ECLI:NL:TGZRSGR:2012:YG1779 Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Den Haag 2010-182b

ECLI:	ECLI:NL:TGZRSGR:2012:YG1779
Datum uitspraak:	07-02-2012
Datum publicatie:	07-02-2012
Zaaknummer(s):	2010-182b
Onderwerp:	Onjuiste verklaring of rapport
Beslissingen:
Inhoudsindicatie:	Klager verwijt de verzekeringsarts dat zij het blokkeringsrecht heeft geschonden, klager niet fysiek heeft onderzocht, ook geen gesprek met klager heeft gevoerd over zijn gezondheidstoestand en vasthoudt aan eerder ingenomen onjuiste standpunten. Klager verwijt de arts voorts schending van de Wet op de Medische Keuringen. Klacht ongegrond.

Datum uitspraak: 7 februari 2012

Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te ’s-Gravenhage heeft de navolgende uitspraak gedaan inzake de klacht van:

A,

wonende te B,

klager

tegen

C , verzekeringsarts,

wonende te D,

de persoon over wie geklaagd wordt,

hierna als de arts aan te duiden.

1.Het verloop van de procedure

De klacht is namens klager opgesteld door mr A.J.T.J. Meuwissen, advocaat te Maasbracht, en door het College ontvangen op 21 september 2010. Namens de arts heeft

mr J. Meyst-Michels, advocaat te Utrecht, een verweerschrift ingezonden. Partijen hebben vervolgens gerepliceerd respectievelijk gedupliceerd. De mondelinge behandeling van de klacht heeft plaats gehad op 13 december 2011. Beide partijen zijn daarbij verschenen, bijgestaan door hun al genoemde advocaten. Mr Meyst-Michels heeft daarbij pleitaantekeningen overgelegd.

2.De feiten

Klager heeft een arbeidsongeschiktheidsverzekering bij E. Deze laatste heeft in het kader van een herbeoordeling van de arbeidsongeschiktheid van klager haar medisch adviseur opgedragen om nader onderzoek te doen naar de medische beperkingen van klager. De arts is één van deze medische adviseurs. Een collega van de arts heeft de opdracht onderzocht en vervolgens een reumatoloog gevraagd om klager te onderzoeken. Nadat dit onderzoek had plaats gehad, heeft de bedoelde reumatoloog op

15 juli 2009 een rapport opgesteld en aan de collega van de arts toegezonden. Het rapport is vervolgens door de arts bestudeerd en deze heeft op grond van de gegevens in het rapport op 11 augustus 2009 een “belastbaarheids aanduidingen formulier” ingevuld. Hierop is aan een arbeidskundige gevraagd een aanvullend onderzoek te doen teneinde de mate van arbeidsongeschiktheid van klager te beoordelen. Deze arbeidskundige heeft op 17 september 2009 een rapport opgemaakt waarin is vermeld dat klager voor minder dan 25 % arbeidsongeschikt moet worden geacht. Op grond van dit rapport heeft E klager bericht dat er op grond van de polis geen recht meer bestond op uitkering.

3.De klacht

De klacht houdt een min of meer algemeen gesteld relaas in van de gebeurtenissen die onder de feiten zijn omschreven en aantekeningen die verwijten aan het adres van de arts bevatten. In het verweerschrift heeft de arts deze als volgt samengevat:

a. Schending van het blokkeringsrec ht;

b. Geen daadwerkelijk fysiek onderzoek van de gelaedeerde dan wel gesprek over de gezondheidstoestand;

c. Schending van de Wet op de Medische Keuringen.

d. Vasthouden aan eerder ingenomen onjuiste standpunten.

In de repliek is klager op de zojuist weergegeven onderdelen van de klacht nader ingegaan, zonder aan te geven dat deze onjuist zijn weergegeven. Het College zal de klacht behandelen zoals deze hierboven is weergegeven.

4.Het standpunt van de arts

De arts heeft de klacht in al zijn onderdelen weersproken. Het College zal hier bij de beoordeling nader op in gaan.

5.De beoordeling

Het punt onder a stelt de vraag aan de orde of aan klager een blokkeringsrecht toe komt als bedoeld in artikel 7: 464 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek. Bedoeld artikel lid bevat twee onderdelen, waarvan in de onderhavige klacht het onderdeel sub b van belang is. In deze bepaling is neergelegd dat in het geval het om een handeling gaat als omschreven in artikel 7: 446 lid 4 van hetzelfde wetboek de persoon op wie het onderzoek betrekking heeft in de gelegenheid wordt gesteld mee te delen of hij de uitslag en de gevolgtrekkingen van het onderzoek wenst te vernemen. Indien die wens geuit is en de handelingen niet worden verricht in verband met een tot stand gekomen arbeidsverhouding of burgerrechtelijke verzekering, wordt die persoon tevens in de gelegenheid gesteld mee te delen of hij van de uitslag en de gevolgtrekking als eerste kennis wenst te nemen teneinde te kunnen beslissen of daarvan mededeling aan anderen wordt gedaan. Tussen partijen is niet in geschil dat het in het onderhavige geval om een handeling gaat als bedoeld in artikel 7: 446 lid 4. Het College kan zich daar mee verenigen. Het staat vervolgens voor de vraag of dit dan mee brengt dat klager een beroep kan doen als bedoeld in het eind van artikel 464 lid 2 sub b. Deze vraag moet naar het oordeel van het College ontkennend worden beantwoord. Het gaat thans om een onderzoek dat niet het tot stand komen van een overeenkomst betreft, maar dat wordt gevraagd in het kader van een reeds langere tijd tussen klager en zijn verzekeraar bestaande burgerrechtelijke verzekering. Bij een onderzoek in dat kader komt de onderzochte geen blokkeringsrecht toe. Het bovenstaande brengt mee dat het College geen antwoord behoeft te geven op de vraag of een blokkeringsrecht tegenover de arts dan wel tegenover de persoon die klager heeft onderzocht en daarover rapport heeft uitgebracht, moet worden uitgeoefend.

