Zoekresultaten 10251-10260 van de 12865 resultaten

Klacht van echtpaar tegen psychotherapeut bij wie zij in relatietherapie zijn geweest. Volgens klagers is de psychotherapeut, zonder medeweten van klaagster, tijdens de therapeutische relatie een zakelijke relatie aangegaan met klager, heeft de psychotherapeut ongestructureerde behandelaantekeningen gemaakt en de huisarts van klaagster niet geïnformeerd over de aard en het resultaat van de behandeling. Regionaal Tuchtcollege acht het eerste klachtonderdeel gegrond en legt daarvoor de maatregel van berisping op. De psychotherapeut komt in beroep. Het Centraal Tuchtcollege verklaart het eerste klachtonderdeel alsnog ongegrond. 

Klaagster verwijt de arts dat: 1. hij desgevraagd niet kenbaar heeft gemaakt dat hij bedrijfsarts in opleiding was; 2. de bejegening door hem veranderde van prettig in onprettig en onbeschoft; 3. hij aan klaagster andere dingen vertelde dan aan de werkgever; 4. hij niet schriftelijk heeft vastgelegd waartoe klaagster met haar linkerhand in staat was; 5. hij niet of onvoldoende heeft gecommuniceerd met behandelaars; 6. hij niets heeft gedaan met de aangegeven psychische klachten; 7. hij zich met betrekking tot de kosten van de doorverwijzing HSK niet consistent heeft uitgelaten. Hoewel het Centraal Tuchtcollege in hoger beroep meer klachtonderdelen heeft behandeld en beoordeeld dat het Regionaal Tuchtcollege in eerste aanleg, leidt dit niet tot een ander eindoordeel aangezien deze klachtonderdelen blijkens het vorenstaande door het Centraal Tuchtcollege ongegrond zijn bevonden. Het beroep wordt verworpen.

Klaagster verwijt de longarts dat hij patiënt ten onrechte heeft opgenomen en – indien opname al zou zijn geïndiceerd -  had moeten doorverwijzen naar een ander ziekenhuis in verband met de aanwezigheid van de Oxa-48 bacterie. Klacht afgewezen.  

Bij klaagster is een leiomyosarcoom aangetroffen. Na bij het eerste consult deze diagnose gemist te hebben houdt verweerder, gynaecoloog, bij het tweede consult ruim twee maanden later, deze informatie bewust achter waarna klaagster haar (eerder afgebroken) wereldreis voortzet. Na terugkeer van de wereldreis en half jaar later blijken zich uitzaaiingen te hebben gevormd. Klaagster verwijt verweerder tot tweemaal toe een onjuiste diagnose te hebben gegeven, voorts een onjuist beleid te hebben gevoerd en tenslotte heeft nagelaten melding te maken van het voorval bij de directie. Het Regionaal Tuchtcollege verklaart de klacht gegrond en legt de arts de maatregel van onvoorwaardelijke schorsing voor de duur van vier maanden op. Het hoger beroep van de arts wordt verworpen.

Klager verwijt de bedrijfsarts dat hij de werkgever op een voor klager onnodig belastende manier over het spreekuurcontact op 25 april 2007 heeft geïnformeerd, alsmede dat hij partijdig heeft opgetreden in het conflict tussen klager en diens werkgever. Het Regionaal Tuchtcollege heeft geoordeeld dat de bedrijfsarts het voor hem geldende beroepsgeheim heeft geschonden en ook overigens onzorgvuldig heeft gehandeld. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klachten gegrond verklaard en de bedrijfsarts de maatregel van waarschuwing opgelegd. Het Centraal Tuchtcollege overweegt als volgt. De primaire taak van een bedrijfsarts bestaat uit het adviseren van een werkgever omtrent de belastbaarheid en re-integratie van een werknemer. Bij de uitoefening van deze primaire taak dient de bedrijfsarts echter niet uit het oog te verliezen welke verplichting hij heeft jegens de werknemer die zijn patiënt is, uit hoofde van het beroepsgeheim. De bedrijfsarts is als hulpverlener gehouden aan het beroepsgeheim. Dit beroepsgeheim ziet op vertrouwelijke of geheime informatie die de bedrijfsarts bij het uitoefenen van zijn beroep op het gebied van de individuele gezondheidszorg is toevertrouwd (art 88 Wet BIG). Ingevolge bestendige jurisprudentie ziet het beroepsgeheim tevens op informatie die de bedrijfsarts in zijn hoedanigheid van hulpverlener is medegedeeld of waarvan hij in die hoedanigheid kennis heeft gekregen en waarvan de openbaarmaking het vertrouwen zou beschamen dat de (zieke) werknemer met het ook oog op zijn hulpverlenende taak in hem moet kunnen stellen. Temeer nu de bedrijfsarts zijn schriftelijke verklaring die hij heeft verstrekt aan de werkgever ook zelf heeft geplaatst in de context van de op hem rustende verplichtingen uit hoofde van de Wet Poortwachter, en derhalve binnen de uitoefening van zijn beroep als bedrijfsarts, valt zijn handelen in dezen volledig onder het op hem rustende beroepsgeheim. Het beroepsgeheim kan door de bedrijfsarts worden doorbroken wanneer dit voor de uitoefening van zijn taak noodzakelijk is met het oog op hetgeen de werkgever nodig heeft voor zijn besluitvorming in het kader van de verzuimbegeleiding en re-integratie van de (zieke) werknemer. Niet aannemelijk is geworden dat het gedrag van klager, zoals beschreven in de gewraakte schriftelijke verklaringen van 27 mei 2007, adequate verzuimbegeleiding door de bedrijfsarts heeft bemoeilijkt of onmogelijk heeft gemaakt.De slotsom is dat de bedrijfsarts naar het oordeel van het Centraal Tuchtcollege zijn beroepsgeheim heeft geschonden door toezending aan de werkgever van de beide schriftelijke verklaringen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt daarom het beroep en handhaaft de door het Regionaal Tuchtcollege opgelegde maatregel van waarschuwing, met bekendmaking op na te melden wijze.

