Print
Download PDFECLI:NL:TADRSGR:2023:207 Raad van Discipline 's-Gravenhage 23-388/DH/RO
| ECLI: | ECLI:NL:TADRSGR:2023:207 |
|---|---|
| Datum uitspraak: | 09-10-2023 |
| Datum publicatie: | 10-10-2023 |
| Zaaknummer(s): | 23-388/DH/RO |
| Onderwerp: |
|
| Beslissingen: | Regulier |
| Inhoudsindicatie: | Raadsbeslissing. Verweerder heeft ten opzichte van klaagster niet de vereiste financiële integriteit in acht genomen, door zonder schriftelijk vastgelegde toestemming geld 3,5 jaar lang onder zich te houden, terwijl uitdrukkelijk is verzocht dit geld over te maken. Pas na het indienen van de klacht heeft verweerder het geld overgemaakt. Ook heeft verweerder deze cliënte onvoldoende geïnformeerd over de lopende incassoprocedure. Berisping. |
Beslissing van de Raad van Discipline in het ressort Den Haag van 9 oktober 2023 in de zaak 23-388/DH/RO naar aanleiding van de klacht van:
klaagster
over:
verweerder
1 VERLOOP VAN DE PROCEDURE
1.1 Op 22 februari 2023 heeft klaagster bij de deken van de Orde van Advocaten
in het arrondissement Rotterdam (hierna: de deken) een klacht over verweerder ingediend.
1.2 Op 5 juni 2023 heeft de raad het klachtdossier met kenmerk R 2023/39 van de
deken ontvangen.
1.3 De klacht is behandeld op de zitting van de raad van 21 augustus 2023. Daarbij
waren klaagster, bijgestaan door haar dochter, en verweerder aanwezig.
1.4 De raad heeft kennisgenomen van het in 1.2 genoemde klachtdossier en van de
op de inventarislijst genoemde bijlagen 1 tot en met 18.
2 FEITEN
2.1 Voor de beoordeling van de klacht gaat de raad, gelet op het klachtdossier
en de op de zitting afgelegde verklaringen, uit van de volgende feiten.
2.2 Verweerder heeft klaagster bijgestaan in een civielrechtelijke procedure. Op
19 maart 2019 heeft verweerder namens klaagster een dagvaarding uitgebracht.
2.3 De rechtbank heeft op 12 juni 2019 de wederpartij veroordeeld om € 2.150,-
aan klaagster te voldoen. De eerste termijn ter hoogte van € 430,- zou uiterlijk op
1 augustus 2019 worden voldaan op de rekening ten name van verweerder. Eind 2019,
na vijf termijnen, zou de geldsom volledig zijn voldaan.
2.4 Klaagster heeft op 26 augustus 2019 aan verweerder gevraagd: “Heeft de meneer
al betaald aan u?” Verweerder heeft daarop gereageerd: “Ja”.
2.5 Klaagster heeft op 16 september 2019 aan verweerder gevraagd: “Goedenavond.
Kunt u het geld storten op de volgende rekening: [rekeningnummer en naam rekeninghouder].
Met vriendelijke groet, [klaagster].” Verweerder heeft op 17 september 2019 daarop
gereageerd: “Vakantie nu. Volgende week.”
2.6 Klaagster heeft op 3 december 2019 opnieuw verzocht het bedrag over te maken,
weer met vermelding van rekeningnummer en de naam van de rekeninghouder.
2.7 Op 15 februari 2023 heeft klaagster aan verweerder geschreven: “Beste, ik heb
0 correspondentie over welke deurwaarder dit betreft gekregen & de uitspraak van de
rechtbank ontslaat u niet van de verantwoordelijkheid het geld op te eisen, in tegendeel”.
Verweerder heeft op diezelfde datum gereageerd: “Ik heb u eerder doorgegeven, dat
deurwaarder [naam deurwaarder] te [plaats] de zaak in handen heeft. Ik heb geen incasso
verplichtingen.”
