Print
Download PDFECLI:NL:TGZRZWO:2022:130 Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Zwolle Z2021/0005-Z2021/2231
| ECLI: | ECLI:NL:TGZRZWO:2022:130 |
|---|---|
| Datum uitspraak: | 10-10-2022 |
| Datum publicatie: | 11-10-2022 |
| Zaaknummer(s): | Z2021/0005-Z2021/2231 |
| Onderwerp: | Onjuiste verklaring of rapport |
| Beslissingen: | Ongegrond/afwijzing |
| Inhoudsindicatie: | Klacht tegen psychiater ongegrond. De klacht gaat over een rapportage waar de psychiater aan meegewerkt heeft. Klager is onderzocht en wilde niet meewerken. Er is een rapportage uitgebracht. Klager vindt dat de rapportage niet goed is opgesteld en de psychiater daarbij niet volgens de richtlijnen heeft gehandeld. Het college verklaart de klacht ongegrond. De psychiater heeft zorgvuldig gehandeld tijdens het onderzoek en de rapportage voldoet wel aan de eisen die daaraan worden gesteld. |
REGIONAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG ZWOLLE
Beslissing van 10 oktober 2022 op de klacht van
A , verblijvende B te C,
gemachtigde klager: mr. P.J. Roelse, advocaat te Amsterdam,
k l a g e r
-tegen-
H
, psychiater,
verbonden aan E te F,
bijgestaan door mr. R.J. Peet, verbonden aan VvAA rechtsbijstand.
b e k l a a g d e (hierna ook: de psychiater)
1. KERN VAN DE ZAAK EN DE BESLISSING
1.1
De klacht gaat over een rapportage waar de psychiater aan meegewerkt heeft. Klager
is onderzocht in E en daar is een rapportage van gemaakt. Klager vindt dat de rapportage
niet goed is opgesteld en de psychiater daarbij niet volgens de richtlijnen heeft
gehandeld.
1.2
Het college verklaart de klacht ongegrond. De psychiater heeft zorgvuldig gehandeld
tijdens het onderzoek en de rapportage voldoet wel aan de eisen die daaraan worden
gesteld.
1.3
Hieronder vermeldt het college eerst hoe de procedure is verlopen. Daarna legt het
college de beslissing uit.
2. DE PROCEDURE
2.1 Het college heeft de volgende stukken ontvangen en gelezen:
- het klaagschrift met de bijlagen, binnengekomen op 19 oktober 2020;
- de aanvullende klaagschriften binnengekomen op 1 december 2020, 24 december 2020 en 8 januari 2021;
- het verweerschrift;
- de brieven van klager binnengekomen op 11 mei 2021 en 17 juni 2021 (met bijlagen);
- het proces-verbaal van het mondeling vooronderzoek d.d. 13 juli 2021.
2.2
De zaak is na het vooronderzoek naar een college in raadkamer verwezen (zonder verdere zitting).
Het college in raadkamer heeft de zaak verwezen voor een (openbare) behandeling ter zitting. De zitting is twee keer verplaatst omdat één van de partijen niet kon komen.
De zaak is op 30 augustus 2022 behandeld op een openbare zitting. Klager was aanwezig. De psychiater was aanwezig met haar gemachtigde. De advocaat van klager heeft het college een bericht gestuurd dat hij niet aanwezig kon zijn.
Klager heeft ook een klacht ingediend tegen de GZ-psycholoog die betrokken was bij het onderzoek en de rapportage. Die zaak is bekend onder zaaknummer Z2022/2227. De zaken zijn gelijktijdig behandeld op zitting. In die zaak is uitspraak gedaan op dezelfde dag.
3. UITLEG VAN DE BESLISSING
3.1 Welke normen gelden bij de beoordeling?
Het college moet de vraag beantwoorden of de arts de zorg heeft verleend die van hem
verwacht mocht worden. De norm daarvoor is een ‘redelijk bekwame beroepsuitoefening’.
Bij de beoordeling wordt rekening gehouden met de voor de psychiater geldende beroepsnormen
(bijvoorbeeld richtlijnen en protocollen) en de stand van de wetenschap op het moment
van het handelen door de psychiater. Verder geldt als norm dat zorgverleners alleen
tuchtrechtelijk aanspreekbaar zijn op hun eigen handelen.
Daarnaast worden op basis vaste jurisprudentie de volgende eisen aan een rapportage
gesteld:
1. Het rapport vermeldt de feiten, omstandigheden en bevindingen waarop het berust;
2. Het rapport geeft blijk van een geschikte methode van onderzoek om de voorgelegde vraagstelling te beantwoorden;
3. In het rapport wordt op inzichtelijke en consistente wijze uiteengezet op welke gronden de conclusies van het rapport steunen;
4. Het rapport vermeldt de bronnen waarop het berust, daaronder begrepen de gebruikte literatuur en de geconsulteerde personen;
5. De rapporteur blijft binnen de grenzen van zijn deskundigheid.
Het college toetst ten volle of het onderzoek door de psychiater uit het oogpunt van
vakkundigheid en zorgvuldigheid de tuchtrechtelijke toets der kritiek kan doorstaan. Ten aanzien van de conclusie van de rapportage wordt beoordeeld of de psychiater in redelijkheid tot haar conclusie heeft kunnen komen.
