ECLI:NL:TGZRZWO:2012:YG1681 Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Zwolle 157/2010

ECLI:	ECLI:NL:TGZRZWO:2012:YG1681
Datum uitspraak:	12-01-2012
Datum publicatie:	12-01-2012
Zaaknummer(s):	157/2010
Onderwerp:	Onjuiste declaratie
Beslissingen:	Ongegrond/afwijzing
Inhoudsindicatie:	Klacht tegen huisarts. Klager verwijt verweerder dat hij een foute diagnose heeft gesteld, verkeerde medicijnen heeft voorgeschreven, onjuiste en soms verzonnen declaraties heeft ingediend en meerdere mensen in zijn omgeving heeft meegedeeld dat ze kanker zouden hebben zonder hier onderzoek naar te doen. Klacht ongegrond.

REGIONAAL TUCHTCOLLEGE TE ZWOLLE

Beslissing d.d. 12 januari 2012 naar aanleiding van de op 16 augustus 2010 bij het Regionaal Tuchtcollege te Zwolle ingekomen klacht van

A , wonende te B,

k l a g e r

-tegen-

C , huisarts, werkzaam te B,

bijgestaan door mr. M.C. Hoorweg-de Boer, werkzaam bij de stichting VvAA rechtsbijstand te Utrecht,

v e r w e e r d e r

1. HET VERLOOP VAN DE PROCEDURE

Klager heeft een klaagschrift en op verzoek van de secretaris een aanvullend klaagschrift ingediend. Verweerder heeft een verweerschrift met bijlagen ingediend. Zij hebben vervolgens gerepliceerd en gedupliceerd. Op verzoek van de secretaris heeft verweerder een kopie van het huisartsenjournaal betreffende klager overgelegd. Op 7 juli 2011 heeft een mondeling vooronderzoek plaatsgevonden waarbij beide partijen zijn verschenen. Hiervan is proces-verbaal opgemaakt.

De klacht is vervolgens behandeld ter zitting van 25 november 2011, waar klager is verschenen en waar verweerder is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde.

2. DE FEITEN

Op grond van de stukken, waaronder het medisch dossier, dient, voor zover van belang voor de beoordeling van de klacht, van het volgende te worden uitgegaan.

Klager is van 2003 tot 2009 als patiënt ingeschreven geweest in de huisartsenpraktijk van verweerder. Klager is sinds 1996 bekend met hartritmestoornissen en heeft in 2004 een Cerebro Vasculair Accident (CVA) doorgemaakt.

Het huisartsenjournaal vermeldt in de maand juli 2008 geen consulten.

Op 12 augustus 2008 zag verweerder klager op zijn spreekuur. Klager had tijdens het consult in augustus diverse hulpvragen. Hij wilde met zijn hartmedicatie tambocor stoppen maar kreeg weer last van hartritmestoornissen. Verweerder noteerde in het journaal: ‘weer ritmestoornissen, m.b.v. tambocor weer op orde’. Verweerder heeft klager naar de cardioloog verwezen voor de beoordeling van de klachtenin verband met de geplande knieoperatie. Klager had mogelijk ook een longontsteking gehadwaarvoor hij zelf was gestart met antibiotica die hij nog in huis had.

Op 22 augustus 2008 bezocht klager de praktijk van verweerder in verband met longproblemen. Klager had, na drie weken antibioticagebruik, last van een piepende ademhaling. Klager werd gezien door een collega van verweerder, huisarts D. Deze heeft in het huisartsenjournaal genoteerd:

S amox /cl zelfmedicatie > 3 wk AB, nu opnieuw piepen

O L: links AO crepitaties

E LWI met bronchospasme

D schreef claritromyc en Salbutamol voor in verband met een verdenking op een luchtweginfectie. Hij adviseerde Salbutamol om de benauwdheid te verminderen en het slijm makkelijker te kunnen ophoesten.

Op 1 september 2008 zag verweerder klager weer op zijn spreekuur met benauwdheidsklachten. Bij lichamelijk onderzoek constateerde verweerder atriumfibrilleren met een wisselende frequentie. De saturatie bleek 90% te zijn. Verweerder heeft een X-Thorax afgesproken en hij heeft klager verwezen voor bloedafname. Tevens heeft verweerder met klager de kans op een longembolie besproken. Verweerder schreef een tweede antibioticakuur voor.

Op 4 september 2008 zag verweerder klager op een huisbezoek. Hij noteerde in het dossier:

S minder kortademig

O pulm slechts bas crep, kuur lijkt aan te slaan

O ondanks XTH met mogelijke maligniteit??

