Print
Download PDFECLI:NL:TGZRAMS:2012:YG2117 Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Amsterdam 2010/337T
| ECLI: | ECLI:NL:TGZRAMS:2012:YG2117 |
|---|---|
| Datum uitspraak: | 12-06-2012 |
| Datum publicatie: | 12-06-2012 |
| Zaaknummer(s): | 2010/337T |
| Onderwerp: | Onjuiste behandeling/verkeerde diagnose |
| Beslissingen: | Gegrond, doorhaling inschrijving register |
| Inhoudsindicatie: | De klacht houdt in dat de tandarts is tekortgeschoten in de tandheelkundige zorg die klaagster van haar mocht verwachten. Gegrond. |
REGIONAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG
TE AMSTERDAM
Het college heeft het volgende overwogen en beslist omtrent de op 24 september 2010 binnengekomen klacht van:
A,
wonende te B,
k l a a g s t e r,
gemachtigde drs. J.H.M. Verhoeff-Vinkenburg,
tegen
D,
tandarts
wonende te E,
thans werkzaam te F,
v e r w e e r s t e r,
gemachtigde mr. B.J. Mekkelholt, advocaat te Den Helder.
1. Het verloop van de procedure
Het college heeft kennisgenomen van:
- het klaagschrift met de bijlagen;
- de brief met de bijlagen van G, binnengekomen op 29 oktober 2010;
- de correspondentie tussen de voorzitter van het Regionaal Tuchtcollege te Amsterdam en G;
- het aanvullende klaagschrift;
- de brief van de gemachtigde van klaagster, binnengekomen op 5 januari 2011;
- de fax van G, binnengekomen op 17 januari 2011;
- de brieven van verweerster, binnengekomen respectievelijk op 31 januari, 1 februari, 10 februari en 3 maart 2011;
- het verweerschrift;
- de repliek met de bijlagen;
- de aanvullende repliek met de bijlagen;
- het proces-verbaal van het op 23 juni 2011 gehouden verhoor in het kader van het vooronderzoek;
- de dupliek met de bijlagen;
- de correspondentie betreffende het vooronderzoek;
- het proces-verbaal van het op 15 september 2011 gehouden (inhoudelijk) verhoor in het kader van het vooronderzoek;
- het e-mailbericht van de gemachtigde van klager;
- de brief met de bijlage van H, Inspecteur voor de Gezondheidszorg te I, binnengekomen op 8 november 2011;
- de brief met de bijlage van 10 januari 2012 aan verweerster van H voornoemd.
De klacht is ter openbare terechtzitting behandeld.
Klaagster was afwezig met bericht van verhindering. Klaagster werd vertegenwoordigd door drs. Verhoeff-Vinkenburg voornoemd. Verweerster was aanwezig en werd bijgestaan door mr. Mekkelholt voornoemd.
De uitspraak van deze zaak is, na overleg met partijen, nader bepaald op heden.
2. De feiten
Op grond van de stukken en hetgeen ter terechtzitting heeft plaatsgevonden kan van het volgende worden uitgegaan:
2.1. Op 10 februari 2009 heeft klaagster verweerster voor de eerste keer geconsulteerd. Dit consult is gedeclareerd met code C11. Op 3 maart 2009 heeft verweerster vervolgens code C28 gedeclareerd.
2.2 Op 19 maart 2009 werden de 4 ondertanden verwijderd; daarvoor is gedeclareerd volgens code H35. Tevens werd een locaal antibioticum toegepast. Er is daarnaast code H90 gedeclareerd.
Er iseen etsbrug gemaakt op o.a. de hoektanden als pijlers. Deze brug liet snel los en dit heeft zich regelmatig, tenminste twee maal, herhaald.
Daarna is ook nog een gegoten frame prothese gemaakt als overgang naar een volledige prothese in de onderkaak met 2 parodontaal verzwakte pijlers als steun, voor het geval de etsbrug niet herplaatsbaar zou zijn.
2.3 Op de behandelkaart is vermeld dat op 3 maart 2009 volgens code G10, op 19 maart 2009 ‘ebm’ met als code G10 en op 1 april 2009 wederom volgens code G10 gedeclareerd.
2.4 Op 1 april 2009 hebben extracties in de bovenkaak plaatsgevonden, eveneens gedeclareerd volgens code H35. Tevens is een volledige immediaat prothese gedeclareerd.
3. De klacht en het standpunt van klaagster
De klacht houdt zakelijk weergegeven in dat verweerster:
1. verweerster een slechte bovenprothese heeft geleverd;
2. de door verweerster vervaardigde etsbrug niet goed past en niet voor langere tijd blijft zitten, terwijl een prothese had moeten worden gemaakt;
3. klaagster teveel heeft betaald voor ondeugdelijk werk.
