Print
Download PDFECLI:NL:TGZRSGR:2010:YG0792 Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Den Haag 2009 T 204
| ECLI: | ECLI:NL:TGZRSGR:2010:YG0792 |
|---|---|
| Datum uitspraak: | 28-12-2010 |
| Datum publicatie: | 30-12-2010 |
| Zaaknummer(s): | 2009 T 204 |
| Onderwerp: | Onjuiste declaratie |
| Beslissingen: | |
| Inhoudsindicatie: | Klager verwijt de tandarts met name dat hij onjuiste facturen heeft gestuurd, omdat hierop behandelingen staan die niet zijn verricht. Het College oordeelt dat de klacht gegrond is en legt de maatregel van waarschuwing op. |
Datum uitspraak: 28 december 2010
Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te 's-Gravenhage heeft de navolgende beslissing gegeven inzake de klacht van:
A,
wonende te B,
klaagster,
tegen:
C, tandarts
wonende te B,
de persoon over wie wordt geklaagd,
hierna te noemen: de tandarts.
1. Het verloop van het geding
Het klaagschrift is ontvangen op 22 oktober 2009. De arts heeft vervolgens een verweerschrift ingediend, waarna is gerepliceerd en gedupliceerd. De tandarts heeft nog patiëntgegevens in het geding gebracht. Partijen hebben geen gebruik gemaakt van de gelegenheid om in het vooronderzoek mondeling te worden gehoord. De mondelinge behandeling door het College heeft plaatsgevonden ter openbare zitting van 2 november 2010. Partijen zijn verschenen, klager begeleid door mevrouw D. Zij hebben hun standpunten mondeling toegelicht.
2. De feiten
2.1 Klager is eind maart 2008 voor het eerst bij de tandarts gekomen. Hij had
toen kiespijn. Vervolgens heeft de tandarts met klager afgesproken dat hij een voorziening
zou treffen voor gemiste elementen en gevoelig tandvlees. Desgevraagd heeft klager
de tandarts toen verteld dat hij verzekerd was bij E voor tandartskosten.
2.2 De tandarts heeft vervolgens op 31 maart 2008, 8 april 2008 en 17 april 2008 behandelingen bij klager uitgevoerd. Deze bestonden uit het bestrijden van pijn en gevoeligheid en het plaatsen van een plastische vezelbrug.
2.3 Klager heeft voor deze behandelingen facturen ontvangen, en wel onder meer ten bedrage van € 368,20 en € 892,20. Op deze facturen is een specificatie van de behandelingen gegeven. Deels zijn de behandelingen daarop aangegeven met een ‘V’-code, de codes voor zogenaamde plastische materialen. Aanvankelijk heeft klager slechts € 368,20 en € 80,30 betaald aan de tandarts. Klager bleek geen aanvullende tandartsverzekering te hebben waardoor de verzekering de verrichtingen van de tandarts niet heeft vergoed.
2.4 Klager heeft ter zitting verklaard dat hij inmiddels ook de rest van de facturen heeft betaald, zij het onder protest.
3. De klacht
Klager verwijt de tandarts met name dat hij onjuiste facturen heeft gestuurd, omdat
hierop behandelingen staan die niet zijn verricht.
4. Het standpunt van de tandarts
Omdat klager had gezegd dat hij verzekerd was, heeft de tandarts hem gezegd dat de behandelingen door de verzekering zouden worden vergoed. Daarom hoefde klager niet contant te betalen. In verband hiermee heeft de tandarts met klager afgesproken dat hij de behandelingen zou declareren als meerdere vullingen, omdat deze 100% zouden worden vergoed bij F. Het probleem zit bij klager. Omdat zijn verzekering de behandelingen niet vergoedt, probeert klager de tandarts nu te beschuldigen bij het Tuchtcollege.
5. De beoordeling
5.1 Het College heeft op basis van de schriftelijke stukken, waaronder de ter zitting getoonde declaraties, en de verklaringen van de tandarts ter zitting kunnen vaststellen dat de onder verantwoordelijkheid van de tandarts gezonden facturen onjuistheden bevatten. De tandarts heeft immers zelf erkend dat hij in strijd met de werkelijkheid andersoortige verrichtingen heeft gedeclareerd, terwijl het College daarnaast heeft vastgesteld dat de declaraties tal van ‘V’-codes (voor zogenaamde plastische materialen) bevatten daar waar de feitelijke verrichtingen daarmee niet corresponderen.
Het gaat niet aan op deze manier het verrichtingensysteem te ondergraven en in wezen valsheid in geschrifte te plegen, zulks ten koste van de verzekeringsmaatschappij en daarmee indirect ten koste van de verzekerden, die hierdoor met hogere premies te maken kunnen krijgen.
5.2 De klacht is dan ook gegrond zodat de tandarts een maatregel zal worden opgelegd.
Het College zal in dit geval volstaan met een waarschuwing, hoewel het de zwaardere maatregel van berisping heeft overwogen. Slechts de omstandigheid dat, voor zover bekend, geen eerdere maatregelen aan de tandarts zijn opgelegd, alsmede de omstandigheid dat aannemelijk is dat de tandarts klager heeft willen helpen hebben het College in dit geval anders doen besluiten.
6. De beslissing
Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te ’s-Gravenhage:
Legt op de maatregel van waarschuwing.
Deze beslissing is gegeven door: mr. M.A.F. Tan-de Sonnaville, voorzitter, mr. H.
Uhlenbroek, lid-jurist, H.C. Teune, M.M.L.F. Smulders en H.W. Luk, leden-tandartsen, bijgestaan door mr. C.G. Versteeg, secretaris, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 28 december 2010.
voorzitter secretaris
Tegen deze beslissing kan binnen zes weken na de dag van verzending van het afschrift ervan schriftelijk hoger beroep worden ingesteld bij het Centrale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg door:
a. de klager en/of klaagster, voorzover de klacht is afgewezen, of voorzover hij/zij niet-ontvankelijk is verklaard;
b. degene over wie is geklaagd;
c. de hoofdinspecteur of de regionale inspecteur van het Staatstoezicht op de volksgezondheid, wie de aangelegenheid uit hoofde van de hun toevertrouwde belangen aangaat.
Het tot het Centrale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg gerichte beroepschrift wordt ingezonden bij de secretaris van het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg te 's-Gravenhage, door wie het binnen de beroepstermijn moet zijn ontvangen.