P Furo nu en wel ctrl XTH

Verweerder heeft de uitslag van de X-thorax, te weten een verdenking op een maligniteit, met klager besproken. Klager stelde dat longkanker in zijn familie niet voorkomt en dat hij in de vakantie twee kilo was aangekomen hetgeen niet past bij longkanker.

Op 5 september 2008 is klager bij de cardioloog, mevrouw E, geweest. Zij verwees hem naar de longarts en schrijft als conclusie in haar brief aan verweerder:

Dyspnoe op basis van hartfalen in combinatie met infiltratieve afwijking long

Afibrilleren>digoxine

Matige LV functie obv tachy RR?

Dd afwijking re long: infectieus maligniteit, longembool> longarts

[…] (wilde jij ook al en patiënt nu gelukkig ook)

Op 9 september 2008 heeft verweerder klager wederom gezien. Het ging toen beter met klager.

Op 17 september 2008 is klager gezien door de longarts. Deze herhaalde de X-Thorax. De infiltratieve afwijking die eerder was gezien is dan verdwenen.

In zijn brief d.d. 15 december 2008 schrijft de longarts als conclusie:

“Status na pneumonie RBK, klinisch herstel na meerdere malen AB kuur

Geen aanwijzing voor endobronchiale afwijkingen

Geen aanwijzing voor gestoorde immuunsysteem”

Op 16 oktober 2008 vindt een gesprek tussen klager en verweerder plaats waarbij klager een aantal grieven op papier heeft gezet en aan verweerder heeft overhandigd. Tussen oktober 2008 en juni 2009 heeft verweerder klager voor verschillende klachten op het spreekuur gezien.

Op 3 februari 2009 heeft klager weer hoestklachten. Verweerder heeft de longen beluisterd en deze klonken bij auscultatie goed. Op 25 februari 2009 gaf klager aan dat hij zich niet goed behandeld voelde door verweerder. Hij wilde graag een en ander op papier zetten en daarna een gesprek hebben. Dit gesprek volgde op 14 mei 2009. In juni 2009 heeft klager verweerder aansprakelijk gesteld. De verzekeraar van verweerder heeft de aansprakelijkheid niet erkend.

In juli 2009 is klager overgegaan naar de praktijk van de collega van verweerder.

3. HET STANDPUNT VAN KLAGER EN DE KLACHT

Klager verwijt verweerder -zakelijk weergegeven-:

1. Het stellen van een foute diagnose; verweerder constateerde in juli 2008 een longontsteking terwijl het geen longontsteking was, want klager had geen koorts en moest niet hoesten. Verweerder heeft geen vragen gesteld en heeft geen uitstrijkje gemaakt, terwijl dat wel had gemoeten. Klager had namelijk een onbekende bacterie in de longen die de ontsteking veroorzaakte.
2. Het voorschrijven van verkeerde medicatie; verweerder heeft klager meerdere malen telefonisch benaderd om Tambocor om te zetten in een goedkoper medicijn om zelf een bonus op te strijken. In 2004 heeft verweerder verkeerd geadviseerd met betrekking tot het gebruik van bloedverdunners in relatie tot het trekken van een kies.
3. Verweerder heeft onjuiste en soms verzonnen declaraties bij de verzekering ingediend.
4. Verweerder heeft zonder goed onderzoek te doen meerdere mensen medegedeeld dat ze waarschijnlijk kanker hebben, klager was een van deze mensen. Verweerder heeft klager verteld dat hij longkanker heeft terwijl dit niet zo was. Zijn echtgenote heeft hier erg veel last van gehad.

4. HET STANDPUNT VAN VERWEERDER

Verweerder voert -zakelijk weergegeven- het volgende aan.

Bij longklachten zoals die zich bij klager manifesteerden kan de oorsprong gelegen zijn in een bacteriële of een virale infectie. Bij een bacteriële infectie bestaat de therapie uit het voorschrijven van antibiotica. Bij een virale oorzaak helpt dit niet en bestaat de medicamenteuze behandeling slechts uit ondersteunende medicatie. Verweerder is op grond van de klachten van verweerder uitgegaan van een bacteriële luchtweginfectie en heeft hiervoor antibiotica voorgeschreven. Toen dit middel niet aansloeg, is verweerder overgestapt op een antibioticum met een andere werkingsmechanisme.

Klager stelt dat het maken van een uitstrijkje had kunnen voorkomen dat hij hartpatiënt is geworden. Voor zover klager bedoelt dat verweerder een sputumkweek had moeten afnemen merkt verweerder op dat hij dit alleen in bijzondere gevallen doet.

