Zoekresultaten 21301-21350 van de 44930 resultaten

De raad heeft – kort samengevat – geoordeeld dat niet is gebleken dat verweerder ten aanzien van de in hoger beroep aan de orde zijnde klachtonderdelen ten opzichte van klaagster tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld. De grieven die in het beroepschrift naar voren zijn gebracht en het onderzoek ter zitting, waarbij om een toelichting is gevraagd op de grieven ten aanzien van de afzonderlijke klachtonderdelen, hebben niet geleid tot andere beschouwingen en gevolgtrekkingen dan die zijn vervat in de beslissing van de raad, waarmee het hof zich verenigt. De grieven van klaagster tegen de beslissing van de raad worden dan ook verworpen en de beslissing van de raad wordt bekrachtigd.

Klacht tegen huisarts. De klacht betreft het niet nakomen van de toezegging van de tragist van de HAP om klager terug te bellen. Niet correct maar, gegeven de omstandigheden, niet tuchtrechtelijk verwijtbaar. Klacht afgewezen.

Klaagsters hebben ter zitting verklaard de intrekking van de klacht te handhaven. Verweerder heeft het hof verzocht de beslissing van de raad te vernietigen waartegen klaagsters zich niet hebben verzet. Met deze stand van zaken heeft verweerder verklaard geen voortzetting van de behandeling van de klacht te verlangen. Het hof ziet geen aanleiding de deken de gelegenheid te bieden tot het innemen van een standpunt ter zake van de beslissing tot voortzetting van de behandeling van de klacht. Uit de eerdere visie van de deken blijkt immers al dat de deken de klacht ongegrond acht. Op grond hiervan heeft het hof de beslissing van de raad vernietigd en verstaan dat op de klacht niet meer hoeft te worden beslist.

Allereerst heeft verweerder gegriefd tegen r.o. 5.4 en 5.5 van de bestreden beslissing van de raad, waarin wordt overwogen dat de raad gebruik maakt van zijn bevoegdheid om de klacht ambtshalve aan te vullen ex artikel 46d, lid 9, Advocatenwet. Naar het oordeel van het hof is deze grief gegrond. Uit de stukken van de procedure bij de raad valt niet af te leiden dat verweerder in de gelegenheid is gesteld te reageren op de ambtshalve toegevoegde klacht, en het hof houdt het er dan ook voor dat verweerder, zoals hij stelt, eerst uit de bestreden beslissing heeft kunnen afleiden dat de raad de klacht ambtshalve heeft aangevuld. Aldus heeft de raad in strijd gehandeld met het fundamentele rechtsbeginsel van hoor en wederhoor. Het hof ziet aanleiding om ook het inhoudelijke oordeel van de raad met betrekking tot de ambtshalve aangevulde klacht, waartegen verweerders tweede grief gericht is, te toetsen. Naar het oordeel van het hof kan gezien de omstandigheden niet worden gezegd dat (de cliënte van) verweerder geen enkele aanleiding had om aan te dringen op een onderzoek. Het hof beseft terdege dat het voor klager hoogst onaangenaam was dat verweerder hem in verband bracht met een mogelijke belangenverstrengeling, maar wijst erop dat het tuchtrecht er niet toe dient om advocaten te corrigeren die een brief hebben verstuurd waarin een visie wordt ontvouwd waarmee de wederpartij van hun cliënt het volledig oneens is. Zelfs als later duidelijk wordt dat die visie onjuist was, is daarmee niet gegeven dat de advocaat zich niet heeft gedragen als een behoorlijk advocaat betaamt (vergelijk HvD 29 november 2010; ECLI:NL:TAHVD:2010:YA1372).

