Print
Download PDFECLI:NL:TGZRZWO:2022:58 Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Zwolle Z2021/3276
| ECLI: | ECLI:NL:TGZRZWO:2022:58 |
|---|---|
| Datum uitspraak: | 17-05-2022 |
| Datum publicatie: | 23-05-2022 |
| Zaaknummer(s): | Z2021/3276 |
| Onderwerp: | Onjuiste behandeling/verkeerde diagnose |
| Beslissingen: | Ongegrond/afwijzing |
| Inhoudsindicatie: | Klacht tegen anesthesioloog. Klager heeft een tijd oxycodon gebruikt tegen langdurige pijnklachten, maar ondervond veel last van de bijwerkingen van het middel. Hij wilde van de oxycodon af en liet zich verwijzen naar de pijnpoli. Hij werd pas na een paar maanden door een anesthesioloog gezien op de pijnpoli. Klager verwijt de anesthesioloog dat zij hem te laat heeft gezien, dat zij onvoldoende heeft gedaan om hem het gebruik van oxycodon af te laten bouwen en dat zij hem verwees voor pijnrevalidatie, wat hij als een laatste redmiddel beschouwt. Een collega van haar heeft hem op een later moment andere pijnmedicatie voorgeschreven, waarmee het hem lukte het gebruik van oxycodon af te bouwen. Volgens klager was er dus alternatieve medicatie voorhanden die de aangeklaagde anesthesioloog hem ook al eerder had kunnen voorschrijven. Het college is van mening dat de verwijten niet terecht zijn en verklaart de klacht ongegrond. |
REGIONAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG TE ZWOLLE
Beslissing d.d. 17 mei 2022 naar aanleiding van de op 19 juli 2021 bij het regionaal tuchtcollege te Zwolle binnengekomen klacht van:
A , wonende te B,
k l a g e r
-tegen-
C , anesthesioloog, (destijds) werkzaam te D,
bijgestaan door mr. A.C.H. Jansen, advocaat te Wijchen,
b e k l a a g d e
1. HET VERLOOP VAN DE PROCEDURE
Het verloop van de procedure blijkt uit het volgende:
- het klaagschrift met de bijlagen;
- het verweerschrift met de bijlagen;
- repliek;
- het proces-verbaal van het op 25 november 2021 gehouden gehoor in het kader van het vooronderzoek, met de spreekaantekeningen van klager daaraan gehecht;
- reactie van gemachtigde beklaagde op proces-verbaal d.d. 16 december 2021
- brief gemachtigde beklaagde d.d. 17 februari 2022,
- aanvulling klager d.d. 5 maart 2022.
De zaak is behandeld ter openbare zitting van 5 april 2022, waar de partijen zijn verschenen. Beklaagde verscheen samen met haar advocaat.
2. DE FEITEN
Op grond van de stukken (waaronder het medisch dossier) en het verhandelde ter zitting dient, voor zover van belang voor de beoordeling van de klacht, van het volgende te worden uitgegaan.
Op 12 februari 2020 werd klager in het E te D (hierna: ziekenhuis) door chirurg F geopereerd aan ACNES (Anterior Cutaneous Nerve Entrapment Syndrome, een buikwandpijnsyndroom als gevolg van een beknelde zenuw in de buikwand). De operatie had niet het beoogde effect; klager had na de operatie meer pijn dan daarvoor. Na de operatie werd door de behandelend chirurg een lage dosering oxycodon tegen de pijn voorgeschreven. Op 14 april 2020 had klager telefonisch contact met chirurg F over de medicatie, omdat hij veel last van de bijwerkingen had. Hij werd verwezen naar de pijnpoli van het ziekenhuis, waar beklaagde werkzaam is als anesthesioloog.
Op 12 augustus 2020 had klager een consult op het ACNES-spreekuur met beklaagde en chirurg G. De hulpvraag van klager was vermindering van pijn en afbouw van de medicatie. Tijdens dit consult werd een behandelplan met klager besproken dat bestond uit een stapsgewijze methode: op korte termijn pijnstilling verkrijgen via een zenuwblokkade en voor de langere termijn pijnvermindering door middel van interdisciplinaire pijnrevalidatie. Klager stemde in met het behandelplan van de zenuwblokkade, maar zag de interdisciplinaire revalidatie als laatste redmiddel.