2.8 Op 19 februari 2023 heeft klaagster aan verweerder geschreven: “en de “ja”
toen ik vroeg of een betaling is gedaan was dus een schriftelijke leugen? Voor de
goede orde. Inzake het incassobureau: Welk zaaknummer is er doorgegeven? en welke
termijn voor afhandeling?” Verweerder heeft op diezelfde datum gereageerd: “U moet
zich wenden tot de deurwaarder.”
3 KLACHT
3.1 De klacht houdt, zakelijk weergegeven, in dat verweerder tuchtrechtelijk verwijtbaar
heeft gehandeld als bedoeld in artikel 46 van de Advocatenwet. Klaagster verwijt verweerder
het volgende.
a) Verweerder betaalt het geld dat hij namens klaagster in ontvangst heeft genomen
niet uit.
b) Verweerder verschaft klaagster geen informatie over de voortgang van de incassoprocedure.
c) Verweerder reageert laat op de vragen van of namens klaagster.
d) Verweerder heeft gedreigd de opdracht bij de deurwaarder in te trekken indien
de dochter van klaagster verdere vragen bleef stellen.
4 VERWEER
4.1 Verweerder heeft tegen de klacht verweer gevoerd. Primair is aangevoerd dat
de klacht te laat is ingediend.
4.2 Inhoudelijk (subsidiair) heeft verweerder het volgende naar voren gebracht.
Na de ontvangst van de eerste betaling van € 430,-, stokten de verdere betalingen.
Verweerder heeft toen voorgesteld om een deurwaarder in te schakelen, maar klaagster
wenste dit niet omdat de kosten voor haar rekening komen. De deurwaarderskosten die
zij al had betaald, zagen op de dagvaarding en niet op de incasso. Verweerder zette
de incasso voort waarna de zaak dood liep. Later heeft verweerder bij de deurwaarder
geïnformeerd hoe de debiteur bekend staat en bleek mogelijk toch te kunnen worden
geïncasseerd. Klaagster gaf daarop toestemming de deurwaarder in te schakelen. Verweerder
heeft de ontvangen betaling in beheer gehouden om daarvan de deurwaarder te betalen.
Aan de deurwaarder heeft verweerder medegedeeld dat klaagster niet bereid is verder
enig geld te investeren, zodat de tijd beperkt moet zijn. Verweerder heeft klaagster
verteld dat de incasso volgens de deurwaarder op termijn misschien mogelijk was. Verweerder
weet niets van het opvragen van informatie door de dochter van klaagster. Inmiddels
is het verweerder gebleken dat verdere incasso niet mogelijk is. Vanwege de goede
relatie tussen verweerder en de deurwaarder, heeft de deurwaarder niet gedeclareerd.
Tot slot geeft verweerder aan dat het verder geen zin heeft om de zaak open te houden
en dat hij het ontvangen bedrag van € 430,- op klaagsters rekening heeft gestort.
5 BEOORDELING
Ontvankelijkheid
5.1 De raad dient allereerst in te gaan op de vraag of klaagster ontvankelijk is
in haar klacht. Artikel 46g lid 1 onder a van de Advocatenwet bepaalt namelijk dat
een klacht niet-ontvankelijk is als de klacht wordt ingediend na verloop van drie
jaar na de dag waarop de klager heeft kennisgenomen of redelijkerwijs kennis heeft
kunnen nemen van het handelen of nalaten van de advocaat, waarop de klacht betrekking
heeft.
5.2 Klaagster heeft haar klacht ingediend op 22 februari 2023. Dat betekent dat
klaagster niet-ontvankelijk is voor zover haar klacht ziet op het handelen of nalaten
van verweerder voor 22 februari 2020. Voor zover haar klacht ziet op het handelen
of nalaten daarna kan klaagster wel worden ontvangen.