Klacht tegen huisarts. De klacht betreft het niet nakomen van de toezegging van de tragist van de HAP om klager terug te bellen. Niet correct maar, gegeven de omstandigheden, niet tuchtrechtelijk verwijtbaar. Klacht afgewezen.

voorzittersbeslissing, klacht tegen advocaat wederpartij

In ko a verwijt klager verweerder in essentie dat verweerder niet, althans onvoldoende met klager heeft gecommuniceerd over de te volgen strategie in hoger beroep en in cassatie en dat verweerder zonder uitdrukkelijke machtiging van klager cassatieberoep heeft ingesteld en een kansloos cassatiemiddel heeft ingediend. Eerst vanaf augustus 2013 was verweerder bekend met een mailadres, waarop hij klager kon bereiken. Het hof is van oordeel dat verweerder vanaf dat moment per mail met klager had dienen te communiceren over de stand van zaken in de procedure in hoger beroep en de te volgen stappen en in te schatten kansen in de cassatieprocedure, waaronder de indiening van een cassatieschriftuur. Met betrekking tot het onderdeel van de klacht dat ziet op het zonder nadrukkelijke machtiging van klager instellen van een cassatieberoep stelt het hof vast dat klager volgens zijn verklaring op 8 november 2013 in kennis werd gesteld van het arrest van het hof. In het daarop volgende contact met verweerder heeft klager begrepen dat verweerder “het zou regelen”. Verweerder heeft dit naar het oordeel van het hof kunnen opvatten als een instructie tot het instellen van cassatieberoep. Tav ko c Met de raad is het hof van oordeel dat verweerder, door pas na anderhalve à tweeënhalve maand een melding te doen bij zijn beroepsaansprakelijkheids-verzekeraar, niet de voortvarendheid heeft betracht die van hem had mogen worden verwacht bij de melding aan zijn assuradeur.

klacht tegen verloskundige. Doorverwijzing naar ziekenhuis na klachten over buikpijn bij zwangerschap 18/4. Verweerster dacht primair aan nierproblemen. Klaagster bleek weeën te hebben en is vroegtijdig in het ziekenhuis bevallen. De afwezigheid van een blaasontsteking, de toenemende pijn over de dag, het feit dat klaagster tot driemaal de verloskundigenpraktijk had gebeld en de golfbeweging van de pijnintensiteit hadden ertoe moeten leiden dat verweerster de mogelijke oorzaken op haar vakgebied, de verloskunde, adequaat had onderzocht en bevestigd of verworpen. .

voorzittersbeslissing, klacht tegen de advocaat van de advocaat-wederpartij in de klachtzaak met nummer 17-099/DH/RO

De raad heeft - kort samengevat - geoordeeld dat verweerder ten aanzien van klager niet tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld. Het onderzoek in hoger beroep heeft niet geleid tot andere beschouwingen en gevolgtrekkingen dan die zijn vervat in de beslissing van de raad, waarmee het hof zich verenigt. De grieven van klager tegen de beslissing van de raad worden dan ook verworpen en de beslissing van de raad wordt bekrachtigd.

Klacht tegen (beginnend) verloskundige. Klacht dat verweerster niet kenbaar heeft gemaakt dat zij niet bevoegd was echo’s te maken, dat zij tweemaal een echo verkeerd heeft beoordeeld en klaagster ten onrechte heeft laten weten dat zij nog zwanger was. Klacht in alle onderdelen gegrond. Berisping.

voorzittersbeslissing; klager verwijt verweerder dat hij onvoldoende heeft gedaan. klacht kennelijk ongegrond. klacht hangt samen met zaak 17-095/DH/DH

Klager verwijt de notaris onjuist te hebben gehandeld bij het opstellen en het afhandelen van het levenstestament van de vader van klager. De kamer komt tot het oordeel dat niet is gebleken dat de notaris onzorgvuldig te werk is gegaan en overweegt onder meer het volgende. Het is in eerste instantie aan de notaris om vast te stellen of een partij voldoende bekwaam is om de inhoud van een akte te begrijpen. Slechts als daarover bij hem gerede twijfel bestaat, zal de notaris verdere stappen, zoals genoemd in het Stappenplan, moeten overwegen. De notaris mocht gevolg geven aan het verzoek van een derde om een levenstestament voor vader op te maken. De notaris diende vervolgens wel na te gaan of het de wens van vader was om een levenstestament op te stellen en of vader daartoe in staat was. De notaris is tot de conclusie gekomen dat dit het geval was. Het levenstestament hield niet meer in dan het verlenen van een algemene volmacht tot behartiging van zakelijke belangen. Daarmee werd de feitelijke situatie schriftelijk vastgelegd en bestendigd voor het geval vader niet meer zelf zou kunnen handelen. Van beïnvloeding is niet gebleken.

voorzittersbeslissing, klacht over onwelgevallig procesadvies kennelijk ongegrond

Klacht tegen verloskundige. Klacht onder meer dat verweerster een waarneemster onbevoegd echo’s heeft laten uitvoeren. De waarneemster had een zeer beperkte minor ‘Echoscopie basis, liggingsbepaling’ gevolgd. Klacht in zoverre gegrond. Volgt een waarschuwing met publicatie.