Het punt onder b betreft de vraag of de arts klager aan een lichamelijk onderzoek had moeten onderwerpen alvorens over te gaan tot het vaststellen van een belastbaarheidspatroon. Klager heeft in dit kader onder meer verwezen naar artikel 1 van de beroepscode GAV. Genoemd artikel van de beroepscode geeft geen antwoord op de vraag of de arts gehouden was klager zelf aan een onderzoek te onderwerpen. Het College is van oordeel dat deze vraag ontkennend moet worden beantwoord. Het verwijst in dit verband naar artikel 2 lid 4 van de beroepscode, waarin is bepaald dat de geneeskundig adviseur een andere arts kan consulteren om een advies met betrekking tot de gezondheidstoestand van de betrokkene uit te brengen. In het onderhavige geval is door de collega van de arts aan een reumatoloog gevraagd klager te onderzoeken. Dit lag ook voor de hand omdat de klachten van klager op het terrein van de reumatologie lagen. De arts heeft vervolgens aan de hand van de door de reumatoloog verstrekte gegevens een zogeheten belastbaarheidspatroon opgesteld. Het College vermag niet in te zien dat een nader lichamelijk onderzoek van klager door de arts daarbij van enig nut zou zijn geweest. Enige andere wettelijke of andere bepaling die de arts daartoe zou verplichten, is het College niet bekend.

Onder c heeft klager de vraag aan de orde gesteld of de arts in strijd met de Wet op de medische keuringen heeft gehandeld. Het College beantwoordt deze vraag ontkennend. Het verwijst in dit verband naar het bepaalde in artikel 1 van de wet, waarin is bepaald wat onder een keuring als bedoeld in de wet moet worden verstaan. Het acht daarbij in het bijzonder van belang dat het moet gaan om vragen over de gezondheidstoestand van de keurling en het verrichten van medisch onderzoek in verband met het aangaan of wijzigen van onder meer een arbeidsongeschiktheidsverzekering naar burgerlijk recht. Klager ging in 2009 geen verzekering als zojuist bedoeld aan en evenmin was er sprake van een wijziging van die verzekeringsovereenkomst. Aan de orde was of klager nog steeds voldeed aan de vereisten om een beroep op de verzekering te kunnen doen. Van een keuring als bedoeld in deze wet was dan ook geen sprake.

Het laatste onderdeel van de klacht kan klager evenmin baten. Het lijkt er op gebaseerd te zijn dat klager na het uitbrengen van het advies van de door de collega van de arts ingeschakelde reumatoloog nieuwe problemen heeft ondervonden, die niet bij de beoordeling zijn mee gewogen. Het College kan uit de stukken niet afleiden dat de door klager gestelde omstandigheden zich ten tijde van het advies van de arts voor deden en om die reden evenmin vaststellen dat er voor de arts aanleiding was om zich daar in te verdiepen. Daarvoor was te minder reden nu de arts het al genoemde profiel korte tijd nadat klager door de reumatoloog was onderzocht, heeft uitgebracht. Voorzover er zich inderdaad nieuwe omstandigheden hebben voor gedaan die tot gevolg hebben gehad, dat klager meer dan 25 % arbeidsongeschikt zou moeten worden geacht, ligt het op de weg van klager om zich daarover met zijn verzekeraar te verstaan.

Een en ander leidt tot de conclusie dat de klacht in al zijn onderdelen ongegrond is en daarom moet worden afgewezen.

6.De beslissing

Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te ’s-Gravenhage:

wijst de klacht af.

Deze beslissing is genomen door: mr P.A. Offers, voorzitter, mr M.E. Honée, lid-jurist, drs F.G.A.J. Hakvoort – Cammel, drs M. Bakker en drs P.R.H. Vermeulen, leden-artsen, bijgestaan door mr A.F. de Kok als secretaris, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 7 februari 2012.

voorzitter secretaris

Tegen deze beslissing kan binnen zes weken na de dag van verzending van het afschrift ervan schriftelijk hoger beroep worden ingesteld bij het Centrale Tuchtcollege voor de Gezond­heidszorg door:

a. de klager en/of klaagster, voorzover de klacht is afgewezen, of voorzover hij/zij niet-ontvankelijk is verklaard;

b. degene over wie is geklaagd;

c. de hoofdinspecteur of de regionale inspecteur van de volksgezondheid, wie de aangelegenheid uit hoofde van de hun toevertrouwde belangen aangaat.

Het tot het Centrale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg gerichte beroep­schrift wordt ingezon­den bij de secretaris van het Regionaal Tuchtcolle­ge voor de Gezondheidszorg te 's-Gravenhage, door wie het binnen de beroepstermijn moet zijn ontvangen.