Klacht tegen huisarts. Klager, voormalig patiënt van de huisarts, verwijt de huisarts dat hij in een verwijsbrief van destijds twee mede-patiënten onwaarheden heeft geschreven over klager. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het beroep.

Klacht tegen psychiater. Klaagsters zoon is als overbruggingsmaatregel bij overplaatsing van een PPC naar een andere instelling (alwaar hij op basis van een rechterlijke machtiging geplaatst werd) tijdelijk in de instelling geplaatst waar verweerder als psychiater werkzaam was. Vijf dagen na aankomst is klaagsters zoon onvoorwaardelijk ontslagen. Klaagster verwijt de psychiater - kort gezegd - haar zoon ontslagen te hebben waar dat niet verantwoord was. Het Regionaal Tuchtcollege heeft zich geen oordeel kunnen vormen van de geestesgesteldheid van de zoon van klaagster en heeft de klacht als kennelijk ongegrond afgewezen. In hoger beroep kan, aan de hand van de door klaagster overgelegde rechterlijke machtiging, door het Centraal Tuchtcollege dat oordeel wel gevormd worden. Het Centraal Tuchtcollege verklaart de klacht alsnog gegrond en legt de psychiater de maatregel van waarschuwing op.

  Klager heeft namens zijn overleden echtgenote, hierna patiënte genoemd een klacht ingediend tegen drie huisartsen, verbonden aan een huisartsenpost. Klager heeft deze huisartsenpost viermaal in één weekend geconsulteerd in verband met de toestand van patiënte, bij wie eerder- door haar eigen huisarts- de diagnose nierbekkenontsteking was gesteld. Klager verwijt de huisartsen kort samengevat dat zij te lang hebben vastgehouden aan de eerdere gestelde diagnose en de diagnose acute leukemie gemist hebben. Voorts schoot het registratiesysteem van de huisartsenpost ernstig tekort en moest klager steeds opnieuw antwoord geven op vragen die bij een eerder contact al aan de orde waren geweest. Waarschuwing.  

Klager stond tot mei 2006 als patiënt ingeschreven in de groepspraktijk die verweerder, huisarts, samen met twee collega’s voert. In 2011 heeft klager bij de praktijk van verweerder om een herhaalrecept verzocht. Klager is daarop naar zijn huidige huisarts verwezen. Klager verwijt verweerder dat 1) hij heeft geweigerd het gevraagde recept uit te schrijven en 2) hij als onderdeel van de groepspraktijk het dossier van klager heeft zoek gemaakt dan wel vernietigd. Het Regionaal Tuchtcollege wijst de klacht af. Het Centraal Tuchtcollege verwerpt het door klager ingestelde hoger beroep.

Klacht tegen huisarts na beëindiging van de behandelrelatie met patiënte. Klager trad op als contactpersoon van patiënte, zijn moeder. De klacht betreft wanprestatie met betrekking tot de zorgverlening door de huisarts, de (wijze van) beëindiging van de behandelrelatie door de huisarts en het negatief beïnvloeden door de huisarts van de opvolgend huisarts van patiënt. Het Regionaal Tuchtcollege heeft de klacht in alle onderdelen afgewezen. Het Centraal Tuchtcollege heeft de klacht over (wijze van) beëindiging van de behandelrelatie gegrond verklaard en de andere klachtonderdelen afgewezen. Maatregel van waarschuwing.