De gerechtsdeurwaarder heeft de objectieve schijn van partijdigheid en/of afhankelijkheid ten aanzien van gekochte vorderingen gewekt. De Kamer acht dit voor een gerechtsdeurwaarder onwenselijk. De Kamer acht de klacht gegrond en legt aan de gerechtsdeurwaarder de maatregel van berisping op.

Klacht tegen een huisarts. De kern van het verwijt (ook in beroep) is dat de huisarts klager bot en/of onheus bejegend heeft, toen klager in de wachtruimte van diens praktijk zat omdat hij een vraag had aan een van de doktersassistentes. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht als kennelijk ongegrond afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege komt op grond van het schriftelijk en mondeling debat tijdens de terechtzitting in beroep omtrent het handelen van de huisarts tot dezelfde bevindingen als het Regionaal Tuchtcollege en neemt hetgeen het Regionaal Tuchtcollege onder ‘5. De beoordeling van de klacht’ heeft overwogen over de handelwijze van de huisarts hier over. Daarmee onderschrijft het Centraal Tuchtcollege het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege dat er geen aanwijzingen zijn voor enig tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen of nalaten van de huisarts. Het beroep wordt verworpen.

Advocaat heeft gemotiveerd uitgelegd waarom de cliënt in een zaak wegens een zakelijk belang niet voor een toevoeging in aanmerking kwam. In een andere zaak is de toevoegingsaanvraag weliswaar even blijven liggen, maar heeft de behandeling van de zaak geen vertraging opgelopen, aangezien gedurende de toevoegingsaanvraag door de advocaat wel werkzaamheden zijn verricht. Gelet op de omvang en de complexiteit van het dossier geen sprake van dusdanig traag handelen, waarvan verweerder tuchtrechtelijk een verwijt dient te worden gemaakt. Dit geldt ook voor de termijn waarbinnen gereageerd is op de ingediende klacht. Klacht ongegrond

Klacht tegen 37 huisartsen. Klager presenteert zich als initiator en woordvoerder van een burgerinitiatief dat zich verzet tegen sluiting van een dependance van een huisartsenpost in een gemeente (waar klager niet woonachtig is), waardoor de inwoners van die gemeente voor acute zorgvragen zijn aangewezen op een andere huisartsenpost (in de gemeente waar klager woont). Klager verwijt verweerders – kort gezegd – dat zij weigeren deel te nemen in een door klager voorgestane waarnemingsregeling. Het Regionaal Tuchtcollege heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in zijn klacht, primair omdat hij niet kan worden aangemerkt als rechtstreeks belanghebbende en subsidiair omdat er geen sprake is van schending van een tuchtnorm. Het Centraal Tuchtcollege volgt het college in eerste aanleg in het oordeel dat klager in casu niet als rechtstreeks belanghebbende kan worden aangemerkt en derhalve niet in zijn klacht kan worden ontvangen. Aan beantwoording van de vraag of de gemaakte verwijten onder een van de tuchtnormen van artikel 47 lid van de Wet BIG valt komt het Centraal Tuchtcollege daarmee niet toe. Het beroep van klager wordt verworpen.

Klager werd volgens het mutatierapport van de politie aangehouden omdat hij gevaarlijk rijgedrag had vertoond. Hij weigerde mee te werken aan een alcoholtest. Omdat klager zeer verward en mogelijk psychisch niet in orde overkwam is verweerder, forensisch arts, ingeschakeld. Klager is diabetespatiënt. De politie heeft het rijbewijs van klager ingevorderd. Met verwijzing naar het mutatierapport en de mededeling van de politie aan het CBR verwijt klager verweerder dat hij: 1) een uitspraak heeft gedaan over het innemen van klagers rijbewijs, 2) klager geen spreekkamer heeft aangeboden, 3) de politie heeft geïnformeerd over de suikerziekte, 4) niet heeft uitgelegd wat hij zou onderzoeken en rapporteren, 5) ten onrechte een verwijsbrief heeft geschreven, 6) klager geen afschrift van zijn dossier heeft gegeven, 7) geen onderzoek heeft gedaan, en 8) de huisarts heeft geïnformeerd terwijl klager dar niet mee akkoord was. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klachtonderdelen 3 en 4 gegrond verklaard en de arts ter zake daarvan de maatregel van waarschuwing opgelegd. Voor het overige is de klacht afgewezen en is publicatie gelast van de beslissing na het onherroepelijk worden daarvan. Nadat de arts in beroep is gegaan van deze beslissing heeft het Centraal Tuchtcollege de beslissing van het Regionaal Tuchtcollege vernietigd en de klacht ook in de onderdelen 3 en 4 als ongegrond afgewezen.