3.2 De feiten
De rechtbank I heeft E gevraagd onderzoek te doen naar klager omdat hij werd verdacht van poging tot moord. De psychiater is verbonden aan E.
Van 4 oktober 2018 tot en met 15 november 2018 verbleef klager voor dit onderzoek in E.
Onder andere de psychiater, een GZ-psycholoog en een milieuonderzoeker hebben samen onderzoek gedaan naar klager in die periode. Op 2 januari 2019 is de Pro Justitia rapportage van dat onderzoek uitgebracht.
De hele rapportage bevindt zich in de stukken, waarbij op verschillende plekken in het klaagschrift delen van de rapportage zitten.
3.3 De klacht en het verweer
Klager verwijt de psychiater dat de rapportage niet goed is opgesteld. Klager vindt
dat de psychiater zich niet aan de geldende gedragscodes heeft gehouden en niet volgens
de richtlijnen heeft gehandeld. Klager heeft daarbij de volgende punten naar voren
gebracht:
1. de psychiater schreef in de brief aan het gerechtshof G dat zij niet gebonden is
aan GGZ-richtlijnen. Dat klopt niet;
2. klager heeft zeker geen 6 uur met de psychiater gesproken;
3. klager heeft onvoldoende tijd en mogelijkheden gekregen om het rapport in te zien;
4. de PCL-R test is niet goed uitgevoerd. Klager is niet onderzocht voor deze test.
De personen die een PCL-R test uitvoeren moeten daar bevoegd voor zijn;
5. de milieu-onderzoeker heeft de referenten die zijn gesproken geen gespreksverslagen
gestuurd om na te kijken.
De psychiater geeft in het verweerschrift aan dat de rapportage is opgesteld conform de NIFP-richtlijn ‘Ambulant forensisch psychologisch onderzoek en rapportage in het strafrecht’. Ter zitting heeft de psychiater aangegeven dat zij zich aan de geldende ‘psychiatrische richtlijnen’ heeft gehouden. Naast de informatie uit de gesprekken met klager was er milieu-informatie, de collaterale informatie, eerdere rapportages en informatie van behandelaars. Al deze informatie is zorgvuldig gewogen, zoals mag worden verwacht van NRGD-geregistreerde rapporteurs. De psychiater is van mening dat de rapportage voldoet aan alle criteria waaraan een rapportage volgens vaste jurisprudentie moeten voldoen.
3.4 De overwegingen van het college
Het college oordeelt dat de psychiater volgens de geldende richtlijnen heeft gewerkt
en zorgvuldig heeft gehandeld. De rapportage van de psychiater voldoet aan de gestelde
eisen.
Het college gaat hieronder eerst in op de punten die klager ter zitting heeft benoemd.
Daarna legt het college uit waarom de rapportage aan de eisen voldoet.
3.4.1 Richtlijnen (punt 1 en 5)
Klager verwijt de psychiater dat de milieu-onderzoeker de gespreksverslagen niet aan
de referenten heeft gestuurd om deze te controleren. De referenten hebben gesproken
met de milieu-onderzoeker en niet met de psychiater. De psychiater is niet verantwoordelijk
voor het ter controle sturen van gespreksverslagen door iemand anders. De psychiater
mag ervan uitgaan dat de milieu-onderzoeker werkt zoals in E is afgesproken en heeft
ter zitting ook verteld dat de milieu-onderzoeker werkt volgens het beleid van E.
De psychiater was deel van een onderzoekend team met onder meer een GZ-psycholoog,
een milieuonderzoeker en een groepsleider. Klager heeft zijn medewerking aan het onderzoek
voor een groot deel geweigerd, hij was een zogenoemde weigerende observandus. In het
E-beleid staat dat er bij een weigerende observandus voor de individuele onderzoekers
een inspanningsverplichting geldt om het onderzoek vorm te geven. Klager moest daarbij
minimaal één keer per week bezocht worden. Dat is ook gebeurd tijdens de onderzoeksperiode
van zes weken. Klager spreekt dit tegen maar uit de rapportage blijkt dat hij minimaal
één keer per week is bezocht door de psychiater.
