ECLI:NL:TGZREIN:2011:YG1621 Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Eindhoven 1195

ECLI:	ECLI:NL:TGZREIN:2011:YG1621
Datum uitspraak:	19-12-2011
Datum publicatie:	20-12-2011
Zaaknummer(s):	1195
Onderwerp:	Geen of onvoldoende zorg
Beslissingen:	Gegrond, waarschuwing
Inhoudsindicatie:	Klager verwijt de apotheker dat hij de medicijnen van de echtgenote van klager de eerste keer voor meer dan 14 dagen heeft geleverd. De echtgenote van klager kreeg ernstige bijwerkingen van de medicijnen en is daardoor met het gebruik gestopt. Voorts heeft verweerder steeds geweigerd klager te woord te staan in verband met zijn klachten hierover. Gedeeltelijk gegrond. Waarschuwing.

Uitspraak: 19 december 2011

HET REGIONAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG

TE EINDHOVEN

heeft het volgende overwogen en beslist omtrent de op 17 juni 2011 binnengekomen klacht van:

A

wonende te B

klager

tegen:

C

apotheker

werkzaam te D

wonende te D

verweerder

1. Het verloop van de procedure

Het college heeft kennisgenomen van:

- het klaagschrift en de aanvulling daarop

- het verweerschrift

- aanvullende stukken ontvangen van verweerder op 18 oktober 2011

- aanvullende stukken ontvangen van klager op 25 oktober 2011.

Na ontvangst van het verweerschrift heeft de secretaris de zaak naar een openbare zitting van het college verwezen.

Partijen hebben geen gebruik gemaakt van de hun geboden mogelijkheid in het kader van het vooronderzoek mondeling te worden gehoord.

De klacht is ter openbare zitting van 7 november 2011 behandeld. Alleen verweerder is ter zitting verschenen. Klager was met bericht afwezig.

2. De feiten

Het gaat in deze zaak om het volgende:

Verweerder heeft een apotheek waarin veel recepten van complementair werkende artsen worden verwerkt. De echtgenote van klager, woonachtig in E, leed aan eierstokkanker. Zij reageerde niet goed op de reguliere chemokuren. Op 2 juli 2009 heeft een arts in E aan de echtgenote van klager voorgeschreven: Pao Pereira, 200 stuks, Vitamine A forte 50.000 IE, 100 stuks en Melatonine 25 mg, 100 stuks. Op het recept is vermeld dat het gebruik van Pao Pereira bekend is en voorts “Iter: tm 2009”. Het recept voorzag in medicijnen voor een langere periode dan veertien dagen. Het recept is opgestuurd of gefaxt naar de apotheek van verweerder in Noord-Brabant, waarop verweerder het bestelde per post aan de echtgenote van klager heeft gezonden. De rekening van totaal € 371,91 is meegestuurd. In dit bedrag was begrepen: € 247,05 voor de Pao Pereira, € 23,74 voor de Vitamine A forte en € 101,12 voor de Melatonine.

Klager heeft de rest van de Pao Pereira en de Melatonine teruggestuurd, vergezeld van € 30,- voor gebruikte medicijnen. In een brief van 31-12-2010 aan klager (de brief als reactie op de uitspraak van de Klachtencommissie Openbare Apotheek – zie daarover hieronder -) heeft verweerder vermeld dat hij eerst zes weken na de aflevering van de medicijnen door klager werd geconfronteerd met het voorval en dat toen al een betalingsherinnering aan klager was gestuurd.

Aan klager is gemeld dat medicijnen niet retour kunnen worden genomen en dat hij het restant van de rekening diende te betalen. Klager heeft het restantbedrag niet betaald.

De echtgenote van klager is in december 2009 overleden.

Klager heeft een klacht ingediend bij de Klachtencommissie Openbare Apotheek. Deze commissie heeft op 8 december 2010 de klacht gegrond bevonden. De commissie heeft geoordeeld dat het in de apotheek nog steeds gebruikelijk is dat bij nieuwe medicatie maximaal voor 15 dagen aan de patiënt wordt meegegeven ook al vindt de vroegere prescriptieregeling geen toepassing meer. Daarbij heeft de commissie overwogen dat de achtergrond daarvan is dat dan eerst kan worden bekeken of de medicatie aanslaat en dat zo wordt voorkomen dat geld wordt uitgegeven aan medicatie die niet meer wordt gebruikt en ook dat one-line farmaceutische zorg- en dienstverlening op effectieve en patiëntgerichte wijze dient te worden verleend. De commissie heeft verweerder aanbevolen om alsnog tot een voor klager bevredigende oplossing te komen ten aanzien van het te betalen bedrag van € 371,91. De commissie heeft verweerder gewezen op zijn plicht om binnen een maand na ontvangst van de uitspraak schriftelijk aan klager en aan de commissie mee te delen of hij naar aanleiding van de uitspraak maatregelen zal treffen en zo ja, welke. Verweerder heeft aan klager en aan de commissie meegedeeld dat hij het niet met de uitspraak eens is.

3. Het standpunt van klager en de klacht

De echtgenote van klager kreeg ernstige bijwerkingen van de medicijnen en is terstond met het gebruik gestopt. De medicatie was voorgeschreven omdat de reguliere medicijnen niet werkten. Volgens de wet had de apotheker nooit voor meer dan 14 dagen medicijnen mogen uitleveren. Eerste aflevering van dure medicijnen voor een langere periode leidt tot onnodige kosten indien de medicijnen niet aanslaan of ernstige bijwerkingen vertonen. Verweerder heeft steeds geweigerd klager te woord te staan en klager verwezen naar een assistente, speciaal belast met afhandeling van klachten.