Klager sub 3 overlijdt. Na de deken en verweerster te hebben gehoord geen redenen van algemeen belang, die nopen tot voortzetting van de behandeling van zijn klacht. Verweerster heeft in haar beslagrekest de beslagrechter onjuist en onvolledig ingelicht in de zin van het bepaalde in artikel 21 Rv en handelt daarmee tuchtrechtelijk verwijtbaar. Aangezien de vordering waarvoor beslagverlof werd gevraagd, enige grondslag ontbeert, had het voor verweerster duidelijk moeten zijn dat het beslagverlof op onterechte gronden was gevraagd en verkregen. Onder deze omstandigheden had verweerster op verzoek/sommatie van klaagsters het beslag dienen op te heffen en is het tegen beter weten in en zonder redelijk doel handhaven van het beslag tuchtrechtelijk verwijtbaar. Klacht gegrond, berisping.

Hond. Nalatig handelen bij onder narcose brengen en bij de operatie.

Klacht tegen 37 huisartsen. Klager verzet zich persoonlijk maar ook namens een burgerinitiatief tegen sluiting van een dependance van een huisartsenpost in de gemeente waar klager woonachtig is, waardoor de inwoners van die gemeente voor acute zorgvragen zijn aangewezen op een huisartsenpost in een andere gemeente. Klager verwijt verweerders – kort gezegd – dat zij weigeren deel te nemen in een waarnemingsregeling in een extra huisartsenpost in de woonplaats van klager. Het Regionaal Tuchtcollege heeft klager niet-ontvankelijk verklaard in zijn klacht omdat er geen sprake is van schending van een tuchtnorm. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep klager.

(Vermeende) fouten en onjuistheden in het proces-verbaal van de zitting rechtvaardigen vormen geen grond voor wraking. Verzoek tot wraking afgewezen.

Operatie hond

Klacht tegen verpleegkundige over toediening verkeerde hoeveelheid insuline aan diabetespatiënt en de wijze waarop gehandeld werd toen een lage bloedsuikerwaarde werd geconstateerd. Regionaal Tuchtcollege verwerpt de klacht en ook het beroep wordt verworpen. Het Centraal Tuchtcollege overweegt wel dat, hoewel van tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen van de verpleegkundige geen sprake is, de verpleegkundige er beter aan gedaan zou hebben als zij op het moment dat de lage bloedsuikerwaarde werd geconstateerd de huisartsenpost of diabetesverpleegkundige had geconsulteerd, dan wel in elk geval de thuiszorgverpleegkundige die later in de dienst bij klager thuis zog komen had geïnformeerd. Korte geanonimiseerde samenvatting van de zaak, zoals steeds per zaak te vinden is op de site www.tuchtrecht.nl

Een advocaat dient onvoorwaardelijk medewerking te verlenen aan een dekenaal tuchtrechtelijk onderzoek naar aanleiding van door de deken ontvangen signalen, alsmede aan het door de deken uit te oefenen proactief toezicht. Het is niet aan de advocaat maar aan de deken om te bepalen of het toezicht door de deken zelf of door een door de deken daartoe aangewezen ander lid van de raad van de orde wordt uitgeoefend. Het enkele feit dat een advocaat een klacht heeft ingediend tegen een deken maakt dit niet anders. Dit zou immers betekenen dat een advocaat, enkel door een klacht tegen een deken in te dienen, de deken in diens toezichthoudende taak zou kunnen frustreren. Bezwaren gegrond, schorsing zes maanden, waarvan vijf maanden voorwaardelijk, met algemene voorwaarden en de bijzondere voorwaarden dat advocaat binnen een maand na het onherroepelijk worden van de beslissing onvoorwaardelijk medewerking heeft verleend aan het dekenaal onderzoek, de door de deken gestelde vragen heeft beantwoord en de gevraagde jaarcijfers aan het bureau van de orde heeft toegezonden

Hond. Ten onrechte cardiomyopathie gediagnostiseerd.