Inhoudelijk toetsingskader
5.3 Naar vaste jurisprudentie van het Hof van Discipline dient de tuchtrechter
bij de beoordeling van een tegen een advocaat ingediende klacht het aan de advocaat
verweten handelen of nalaten te toetsen aan de in artikel 46 van de Advocatenwet omschreven
normen. Bij deze toetsing is de tuchtrechter niet gebonden aan de gedragsregels, maar
die regels kunnen, gezien ook het open karakter van de wettelijke norm, daarbij wel
van belang zijn (direct of analoog). Of sprake is van tuchtrechtelijk verwijtbaar
handelen hangt af van de feitelijke omstandigheden en wordt door de tuchtrechter per
geval beoordeeld (HvD 9 april 2020, ECLI:NL:TAHVD:2020:271).
5.4 Een advocaat dient bij de uitoefening in zijn beroep integer te handelen en
zich te onthouden van enig handelen dat een behoorlijk advocaat niet betaamt. Deze
plicht geldt tegenover alle betrokkenen bij de rechtspleging en vindt haar grondslag
in het belang van een goede rechtsbedeling. Integere beroepsuitoefening is essentieel
om de bijzondere positie van de advocaat te legitimeren en het vertrouwen in de beroepsgroep
te waarborgen. De kernwaarde integriteit leidt ertoe dat een advocaat ook in financiële
aangelegenheden betamelijk moet handelen. Deze verplichting geldt tegenover de eigen
cliënt, de wederpartij, maar ook tegenover derden (HvD 10 februari 2020, ECLI:NL:TAHVD:2020:40,
en HvD 26 maart 2021, ECLI:NL:TAHVD:2021:53).
5.5 Gedragsregel 16 lid 1 bepaalt dat de advocaat zijn cliënt op de hoogte dient
te brengen van belangrijke informatie, feiten en afspraken. Ter voorkoming van misverstand,
onzekerheid of geschil, dient hij belangrijke informatie en afspraken schriftelijk
aan zijn cliënt te bevestigen.
5.6 Gedragsregel 16 lid 3 bepaalt dat de advocaat in financiële aangelegenheden
integer en zorgvuldig dient te handelen en daarover een nauwgezette verantwoording
aan zijn cliënt dient af te leggen.
5.7 Artikel 6.19 lid 1 van de Verordening op de advocatuur (hierna: de Voda) bepaalt
dat een advocaat er zorg voor draagt dat derdengelden worden overgemaakt hetzij rechtstreeks
naar de rechthebbende, hetzij naar de bankrekening van de stichting derdengelden die
hem ter beschikking staat.
5.8 Artikel 6.19 lid 3 van de Voda bepaalt dat een advocaat derdengelden niet tot
zekerheid doet strekken van hemzelf, zijn praktijk of enige derde.
5.9 Artikel 6.19 lid 4 van de Voda bepaalt dat een advocaat schriftelijk met de
rechthebbende kan overeenkomen dat derdengelden ter voldoening van een eigen declaratie
worden aangewend.
5.10 Artikel 6.19 lid 5 van de Voda bepaalt dat, indien derdengelden ter voldoening
van een eigen declaratie zijn aangewend, de advocaat dit schriftelijk aan de rechthebbende
bevestigt.
Klachtonderdeel a)
5.11 Klachtonderdeel a) richt zich tot het niet uitbetalen van de door verweerder
ontvangen € 430,-.
5.12 Verweerder heeft het bedrag van € 430,- op of voor 26 augustus 2019 ontvangen.
Klaagster heeft op 26 augustus 2019 zelf nagevraagd of dit bedrag is ontvangen door
verweerder. Daarop heeft verweerder – zeer summier – geantwoord: “Ja”. Klaagster heeft
vervolgens op 16 september 2019 verzocht dit bedrag over te maken. Daarop heeft verweerder
– eveneens kortaf – aangegeven: “Vakantie nu. Volgende week.”. Hij heeft het bedrag
daarna niet aan klaagster overgemaakt. Pas na de klacht bij de deken, geeft verweerder
in zijn reactie aan de deken van 7 april 2023 aan: “Het heeft wat mij betreft verder
geen zin om de zaak open te houden. Ik zal het ontvangen bedrag van debiteur ad €
430,-- op haar rekening storten.” Verweerder heeft op 12 mei 2023 in zijn dupliek
aangegeven dat het door klaagster opgegeven rekeningnummer niet (meer) bestaat, maar
dat hij het bedrag heeft overgemaakt op een bij hem bekende andere rekening op naam
van klaagster. Daarmee staat vast dat verweerder het bedrag van € 430,- pas ruim 3,5
jaar nadat klaagster hierom heeft verzocht heeft overgemaakt.