Dat de psychiater in een brief aan het gerechtshof schrijft dat de GGZ-richtlijnen
niet van toepassing zijn maakt nog niet dat zij zich niet aan de specifieke richtlijnen
heeft gehouden die voor haar gelden bij dit specifieke onderzoek in E. De psychiater
heeft in haar verweer aangegeven te hebben gewerkt volgens de NIFP-richtlijn ‘Ambulant
forensisch psychologisch onderzoek en rapportage in het strafrecht’. Het NIFP is het
Nederlands Instituut voor forensische psychiatrie en psychologie. De hiervoor genoemde
richtlijn gaat over psychologisch onderzoek. De psychiater doet psychiatrisch onderzoek
en daarvoor geldende andere richtlijnen. Het college is ten zeerste verbaasd dat de
psychiater ter zitting geen specifieke psychiatrische richtlijnen kon noemen die zij
gevolgd had. Ook de gemachtigde heeft ter zitting hierover geen nadere informatie
aan het college gegeven.
Het college overweegt dat voor het onderzoek dat de psychiater bij klager heeft gedaan
de richtlijnen “Psychiatrisch onderzoek en rapportage in strafzaken” (NVvP, 2012)
en de “Multidisciplinaire Richtlijn Persoonlijkheidsstoornissen” (Trimbos, 2008) gelden.
Die laatste richtlijn is formeel verlopen en dit jaar herzien maar in de beroepsgroep
werd nog wel gehandeld conform de editie uit 2008 ten tijde van de periode waarop
de klacht betrekking heeft.
De psychiater is ook een NRGD-geregistreerde rapporteur (Nederlands Register Gerechtelijk Deskundigen). Het college is van oordeel dat niet gebleken is dat de psychiater zich niet aan de genoemde geldende richtlijnen en de richtlijnen van het NIFP en het NRGD heeft gehouden.
3.4.2 Duur van het onderzoek en gespreksmomenten (punt 2)
De psychiater heeft klager op verschillende momenten gesproken. Uit pagina 22 en 23 van de rapportage blijkt dat er wat kortere gespreksmomenten zijn geweest in de eerste drie weken van het onderzoek. In week vier ontstond een wat langer gesprek. De gespreksduur was toen eerst ongeveer twintig minuten en later vertelde klager een uur lang wat hij van de deelrapportage vond die hem ter inzage was gegeven. In de vijfde week was er een gesprek van ongeveer drie kwartier. Een dag voor de eindvergadering is er nog een gesprek in een gesprekskamer geweest van ongeveer twee uur. Hoe lang het gesprekscontact in totaal is geweest is niet vast te stellen, maar dat hoeft ook niet. Van belang is of de duur van de onderzoeksmomenten lang genoeg is geweest om daaruit voldoende informatie te verzamelen. Uit de rapportage blijkt dat de psychiater in totaal zeker meer dan drie uur met klager heeft gesproken. Het college is van oordeel dat het aannemelijk is dat de psychiater in de verschillende gesprekken waarbij zij klager heeft gesproken voldoende informatie heeft kunnen krijgen en gekregen. Naast de informatie uit de gesprekken had de psychiater nog meer informatie die zij mocht en kon gebruiken voor het onderzoek.
3.4.3 Inzagerecht (punt 3)
Het college volgt klager niet in zijn stelling dat hij onvoldoende inzage heeft gehad
in de rapportage. Het college is wel verbaasd dat de psychiater de vragen daarover
van het college niet kon beantwoorden ter zitting. De psychiater kon ter zitting niet
vertellen welke (deel)rapportages klager wanneer ter inzage zijn gegeven terwijl uit
het klaagschrift blijkt dat dit één van de kernklachten van klager is.
Het college leidt uit de rapportage af dat in week 4 een deel van de rapportage aan
hem ter inzage is gegeven (pagina 14). Dit was hoofdstuk 6. Klager wilde ook inzage
in het eindrapport en daarvoor is een afspraak gemaakt op 28 december 2018. Op pagina
7 staat dat klager de dag van de afspraak voor afstand van het vervoer naar E heeft getekend. E heeft daaruit geconcludeerd dat klager geen gebruik heeft willen maken van het inzagerecht.
De psychiater heeft, samen met de GZ-psycholoog en de milieuonderzoeker, op 8 juli 2019 een brief gestuurd naar het gerechtshof G. Daarin worden vragen beantwoord die de advocaat van klager aan de milieuonderzoeker had gesteld. In die brief (Bijlage 1, bij het stuk van klager van 28 april 2020) staat dat klager in de week van 3 november 2018 hoofdstukken 6, 8 en 9, zijn uitgereikt. De hoofdstukken 3, 4 en 5 zijn op 13 en 14 november 2018 aan klager ter inzage gegeven. In dezelfde brief staat ook dat klager voor afstand van vervoer naar E heeft getekend waardoor de afspraak om de eindrapportage te bespreken niet door is gegaan. Het college gaat uit van de informatie uit het rapport en de brief omdat die precies hetzelfde is. Klager heeft dus op drie verschillende momenten delen van de rapportage en later ook de eindrapportage mogen inzien. Daarmee heeft klager naar het oordeel van het college voldoende inzagemogelijkheden gehad in de rapportage.