4. Het standpunt van verweerder

Verweerders apotheek levert veel complementaire medicijnen uit. De complementair werkende artsen weten de apotheek te vinden. De medicijnen worden besteld door de patiënten zelf of via hun apotheek. Mensen vonden het vervelend, in verband met verzendkosten, dat maar voor 14 dagen werd afgeleverd. Sinds 2005 is daar verandering in gekomen, en worden sindsdien ook medicijnen voor een maand uitgeleverd of zoals door de arts wordt voorgeschreven. Verweerder kent veel van de voorschrijvende artsen. De betreffende arts kent verweerder al vanaf 1988. Het is een zorgvuldig werkend iemand. Verweerder heeft regelmatig overleg met hem, maar ook met andere artsen. Vaak zijn de medicijnen erg duur; verweerder heeft de artsen erop gewezen daarom niet voor te lange tijd voor te schrijven. Het is gebruikelijk dat de arts met de patiënt bespreekt hoe de medicijnen gebruikt moeten worden en dan doorgeeft op het recept dat het gebruik bekend is. Dat was ook zo in het onderhavige geval voor de Pao Pereira. Verweerder kon de medicijnen uit voorraad leveren. Op 5 juli zijn de drie medicijnen met bijsluiters verzonden. De bestelling was niet bijzonder. Deze bestelling kwam standaard voor bij de voorschrijvende arts. Verweerder was met deze medicijnen bekend.

Ruim een maand later kwam het aangebroken pakje terug met € 30,-. De vitamine A zat er niet bij. Voor verweerder was duidelijk dat het ging om het niet willen betalen van de rekening. Als het meteen was teruggestuurd, zou verweerder anders hebben gereageerd. De financiële afwikkeling met klager heeft verweerder overgelaten aan een medewerker in de apotheek die deze zaken verzorgt.

5. De overwegingen van het college

Er bestaat geen wettelijke regeling meer die apothekers voorschrijft dat bij een eerste uitgifte aan de patiënt maximaal voor een periode van 14 dagen de voorgeschreven medicatie mag worden verstrekt. Er bestaat in het algemeen ook geen gedragsregel voor apothekers om bij een eerste uitgifte van medicatie, die medicatie voor niet meer dan 14 dagen te verstrekken. De apotheker mag, als er geen contra-indicaties zijn, medicatie verstrekken zoals voorgeschreven door de arts. Verweerder heeft aannemelijk gemaakt dat hij in het onderhavige geval geen reden had de bestelde medicatie niet te verstrekken. Hij kende de werkwijze van de voorschrijvende arts en achtte die zorgvuldig. De voorgeschreven medicijnen beschouwde hij als een standaardrecept van de voorschrijvende arts. Ook het bedrag van de bestelling achtte hij niet zo hoog dat daarin aanleiding lag contact op te nemen met de arts of de echtgenote van klager. Het college volgt hierin verweerder. In de omstandigheden van dit geval bestond er voor verweerder geen zorgverplichting de bestelde medicijnen slechts gedeeltelijk uit te leveren. De klacht is derhalve in zoverre ongegrond.

Klager heeft in zijn aanvullende klacht van 7 juli 2011 gesteld dat hij er met de assistente van verweerder niet uitkwam en na een jaar heeft verzocht met de verweerder zelf te spreken, doch dat verweerder dat heeft geweigerd. Verweerder heeft gesteld dat hij klager niet persoonlijk te woord heeft gestaan, hoewel die daar wel om had verzocht, omdat hij ervan uitging dat het klager, die pas ruim een maand na de aflevering de medicijnen en € 30 had teruggestuurd zonder enige toelichting, slechts erom te doen was niet te betalen.

Het college is van oordeel dat dit deel van de klacht gegrond is. Klager mocht verwachten dat hij, op zijn dringend verzoek, in de gelegenheid zou worden gesteld een persoonlijk onderhoud met verweerder te hebben. De reden die verweerder opgeeft voor zijn weigering klager te woord te staan is misschien zakelijk gezien te begrijpen, maar verweerder stond niet alleen in zakelijke verhouding tot klager. Hij heeft klager als apotheker medicatie verstrekt en had klager in die hoedanigheid te woord moeten staan. Het had op de weg van verweerder gelegen, gelet op het feit dat niet slechts sprake was van een zakelijke verhouding, zich ervan te vergewissen dat zijn vooronderstelling ter zake van klager juist was. Verweerder heeft zich echter steeds onbereikbaar gehouden voor klager en de reden daarvoor niet duidelijk aan klager meegedeeld. Het college acht de maatregel van waarschuwing hierop een adequate reactie.

6. De beslissing

Het college:

- verklaart de klacht gedeeltelijk gegrond als hiervoor overwogen;

- legt verweerder de maatregel van waarschuwing op;

- wijst de klacht voor het overige af.

Aldus beslist door mr. A.E.M. van der Putt-Lauwers als voorzitter,

mr. K.A.J.C.M. van den Berg Jeths-van Meerwijk als lid-jurist, W.S.C.J.M. van der Pol,

dr. P.M. Hooymans en G.H.M. van der Arend als leden-beroepsgenoten en

mw. mr. M. van der Hart als secretaris en in het openbaar uitgesproken op 19 december 2011 in aanwezigheid van de secretaris.