5.13 Verweerder heeft toegelicht dat hij het geld op zijn kantoorrekening heeft
ontvangen en onder zich heeft gehouden als aanbetaling voor de kosten van de deurwaarder.
Desgevraagd heeft verweerder aangegeven geen schriftelijke toestemming te hebben gehad
voor het onder zich houden van het geld. De raad stelt daarmee vast dat verweerder
geld onder zich heeft gehouden op zijn kantoorrekening, terwijl klaagster uitdrukkelijk
had gevraagd om het geld over te maken, enige toestemming voor het onder zich houden
ontbrak en niets hierover schriftelijk is vastgelegd. Dit handelen is in strijd met
artikel 6.19 van de Voda. Zeker in een financiële aangelegenheid als deze kan van
verweerder worden verwacht dat hij integer handelt en afspraken hierover nauwkeurig
vastlegt. Verweerder heeft daardoor in strijd gehandeld met de kernwaarde integriteit
en heeft daarmee tuchtrechtelijk verwijtbaar gehandeld.
5.14 Verweerder voert nog aan dat de vervaltermijn van drie jaar uit artikel 46g,
eerste lid, onder a, van de Advocatenwet is verstreken. Het klachtonderdeel dient
volgens hem dan ook integraal niet-ontvankelijk te worden verklaard. De raad gaat
daar niet in mee, aangezien de verweten gedraging – namelijk het niet uitbetalen van
het geld – heeft voortgeduurd tot in elk geval na het indienen van de klacht.
5.15 Klachtonderdeel a) is, voor zover haar klacht ziet op het handelen of nalaten
van verweerder na 22 februari 2020, gegrond.
Klachtonderdeel b)
5.16 Klachtonderdeel b) richt zich op het niet verschaffen van informatie over
de voortgang van de incassoprocedure. Uit het dossier volgt niet dat verweerder klaagster
op enig moment adequaat heeft geïnformeerd over de incassoprocedure, maar volgt enkel
dat verweerder klaagster heeft doorverwezen naar de deurwaarder (zie hierboven onder
2.7 en 2.8), bovendien zonder bijvoorbeeld een zaaknummer. Ter zitting heeft verweerder
aangegeven dat hij klaagster steeds telefonisch heeft geïnformeerd, maar dat hij niets
schriftelijk heeft vastgelegd over de incassoprocedure. Klaagster betwist dat zij
telefonisch is geïnformeerd. Gelet op de verantwoordelijkheid van verweerder om belangrijke
informatie schriftelijk vast te leggen, komt het ontbreken van de schriftelijke vastlegging
voor zijn risico. Ook de correspondentie tussen klaagster en verweerder uit februari
2023 duidt erop dat klaagster niet is geïnformeerd. De raad gaat er dan ook vanuit
dat klaagster onvoldoende op de hoogte is gehouden van de lopende incassoprocedure.
Verweerder heeft daardoor tuchtrechtelijk verwijtbaar gehandeld.
5.17 Ook ten aanzien van dit klachtonderdeel geldt dat de verweten gedraging heeft
voortgeduurd tot in elk geval na het indienen van de klacht.
5.18 Klachtonderdeel b) is, voor zover haar klacht ziet op het handelen of nalaten
van verweerder na 22 februari 2020, gegrond.
