Zoekresultaten 2021-2030 van de 2135 resultaten

Klaagster verwijt verweerder dat hij geen opdrachtbevestiging aan klaagster gestuurd voor de werkzaamheden die hij vanaf juni 2018 voor klaagster heeft verricht. Het kostenaspect is door verweerder niet voldoende met klaagster doorgesproken. Omdat verweerder klaagster met tussenpozen vanaf 2017 is blijven adviseren over dezelfde problemen in dezelfde situatie, is de raad van oordeel dat verweerder in dit geval geen tuchtrechtelijk verwijt is te maken en is dit verwijt ongegrond. Voorts verwijt klaagster verweerder dat hij haar belangen onvoldoende behartigd heeft. De raad oordeelt dat dit niet het geval is geweest. Klaagsters opdracht was om een loonvordering te innen. Dat heeft verweerder met succes gedaan. Voor de andere thans door klaagster aangedragen problemen heeft verweerder geen opdracht gekregen. Het verwijt van klaagster dat verweerder onvoldoende deskundig was heeft zij onvoldoende onderbouwd. De klacht is ongegrond.

De klacht betreft diverse aspecten van de wijze waaraan een behoorlijke uitoefening van het optreden van een advocaat dient te voldoen. De verwijten van klaagster betreffen enerzijds de inhoudelijke behandeling van de zaak die een erfeniskwestie betrof. Afgaande op uitlatingen van een rechter in een kort geding had verweerder volgens klaagster een reconventionele vordering moeten instellen. Verweerder heeft dit afdoende weerlegd. Dit onderdeel van de klacht beoordeelt de raad als ongegrond. Anderzijds kwam verweerder afspraken niet na, meldde hij niet aan klaagster dat hij als zelfstandig advocaat een kantoor startte, besteedde hij geen aandacht aan de zaak terwijl er een termijn voor afgifte van een legaat verliep. Deze onderdelen van de klachten zijn naar het oordeel van de raad wel gegrond. De raad legt verweerder een waarschuwing op.

Bekrachtiging van de beslissing van de raad, waarin klacht over belangenverstrengeling ongegrond is verklaard.

Klacht over eigen advocaat over de kwaliteit van de dienstverlening. In hoger beroep voert klager enkel beroepsgronden aan tegen de feiten zoals die zijn vastgesteld door de raad. Het oordeel van de raad wijzigt niet door de gronden tegen de feitenvaststelling. Verkorte bekrachtiging. Klacht ongegrond.

Appelverbod. Klager is door de griffie van het hof uitdrukkelijk erop gewezen dat het appelverbod alleen kan worden doorbroken als sprake is van een schending van een fundamenteel rechtsbeginsel in de verzetprocedure bij de raad en dat dit nader moet worden gemotiveerd/onderbouwd. Klager heeft dit niet gedaan. De door klager aangevoerde gronden zien uitsluitend op de inhoudelijke beoordeling van de zaak en raken niet aan fundamentele rechtsbeginselen, zoals schending van hoor en wederhoor. Dergelijke klachten leveren naar vaste jurisprudentie geen grond op voor doorbreking van het appelverbod. Het beroep zal daarom niet-ontvankelijk worden verklaard.

Klager verwijt verweerder (zijn advocaat) zich in het kader van een echtscheidingsprocedure niet voldoende professioneel te hebben opgesteld. Verweerder beschikt niet over de vereiste expertise, met name niet waar het de peildatum voor de waardering van verweerders onderneming in het kader van de boedelscheiding betrof. Verweerder heeft klager er niet op gewezen dat de peildatum de datum van de indiening van het echtscheidingsverzoek is. De raad beoordeelt dit verwijt als gegrond. Ook het verwijt niet voldoende voortvarend te zijn opgetreden is naar het oordeel van de raad terecht. Het duurde meer dan twee jaar voordat het daadwerkelijk tot een echtscheiding kwam. De raad geeft verweerder een berisping.

Appelverbod. Het hof stelt vast dat de door klager aangevoerde gronden, waarmee hij zijn beroep op schending van fundamentele rechtsbeginselen heeft onderbouwd, zijn terug te voeren op het feit dat hij het niet eens is met de inhoud van de beslissing van de raad, zowel waar het de vaststelling van de feiten betreft als de motivering van die beslissing. Deze (motiverings)klachten raken niet fundamentele rechtsbeginselen, maar de inhoudelijke beslissing van de zaak. Dergelijke klachten leveren naar vaste jurisprudentie geen grond op voor doorbreking van het appelverbod. Het beroep van klager zal daarom niet-ontvankelijk worden verklaard.

Klacht tegen eigen advocaat. Kwaliteit van de dienstverlening. Verweerder zou de belangen van klager onvoldoende zorgvuldig hebben behandeld doordat hij de verkeerde partij, althans slechts een van de twee wederpartijen, heeft gedagvaard; de verjaring van de vordering van klager niet heeft gestuit, niet heeft gewaarschuwd voor de mogelijkheid van verjaring en een onjuist standpunt ten aanzien van de stuiting van verjaring heeft ingenomen. Ook zou klager geen plan van aanpak aan klager hebben voorgelegd noch een inschatting van de kansen en risico’s. Bekrachtiging raadsbeslissing. Berisping. Proceskostenveroordeling.

In deze zaak klaagt klager over de advocaat van zijn wederpartij (zijn ex-echtgenote) in hun echtscheidingsprocedure. Hij verwijt verweerster niet duidelijk te zijn geweest over haar rol omdat zij zich na te hebben teruggetrokken uit de procedure toch weer voor de wederpartij stelde. Naar het oordeel van de raad is dit verwijt ongegrond. Dit handelen past binnen de grote mate van vrijheid die een advocaat heeft om de belangen van zijn cliënt te behartigen op een wijze die hem goeddunkt. Het verwijt dat verweerster de procedure onnodig heeft vertraagd door onredelijke en irrationele vorderingen is door klager onvoldoende onderbouwd en daarom ongegrond. Wel gegrond is het klachtonderdeel dat klaagt over het feit dat verweerster zich in de echtscheidingsprocedure zonder toestemming van klager tot de rechtbank heeft gewend nadat uitspraak was bepaald. Verweerster heeft erkend dat dit niet juist was. Verweerster krijgt een waarschuwing.

Klacht over eigen advocaat en dekenbezwaar. Verweerder heeft klager bijgestaan in twee strafrechtelijke procedures, waarbij verweerder in de opdrachtbevestiging weliswaar melding maakt dat hij niet basis van toevoeging bijstand verleent, maar de afspraken rondom de kosten voor zijn bijstand zijn onduidelijk. Uit de opdrachtbevestiging volgt de suggestie dat de Staat verweerder zal betalen als vrijspraak volgt maar onduidelijk blijft dat in geval van een veroordeling de kosten voor rekening van klager zullen komen noch wat de proceskansen en -risico’s zijn in dit verband. Ook heeft verweerder nagelaten tussentijdse declaraties met concrete specificaties van uren en kosten naar klager te sturen. Door ieder gebrek aan tussentijdse aanwijzingen voor de mogelijkheid dat klager tegen het einde van de procedures moest gaan betalen, is klager pas na zeer lange tijd na afloop van de rechtsbijstand geconfronteerd met zeer hoge kosten (hoger dan verweerder kennelijk had voorzien, gezien zijn opdrachtbevestiging). Verweerder heeft hierdoor niet gehandeld zoals een behoorlijk advocaat betaamt. Gegrond. Bekrachtiging. Schorsing 12 weken per zaak.