Klager was vanaf 1996 bekend met hartklachten. Verweerder heeft klager in augustus 2008 doorverwezen naar de cardioloog. Verweerder bestrijdt dat zijn handelwijze zou hebben bijgedragen aan de blijvende klachten van klager en bestrijdt een onjuiste diagnose te hebben gesteld.

Ten aanzien van het voorschrijven van medicatie merkt verweerder op dat in het algemeen het in 2008 niet ongebruikelijk was om spécialités te vervangen door generieke medicatie. Klager stelt dat verweerder verschillende malen gebeld heeft met klager om Tambocor om te zetten in een ander goedkoper middel. Het is mogelijk dat verweerder gebeld heeft met de vraag of klager akkoord was met het omzetten van Tambocor in een generiek middel.

Verweerders werkwijze bracht met zich om niet verder aan te dringen als de patiënt niet akkoord was. Hij kan zich dan ook niet voorstellen dat hij klager herhaaldelijk heeft benaderd omtrent hetzelfde medicijn.

Verweerder ontvangt een vast tarief per consult. Voor een normaal consult staat in tijd 10 minuten. Indien het consult aanmerkelijk langer duurt declareert verweerder, conform de afspraken, een dubbel consult. Verweerder bestrijdt dat hij onjuiste en verzonnen declaraties bij de verzekeraar heeft ingediend. Wat betreft de declaratie van de griepprik, die is inderdaad ten onrechte geweest. Klager is wel opgeroepen, maar is niet geweest. Die declaratie moet op een administratieve fout berusten.

Verweerder kan in deze procedure slechts reageren op de verwijten die klager betreffen.

Het is nooit zijn bedoeling geweest om klager of zijn echtgenote te krenken. Hij heeft rekening gehouden met andere ziektebeelden, waaronder een maligniteit, te meer daar de X- thorax van 3 september 2008 een maligniteit niet kon uitsluiten. Hij is van mening dat van een huisarts mag worden verwacht dat hij klager dient voor te bereiden op de reële mogelijkheid van een maligniteit. Dat achteraf gebleken is dat daar geen sprake van was doet niets af aan verweerders intentie.

Verweerder is van mening dat hij niet tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld.

5. DE OVERWEGINGEN VAN HET COLLEGE

5.1

Het college wijst er allereerst op, dat het bij de tuchtrechtelijke toetsing van professioneel handelen er niet om gaat of dat handelen beter had gekund, maar om het geven van een antwoord op de vraag of de beroepsbeoefenaar bij het beroepsmatig handelen is gebleven binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening, rekening houdend met de stand van de wetenschap ten tijde van het klachtwaardig geachte handelen en met hetgeen toen in de beroepsgroep ter zake als norm of standaard was aanvaard.

5.2

Voor zover klager ter zitting nog een klacht heeft willen toevoegen, te weten het door verweerder plegen van valsheid in geschrifte, wordt klager in dat klachtonderdeel niet ontvankelijk verklaard. Die klacht is te laat ingediend. Verweerder heeft zich daarop niet kunnen voorbereiden, derhalve staat een behoorlijke procesorde een beoordeling van die klacht in de weg.

5.3

Anders dan door klager is gesteld, is niet gebleken dat verweerder onjuiste data in het huisartsenjournaal heeft genoteerd met betrekking tot door klager afgelegde consulten bij verweerder en/of zijn collega D. Het journaal sluit qua data ook aan op de brieven van specialisten/uitslagen X-thorax. Het college zal dan ook van de juistheid van de data zoals genoemd in het huisartsenjournaal uitgaan.

5.4

Niet gebleken is dat verweerder op 12 augustus 2008 een onjuiste diagnose heeft gesteld met betrekking tot klagers longklachten. Gelet op de door klager zelf gestarte antibiotica en de vervolgens door klager gepresenteerde klachten heeft verweerder gehandeld zoals van een redelijk bekwaam huisarts verwacht mag worden. Er was, anders dan klager stelt, geen enkele aanleiding om op dat moment een sputumkweek te nemen (wat klager aanduidt als ‘uitstrijkje’), noch daargelaten dat een dergelijke kweek over het algemeen door longartsen en slechts bij uitzondering door huisartsen wordt afgenomen.

Verweerder heeft klager in verband met hartklachten adequaat verwezen naar de cardioloog.

Op 22 augustus 2008 heeft klager de collega van verweerder gezien. Deze collega schrijft een andere antibioticakuur voor. Als klager vervolgens op 1 september 2008 met aanhoudende klachten het spreekuur van verweerder bezoekt, handelt verweerder eveneens adequaat door een ander antibioticum in te zetten en een X-thorax en lab aan te vragen.