Op 29 oktober 2020 vond er een telefonisch consult plaats tussen klager en beklaagde. De eerder op 7 oktober 2020 geplande zenuwblokkade kon niet worden uitgevoerd daar op dat moment bleek dat klager twee bloedverdunners moest gebruiken tot maart 2021. Deze bloedverdunners waren klager voorgeschreven in maart 2020 na een dotterprocedure door een cardioloog in een ander ziekenhuis. De pijnklachten van klager en zijn gebruik van oxycodon waren onverminderd. Beklaagde verwees klager voor pijnrevalidatie naar pijnexpertisecentrum H te B.
Op 10 december 2020 vond er een telefonisch evaluatiegesprek plaats met klager door een collega van beklaagde, omdat beklaagde zelf verhinderd was. Tijdens dit gesprek heeft de collega van beklaagde aan klager andere pijnmedicatie voorgesteld, namelijk gabapentine. Ook werd afgesproken om opnieuw de zenuwblokkadebehandeling te plannen op het moment dat een van de twee bloedverdunners gestopt kon worden. De behandeling met de nieuwe medicatie heeft succes gehad bij klager. In maart 2021 is de zenuwblokkade uitgevoerd door een collega van beklaagde.
3. HET STANDPUNT VAN KLAGER EN DE KLACHT
Klager heeft veel last van de bijwerkingen van oxycodon gehad. Op 14 april 2020 vertelde hij zijn behandelend chirurg dat hij ten einde raad was door de bijwerkingen. Hij was heel duf door de medicatie en had soms zelfmoordgedachten. Hij werd verwezen naar de pijnpoli en moest vervolgens vier maanden wachten op de poliklinische afspraak met beklaagde. In die periode heeft klager een verslaving voor oxycodon opgebouwd, gecombineerd met een stevige depressie.
Tijdens het consult op 12 augustus 2020 legde klager uit wat de oxycodon met hem deed en dat hij van de oxycodon af wilde. Beklaagde nam geen initiatief om klager van deze medicatie af te helpen. Beklaagde stelde als diagnose ‘therapieresistente pijnklachten’ en stelde een zenuwblokkade voor en verwees klager voor pijnrevalidatie naar een pijnexpertisecentrum. De zenuwblokkade die beklaagde ook voorstelde, kon vervolgens op 7 oktober 2020 niet doorgaan omdat klager bloedverdunners gebruikte. Die slikte hij al sinds maart 2020 en dus al voor het consult op 12 augustus 2020 met beklaagde. Ook tijdens een telefoongesprek op 29 oktober 2020 kwam beklaagde niet met een alternatief voor oxycodon.
Op 10 december 2020 sprak klager een collega van beklaagde die wel met een alternatief voor oxycodon kwam: gabapentine. Deze medicatie werkte goed bij klager en heeft ervoor gezorgd dat hij het gebruik van oxycodon kon afbouwen.
Klager verwijt beklaagde – zakelijk weergegeven – dat:
1. het te lang heeft geduurd voordat klager door haar werd gezien;
2. zij klager oxycodon liet gebruiken zonder alternatieve medicatie voor te stellen;
3. zij tot de diagnose ‘therapieresistente pijnklachten’ kwam bij klager en hem verwees naar pijnexpertisecentrum H.
4. HET STANDPUNT VAN BEKLAAGDE
4.1 Standpunt ten aanzien de lange wachttijd
Toen klager werd verwezen naar de pijnpoli waar beklager werkt, was daar mede door de Covid-19-uitbraak sprake van een wachtlijst. Patiënten hebben daardoor langer dan gebruikelijk moeten wachten op een consult. Overigens is beklaagde zelf niet bij de triage van de verwijzing, noch bij de planning van het consult betrokken geweest.