4. Het standpunt van verweerster
Verweerster heeft de klacht en de daaraan ten grondslag gelegde stellingen bestreden. Voor zover nodig wordt daarop hieronder ingegaan.
5. De overwegingen van het college
5.1 Ten aanzien van het eerste klachtonderdeel constateert het college dat de volledige prothese in de bovenkaak nimmer een goede pasvorm heeft gehad, zelfs niet na rebasen. Pas toen een nieuwe prothese door een tandtechnieker was gemaakt functioneerde deze naar behoren.
Derhalve is dit klachtonderdeel gegrond.
5.2. Over de behandeling op 19 maart 2009 wordt overwogen dat een lokaal anti-bioticum, dat hier gebruikt is, niet geïndiceerd is bij deze verzwakte restdentitie.
Bovendien is de indicatiestelling voor de onderkaak onjuist geweest. Net als in de bovenkaak had snel naar een volledige onderprothese toegewerkt moeten worden, gezien de parodontale situatie van het restgebit. Nu zijn er veel - zelfs overmatig veel - kosten in zeer korte tijd gemaakt om het vervaardigen van de onderprothese uit te stellen.
Naar het oordeel van het college voldoet de hier geleverde tandheelkundige zorg niet aan de maatstaven waaraan de zorg van een redelijk bekwaam tandarts behoort te voldoen. Ook dit klachtonderdeel is derhalve gegrond.
5.3 In klachtonderdeel 3.ligt het verwijt besloten dat verweerster teveel heeft gefactureerd en aldus onjuist heeft gedeclareerd.
Zo constateert het college dat op 3 maart 2009 code C28 is gedeclareerd (de codes zijn vermeld in de UPT-tarievenlijst, waarin deze code is omschreven als ‘uitgebreid tandheelkundig onderzoek.
Op 19 maart 2009 wordt code H90 ( ‘voorbereiding praktijkruimte tot operatiekamer’) gedeclareerd, wat eveneens onjuist is; dat is immers niet nodig voor de gedane verrichting. Daar komt nog bij dat verweerster ter zitting niet aannemelijk heeft gemaakt dat de ruimte volgens de daarvoor geldende normen als zodanig was ingericht.
Voorts is op 3 maart 2009 volgens code G10 (‘eenvoudige beetregistratie volgens middelwaarde vóór of ná enigerlei preparatie), op 19 maart ‘ebm’ (‘eenvoudige beetregistratie middelwaarde articul.’)(ook code G10 ) en op 1 april 2009 ten onrechte wederom gedeclareerd. Alle extracties zijn volgens code H35 (‘gecompliceerde extractie met muco-gingivale opklap’) gedeclareerd. Dit is in tegenspraak met de constatering, dat alle elementen verloren zijn door parodontaal verval. Derhalve is ook op dit punt onjuist- en ten nadele van klaagster te hoog- gedeclareerd.
Derhalve is ook dit klachtonderdeel gegrond.
5.4 De conclusie van het voorgaande is dat de klacht in al haar onderdelen gegrond is. Verweerster heeft een onjuiste, niet-geïndiceerde behandeling verricht en heeft deze op onzorgvuldige wijze uitgevoerd. Daarnaast heeft zij de behandeling op onjuiste wijze gedeclareerd. Verweerster heeft daarmee gehandeld in strijd met de zorg die zij ingevolge artikel 47 lid 1 van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg jegens klaagster had behoren te betrachten.
6. De op te leggen maatregel
6.1 Heden wordt in 8 tegen verweerster aanhangig gemaakte, ter terechtzitting behandelde klachtzaken een uitspraak gedaan. Behalve deze klachtzaken zijn nog ruim 12 zaken tegen haar in behandeling. Daarop is nog niet beslist en de inhoud daarvan zal uiteraard niet van invloed zijn op de beslissing in de voorliggende 8 zaken. In 5 van de 8, van verschillende klagers en klaagsters afkomstige, klachtzaken worden heden de klachten geheel of grotendeels gegrond verklaard. Omdat deze zaken onderling verwantschap vertonen heeft het college ervoor gekozen om deze voor de maatregel gezamenlijk in aanmerking te nemen.