Dit klachtonderdeel dient als ongegrond te worden afgewezen.

5.5

Voor zover klager verweerder verwijt dat hij klager heeft gebeld met het verzoek om zijn medicatie te wijzigen en in plaats van een ‘spécialité’ een ‘generiek’ middel te gaan gebruiken geldt, dat dit niet ongebruikelijk is. Dat verweerder meer dan eens met die vraag heeft gebeld, kan het college niet vaststellen. Evenmin heeft het college kunnen vaststellen dat verweerder onjuist heeft geadviseerd over medicijngebruik (bloedverdunners) in relatie tot een tandheelkundige ingreep. Om die reden dient dit klachtonderdeel ongegrond te worden verklaard.

5.6

Uit de ingediende declaraties blijkt niet van onjuist declaratiegedrag behoudens de ten onrechte gedeclareerde griepprik. Nu klager daarvoor wel was opgeroepen, doch niet is gekomen, had verweerder die griepprik niet mogen declareren. Dit kan op een administratieve vergissing berusten en nu er niet van andere onjuiste declaraties is gebleken is er geen grond om verweerder ter zake tuchtrechtelijk een verwijt te maken.

Anders dan klager heeft gesteld heeft het college ook met betrekking tot de afgifte van de medicatie geen onregelmatigheden kunnen ontdekken. Dormonoct is in 2008 13 maal afgegeven, in 2009 9 maal en ook even zo vaak gedeclareerd. In 2008 en begin 2009 ging dat in hoeveelheden van 45 stuks, vanaf mei 2009 in verpakkingen van 60 stuks.

Ook voor wat betreft de declaratie van een ‘dubbel’ consult kan het college geen onregelmatigheden vaststellen. Het college wijst er op dat voor de duur van een consult niet ‘enkel’ de tijd die de patiënt ‘binnen’ in de spreekkamer is telt, maar ook de tijd gedurende welke de huisarts zich voordien even voorbereid door de status in te zien en na afloop het journaal in te vullen/bij te werken. Dit klachtonderdeel zal als ongegrond worden afgewezen.

5.7

Voor zover klager stelt dat verweerder onjuiste diagnoses aan meerdere patiënten zou hebben gegeven zonder onderzoek dient de klacht niet ontvankelijk te worden verklaard. Het college kan alleen klachten met betrekking tot het handelen van verweerder jegens klager in deze zaak beoordelen en zal zich daartoe beperken.

Klager heeft ter zitting desgevraagd toegelicht dat verweerder gezegd zou hebben dat klager zeer waarschijnlijk longkanker zou hebben. Verweerder heeft dat bestreden en gezegd dat hij heeft verteld dat er mogelijk sprake van longkanker was. Het college kan niet vaststellen wat verweerder precies heeft gezegd. Uit het journaal van 4 en 5 september 2008 blijkt dat verweerder heeft genoteerd ‘maligniteit??’ respectievelijk ‘maligne?’

Dat wijst eerder op terughoudendheid dan op stelligheid ten aanzien van maligniteit zoals door klager beschreven. Ook dit klachtonderdeel dient als ongegrond te worden afgewezen.

6. DE BESLISSING

Het college wijst de klachten af.

Aldus gedaan in raadkamer door mr. E.W. de Groot, voorzitter, prof. mr. J.C.J. Dute, lid-jurist, en A.M. Rijken, M.D. Klein Leugemors en E.H. The-van Leeuwen, leden-geneeskundigen, in tegenwoordigheid van mr. G.E. Bart, secretaris, en uitgesproken in het openbaar op 12 januari 2012 door mr. A.L. Smit, voorzitter, in tegenwoordigheid van

mr. H. van der Poel-Berkovits, secretaris.

voorzitter

secretaris

Tegen deze beslissing kan binnen zes weken na de dag van verzending van het afschrift ervan schriftelijk hoger beroep worden ingesteld bij het Centrale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg door:

a. de klager en/of klaagster, voor zover de klacht is afgewezen, of voor zover hij/zij niet-ontvankelijk is verklaard;

b. degene over wie is geklaagd;

c. de hoofdinspecteur of de regionale inspecteur van de volksgezondheid, wie de aangelegenheid uit hoofde van de hun toevertrouwde belangen aangaat.

Het tot het Centrale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg gerichte beroepschrift wordt ingezonden bij de secretaris van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te Zwolle, door wie het binnen de beroepstermijn moet zijn ontvangen.