Klachtonderdelen c) en d)
5.19 Klachtonderdelen c) en d) zien op het telefonisch contact dat klaagster en
haar dochter met verweerder hebben gehad. Verweten wordt dat verweerder in de telefoongesprekken
steeds heeft geweigerd informatie te verschaffen, dat hij klaagster telkens heeft
aangegeven dat hij meer informatie over de zaak kon geven over bijvoorbeeld 20 dagen
en dat hij heeft gedreigd de opdracht aan de deurwaarder in te trekken als klaagsters
dochter vragen bleef stellen. Verweerder heeft dit niet bevestigd. De raad kan onder
deze omstandigheden niet vaststellen of deze telefoongesprekken hebben plaatsgevonden
en, zo ja, wat daarin is gezegd door klaagster, haar dochter en verweerder. Gelet
daarop kan de raad niet vaststellen of verweerder tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft
gehandeld. Klachtonderdelen c) en d) zijn daarom ongegrond.
6 MAATREGEL
6.1 Verweerder heeft ten opzichte van een cliënte niet de vereiste financiële integriteit
in acht genomen, door zonder schriftelijk vastgelegde toestemming geld onder zich
te houden, terwijl uitdrukkelijk is verzocht dit geld over te maken. Pas na het indienen
van de klacht heeft verweerder het geld overgemaakt. Ook heeft verweerder deze cliënte
onvoldoende geïnformeerd over de lopende incassoprocedure. Bij het bepalen van de
maatregel heeft de raad in aanmerking genomen dat deze cliënte de Nederlandse taal
niet of nauwelijks machtig is.
6.2 De raad acht gelet op het voorgaande de maatregel van een berisping passend.
7 GRIFFIERECHT EN KOSTENVEROORDELING
7.1 Omdat de raad de klacht gedeeltelijk gegrond verklaart, dient verweerder op
grond van artikel 46e lid 5 van de Advocatenwet het door klaagster betaalde griffierecht
van € 50,- aan haar te vergoeden binnen vier weken nadat deze beslissing onherroepelijk
is geworden. Klaagster dient binnen twee weken na de datum van deze beslissing haar
rekeningnummer schriftelijk aan verweerder door te geven.
7.2 Nu de raad een maatregel oplegt, zal de raad verweerder daarnaast op grond
van artikel 48ac lid 1 van de Advocatenwet veroordelen in de volgende proceskosten:
a) € 50,- reiskosten van klaagster,
b) € 750,- kosten van de Nederlandse Orde van Advocaten en
c) € 500,- kosten van de Staat.
7.3 Verweerder dient het bedrag van € 50,- aan reiskosten binnen vier weken nadat
deze beslissing onherroepelijk is geworden, te betalen aan klaagster. Klaagster dient
binnen twee weken na de datum van deze beslissing haar rekeningnummer schriftelijk
aan verweerder door te geven.
7.4 Verweerder dient het bedrag van € 1.250,- (het totaal van de in 7.2 onder b
en c genoemde kosten) binnen vier weken nadat deze beslissing onherroepelijk is geworden,
over te maken naar rekeningnummer lBAN: NL85lNGB0000079000, BIC: INGBNL2A, Nederlandse
Orde van Advocaten, Den Haag, onder vermelding van “kostenveroordeling raad van discipline"
en het zaaknummer.
BESLISSING
De raad van discipline:
- verklaart klaagster niet-ontvankelijk zoals hierboven onder 5.1 en 5.2 overwogen;
voor het overige:
- verklaart klachtonderdelen a) en b) gegrond;
- verklaart klachtonderdelen c) en d) ongegrond;
- legt aan verweerder de maatregel van berisping op;
- veroordeelt verweerder tot betaling van het griffierecht van € 50,- aan klaagster;
- veroordeelt verweerder tot betaling van de reiskosten van € 50,- aan klaagster,
op de manier en binnen de termijn als hiervóór bepaald in overweging 7.3;
- veroordeelt verweerder tot betaling van de proceskosten van € 1.250,- aan de
Nederlandse Orde van Advocaten, op de manier en binnen de termijn als hiervóór bepaald
in overweging 7.4.
Aldus beslist door mr. S.M. Krans, voorzitter, mrs. R. de Haan en W.R. Arema, leden,
bijgestaan door mr. M.A.A. Traousis als griffier en uitgesproken in het openbaar op
9 oktober 2023.