6.2 Het is opgevallen dat verweerster tot haar verdediging meermalen heeft aangevoerd dat de betrokken patiënten die zich over haar hebben beklaagd, zogenoemde angstpatiënten waren die zich tot haar hadden gewend of naar haar waren verwezen. Bovendien zou het vaak om patiënten gaan die een ernstige behandelachterstand te zien gaven. In een aantal gevallen zouden financiële redenen de doorslag hebben gegeven voor de beslissing van verweerster om de (kennelijk ook) door haar noodzakelijk geachte behandelingen voorlopig achterwege te laten. Deze besluiten van verweerster om niet te doen wat noodzakelijk was worden sterk afgekeurd. Op geen enkele wijze heeft verweerster aannemelijk gemaakt dat zij bij deze patiënten een afweging heeft gemaakt en bij de behandeling prioriteiten heeft gesteld. Haar verslaglegging op dit punt ontbreekt op verschillende onderdelen en is bij andere patiënten zo summier dat enig inzicht in een door haar gemaakte afweging niet mogelijk is. Weliswaar heeft verweerster zich er herhaaldelijk op beroepen dat de gekozen behandeling na overleg met de betrokken patiënt is uitgevoerd. De betrokken patiënten hebben ontkend dat dit overleg heeft plaatsgevonden. Wat daarvan zij, de patiëntenkaarten bevestigen deze stellingen van verweerster niet. Het had op haar weg gelegen om bewijs daarvan aan te leveren. Ook had het op haar weg gelegen om bij de meer ingrijpende behandelingen aan haar patiënten zwart op wit te bevestigen welke opties er waren, welke financiële consequenties daaraan verbonden zouden zijn, en welk advies zij had gegeven.
6.3 Verweerster heeft zich ook verdedigd met de stelling dat zij door haar vertrek uit een praktijk niet naar behoren heeft kunnen verdedigen nu zij gedwongen is geweest om haar administratie (patiëntenkaarten, foto’s, correspondentie) achter te laten. Toen zij werkzaam was in een andere praktijk was de afspraak dat zij de administratieve gegevens alleen zou aanleveren, terwijl zij zelf daarin geen inzage had. Het college kan
verweerster in dit betoog niet volgen. Allereerst valt op dat zij in dit verband niet heeft opgemerkt dat zij de behandelplannen wel heeft aangetekend in het dossier en/of aan de patiënt heeft toegezonden. Bovendien beschikte zij bij haar verdediging in veel gevallen wel over deze administratieve gegevens, waarin bewijs van enig overleg overigens niet is te vinden.
6.4 Voorts heeft verweerster nog opgemerkt dat in enkele gevallen de patiënt, al dan niet vanwege financiële redenen, bepaalde behandelingen afwees. Voor zover verweerster hiermee beoogt te stellen dat zij door deze beslissingen geen keuze had en een verwijt aan haar dus niet gegrond is, wordt dit verweer verworpen. Toen verweerster vaststelde dat en welke behandeling noodzakelijk, had zij zich niet – en zeker niet zonder meer – mogen laten leiden door de wensen en voorkeuren van de patiënt. Het wordt hier herhaald dat overigens niet blijkt dat overleg op met en advies/informatie aan de patiënt over dit onderwerp heeft plaatsgevonden
6.5 De eerste tussenconclusie is dat verweerster in de klachtzaken 10/337, 10/331, 10/335, 10/336 en 10/332 stelselmatig haar bevindingen niet of veel te weinig schriftelijk heeft vastgelegd alsmede de betrokken van haar zorg afhankelijke patiënten te weinig heeft geïnformeerd en met hen onvoldoende overleg heeft gepleegd.
6.6 In de beslissingen in de zojuist genoemde 5 klachtzaken is verder specifiek omschreven, in welk opzicht verweerster tekort is geschoten in haar behandeling als tandarts van de betrokken patiënten. Gebleken is dat zij caviteiten over het hoofd heeft gezien en onbehandeld heeft gelaten (waardoor zonder noodzaak elementen verloren zijn gegaan), dat zij zonder indicatie voor (deel)behandelingen heeft gekozen terwijl zij de prioriteit bij een andere aanpak had moeten leggen, dat zij een prothese heeft aangebracht die niet paste, dat zij wortelkanaalbehandelingen heeft uitgevoerd en implantaten heeft geplaatst, dat zij een brug heeft geplaatst die werd bijgewerkt en in stukken werd gezaagd in de hoop dat die dan passend zou zijn wat de beoogde functie sterk heeft ondermijnd. Een en ander vormt een herhaald bewijs dat verweerster in haar werk als tandarts ver beneden de maat heeft gehandeld. Weliswaar heeft zij desgevraagd verklaard dat zij haar beroepsmatige bekwaamheden door middel van bij- en nascholing op niveau houdt, maar daarvan is niet gebleken. De door haar overgelegde stukken bewijzen niet dat zij, voordat IGZ tot sluiting van de praktijk overging waar zij toen werkzaam was, zich heeft bijgeschoold. Deze stukken hebben het college er niet van overtuigd dat zij in de laatste jaren op enig deelgebied haar kennis, kunde en vaardigheid – kortom: haar vakbekwaamheid - als tandarts op peil heeft gehouden, laat staan ontwikkeld.
6.7 De tweede tussenconclusie is dan ook dat verweerster herhaaldelijk tekort is geschoten in de verplichtingen die van een redelijk bekwaam tandarts mogen worden verwacht.