Op 4 mei 2015 is besloten dat van chirurgisch ingrijpen bij de patiënt, de vader van klaagster, gelet op diens conditie zou worden afgezien. De patiënt is later die dag overleden. Klaagster verwijt de arts dat hij palliatieve sedatie heeft nagelaten, waardoor de patiënt voorafgaand aan zijn overlijden onnodig heeft geleden en dat de arts de familie onvoldoende over het traject heeft geïnformeerd. Het Regionaal heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege onderschrijft het oordeel van het Regionaal Tuchtcollege. De arts heeft adequaat gehandeld door het lijden van de patiënt, voor zover dat mogelijk was, te verlichten. Het beroep moet worden verworpen.

De advocaat komt geen bevoegdheid toe om voorwaarden te stellen aan zijn medewerking aan een dekenaal onderzoek dan wel te bepalen door wie het onderzoek dient te worden uitgevoerd. Het is aan de deken voorbehouden om te bepalen op welke wijze hij zijn dekenaal onderzoek inricht en door wie dit wordt uitgevoerd. Het enkele feit dat de advocaat tegen wie het onderzoek zich richt een klacht tegen de deken heeft ingediend maakt dit niet anders. Dit zou immers betekenen dat een advocaat enkel door het indienen van een klacht tegen een deken, die deken in zijn toezichthoudende taak zou kunnen frustreren. Bij uitoefening van toezichthoudenede taak door de deken geen sprake van gedragingen of misdragingen waardoor het vertrouwen in de advocatuur is geschaad. Klachten ongegrond

Merrie. Na een inseminatie zonder gegronde reden en zonder overleg met klager vulva gedeeltelijk dichtgehecht.

Klacht tegen de advocaat van de voormalig mede-vennoot van klager. Verweerder heeft vanaf de rekening van de geliquideerde vennootschap onder firma betalingen verricht voor zijn eigen declaraties. Nu klager niet de opdrachtgever van verweerder was stond het verweerder niet vrij om zonder voorafgaande toestemming van klager gezamenlijke gelden van klager en diens voormalige mede-vennoot daarvoor aan te wenden. Waarschuwing en proceskostenveroordeling. De klacht wordt voor het overige ongegrond bevonden en de door de raad opgelegde maatregel van schorsing wordt vernietigd.

Zaak betreft bemoeizorg. Klager verwijt verweerder als teamleider en direct leidinggevende onzorgvuldig jegens klager en zijn moeder te hebben gehandeld door hen niet te informeren over de onaangekondigde huisbezoeken die hebben plaatsgevonden en de privacy te schenden en hen niet te informeren dat er een medische dossier over hen is aangelegd en het medisch dossier zonder rechtsgrond aan te leggen. Ongegrond.

Klager verwijt verweerster oncollegiaal gedrag. Klager heeft een patiënt behandeld. Verweerster heeft vervolgens tegen die patiënt ongegronde kritiek geuit over de behandeling die klager heeft uitgevoerd. Ongegrond

Klacht ongegrond. Geen sprake van schending notariële zorgplicht van de notaris die als veilingnotaris optrad en volgens klagers haar diensten had moeten weigeren. Geen sprake van door klagers gestelde (schijn van) partijdigheid.

Ongegronde klacht tegen een internist. De internist was bevoegd en bekwaam om de leverproblemen van patiënt te beoordelen. Ten aanzien van de behandeling van patiënt is een (lange termijn) risico-inschatting bij patiënt gemaakt en een juiste afweging gemaakt om voorrang te geven aan het verrichten van een partiële nefrectomie bij patiënt. Het College acht het van belang dat de behandelend anesthesioloog bij de pre-operatieve screening ook zelfstandig een risico-inschatting maakt ten aanzien van de uit te voeren operatie en ook niet tot een andere conclusie is gekomen. Internist geen (persoonlijk) tuchtrechtelijk te maken dat hij pas na enige tijd patiënt in persoon heeft bezocht, al was het achteraf bezien beter geweest als de arts wel zelf enige actie richting patiënt had ondernomen. Klacht afgewezen.