3.4.4 PCL-R test (punt 4)
Klager geeft aan dat hij niet geïnterviewd is voor deze test. Hij is, zo stelt hij,
geen psychopaat en de uitslagen van de PCL-R test zijn onjuist.
Het college volgt klager hier niet in. Een PCL-R test wordt weliswaar bij voorkeur
uitgevoerd door een combinatie van dossier analyse en een semi-gestructureerd interview
echter indien een interview niet rechtstreeks uit te voeren is mag de scoring ook
indirect plaatsvinden. De psychiater heeft klager zes weken lang op verschillende
momenten gesproken. In totaal heeft de psychiater klager zeker meer dan drie uur zelf
gesproken, had informatie van de GZ-psycholoog en de milieu-onderzoeker en andere
gegevens uit het dossier. Die staan vermeld op pagina 4 van de rapportage. Daarmee
had de psychiater voldoende informatie om de PCL-R uit te voeren en de scores op te
nemen in de rapportage. Dat de milieu-onderzoeker geen BIG-registratie heeft maakt
niet dat de psychiater van die informatie geen gebruik mag maken. Dat de psychiater
niet bevoegd is om een PCL-R test te doen is niet gebleken en niet aannemelijk geworden.
3.4.5. Eisen aan de rapportage
De psychiater heeft in hoofdstuk 5 uitgebreid beschreven hoe het contact met klager is gegaan. De omstandigheden, bijvoorbeeld dat klager niet wilde meewerken, zijn ook beschreven. De bevindingen zijn onderbouwd in onder meer hoofdstuk 6 en 7 beschreven.
In het begin van het rapport wordt uitleg gegeven over de onderzoeksopzet bij een
weigerende observandus. De opbouw van het rapport is logisch en er staan geen tegenstrijdigheden
in. De bronnen staan vermeld op pagina 4. De psychiater is betrokken bij de hoofdstukken
3, 5, 6 en 7. Sommige van deze hoofdstukken heeft de psychiater samen met de GZ-psycholoog
geschreven. Dat zij klager daarbij buiten haar vakgebied van de psychiatrie heeft
onderzocht blijkt niet. Het onderzoek is vakkundig en zorgvuldig uitgevoerd.
De conclusie van het rapport, waar klager het niet mee eens is, wordt door het college
terughoudend getoetst. Het college is van oordeel dat de psychiater na de gesprekken
met klager en de verdere informatie in redelijkheid tot de conclusie heeft kunnen
komen dat sprake is van ernstige persoonlijkheidsstoornis en dat zij een terbeschikkingstelling
(TBS) met bevel tot verpleging van overheidswege kon adviseren.
De tuchtrechtelijke verantwoordelijkheid van de psychiater gaat niet zo ver dat zij ook voor de hoofdstukken waarbij zij niet betrokken is geweest, zoals hoofdstuk 8, tuchtrechtelijk verantwoordelijk is. Dat de psychiater niet bij hoofdstuk 8 betrokken is blijkt uit de ondertekening door de psychiater aan het einde van hoofdstuk 7.
3.4.6 Conclusie
De klacht is ongegrond.
4. DE BESLISSING
Het college verklaart de klacht ongegrond.
Aldus gegeven door W.P. Claus, voorzitter, M.H. Braakman en F. Harmanny, leden-beroepsgenoten, in tegenwoordigheid van J.W. Sijnstra-Meijer, secretaris.
voorzitter
secretaris
Tegen deze beslissing kan in de volgende gevallen schriftelijk beroep worden ingesteld
bij het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg:
a. Heeft u de klacht ingediend? Dan kunt u in beroep als
- het college u of uw klacht geheel of gedeeltelijk niet-ontvankelijk heeft verklaard of
- als de klacht geheel of gedeeltelijk ongegrond is verklaard.
Bij een gedeeltelijke niet-ontvankelijkverklaring of een gedeeltelijke ongegrondverklaring
kan uw beroep alleen betrekking hebben op dat deel van de beslissing.
b. Is de klacht tegen u gericht? Dan kunt u altijd in beroep.
c. Ook de inspecteur van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd kan beroep instellen.
U moet het beroepschrift richten aan het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg, maar opsturen naar de secretaris van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Zwolle/Groningen. Daar moet het zijn ontvangen binnen zes weken nadat de beslissing aan u is verstuurd.
Als u beroep instelt, moet u € 50,- griffierecht betalen aan het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. U ontvangt hierover bericht. Als u geheel of gedeeltelijk in het gelijk wordt gesteld, wordt het griffierecht aan u terugbetaald.