4.2 Standpunt ten aanzien van het voortzetten van oxycodon, dan wel het nalaten alternatieve medicatie voor te stellen
Toen klager gezien werd op 12 augustus 2020 vertelde hij over de bijwerkingen die hij ervaarde van oxycodon en dat hij het liefst van deze medicatie af wilde. Beklaagde stelde voor de medicatie af te bouwen. Klager zei dat dit hem niet lukte vanwege de pijn. Beklaagde stelde vervolgens een zenuwblokkade en interdisciplinaire pijnrevalidatie voor. Nadat bleek dat de zenuwblokkade niet kon worden uitgevoerd vanwege het gebruik van bloedverdunners, had beklaagde telefonisch contact met hem op 29 oktober 2020. Klager heeft toen ingestemd met verwijzing naar het revalidatiecentrum. Beklaagde heeft geen andere medicatie voorgesteld, omdat klager al eerder had aangegeven dat hij van andere opioïden, antidepressiva en anti-epileptica veel bijwerkingen of geen effect ervaarde.
4.3 Standpunt ten aanzien van het stellen van de ‘diagnose’ therapieresistente pijnklachten en verwijzing naar pijnexpertisecentrum H.
Dat klager volgens beklaagde last had van ‘therapieresistente pijnklachten’ is geen diagnose, maar een werkhypothese geweest. Deze werkhypothese was geoorloofd, gezien de aard en de duur van de klachten en de behandelingen die al hadden plaatsgevonden zonder langdurig effect te hebben. De verwijzing voor pijnrevalidatie naar een pijnexpertisecentrum was correct en vond plaats in overleg met klager.
5. DE OVERWEGINGEN VAN HET COLLEGE
Het college wijst er in algemene zin op dat het er bij het beoordelen van een tuchtklacht niet om gaat of het handelen waarop de klacht betrekking heeft beter had gekund. Het gaat om het beantwoorden van de vraag of de aangeklaagde bij het beroepsmatig handelen is gebleven binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening. Hierbij wordt rekening gehouden met de stand van wetenschap ten tijde van het handelen waarop de klacht betrekking heeft en met wat op dat moment in de betreffende beroepsgroep als norm of standaard werd aanvaard.
5.2 Eerste klachtonderdeel: lange wachttijd
Klager houdt beklaagde verantwoordelijk voor de lange wachttijd voordat hij gezien werd. Het college begrijpt dat het vervelend is geweest voor klager dat het vier maanden duurde voordat hij werd gezien op de pijnpoli. Er was echter geen sprake van een spoedverwijzing en mede door Covid-19 was er een langere wachttijd bij de pijnpoli dan te doen gebruikelijk. Los van het voorgaande geldt dat het college ervan uitgaat dat beklaagde niet betrokken is geweest bij de planning van het consult, wat zij zelf ook stelt en ter zitting heeft toegelicht. Beklaagde was pas een dag voor het consult op de hoogte van de situatie van klager en zijn hulpvraag. Dit laatste betekent dat het haar ook niet tuchtrechtelijk valt aan te rekenen dat klager enkele maanden heeft moeten wachten voordat hij door haar werd gezien. Dit oordeel staat overigens los van de vraag of de wachttijd, gezien de toen geldende omstandigheden en het ontbreken van spoed bij de verwijzing, überhaupt (tuchtrechtelijk) verwijtbaar was.
5.3 Tweede klachtonderdeel: voortzetten oxycodon zonder alternatief aan te bieden
Vast staat dat klager al eerder opioïden, antidepressiva en anti-epileptica heeft gebruikt zonder effect dan wel met veel bijwerkingen. Blijkens het medisch dossier gaat het hier om in ieder geval pregabaline, tramadol, buprenorfine transdermaal en amitriptyline. Van belang is dat pregabaline doorgaans minder bijwerkingen heeft dan gabapentine. Toch was klager eerder al tweemaal gestopt met pregabaline vanwege de bijwerkingen. Het leek beklaagde daarom niet zinvol om gabapentine voor te schrijven. Het college kan deze redenering goed volgen. Gezien de medische geschiedenis bij klager lag het niet voor de hand dat gabapentine zou aanslaan zonder (te zware) bijwerkingen. Voorts geldt dat het beleid van beklaagde, waar klager mee instemde, wel degelijk erop was gericht het gebruik van oxycodon af te bouwen. Dit klachtonderdeel is naar het oordeel van het college dan ook ongegrond.