Klacht tegen eigen advocaat. Hoger beroep betreft de klachtonderdelen die de raad ongegrond heeft verklaard. Een deel van deze klachten wordt alsnog gegrond verklaard. Verweerder heeft belangrijke documenten, zoals de vaststellingsovereenkomst welke een belangrijk bewijsstuk vormde, niet ter inzage gegeven aan de bestuursrechter zonder dat daarvoor een voldoende rechtvaardiging bestond. Door niet tijdig het griffierecht te betalen heeft verweerder klager de mogelijkheid omtnomen om de documenten bij de hoogste bestuursrechter alsnog in het geding te brengen. Daarnaast heeft verweerder verzuimd om belangrijke informatie en afspraken, waaronder de door klager betwiste stelling dat een schikking met zijn wederpartij is getroffen, schriftelijk te bevestigen aan klager. Hetzelfde geldt voor het advies van verweerder aan klager om de zaak te laten rusten. Het hof verzwaart de door de raad opgelegde maatregel van een berisping tot een onvoorwaardelijke schorsing van 1 maand. Proceskostenveroordeling.

Zaak betreft bemoeizorg. Klager namens zichzelf en zijn overleden moeder. Klager verwijt verweerder als eindverantwoordelijk psychiater onder andere hem vooraf niet te informeren over de huisbezoeken en zonder rechtsgrond een medisch dossier over hem aan te leggen. Ongegrond.

Ongegronde klacht tegen een oogarts. Opereren was geïndiceerd en aannemelijk is dat de oogarts klager – onder meer vanwege de midwijde pupil en het gebruik van Vesicare – heeft ingeschat als een patiënt met een hoog risico en dat hij daarom door een ervaren arts is geopereerd. Geen aanleiding voor oordeel dat bekendheid met kortdurend gebruik begin 2013 van Tamsulosine tot een ander dan het gekozen beleid had geleid of had moeten leiden. Op grond van informatie in het medisch dossier is aannemelijk dat risico’s voldoende met klager zijn besproken. Klacht afgewezen.

Klager verwijt verweerder (verpleegkundige verbonden aan de instelling waar klager in het kader van een IBS gedwongen verbleef) dat hij zonder zijn toestemming medische informatie heeft verstrekt aan een medewerker van justitie. Dit naar aanleiding van een brand die was ontstaan in een afzonderingsruimte waar klager op dat moment was opgesloten. Verweerder voert verweer. Gegrond.

Eindbeslissing. Dekenbezwaar. Het bezwaar, inhoudende dat verweerder tekort is geschoten in de nakoming van de verplichtingen die het beroep van advocaat met zich brengt, is gegrond. Uit de onderzoeken van de deken is gebleken dat verweerder in belangrijke mate en ernstig verwijtbaar niet voldeed aan de verordening op de advocatuur, met name op het punt van de organisatie van het kantoor en de dienstverlening aan de cliënt. In de door de deken onderzochte dossiers bevinden zich geen behoorlijke opdrachtbevestigingen en juridische analyses. De praktijk van verweerder vertoont al gedurende zeer lange tijd ernstige gebreken, waarin verweerder ondanks diverse waarschuwingen van de deken geen althans onvoldoende wijziging heeft gebracht. Schrapping. Bekrachtiging.

Klager verwijt de waarnemend huisarts een verkeerde diagnose en onvoldoende zorg. Verweerder heeft volgens klager de uiteindelijke diagnose van netvliesloslating gemist. Dit heeft ernstige consequenties voor klager. Gegrond.

Advocaat wederpartij heeft paspoorten van klaagster en haar dochter in bewaring genomen en daarvan vrevolgens kopieën verstrekt aan de eigen cliënt. Dat is tuchtrechtelijk verwijtbaar. Verder is sprake van onnodig grievende uitlatingen en is onder verantwoordelijkheid van de advocaat correspondentie rechtstreeks aan klaagster gezonden, terwijl zij door een advocaat werd bijgestaan. Maatregel: berisping.