6.8 In de derde plaats valt verweerster een verwijt te maken van de manier waarop zij haar (soms niet te verantwoorden) beroepsmatige bezigheden heeft gedeclareerd. Zij heeft ten onrechte handelingen als “gecompliceerd”opgevoerd en heeft in de UPT-tarievenlijst opgenomen codes opgevoerd, die ofwel gewoonweg niet toepasselijk waren ofwel niet nodig waren. Zij heeft codes opgevoerd die niet als afzonderlijke verrichting mochten worden gerekend. Deze manier van declareren wordt wellicht creatief genoemd, maar is tegelijkertijd een bewijs dat verweerster meer dan eens welbewust heeft gepoogd het eigen financieel gewin na te streven. Dit past – derde tussenconclusie – een behoorlijk tandarts niet.
6.9 Verder heeft verweerster op verwijtbare wijze, vaak intensieve, behandelingen niet afgemaakt, in één geval terwijl zij wel voor het geheel had gedeclareerd, en de patiënten aan hun lot heeft overgelaten. Een schrijnend voorbeeld is behandeld in de zaak 10/335, waarin zij de bestelde prothese zonder enige toelichting of advies naar de patiënt heeft toegestuurd. Het verweer van verweerster, dat zij de praktijk had verlaten, kan niet als excuus worden aanvaard. Het is professioneel onverantwoord om patiënten in behandeling te nemen zonder te zorgen voor een goede waarneem- en overdrachtsregeling voor het geval dat de hulpverlener de praktijk verlaat. Zij had hiervoor al eerder moeten zorgen dan toen zij, mogelijk door onaangename gebeurtenissen, heeft besloten de praktijk te verlaten. Verweerster heeft niet aangetoond enig besef te hebben dat de zorg en nazorg voor de patiënten van groter belang zijn dan de financiële geschillen van de tandarts rond de praktijkvoering met anderen, waar de patiënten helemaal buiten staan.
6.10 Na al het voorgaande kan het college niet anders besluiten dan dat verweerster structureel en op verschillende essentiële terreinen tekort is geschoten in de individuele gezondheidszorg voor haar patiënten. Alleen oplegging van de zwaarste maatregel is hier passend. Daarvoor geldt dat niet het vertrouwen bestaat dat verweerster bij de behandeling van de verschillende klachtzaken heeft laten blijken alsnog tot het inzicht te zijn gekomen dat haar werkzaamheden beneden de maat zijn gebleven en zich inmiddels van gerichte bijstand heeft voorzien om herhaling van de feiten te voorkomen. Ook bestaat geen aanwijzing voor het feit dat de klagers, wier klachten gegrond worden verklaard, behoren tot een minderheidsgroep, bij wie verweerster min of meer toevallig steken heeft laten vallen. Zij heeft ook niet gesteld dat de overgrote meerderheid van haar patiënten wel volgens de geldende standaard zijn of worden behandeld.
6.11 Op de maatregel, zo overweegt het college ten slotte in dit verband, heeft geen voor verweerster gunstige invloed dat de gemachtigden van de klagers ondanks herhaalde verzoeken en aanwijzingen van het college de dossiers niet naar behoren hebben aangeleverd en hun klachten niet helder en concreet hebben geformuleerd. Niet aannemelijk is geworden dat verweerster in haar verdediging is geschaad door de gebrekkige en rommelige opzet van de zaken van de kant van de klagers.
Evenmin kan op de voorgenomen maatregel van invloed zijn dat verweerster inmiddels heeft voldaan aan de door IGZ gestelde en op een behoorlijke praktijkvoering gerichte randvoorwaarden, zodat de eerde bevolen sluiting van de praktijk is opgeheven.
6.12 Als volgt zal worden beslist. Aan hetgeen partijen over en weer nog meer naar voren hebben gebracht dan wat hiervoor is besproken, zal als voor de beslissing van geen belang geen aandacht worden besteed.
7. De beslissing
Het Regionaal Tuchtcollege verklaart de klacht gegrond en
stelt vast dat bij uitspraak van dit college van heden in de zaak van 10/335T de doorhaling van verweerster als tandarts in het BIG-register is bevolen.
Aldus gewezen op 27 maart 2012 door:
mr. J.S.W. Holtrop, voorzitter,
H.C. van Renswoude, H.C. Teune en M.M.L.F. Smulders, leden-tandarts,
mr. C.E. Polak, lid-jurist,
mr. T.H.C. Coert, secretaris,
en in het openbaar uitgesproken ter terechtzitting van 12 juni 2012 door de voorzitter in aanwezigheid van de secretaris.
w.g. J.S.W. Holtrop, voorzitter
mr. T.H.C. Coert, secretaries, zijnde deze buiten staat om te tekenen
w.g. mr. C.E. Polak, lid-jurist