Overigens geldt dat de zenuwblokkade op 11 maart 2021 uiteindelijk alsnog heeft plaatsgevonden bij klager en met goed effect. Hiervoor werd blijkens het dossier gekozen omdat klager toch te veel bijwerkingen ondervond van de gabapentine en daarmee wilde stoppen. Dat de zenuwblokkade niet op de eerder geplande datum kon plaatsvinden, omdat beklaagde tijdens het consult op 12 augustus 2020 niet wist dat klager bloedverdunners gebruikte, is spijtig. Hoewel hier niet concreet over wordt geklaagd, hecht het college eraan op te merken dat het navragen van de actuele medicatie een onderdeel behoort te zijn van de anamnese.
5.4 Derde klachtonderdeel: ‘diagnose’ therapieresistente pijnklachten en verwijzing naar H
De verwijzing naar pijnexpertisecentrum H vond plaats naar aanleiding van het telefonisch consult op 29 oktober 2020. Blijkens het medisch dossier verzocht klager daar zelf om, aangezien de zenuwblokkade voorlopig nog niet kon plaatsvinden en zijn pijnklachten en gebruik van oxycodon onverminderd waren. Dat klager daar later een klacht over heeft ingediend, lijkt te zijn ingegeven door het feit dat hij de verwijzing naar een het pijnexpertisecentrum als een allerlaatste optie ziet, terwijl later bleek dat hij veel baat had bij gabapentine. In oktober 2020 lag deze alternatieve medicatie echter niet voor de hand, zoals onder 5.3 is overwogen.
De werkhypothese ‘therapieresistente klachten’ is gebaseerd op het feit dat in ieder geval tot dan toe niets leek te helpen tegen de klachten. Dit betekent echter niet dat er geen behandeling meer mogelijk zou zijn in een pijnexpertisecentrum. Ook daar kunnen pijnklachten verminderen en kon klager worden begeleid met het afbouwen van oxycodon. Dat klager ten onrechte zou zijn verwezen naar een centrum ‘voor mensen die onbehandelbaar’ zijn, is dus onjuist. Niet valt in te zien waarom die verwijzing, waar klager ook zelf mee instemde, op dat moment verwijtbaar is geweest. Dit betekent dat ook het derde klachtonderdeel faalt.
5.5
Het voorgaande leidt tot de slotsom dat de klacht ongegrond wordt verklaard.
6. DE BESLISSING
Het college verklaart de klacht ongegrond.
Aldus gegeven door W.P. Claus, voorzitter, A.H. Margadant, lid-jurist, M.C.M. Willems en D.G. Snijdelaar en B.R. Schudel, leden-beroepsgenoten, in tegenwoordigheid van
L.C. Commandeur, secretaris.
voorzitter
secretaris
Tegen deze beslissing kan in de volgende gevallen schriftelijk beroep worden ingesteld bij het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg:
6. Heeft u de klacht ingediend? Dan kunt u in beroep als
- het college u of uw klacht geheel of gedeeltelijk niet-ontvankelijk heeft verklaard
of
- als de klacht geheel of gedeeltelijk ongegrond is verklaard.
Bij een gedeeltelijke niet-ontvankelijkverklaring of een gedeeltelijke ongegrondverklaring kan uw beroep alleen betrekking hebben op dat deel van de beslissing.
2. Is de klacht tegen u gericht? Dan kunt u altijd in beroep.
3. Ook de inspecteur van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd kan beroep instellen.
U moet het beroepschrift richten aan het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg,
maar opsturen naar de secretaris van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg
te Zwolle. Daar moet het zijn ontvangen binnen zes weken nadat de beslissing aan u
is verstuurd.
Als u beroep instelt, moet u € 50,- griffierecht betalen aan het Centraal Tuchtcollege
voor de Gezondheidszorg. U ontvangt hierover bericht. Als u geheel of gedeeltelijk
in het gelijk wordt gesteld, wordt het griffierecht aan u terugbetaald.