Ongegronde klacht van twee directe collega’s, waarvan éé n eigenaar van de praktijk, tegen tandarts. Klagers ontvankelijk aangezien de klacht ziet op oncollegiaal gedrag dat van invloed is (of kan zijn) op de individuele gezondheidszorg. Geen sprake van niet nakomen afspraken met betrekking tot vakantie of ongeoorloofd onbereikbaar zijn voor opdrachtgever. Opschorting werkzaamheden door tandarts was gerechtvaardigd gezien de langdurige achterstand in de betaling van haar facturen. Niet gebleken dat tandarts de praktijk maandenlang in onzekerheid heeft gelaten over hervatting van haar werkzaamheden of zorgplicht heeft geschonden jegens patiënten.

Klager verwijt verweerster (psychiater verbonden aan de instelling waar klager in het kader van een IBS gedwongen verbleef) dat zij zonder zijn toestemming medische informatie heeft verstrekt aan een medewerker van justitie. Dit naar aanleiding van een brand die was ontstaan in een afzonderingsruimte waar klager op dat moment was opgesloten. Verweerster voert verweer. Gegrond.

Een notaris kan niet per definitie worden aangemerkt als partijadviseur door het enkele feit dat vennootschap partij was bij de door haar gepasseerde akte. Op de notaris rustte, dan ook niet de verplichting om aan belanghebbenden tijdig kenbaar te maken dat zij in die hoedanigheid zou optreden.De enkele omstandigheid dat een advocaat, werkzaam op het kantoor van de notaris, is opgetreden voor een van partijen is onvoldoende om aan te nemen dat daarmee ook de notaris als partijadviseur is opgetreden voor die partij. Uit de brief van de notaris aan de gemachtigde van klaagster volgt dat de aandeelhoudersovereenkomst in overweging is genomen en dat de notaris er op heeft gewezen dat in het onderhavige geval sprake is van een aandelenoverdracht aan een zogeheten ‘Affiliate’ waardoor het aan klaagster toekomende ‘right of first refusal’ en de ‘tag-along provisions’ niet van toepassing zijn. Op basis van de aan de notaris kenbare feiten was er onvoldoende aanleiding tot twijfel dat de rechten van klaagster een beletsel vormden voor de aandelenoverdracht. De notaris heeft dan ook op goede gronden kunnen komen tot het verlenen van ministerie.

Gegronde klacht van klager tegen tandarts. Bewaarplicht patiëntendossier blijft gelden bij en na overdracht praktijk. Plaatsen implantaten bij patiënt zonder voorafgaande behandeling parodontitis verwijtbaar vanwege verhoogd risico op verlies van niet alleen eigen tanden en kiezen, maar ook van geplaatste implantaten. Berisping.

Gegronde klacht van klaagster tegen tandarts. Ondanks door klaagster geuite klachten die konden wijzen op parodontitis en zichtbare verschijnselen hiervan geen onderzoek verricht naar parodontitis. Gehandeld in strijd met ‘Protocol parodontale diagnostiek en behandeling’. Ondanks onder toezicht van de Inspectie gevolgd verbetertraject heeft tandarts College niet kunnen overtuigen van voldoende inzicht in aard en potentiële ernst van parodontologische problematiek. Voorwaardelijke schorsing voor de duur van drie maanden met een proeftijd van twee jaar.

Klager verwijt verweerster (psychiater verbonden aan de instelling waar klager in het kader van een IBS gedwongen verbleef) dat zij zonder zijn toestemming medische informatie heeft verstrekt aan een medewerker van justitie. Dit naar aanleiding van een brand die was ontstaan in een afzonderingsruimte waar klager op dat moment was opgesloten. Verweerster voert verweer. Gegrond.

Het eerste klachtonderdeel is gegrond. De notaris had ook de afwikkeling van het samenlevingscontract moeten betrekken bij de afwikkeling van de verkoop en levering van de woning. Klager bestrijdt dat hij door de notaris op haar kantoor zou zijn uitgenodigd. Zijn advocate heeft klager in een e-mailbericht laten weten dat zij niet door de notaris te woord is gestaan en ook geen medewerker van het kantoor haar uitvoerig uitleg heeft gegeven. Aangezien de notaris geen schriftelijke bevestiging heeft kunnen overleggen van een gesprek dat zij of een van haar medewerkers met de advocate van klager heeft gevoerd, wordt ook het tweede klachtonderdeel gegrond verklaard. Waarschuwing.