvankelijk. Advocaat heeft conform de met wijlen klager gemaakte afspraken gehandeld. Minnelijke toezegging om het meerdere boven het voorschot te crediteren gestand gedaan. Klacht ongegrond.